Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Zaterdag 11:00, tijd voor een driedubbele boterham met choco en banaan, mijn marathondiner, al jaren lang; Om 12:00 uur eten Carine Jorgi en Kenney, het word nog een lange dag, met veel wandelen en stressen voor de bevoorradingen. Rond 12:45 vertrekken we richting Steenbergen, een mooi noord Brabants in nederland op amper 45 kilometer van Antwerpen. We geraken goed ter plaatse ondanks de verouderde kaarten p onze Garmin gps, die een deel van de nieuw aangelegde ring niet kent. Het is te doen op en rond het sportcomplex van Steenbergen, alles piekfijn georganiseerd zoals we gewend zijn in Nederland.
Spijtig genoeg zijn er veel te weinig atleten die interesse tonen in deze overigens piekfijne organisatie, van het ultraloopgebeuren. Vandaag staan de marathon en het Nederlands kampioenschap 24 uur, op het programma, morgen volgt de zes uur, die samen met de 24 uur eindigd. Ondanks de weinige atleten komen we veel bekent volk tegen, het voordeel van mee te doen aan het regelmatigheidscriterium de marathon en ultra-cup. De 24 uurlopers hebben tenten klaargezet lang het parkoer van 2092 meter, om te genieten van een korte rust, als ze er mentaal en fysiek doorzitten. Het is een gezellige boel, de tijd tot de start vliegt voorbij, om 14:55 start de marathon, vijf minuten later gevolgt door de start van de 24 uur.
Een valse start veroorzaakt door het aangekondigt testen van het startpistool, verraad toch enige nervositeit , nog niet meegemaakt op de marathon. De tweede knal weerklinkt en we trekken ons op gang, Kristof Rul geeft het tempo aan Bart de Grove, Jack Govers en ikzelf volgen, Bart is de grote favoriet. Na goed een kilometer neem ik de kop van het groepje en 500 meter verder volgt alleen Bart in mijn spoor, hij gaat voor een tijd onder de 2:40:00. Veel te snel voor mij maar ik spreek onmiddelijk af dat ik 20 kilometer mee ga, om de rechterkuit te testen, en een tweede plaats veilig te stellen. Na drie kilometer komen we door in (0:10:59) en de benen voelen tegen alle verwachtingen in goed aan, we doen elk on deel van het werk.
Het parkoer is bochtig met een korte strook onverhard in maar zeer vlak, de weersomstandighedn zijn ideaal te noemen, 18° en bijna geen wind. In de tweede ronde maken we al kennis met de grootste hindernissen van de dag, de helden van de 24-uur, waar we voorbij moeten, respect voor die atleten. Kilometer zes komen we door in (0:22:21) en we lopen een paar seconden per ronde uit op de twee achtervolgers, als Bart de kop overneemt gaat het iets rapper. Als Bart er niet had geweest had ik nooit zo snel gestart, en op een schema gelopen van juist onder het parkoerrecord van 2:47:40, op naam van Lucien Taelman. Het blijft vlot gaan, kilometer negen in (0:33:45) en ik heb de indruk dat ik dat tempo langer vol zal houden dan 20 kilometer, maar het is nog ver lopen.
Met de nieuwe schoenen en kousen gaat alles, voorlopig perfect, de goede demping van de nieuwe Cumulus, beschermt me tegen de hardste klappen. Kilometer Twaalf gaat in (0:45:08) we zitten nog altijd op schema voor een tijd van onder de 2:40:00, de foto worden genomen op het stuk waar bart de kop neemt. Bijna elke ronde krijg ik commentaar over mijn loopstijl, als of ik elk moment ga lossen, de krampachtige stijl met het gebogen hoofd heeft duidelijk geen vertrouwen. Ondertussen komen we door aan kilometer vijftien (0:56:24), het tempo is wat omhoog aan het gaan, Bart zijn kopbeurten worden langer. Ik wissel elke ronde water en cola af als drank, en om de twee rondes een druivesuiker, langzaam maar zeker voel ik dat de marathon van Antwerpen nog in de benen zit.
Kilometer achttien (1:07:28) het tempo is nu duidelijk de hoogte ingegaan, eigenlijk zou ik nu de rol moeten lossen en mijn eigen tempo lopen, dat doe ik niet. Ik blijf aanklampen tot kilometer twintig zoals ik had voorzien, dan laat ik Bart lopen, hij steekt ook nog een tandje bij, nu ik alleen loop zoek ik het goede tempo. Kilometer 21 (1:18:33) nu begrijp ik waarom de benen niet meer willen, het zal moeilijk worden om fatsoenlijk te finishen, dat voel ik nu al. Ik heb wel wat meer tijd om de verschillende loopstijlen van de 24-uur lopers te analiseren, van snelwandelstijl tot soepele en efficiente machine. Vanaf nu word het ronjes aftellen en proberen de tweede plaats vast te houden, volgens Carine heb ik twee minuten voorsprong op Kristof Rul.
Kilometer 24 gaat in (1:30:27) het verval is dus 1 kilometer/uur, dat is wat te snel ik had gehoopt de 15.5 km/uur vast te houden tot kilometer dertig. Op dit moment is de rechterkuit al aan het protesteren en is er van versnellen geen sprake meer, de hartslag is wel op een aanvaardbaar niveau gezakt. Ik word keurig bevoorraad door Carine en op de hoogte gehouden van de tijdsverschillen tussen de eerste drie, ondertussen snelt Bart naar de zege. Kilometer zeven en twintig gaat in 1:42:27, de laatste drie kilometer gaan aan twaalf minuten rond, en de rechter heup en bil laten zich ook gevoelen. Mentaal zit ik er een beetje door en er is niet veel vechtlust meer te bespeuren, ondertussen zit ik vol bewondering te kijken aan de atleten van de 24-uur.
Het breekpunt en de muur staan er aan te komen, kilometer dertig (1:54:31) een mooie tijd op de dertig als je nog redelijk fris zit, maar dat is niet het geval. De benen worden alsmaar zwaarder, de rechterkuit ,bil en dij houden gelukkig stand en ik moet niet stoppen om reflex-spray te spuiten, een geruststelling. Ondanks een duidelijke verzwakking loop ik lichtjes uit op de derde in de wedstrijd, gewoon rustig blijven lopen en die derde plaats is binnen. Kilometer 33 (2:07:03) ik zit in de vijf laatste rondjes, en er is een doel bijgekomen, me niet laten dubbelen door Bart die nog altijd aan het doorstomen is. Hij heeft bijna iedereen een of meerdere ronden aan de broek gesmeerd, hij had ook twee weken meer recuperatie tussen zijn laatste marathon en vandaag;
Veertien kilometer per uur, sneller gaat niet meer, kilometer 36 bereik ik in (2:19:44) en de echte calvarietocht is begonnen de laatste drie ronden. De maag speelt nu op en ik drink alleen een klein slokje water, om de keel en mond vochtig te houden, en ik beklaag me mijn snelle start, ik geraak amper voor uit. Gelukkig voor mij ziet Kristof ook zwarte sneeuw en loop ik zelf verder uit, kilometer 39 in (2:33:00), het draaid vierkant, maar ik probeer het tempo er wat in te houden. De laatste ronde gaat in, een tijd onder de 2:48:00 zit er nog in en zal voldoende moeten zijn om als enigste niet gedubbeld te worden door Bart. Ook bart heeft wat verval gekent in de laatste drie ronden, en zal winnen in een tijd van 2:41:11, ik finisch als tweede in 2:47:46, opdracht volbracht.
Ondanks alle ongemakken een marathon lopen tegen vijftien kilometer per uur, is nog maar eens een bewijs dat de basisconditie ijzersterk is. Het zal er nu op aan komen de volgende week volledig in teken te zetten van recuperatie, om de kleine ongemakken te laten genezen, geen snelheidswerk dus. Na een verkwikkende douche, ga ik de kuiten laten masseren door twee kinesistes, en dan voel ik pas wat afzien is, ik hou het tien minuten vol. De diagnose luid een vastzittende kuitspier die de verzuring vasthoud, een paar maal los laten masseren en dat komt goed, en geen snelheidstraining, tot volledige genezing. Hierna volgt een volledig Belgish podium, met voor de derde maal dit jaar een tweede plaats voor het Joggerkeen een tweede plaats in de marathon en ultra-cup..
Reacties op bericht (6)
10-05-2009
STERKE PRESTATIE
Een fulltime job, in de week dagelijks trainen en dan meerdere marathons per jaar lopen in voor jou scherpe tijden. Proficiat ! Btw je glunderde, met reden, op het podium.
10-05-2009 om 23:41
geschreven door Luc De Pauw
Steenbergen
Toch weeral een podiumplaats!Toen jullie op het podium stonden was ik toch efkes jaloers.Als er nog 1 van jullie had afgehaakt stond ik daar (maar ja als).Ik ben toch tevreden hoor .Maar bij het begin van het derde uur zat ik nog perfect op schema ,hoe ik ook mij dubbelplooide om de snelheid rond de 4 min 20 sec /km het lukte mij niet meer.Ik zou zeggen volgende keer beter.Verzorg de blessure goed en we zien elkaar wel terug in de Leiemarathon.
10-05-2009 om 20:52
geschreven door Johanbeton
...
...je blijft het toch maar doen hé...hier heb ik respect voor hoor. Je vele trainingsarbeid word keer op keer beloond...en verdiend hoor.
10-05-2009 om 20:40
geschreven door natalie
niet meer gewoon
Frankie, welk verval,ik zie dat jij gewoon verder blijft presteren, dat er aan je tijden iets veranderd , dat zal normaal zijn zeker naar je laatste jaar eens opgevolgd te hebben,zie ik enkel geweldige prestaties en super prestaties, wanneer ga jij eens een rustje nemen Frankie? Zo blijven presteren kan nooit goed blijven gaan,doch ik hoop van wel,jij bent voor mij nr 1 grt Patrick PS: voor erg velen een goed voorbeeld en motivator !!!!!!
10-05-2009 om 17:23
geschreven door patrick aerts
fenomenaal....
mja ,dat zijn we van jou gewend hé,sterk gelopen ondanks je verval
10-05-2009 om 13:44
geschreven door marc Lenaerts
wederom proficiat
wederom proficiat - en verander de naam in "Vechterke" in plaats van Joggerke
