Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag stond mijn vijfde marathon in 2013 op het programma, de maasmarathon in Visé, een tempotraining marathon voor mij. Ik moest anders een tempotraining van veertig kilometer in mijn eentje langs het Kempisch kanaal lopen, dus liever een wedstrijd lopen. Dan kan ik toch net iets meer dan tijdens een training, en de basisconditie is meer dan goed genoeg om nog een officiële marathon te lopen. Het is bovendien maar een uurtje rijden naar Visé, een redelijk vlak parkoers met wel wat kasseistroken in, en vandaag veel wind. Gelukkig staat die voor het grootste gedeelte in de flank, en ik hoop in een klein groepje te lopen tegen een tempo van 4:10/km. Er is heel wat bekent volk komen opdagen ook veel cup-lopers, waaronder de leider in het klassement Rudy van Daele, warmlopen? Ook een groot deel van de nationale Belgische ultraploeg, Waaronder Gino Casiers, Johan Whatty, en Wouter De Cock, warmlopen? Vele andere bekenden zoals Wim Driessen, Paul Mertens, Walter Senaeve, Patrick Vandebeek, en vele anderen teveel om op te noemen. De start is hier meestal snel, ik zal dus de eerste kilometers moeten inhalen om in een goed groepje te komen, geen haast natuurlijk. Ik ben bovenal benieuwd naar hoe de benen zullen reageren, want na de Loop van Vlaanderen is het niet vet meer geweest met die benen. Er word ook vandaag een minuut stilte gehouden voor de slachtoffers tijdens de aanslag in de marathon van Boston, die worden niet vergeten. De marathon word iets na negen uur op gang geschoten en ik kan behoorlijk startten de eerste reactie in de linker-bil en rechterknie is redelijk. Toch loop ik na een kilometer in ongeveer vijftigste positie en kan nu stilletjes aan beginnen opschuiven zonder de benen te forceren. Na goed twee kilometer zie ik het groepje met Paul Mertens en Nid Rumphakwaen een vijftigtal meter voor mij lopen, mijn mikpunt. Het is een omvangrijke groep met onder meer Patrick Decorte en Jo Schoonbroodt, ik loop er gemakkelijk naar toe en schuif naar voor. Gino Casiers loop honderd meter voor dit groepje uit, maar dat is zeker geen doel, uiteindelijk ben ik veel te snel aan het lopen. Maar de hartslag is dik in orde, alleen voelt het voor de benen aan dat ik niet veel sneller kan, toch schuif ik mee met Paul Mertens. Waarschijnlijk gaat dit om de eerste plaats bij de vijftigplussers, niet dat ik daar een doel van zich van ga maken, de benen zullen dicteren. Ondertussen verdelen we het kopwerk en na tien kilometer (0:38:40) zit ik ruim voor op schema en rapper gaan de benen nog niet. Als ik hier al een balans kan opmaken is dat de benen nog niet volledig hersteld zijn, toch gaat het iets beter dan ikzelf verwacht had. Na veertien kilometer versneld Paul en los ik de rol, de rechter heup en knie zijn nu wel wat gevoelig en ik wil niets forceren. De wind valt al bij al mee, nooit lang in het voordeel of nadeel, meestal in de flank en dan zijn we ook redelijk beschermt, ideaal dus. Kilometer eenentwintig (1:21:52) veel en veel te snel er zijn ondertussen twee lopers voorbij, waaronder Nid Rumphakwaen. Ik kan de tussentijden en km-tijden spijtig genoeg niet exact meedelen de polar geeft halfweg al ruim vijfhonderd meter achterstand. Meestal loop de gps van de polar iets voor op de officiële kilometerpunten, eindelijk loop ik nu iemand voorbij, dat doet deugd. We lopen door Maastricht en het loop al wat minder soepel, maar ik haal nog ruim de 14 km/uur en ben dus tevreden met dit tempo. In de lange rechte stukken langs de Maas zie ik Nid en Paul lopen, ze hebben wel ruim een minuut voorsprong, maar dat is geen doel. Kilometer dertig (1:58:47) Patrick Decorte heeft me bijgehaald en ik bijt me vast in zijn spoor, dat lukt met veel moeite, best zwaar. Het laatste gedeelte zal nog zwaar worden, de rechter knie en heup zij er niet goed aan toe en het linker bovenbeen begint te protesteren; Tot en met kilometer zesendertig lukt het me vast te bijten, maar op een onbeduidend stukje vals plat moet ik toch lossen, spijtige zaak. Die laatste zes kilometer worden de zwaarste van de dag niet alleen mentaal ook topografisch glooit het hier met net iets meer bergop. Zo finish ik de iets te zwaar uitgevallen tempotraining marathon als 15de in 2:50:49, veel te snel gelopen, maar best tevreden. Aan de aankomst is er een buffet tafel met verschillende streekprodukten, en kunnen we dus gezellig bijpraten met de loopvrienden. Deze avond volgt de aphoteose met een concert van mijn favoriete singer songwriter en fabuleuse gitarist Mark Knopfler in het sportpaleis.
Reacties op bericht (1)
13-05-2013
Knopfler
Ik was er ook in Antwerpen, in het Sportpaleis. Heerlijk zacht concert, hé? Volop genieten!
