Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag was het tijd voor de twaalfde en laatste marathon van 2011, de Spark Spijkenisse Marathon in Nederland. Op weg naar Spijkenisse kregen we al een voorsmaakje van wat ons te wachten stond, af en toe een hevige bui, maar meestal opklaringen. Er waren veel atleten van de marathon en ultra-cup aanwezig om hun klassement te verbeteren of te consolideren. Het zou ook een Holland boven worden met een paar sterke Nederlanders, daar konden de aanwezige Belgen niet aan tippen. Iets na 11:00 werd het startschot gegeven, ik starte voorzichtig in een groepje met onder andere Bart de Grove en Peter Palmans. Waarschijnlijk de twee beste Belgen hier aanwezig, Het ging vlot voor mij met tijden juist onder de 4:00/km. Aan kilometer vier stond Carine met de fiets te wachten en kort daarna brak de hel los, felle wind en nog fellere hagelbuien. We werden van ons sokken geblazen, de bliksem en gedonder slaagde langs de hoogspanningsmasten heen, het was bibberen. Geen steek zagen we voor de ogen en Carine reed voor aan de groep, ik liep achteraan de groep om een beetje beschutting te zoeken. De hagel geselde alle blote huid en door de felle windstoten brak de groep in twee, daar zat ik dan en Carine had het niet direkt door. Gelukkig maakte Bart haar duidelijk dat ik niet mee was, carine liet zich afzakken en in haar spoor kon ik als enigste het gat dichten. Het had wel veel krachten gekost en we hadden een kleine minuut verloren op die drie helse kilometers, maar Bart bleef tempo maken. Een groot probleem was de gladheid met twee tot drie cm smeltende sneeuw, en kou met natte voeten tot gevolg, en nog 32 km te gaan. Op het stuk wind mee tot km dertien maakte Bart de verloren tijd weer goed, ik zat op de limiet maar kon nog juist in het spoor blijven. Nu kwam er weer een stuk van 2500 meter met wind pal op de neus, Bart kreeg gezelschap van twee andere atleten, ik liet ze gaan. Mijn eigen tempo zoeken, weer geen superdag en dan moet je doseren als het te zwaar dreigt te worden, dus alleen voort met Carine. Carine kon me gelukkig wat uit de wind zetten, rond kilometer vijftien ( 0:59:49) komt Peter Palmans me vergezellen, volgen?? Ik moet iets versnellen maar het lukt toch vlot, we krijgen nu een lang stuk met wind op de rechterschouder, ik houd me schuil. Na achttien kilometer neem ik de kop over om het tempo er in te houden, vier kilometer lang, met doorkomst halfweg in 1:24:12. We krijgen in de tweede helft meestal wind mee, maar het heeft al veel krachten gekost, na drie en twintig kilometer neemt Peter over. Tot kilometer zes en twintig kan ik het spoor houden, maar mijn rechter heup begint serieus op te spelen, ik moet peter laten gaan. Het word nog zestien kilometer op de tanden buiten, tegen 4:12/km gaat het nog redelijk en is de pijn te harden en te verdragen. Die verdomde rechter heup kost me al tien procent aan kracht in het rechterbeen en speelt geregeld op, maar het is onomkeerbaar. Kilometer dertig in 2:01:14 een mooie tijd zit er nog in en ik probeer wat te versnellen, in eens zie ik Peter in de kant zitten, buikkrampen. Na drie en dertig kilometer zit hij weer in mijn spoor, hij loopt tegen 15 km/uur te snel voor mij, verder mijn eigen tempo onderhouden. Het gaat redelijk tot kilometer acht en dertig, nu is het echt knokken, toeschouwers langs de weg roepen blijf letten op de loopstijl. Maar een mooie loopstijl heb ik nooit gehad, het is wringen, krochen en slepen om nog vooruit te geraken, niet echt stijlvol dus. De tijden klimmen langzaam naar de 4:30/km, en ik snak naar het einde van het marathonseizoen, nog twee kilometer te gaan. Het laatste gedeelte is driehonder meter op de tartan piste van de plaatselijke atletiekclub, ik finish zevende in 2:53:26, toch tevreden.
Reacties op bericht (2)
20-12-2011
Mooie afsluiter
Onder zulke omstandigheden nog zo'n tijd neerzetten. Dat verdient alleen al een ferm applaus. Geniet verder van de feestdagen, ze zijn dik verdiend.
Eric
20-12-2011 om 00:59
geschreven door Eric
19-12-2011
Spijkenisse
Dikke proficiat Frankie, want idd die hagelbui was niet van de poes, ik kon me gelukkig verschuilen in een groepje.
Nog prettige feestdagen gewenst en misschien tot zien in Apeldoorn
