Het blijft soepel draaien, ondanks dat de vermoeidheid begint toe te slaan, gewoon naa het volgende doel.
Kilometer 45 in 3:08:30, ik ben juist Atilla Vozar, die in tweede positie liep voorbij gegaan, op naar positie twee.
Toch blijft de speaker me als derde in de wedstrijd plaatsen, als ze de drie eersten al niet kunnen plaatsen?
Kilometer 50 gaat in een nieuw persoonlijke besttijd (3:30:12), het volgende doel is bereikt, een goede tijd op de 50 km.
Het volgende doel is 56 kilometer lopen binnen de vier uur, mijn laatste blok van 5 km was in (0:21:42).
Dus juist geen 14 km/uur en dit voor het eerst vandaag, de benen worden ook alsmaar zwaarder, maar ik blijf gaan;
Ondertussen valt er een andere verrassing, ik ga voorbij een stappende Alexey Belosludtsev, we moedigen elkaar aan.
Het zal toch niet waar wezen dat ik op kop ga lopen in de zes uur van Stein, Alexey heeft wel nog 3 km voorsprong.
Kilometer 55 (3:52:59), ook bij mij is er een verval van een minuut op vijf kilometer, de afstand begint ook door te wegen.
Nog nooit heb ik zover gelopen, kilometer 56 gaat ruim onder de vier uur, vanaf nu is elke kilometer die ik loop een doel.
Ik hoop nog vijf kilometer te lopen aan 4:36/km of juist 13 km/uur, Carine, Jorgi en Kenney moedigen me nog harder aan.
Ook de bevoorrading loopt nog altijd op wieltjes, hoewel het niet altijd even simpel is, veel atleten zijn zwaar vermoeid.
Ondanks mijn trager tempo houd ik stand op de tweede plaats, Aleksey is terug beginnen lopen samen met Gio Casiers.
Gino ligt op de derde plaats, en is lid van de nationale ultra-ploeg van Belgie, Mijn onderrug begint pijn te doen.
Hier maak ik een belangrijke fout door verzorging uit te stellen, kilometer zestig gaat in (4:16:55) laatste 5 km (23:56).
De rugpijn word alsmaar heviger, ook de benen hebben hun souplesse verloren, rond mij zie ik mankende atleten.
Atleten die zich moeizaam vooruit bewegen, zelf wandelen lijkt pijnlijk te zijn bij sommigen, veel karakter die ultralopers.
Ondanks de pijn en de moeilijke looptred blijf ik in tweede positie lopen, de speaker aan de finishlijn beschrijft de taferelen.
Het vijfde uur in een zes-uur wedstrijd is het moeilijkste uur van de wedstrijd, eenmaal in het laatste uur beginnen de meeste
atleten weer te lopen, maar de echte toppers in de ultrawereld bijten zich door dat moeilijk uur en versnellen het laatste uur.
Ik moet even slikken, en de pijn verder verbijten, ik vraag Carine de reflex-spray te halen, voor de volgende doortocht.
Kilometer 65 gaat in (4:41:55), de pijn is niet meer te harden en ik begin te stappen, het is nog twee kilometer tot de parking.
Jorgi en Kenney moedigen mij aan, doorgaan papa, ik probeer een lichte looppas, maar mentaal en fysiek zit ik er door.
De drankpost, twee bekertjes water, twee stukken banaan en een cola verorber ik, het is nog een km tot de parking.
Alexey lapt me een ronde aan de broek met Gino in het spoor, toch strompel ik hier nog in derde positie.
Eindelijk zie ik carine met de bus reflex-spray aan lopen, de onderrug, de billen, de dijen en de knieen goed inspuiten.
Nog een aanmoedigend woordje van Carine en ik trek me weer op gang, kilometer 70 in (5:13:55), laatste 5 km (0:32:00).
Gert Mertens heeft me de raad om te blijven lopen en stilletjes aan te versnellen, een ultraloper kan herstellen tijdens een wedstrijd.
Elke ronde spuit ik wat reflex-spray op de pijnlijkste plekken, het drinken en eten blijf ik goed verzorgen, het daat weer beter.
Ondertussen ben ik wel voorbij gelopen door Rene Strosny, Olivier Jacques en Robert Boersma, daar gaat het ere-podium.
Kilometer 75 gaat in (5:40:25) laatste 5 km in (0:26:30), ik begin zowaar weer wat tempo te maken, en ga weet richting 12 km/uur.
Elke ronde worden we fel aangemoedigd, ik loop heel wat atleten voorbij, en wil er de laatste 20 minuten alles uitpersen.
Toch zo dicht mogelijk bij die magische grens van 80 kilometer te geraken, voor mij is mijn ultra-debut al meer dan geslaagd.
Nog een kwartier te lopen kom ik door de finish, daar kan nog ruim een rondje bij, ik maak weer een goede indruk.
Toch is het bij elke stap een beetje afzien, maar de reflexspray geeft zijn uitwerking niet gemist, de grootste pijn is weg.
Ik ga die eerste zes uur volmaken en een deftige afstand halen, en een deftige tijd neergezet op de 50 kilometer.
Ik ben ondertussen terug bij de aankomst, en pers er voor de laatste minuten nog eens alles uit, Gert roept na de bocht is het bergaf.
Een grotere foulee nog wat meer pijn, maar het einde is in zicht, het aftellen kan beginnen, 10 sec, 9 sec, 8 sec.... de toeter gaat af.
We blijven staan en wachten op de official met het meetwiel, voor en achter me blijft iedereen gedisciplineerd staan wachten.
Daar is de official, nu kunnen we naar de wagen om de suikers zo snel mogelijk aan te vullen, twee bananen, twee pakjes koeken,
twee cola's, een pak rijstwafels en een fles water en heel wat verhalen van mede-atleten later kunnen we naar huis.
Een zesde plaats in mijn eerste echte ultraloop, in een sterk deelnemersveld en een mooie afstand van 79.087 meter, niet slecht.
|
. Maar de rugpijn, en andere spierpijn was al direct niet veel meer zichtbaar. Goed en snel gerecupereerd, dat zie je ook aan de trainingen de volgende dagen.
