De drankpost staat honderd meter achter de aankomst, ik vertraag wat om een bekertje water te nemen.
Er zit echter niets in de beker ik keer terug, maar alle bekertjes zijn leeg, Filip is ondertussen 50 meter uitgelopen.
Ik zet de achtervolging in, en zie tussen ons de atleet die op de tweede plaats liep, ook opgehouden?
Hij maakt in een mum van tijd het gat dicht en gaat door, ikzelf neem iets meer tijd om mijn positie weer in te nemen.
Boven op de helling ben ik er weer bij, nu wat op adem komen en een druivesuiker eten, kilometer vijftien in (0:57:49).
Ik heb wel de indruk dat het tempo aan het zakken is en zet me resoluut op kop, nog voor het einde van de derde ronde.
Moet Filip lossen ik kom door in (1:09:50) aan kilometer achttien, ik ben al een tijdje lopers aan het dubbelen.
Dat maakt het nog moeiliker beloopbaar als er ijs en sneeuw ligt, in de bochten is het zelf gevaarlijk, ik neem geen risico.
Carine voorziet me ondertussen elke ronde van water, een zorg minder, enkel geconcentreerd op het lopen.
Half marathon kom ik door in een schitterende 1:22:05, nu zolang mogelijk tegen vier minuten/kilometer lopen.
Prachig decor waarin we aan het lopen zijn trouwens, en het zonnetje doet echt deugt, in de schaduw is het koud.
Ondertussen loopt Marc ruim aan de leiding maar nummer twee is nog binnen de minuut, dat opent perspectieven.
Einde ronde vier, kilometer vierentwintig in (1:33:35) als ik geen muur tegenkom, zit er een mooie tijd in vandaag.
Het is schitterend dat ik de kou evengoed verdraag dan de warmte, en dan nog op een halfzwaar parkoer.
De drie eersten van de halve marathon lopen me voorbij, bij die mannen zit er nog meer snee op dan bij mij.
Kilometer zeventwintig (1:45:35) mooi op schema voor de tweed helft, een tijd onder de 2:50:00 zit er dik in.
Tijdens de afdalingen begin ik wel serieus pijn te krijgen aan mijn linkerhiel, ik moet aan iets anders denken.
Ik roep beelden van Kasterlee, echternach en andere mooie marathonmomenten op, ik loop weer in trance.
Einde ronde vijf kilometer dertig (1:57:32), vanaf nu is het echt de grens, zeker de pijngrens komt dichterbij.
De klim in het begin van de ronde begint serieus door te wegen, doseren is de boodschap, niets forceren.
Tijd terugwinnen in de afdaling word moeilijker de hiel laat zich gevoelen, kilometer drieendertig (2:09:32).
Ik krijg gezelschap van Jef Gees uit Kasterlee die de halve marathon loopt en me kent via mijn blog.
Hij steld voor om tempo te maken de volgende drie kilometer, juist op het moment dat ik het moeilijk kreeg.
Jef trekt juist genoeg door en ruimt de baan voor me, dat bespaart veel moeite en hij pept me nog op.
Kilometer zesendertig (2:21:29), bedankt Jef, maar nu sta ik er alleen voor tijdens mijn laatste ronde, nog zes kilometer.
De klim lijkt nu eindeloos te duren, is hij steiler geworden, de ademhaling word zwaar, ik probeer niet te forceren.
Maar het beste lijkt er toch af, gewoon goed proberen aan te komen, mijn derde plaats lijkt veilig, tempo maken.
Kilometer negenendertig (2:33:55) ik hoor supporters langs de kant roepen dat ik tweede loop, geen idee hoeveelste?
Ik kan veertien kilometer/uur blijven lopen, zonder mezelf geweld aan te doen, mooi zo, het gaat lukken.
De laatste rechte lijn, nog een licht versnellingske zit er in, ik finish in 2:46:53 als tweede, een fantastisch resultaat.
|
