De laatste uren voor de wedstrijd en voorstelling van de Belgische ploeg.
Vrijdagmiddag 13:45 vertrekken Carine en ik richting Torhout, Carine word mijn begeleider.
Van de nationale ploeg uit krijgen we kamer met ontbijt en voor 20 restaurantcheque toebedeeld.
Dus rijden we eerst naar domein Groen hove, een manege met verscheidene kamers voor jeugdvakantie's.
Waar enkele polen en nedrelanders en tjechen gelogeert zijn, een ruime kamer met zeven bedden, voor ons tweeen.
Even naar de stallen en de wei van de talrijke paarden gaan zien, Carine is een echte paarden-liefhebster.
Nog even wat rusten op de vers bedekte bedden, en daarna een paar cakes binnenspelen, vier uur voor de wedstrijd.
Ook goed wat water drinken, tot een uur voor de wedstrijd, een voorbereiding als voor een marathon.
Daarna gaan we richting Torhout, de wagen laten we voor de brandweerkazerne, waar we binnen 2 uur verzamelen.
Nu zoeken we nog een terrasje in de zon op om nog wat te genieten, en de sfeer van de wedstrijdvoorbereidingen opsnuiven.
Het is een drukte van jewelste, Andre Mingneau probeert alles zo goed mogelijk te combineren, te delegeren.
Het is 18:00, tijd om ons naar de kazerne te begeven, en verdere kennismaking met de nationale selectie en omkadering.
Marc Papanikitas is de eerste ploegmakker die ik tegenkom, messcherp en in topconditie, een van de pijlers voor de Belgen.
Binnen in de bar van de kazerne is het al redelijk druk, de voltallige vrouwenploeg, Anke Morreels, Dora Vandewaetere,
en Conny Braeckman, zitten al in wedstrijdkledij, hun wedstrijdplannen te smeden, en elkaar mentaal steunen.
Lucien Taelman een certitude en de meest ervaren ultra-atleet van Belgie, Met meer dan 100 ultra's op zijn naam.
Tel daarbij nog 120 marathons, waarvan de meeste onder de 2:50:00 gelopen heeft, en jullie verstaan wat ik bedoel.
Gino Casiers is een van de andere klasbakken, maar heeft dit seizoen een iewat moeilijk jaar achter de rug.
Hij legt de lat ook altijd hoog, maar kan een paar dagen na een mindere prestatie, zich toch weer opladen voor het volgende doel.
Gert Mertens is iemand die zich door en door goed kent, en zal nooit ver van zijn doel stranden, hij is maniakaal bezig.
Mentaal ijzersterk, en ondanks deze kwaliteiten, toch ook een beetje twijfelaar, als het op kleine details aankomt.
Walter Bouwen is voor mij de minder bekende atleet, hoewel we maar een dorp van mekaar wonen, rustige jongen.
Zijn resultaten en verwezelijkingen op sportief gebied kan ik dan ook minder goed inschatten, maar het is een doorzetter.
De avonturier en de natuurmens-loper Wouter Hamelinck is hier in hoedanigheid van luxe haas voor de sub-3 uur lopers.
Hij zal drie ronden lang hazen, binnen drie weken ligt zijn groot doel het W.K. Trail in Serre Chevalier (winaar transaharienne 2008).
De laatste die binnenkomt is Pieter Vermeersch, winnaar van de nacht van West-Vlaanderen 2008 in 6:55:22.
Hij is samen met Marc Papanikitas het speerpunt van de Belgische ploeg, een zelfbewuste en zelfzekere atleet.
De drank en eetposten worden nog eens overlopen en de talrijke helpers aan de bevoorrading verzamelen de dranken.
Noteren voor elke atleet de voorkeuren, ze hebben een belangrijke taak in soms heel moeilijke omstandigheden.
Een van de allerbelangrijkste schakel in deze zware onderneming om de atleten bij te sturen en moreel te ondersteunen,
is de bondcoach en tevens een van de beste ulralopers die Belgie kent, Ivan Hostens, ervaren en moreel en tactisch ijzersterk.
Nu alle atleten in wedstrijdkledij staan en de laatste ontlastingen (?) van de baan zijn, begint de spanning ten top te stijgen.
Zelf moet ik al beroep doen op de motard van de belgische ploeg, ook het centraal punt van de communicatie en
ondersteuning tussen de verschillende bevoorradings-posten Cedric De Proot, mijn armbandje met druivesuiker ligt
nog in de wagen en Carine heeft de sleutel, maar is al op weg naar de bevoorradings-post, Cedric lost het probleem zo op.
Zo zijn er tal van schakels in de organisatie die het ons gemakkelijk moeten maken, zodat we alleen moeten instaan
voor de wel-is-waar moeilijke sportieve prestatie en onze energie in het lopen kunnen steken.
Nog twintig minuten voor de start van het wereld- Europeen- Belgish- en Vlaams kampioenschap 100 kilometer.
In gedachten overloop ik nog even mijn eigen wedstrijd tactiek, eerst bij Wouter en Gino geraken na de start.
Dan het tempo aanvoelen de eerste drie kilometer, en dan mijn eigen tempo lopen, met maximaal 135 hartslagen per minuut.
|
