Zondagmorgend 11 oktober 2009, het is tijd voor mijn 5de marathon in 5 weken tijd.
Na een licht ontbijt, een boterham met choco en een banaan, en twee mokken koffie,
is het stil aan tijd om te vertrekken, door de heraanleg van een nieuwe ring rond Eindhoven,
weet de gps niet meer waar het zich bevind en moeten we op de ouderwetse manier zelf zoeken.
De parking is op de campus van de universiteit, van daar uit met de bus naar het beursgebouw.
Daar komt het eerste stress-moment, mijn inschrijving is niet in orde en ik heb geen starnummer.
Naar de infobalie, de mail en het betaalbewijs in de hand krijg ik een nieuw startnummer.
Gelukkig is Carine alert en voor het verlaten van het gebouw, kijk ze in de enveloppe.
Een startnummer en de chip, ze zegt dat we met een borst en rugnummer moeten lopen,
Ze haalt het startnummer uit de omslag en blijkt het een nummer voor de halve marathon te zijn.
Terug in de file staan om een ander nummer te verkrijgen, deze keer een nummer van de marathon.
Op weg naar de start komen we een paar bekende gezichten tegen o.a. Luc Dirckx en Geert steenmans.
Die een schitterende marathon van Eindhoven zouden lopen, een hun besttijd aanscherpen, proficiat mannen.
Op naar het startvak, blijk dat ik in het laatste startvak moet starten, ik probeer nog tegen te pruttelen.
Maar het is onverbiddelijk, het is nog amper tien minuten tot de start, een eerste krachtinspanning.
Ik geraak juist op tijd op een deftige startplaats, nog een minuut tot het startschot, de adrenaline is er al.
We knallen weg, na een slalom van twee kilometer, raak ik in een groepje van zes, die er een mooi tempo op na houden.
Onder andere met Monia Aboulachen en nadia waaienberg, drie hazen voor de dames en Walter meert.
We komen na 5 km door op (0:18:51) ik schuil meest al achteraan in het groepje, zeker tegen de wind in.
De wind die toch redelijk voelbaar is, maar in zo een groep valt het best mee en dat is een groot voordeel.
Het parkoer in Eindhoven is zeer snel te noemen, breed en zeer vlak, alleen de ideale lijn ontbreekt in de bochten.
Waar door toch teveel metes gelopen worden, De hazen van Monia doen al het zware kop- en tempo werk.
Km 10 komen we door in (0:37:53), de hartslag blijft goed onder het omslagpunt en de benen zijn goed.
Is dit de goede dag waar ik op hoopte, tot nu toe blijkt dit zeker te kloppen, ik voel me ook sterk.
De dagen tussen Brussel en Eindhoven waren er een voor een met een zwaar en onmachtig gevoel in de benen.
Maar het kan dus een superdag er tussen kilomeer 15 in (0:56:54), de vraag is hoe lang kan ik volgen.
Want goede dag of niet, de opstappeling van marathons gaat met het vorderen van de kilometers doorwegen.
De bevoorrading is even goed als in Brussel elke 2.5 km een drankpost, ik loop nu altijd laatste van het groepje.
Halfweg komen we door in (1:20:08) een schitterende tijd, ik hoop al op een tijd onder de 2:45:00.
De dames in onze groep strijden voor een podiumplkaats en lopen op de derde en vierde plaats na twee afrikaanse loopsters.
Ze strijden ondertussen voor de titel van Benelux kampioen, een wedstrijd in de wedstrijd, om de laaglanders ook iets te gunnen.
Kilometer 25 in (1:35:18) het tempo is wat gezakt en dat komt me goed uit want ik zit op het omslagpunt.
Vanaf nu word het gevaarlijk voor de ontzichtbare maar goed voelbare muur, de man met de hamer, de black-out.
Ik merk dat het bij Mounia en Nadia ook wat moeilijker loopt, na een drankpost duurt het wat langer om bij te komen.
Kilometer 30 in (1:55:14) ik schuif mee achter de tempomaker, het tempo zakt nu onder de 15 km/uur.
Ik zeg in mezelf wachten tot kilometer 36 en als je dan nog over hebt versnellen, maar na kilometer 32.......
In een lichte afdaling wind mee ga ik er vandoor, kilometer 35 in (2:14:59) ik heb amper 100 meter voorsprong.
Toch zet ik door ondanks een lang stuk tegen de wind in, ik probeer soepel te lopen maar het duurt niet lang.
Op kilometer 36 snelt Walter me voorbij ik kan niet aanpikken, en beklaag me om zoveel domheid mijnentewege.
Zo een ervaren atleet, telkens trap ik in dezelfde val, ondertussen snel Virginie Vandenbroeck me voorbij als eerste Benelux dame.
Mounia en twee andere atletes zullen me ook nog voorbij snellen, bij niemand kan ik aanpikken, nog 4 km te gaan.
Ik probeer wat te vermannen maar het is op kilometer 40 (2:36:12), en nog 2.200 zware meters te gaan tot de finish.
Mijn rechterbil en dij zijn volledig verkrampt en ik voel een opkomende blein die zich laat gevoelen op de Hollandse klinkers.
De laatste 1500 meter staan de toeschouwers aan beide kanten rijen dik en schreeuwen de atleten naar de finish.
Ik kom aan als 73ste in 2:45:29, heel tevreden met de gelopen tijd, thuis zie ik dat ik tweede master 45 ben.
|
