Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Om het wedstrijdritme wat op te drijven- lees: ik ben te lui geworden om nog interval te trainen- rij ik drie wedstrijden op vier dagen. Erembodegem bijt de spits af en zou de gemakkelijkste moeten worden omdat ik hier immers met frisse kuiten aan de start verschijn. Tot zover echter de theorie. Het betreft hier een criterium en dat is eigenlijk nooit m'n favoriete bezigheid geweest. Niet in het minst omdat ik elke wedstrijd aanpak al betrof het een klassieker van 260 kilometer, namelijk het eerste uur "rustig" meepeddelen achteraan het peloton. Omdat er vandaag slechts 22 gegadigden zijn kan ik opnieuw mijn uitverkoren tactiek toepassen. In het knusse centrum, met vijf bochten op 300 meter is het echter harken om m'n gehelmde soortgenoten bij te blijven. Gelukkig verdrijft de geur van verse frieten en knapperige, vers gebakken ajuin die hoogstwaarschijnlijk zal eindigen tussen een overheerlijke vettige hamburger enigszins het lichamelijke leed. Al kan het voor een (ex-) bourgondier zoals ik ook een kwelling zijn natuurlijk. Net als ik wat naar de voorste gelederen doorschuif, springen er zes man weg. Slechts één renner kan nog de aansluiting maken en ik besef dat het moeilijk zal worden om die kloof nog te dichten. Zeker als in een scherpe bocht net voor de aankomst twee renners voor mij serieus tegen de grond gaan. Ik kan ze bijtijds ontwijken en kom hier nog maar eens goed weg. Gestaag komen we echter terug op de leiders. We komen zelfs tot op 12 seconden maar dan stagneert onze achterstand. In de bochtrijke aankomstzone kan ik me vrij vlot vooraan houden en fiets eindelijk eens de top tien binnen.
51 Km. in 1h.14' 40,7 Gem. 10/22 Gem. hartslag: 170 Max. hartslag: 188
Aangezien vorige donderdag m'n vergunning van "Master A" uit de brievenbus kwam gerold, krijg ik het vandaag in mijn stomme kop om eens te gaan rijden in Waals-Brabant bij de Amateurs en Masters. Het is immers altijd spannend om een maagdelijk parcours te ontdekken, maar nog veel belangrijker is het van de kleine lettertjes te lezen in de wielerkalender. Het blijkt namelijk een 1.18 Open wedstrijd te zijn waar Elite zc. en Beloften ook aan kunnen deelnemen. Dat merk ik vooral als ik aan de start tussen een bende dartele en jonge veulens sta en slechts sporadisch een oudere soortgenoot ontwaar. Dit belooft hier dus niet veel "goes", want ook het parcours is niet van de poes. (Beginnen we hier nu verdomme al te rijmen ook! Maar geef toe, dit klinkt toch véél beter als: dit belooft hier dus niet veel goeds, want ook het parcours is niet van de roste kater...! Man man, het niveau zakt hier met de minuut...) Van de vijf kilometer loopt er minstens drie bergop en niet gewoon "vals plat," maar echt steil. M'n ervaring leert me dat er na een klim een afdaling volgt en gelukkig blijkt dit in Wallonie ook zo. Alleen is die afdaling wel serieus smal, bochtig en bezaaid met keitjes en allerhande troep die er niet thuishoort. Het gevolg laat zich raden natuurlijk. Tijdens de eerste afdaling kunnen enkele pipo' s voor me het wiel van hun voorganger niet houden en ondergetekende mag al in de achtervolging op het peloton. Ik hoef echter niemand een steen te werpen want ik ben vandaag niet goed. Helemaal niet goed eigenlijk, zeg maar slecht, of liever: archislecht! Ik voel me zo belabberd dat ik zelfs de eerste beste pummel op een driewieler met vierkante wielen niet zou kunnen volgen! Ik rij rond met lichte hoofdpijn en een ontzettend zwaar gevoel op in m'n maag. Precies of ik had twee bakstenen, een koevoet en vier gietijzeren kubusjes als lunch. Tijdens de tweede ronde al moet ik op de steile stroken het peloton laten gaan. Ik wil de handoek gooien maar zie in de achtergrond nog zeker vijftien renners spartelen. Drie renners komen even later bij me aansluiten en de volgende ronden rapen we verschillende renners op die uit het peloton hebben moeten lossen. Zo beste vrienden, wordt dus in bergetappe 's de beruchte "bus" gevormd, maar het merkwaardige hier is dat de meesten zelfs geen moeite meer doen om bij ons groepje aan te pikken. Ik voel me ondertussen al iets beter, maar rij voornamelijk enorm sterk... bergaf. Omdat onze achterstand op de koplopers te groot wordt, moeten we twee ronden voor het einde de wedstrijd al beeindigen. Slechts 27 renners rijden de wedstrijd volledig uit en allesbehalve tevreden moet ik nog maar eens besluiten dat ik met mijn dertigste plaats tot de betere losers behoor.
60 Km. in 1h.43' 35 Gem. 30/62 Gem. hartslag: 176 Max. hartslag: 194
Vandaag wedstrijd in één van de 269 deelgemeenten van Geraardsbergen. Van Grimminge tot Zarlardinge, over Deftinge via Goeferdinge langs Smeerebbe-Vloerzegem naar Viane... In zowat 234 daarvan heb ik de voorbije jaren wedstrijden betwist, met wisselend succes. Om Raymond (diene met zijn "Groene Woud" en uitgestreken kin) te citeren: " 'k heb koersen doen vollopen,' k heb koersen doen leeglopen..." Als ik rond de middag over m'n bord droge spaghetti hang, valt de regen met bakken uit de lucht. Ik beslis dan maar om niet te gaan koersen en pik wat kroketten uit mijn ma haar "talloor." Daarna gooi ik me verveeld en zo ellendig als een vadsig everzwijn in de zetel en blijf al zappend hangen op Vitaya. Het blijkt een programma te zijn waar ze verlebberde individuen in drie maand terug fit willen krijgen. In beeld verschijnt een halfnaakte vrouw van 26, die aan haar omvang te zien eerder een abonnement heeft bij MC Donald' s dan bij de "Kwik en Fit." In een visioen zie ik mezelf door deze koersarme zondag al verdikken en de schrik slaat me om het hart. Amper tien minuten hang ik uitgestrekt in de zetel en een enorm schuldgevoel maakt zich van mij al meester. Gevolg: bidons klaarmaken, koersbroek aan, fiets in auto en hup... Schendelbeke, here I come! Het is ondertussen al gestopt met regenen, en bovendien blijkt de koers ruim drie kwartier later van start te gaan. Ik heb dus nog alle tijd om mijn benen los (en terug vast) te rijden op het lastige glooiende parcours. Slechts 23 renners komen opdagen. De rest ligt waarschijnlijk in de zetel hun tijd te verklooien door één of ander stom programma op Vitaya mee te pikken. Eerste vaststelling na anderhalve ronde: de benen zijn duidelijk nog niet gerecupereerd van gisteren! Na twee ronden ontsnappen vijf renners en drie andere gaan in de tegenaanval. In ons groepje verloopt de samenwerking allesbehalve vlot en moeten we twee ronden vroeger dan voorzien sprinten voor onze plaatsen. Hierdoor zie ik ook nog eens de aankomst van m'n reeks van dichtbij... en ploegmaat Danny Saelens z' n tweede zege van het seizoen binnenrijven!
55 Km. in 1h.22' 40 Gem. 15/23 Gem. hartslag: 167 Max. hartslag: 184
"Nieuwe prachtige omloop!", stond er in onze VWF- kalender als aanmoediging om toch maar naar deze wedstrijd in het Waasland te komen. Na enkele verkenningsronden kon ik ze alleen maar overschot van gelijk geven. Brede wegen, drie korte klimmetjes (waaronder twee bruggen over de E17) en bovendien een veilig parcours zonder veel wegversmallingen en verkeers- of andere eilandjes. In de aanvangsfase draait het bij mij niet zo goed. Ik besef dat deze "nieuwe prachtige omloop" vooral het best tot z'n recht zou komen om als toeschouwer dit spektakel gade te slaan terwijl men wat schuimrijk vocht consumeert, of op een zonnig terras met een 'frisse frisco' keuvelt over de stijgende prijs van het veevoeder. "Eigen schuld dikke bult", want afgelopen week stond er welgeteld 88 kilometer op de trainingsteller. (En dan nog verdeeld over zes (!) "trainingsritjes!" In de wedstrijd zelf wordt er ondertussen flink jacht gemaakt op een select kopgroepje. Als een bende losgeslagen Pitbull' s naderen we onze prooi, die uiteindelijk na vier ronden moet wijken voor de overmacht. Verloren moeite eigenlijk, want vrij vlug daarna ontdoen opnieuw tien renners zich van het peloton en als er enkele in de tegenaanval gaan, maak ik de sprong naar het tweede groepje. Met nog drie ronden te gaan hebben we de koplopers nu in het vizier, maar wat we ook proberen, de laatste zeventig meter krijgen we verdomme niet overbrugd! Ik had al serieus wat poeder verschoten bij m'n sprong naar de achtervolgers en breek in de sprint dan ook niet teveel potten. In de laatste ronde waren er blijkbaar toch nog wat renners uit het peloton komen aansluiten, want ik finish pas als 23e.
72,5 Km. in 1h. 45' 41,2 Gem. 23/42 Gem. hartslag: 173 Max. hartslag: 196
Aangezien vorige donderdag m'n vergunning van "Master A" uit de brievenbus kwam gerold, krijg ik het vandaag in mijn stomme kop om eens te gaan rijden in Waals-Brabant bij de Amateurs en Masters. Het is immers altijd spannend om een maagdelijk parcours te ontdekken, maar nog veel belangrijker is het van de kleine lettertjes te lezen in de wielerkalender. Het blijkt namelijk een 1.18 Open wedstrijd te zijn waar Elite zc. en Beloften ook aan kunnen deelnemen. Dat merk ik vooral als ik aan de start tussen een bende dartele en jonge veulens sta en slechts sporadisch een oudere soortgenoot ontwaar.
Vandaag wedstrijd in één van de 269 deelgemeenten van Geraardsbergen. Van Grimminge tot Zarlardinge, over Deftinge via Goeferdinge langs Smeerebbe-Vloerzegem naar Viane... In zowat 234 daarvan heb ik de voorbije jaren wedstrijden betwist, met wisselend succes.
