Deze week was het een week-end uit met Herenthoutse mede atleten en supporters, met twintig waren we.
Het weer viel reuze mee, we waren vergezeld van het zonnetje en de wind viel ook goed mee.
We gingen van start gaan met een marathonloper en een aflossingsteam van vier lopers, de rest zou genieten en supporteren.
Eerst gingen we er nog een avondje uit van maken en niet denken aan de wedstrijd, goed eten en drinken dus.
Na een paar Diekierch royales en een paar witte wijntjes en een vier-gangen menu, nog even wandelen en een duitse stubbe binnen.
Het was nog om een deftig uur dat we onder de lakens kropen, en goed vermoeid vonden we alras de slaap, ondanks een harde matras.
De morgend daar op was het de schade opmeten, een ijl hoofd, lichte hoofdpijn en een schurende keel, een pilletje en wat siroop later,
Konden we uitgebreid ontbijten, ook nu werd niet gedacht aan de wedstrijd een drie uur later, de broodjes en koffie ging goed binnen.
Na een respectabel aantal bezoekjes aan de kleinste kamer, was het tijd om de focus te leggen op de wedstrijd, die starte om elf uur.
De rest van het gezin ging richting startzone, ikzelf zou op het appartement blijven om het laatste er uit te persen.
Toen ik naar benenden ging kreeg ik de deur naar buiten niet meer open, die was van buitenuit op dubbel slot gedaan.
Daar stond ik dan, ik ging noge een tiental minuten wachten achter hulp van buiten uit, er kwam een garçon van het hotel langs.
Een minuut later werd ik verlost en kon ik me richting start begeven, in het zonnetje was het aangenaam vertoeven.
Tijd om mijn verspellingen te realiseren, ik had in de groep mijn ambitie van toptien in een tijd onder de 2:50:00 bekend gemaakt.
De conditie was goed de loopomstandigheden ideaal, de laatste avond werd wel wat gezondigd, maar dat was geen excuus.
Om stipt elf uur worden we in gang geschoten tesamen met de atleten van de halve marathon en de aflossingsmarathon.
Ik heb redelijk goede benen maar geen superbenen en beslis snel om op hartslag te lopen, maximaal 144 slagen per minuut.
Na drie kilometer loop ik in een groepje met halve en volle marathonlopers op honderd meter van Frank müller.
Een meervoudig Luxemburgs marathon kampioen en een garantie voor een tijd onder de 2:50:00, ondanks zijn 53 jaar.
De eerste vijf kilometer gaan in (0:19:06) veel te snel natuurlijk maar ik wil me nog even schuil houden in dit groepje.
Zolang dat de hartslag niet boven de 144 hsm komt, de wind is matig maar in de schaduwzones toch voelbaar door de koude.
Na acht kilometer is het zo ver de groep scheurt en ik gang tussen de twee delen, de eerste helft gaat te rap de tweede te traag.
Kilometer tien (0:38:18) nog altijd te snel, hier is ook de eerste aflossing en staan de km-borden al 100 meter verder dan de garmin aan geeft.
De benen voelen niet super aan, maar ik heb wel het gevoel dat ik nog vlot de vijftien kilometer per uur kan halen, en mijn doel kan halen.
Frank Muller loopt nog altijd 100 meter voor me uit, en ik blijf op deze afstand hangen, ik heb ook geen goesting om te forceren.
De volgende vijf kilometer gaan in (0:19:38) de vijftien eerste kilometers in (0:57:56), het 15k wedstrijdpunt in (0:58:31).
Het parkoer gaat licht golvend maar nooit echt steil op en af vals plat eerder, Frank Muller loopt nu een 120 meter voor me uit.
Op kilometer zeventien word ik voorbij gesnelt door de eerste dame op de halve marathon, een dame met een krachtige soepele loopstijl.
Kilometer twintig (1:17:33) nog altijd aan de juiste kruissnelheid en de benen willen nog altijd mee, de ademmhaling gaat moeilijker.
De lichte valling speelt me toch een klein beetje op, half marathon onder de start en aankomst boog kom ik door in ( 1:22:16), te snel?
Mijn achterstand op de heer Mûller is nog tachtig meter, maar de eerste tekenen van vermoeidheid, het word werken voor het tempo.
Er is ook een drankpost te weinig in totaal twee op de volledige marathon, gelukkig is het niet warm, zeker in de schaduw is het fris.
Kilometer vijfentwintig (1:37:06), spijtig ligt het 25-km punt al een minuut verder, ik lig nog vijftig meter achter op Frank Müller.
Een taaie klant, maar ik probeer het gat niet echt dicht te lopen, na dertig kilometer (1:57:17) is het zo ver, de rollen worden omgekeerd.
Ondanks dat de laatste vijf kilometer voor het eerst boven de twintig minuten zijn gelopen, ben ik de haas en Frank de jager.
Ik ben ondertussen opgeschoven naar een negende plaats, twee te snel vertrokken atleten betalen hun overmoed cash, leergeld betalen!
De enkel, heup en maag beginnen in die volgorde op te spelen en het is op karakter en door te jagen op een verre prooi dat het nog voor uit gaat.
Een goede minuut achterstand op nummer acht heb ik nog na vijfendertig kilometer (2:17:37) de laatse vijf in 0:20:20, niet teveel verval dus.
Maar de benen worden zwaar en het teveel aan alcohol laat zich nu toch wel gevoelen, nog even doorbijten, maar vals plat lijkt nu steil.
Toch ga ik nog voor kilometer veertig (2:38:28) voorbij de nummer acht van de marathon, de benen worden wel zwaarder bij elke stap.
Op kilometer eenenveertig is het zover daar is de heer Frank Müller terug, ik bijt me vast in zijn spoor op naar het tunneltje richting centrum.
Een korte helling tachtig meter lang maar zeer steil, daar staan de supporters aan te moedigen, ik ga de helling drie stappen sneller op.
En dan nog vierhonderd meter tot de finish volhouden, ik finish na 42.660 meter op de garmin in 2:49:15 als achtste op de marathon.
De doelstelling is bereikt, maar ik had op het einde toch weinig overschot, toch is dit weer een stap vooruit op de marathon.
Op de foto met Frank Müller.
|
