Gisteren was het mijn derde ultraloop van 2013, de 50K van het Amsterdams bos tellende voor de marathon en ultra cup.
We vertrokken om 08:45 ik en mijn trouwste supporter, mijn vrouw Carine, voor een rit van om en bij de twee uur.
Het weer lijkt mee te vallen met brede opklaringen en niet teveel wind, hopelijk blijft dit weer aanhouden tot het eind ven de dag.
De gps leid ons feilloos naar onze bestemming, het sport en recreatiedomein Het Amsterdams bos, aan hockeyclub Hurley.
Een hockeyclub met een veertien hockeyvelden die allemaal bezet waren en dit de ganse dag door, een belangrijke sporttak in Nederland.
We moeten een 100 meter verder zijn, drie tentjes en een chemisch wc, dat krijgen we als infrastructuur voor deze kleinschalige ultra.
Ondertussen zijn de lopers van de 100 kilometer al twee uur rondjes aan het draaien, met twee goede lopers uit Duitsland op kop.
Samen met Carine en de andere 50 kilometerlopers supporteren we nog even voor de helden die het aandurven 100 kilometer te lopen.
De Self-Transcendence 50 & 100 kilometer, Amsterdamse Bos is dus goed en wel op gang geschoten en het is tijd om ons gereed te maken.
Het parkoers is op twee stroken van vijftig meter volledig onverhard, maar het is goed beloopbaar buiten een paar plassen en wat modder.
Drie uur na de start van de 100 kilometer gaan we van start, voor een lus van 650 meter en 22 rondes van 2430 meter, goed voor 50 kilometer.
Van bij de start gaan de twee Duitsers, Dirk Stangneth, en Roland Riedel er vandoor het tempo ligt iets te hoog voor een 50 kilometer.
Maar nog voor de eerste volledige ronde lig ik op kop van de wedstrijd met al ruim vijftig meter voorsprong op de twee Duitsers.
In de top zes zit nog een Duitser en twee Nederlanders, na elke ronde word de stand opgehangen loper, tijd en afstand, ik op kop.
De eerste vijf kilometer gaan in (0:19:05) veel te snel natuurlijk, zeker om vijftig kilometer alleen te lopen, en zelf het tempo te maken.
Het parkoers is dan ook niet snel met een paar moeilijke bochten weinig asfalt en in het midden een kleine knik omhoog en vals plat.
Voor een paar rondes kan die kleine helling niet veel kwaad, maar juist na een bocht met de snelheid er uit en 22 maal naar boven?
Kilometer tien (0:38:33) ik voel nu al dat het een zware race gaat worden want de super benen zijn niet op de afspraak vandaag.
Als ik het vergelijk met de twaalf laatste trainingsdagen, nooit zonder pijn en aan een lagere snelheid moet ik toch tevreden zijn.
Ik laat het tempo wat zakken, kwestie niet te snel stil te vallen en ik heb nu al 1minuut en dertig seconden voorspong op Dirk Stangneth.
Het grootste deel van het 50K deelnemersveld heeft al een ronde aan het been, alleen de top-zeven loopt nog in dezelfde ronde.
Na vijftien kilometer (0:59:00) begin ik al tijd te verliezen op het ideale schema, de gedachten gaan naar uitlopen en deze wedstrijd winnen.
Carine heeft me regelmatig de tussentijden en de voorsprong op de naaste concurrenten door, en ondanks mijn verzwakking loop ik uit op de concurrentie.
Onderweg krijg ik aanmoedigingen van de Belgen die me toeroepen de eer van de Belgen hoog te houden, als enige in de top zes.
Kilometer twintig (1:19:18) ik lig dus nog altijd voor op het schema van 3:20:00 op de vijftig kilometer, dat wou ik vasthouden tot 30 kilometer.
Doch heb ik reeds zware benen en de rechterknie en rechterheup beginnen al te zeuren, de helling en het open stuk wind tegen slopen me langzaam.
Er zijn ook twee modderige bochten en een paar plassen die beletten om de ideale lijnen op het parkoers te lopen en ook het vele volk.
We lopen onder een stralend zonnetje en er zijn veel fietsers en wandelaars met loslopende honden, waardoor ik meer als me lief is om moet lopen.
Halfweg kilometer 25 (1:39:48) nog altijd een schitterende tijd moesten de benen willen blijven rondgaan, ondertussen al 3 minuten voor.
Ik prijk nu al elf rondes bovenaan de klassering en ben van plan om dat vast te houden tot het einde voor een eerste winst in een ultrawedstrijd.
De paslengte word echter wat korter en ik geraak moeilijker in het ritme bij het optrekken na een bocht, vanaf nu word het knokken.
Na dertig kilometer (2:00:52) lig ik amper een minuutje achter op mijn ideaal schema, dat valt nog reuze mee, naar gelang het gevoel.
Maar het grote verval treed maar op na kilometer dertig, ik hoop toch onder die 3:30:00 te kunnen finishen, het word nog moeilijk.
De kilometer waarin het klimmetje zit verlies ik al een goede 20 seconden en ik moet er nog achtmaal over, ik mag er niet aan denken.
We lopen nog met vier atleten in dezelfde ronde en mijn voorsprong bedraagt vier en een halve minuut op de tweede die nog tijd verliest.
Kilometer 35 (2:21:53) ik begin het heel zwaar te krijgen de rechterknie en heup dan al goed pijn en het linkerbovenbeen begint ook al.
Ondertussen lopen we met twee in dezelfde ronde en mijn voorsprng is zes minuten, als ik niet voleddig kraak zit die eerste ultra overwinning er in.
Ik probeer zoveel mogelijk te eten en te drinken want mijn t-shirt zit wit van het zout wat het verlies aan loopefficientie verklaart.
Kilometer veertig (2:43:24) de benen worden zwaar maar ik dubbel ook nummer twee in de wedstijd die nog een grotere tik heeft gekregen.
De overwinning is zo goed als binnen en de benen doen pijn, dus laat ik het wat gaan omdat een toptijd er niet echt meer in zit.
Aan kilometer vijfenveertig (3:08:11) maar er is al een kleine negenhonderd meter meer gelopen dus nog vier minuten bij rekenen.
De nummer twee en drie lopen me in, met die verstande dat ik nog een volle ronde voor lig, Roland Riedel en Hans Jurriaans zijn ze.
Nog twee rondjes te gaan en ik beslis ze niet uit het oog te verliezen, half de ronde heb ik Hans weer bijgehaalt en Roland blijft hangen.
Een tweehoderd meter voor me uit, de benen doen te pijn om nog een poging te ondernemen Roland terug te halen, dus niet laten uitlopen.
Ik finish na 3:35:27 de Garmin heeft 50.900 meter aan, niet geslaagd in mijn opzet onder die 3:30:00 te blijven dus, spijtig maar niet erg.
Mijn eerste overwinning in een Ultra is een feit, zo vaak gebeurt het niet dat ik als eerste over de finish kom, dus de tevredenheid overheerst.
Het word dus een uiterst zware taak om de marathon en ultra cup als winnaar af te sluiten, daarvoor moest ik onder de 3:30:00 finishen.
Deze organisatie van de Self transendence 50K bos van Amsterdam is een aanrader voor elke ultraloper die van kleinschalige wedstrijden houd.
Ik heb dan ook nog eens mijn officieel record op de 50K scherper gezet, dus overheerst de tevredenheid, ondanks de mindere benen.
