Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Ruim op tijd in Schimmert, of is het nu Nuth, om de vele ultracuplopers te begroeten, teveel om op te noemen. Ik had mijn zinnen op een goede tijd en klassering gezet, en kreeg een parkoer op mijn maat voorgeschoteld. Er zaten namelijk twee zware klimmetjes in het parkoer, maar er was ook plaats voor recuperatie. De regen van de laatste dagen had het parkoer geteisterd en af en toe was er modder op de grote delen onverhard. Om exact twaalf uur werd de start gegeven onder een bewolkte hemel, en dus waren de temperaturen ideaal. Er zijn twee man van de halve marathon die iets sneller starten dan mezelf, maar op kilometer een ga ik er op en over. De tweede kilometer is een steile strook bergaf, de eerste was er een strook van 500 meter vals plat op asphalt. Voor de eerste zware klim komt een vande halve marathon terug en Dirk Swaelen ligt al op de derde plaats. Na de klim ligt Dirk op een tweede plaats en heb ik een zeventigtal meter voorsprong, ik loop de tussenstrook tegen 4:00/km. Zes kilometer ver en we moeten naar rechts, daar splits de weg en we vragen de man die instaat voor het veilige verkeer de weg. Hij weet het niet, ik sta stil en Dirk volgt links na goed tweehonderd meter hebben we door dat we misgelopen zijn. Na 7420 meter komen we weer bij de camping waar de marathon vertrok we lopen nu in vijfde en zesde positie op 300 meter van de koplopers. Daar gaat de tijd onder de 2:50:00 en ik krijg een mentale dreun, de moed bijeen schrappen en naar de kop van de wedstrijd lopen. Met Dirk in het spoor maar die geen halve meter over neemt loop ik op twee kilometer het gat naar de koplopers dicht. Nu nog eens doortrekken op de helling en we hebben weer goed 100 meter voorsprong, ik ga nog door tot aan de tweede helling. Maar eens daarboven voel ik de benen blokkeren en laat Dirk overnemen, na elf kilometer is de koers gedaan voor mij. De benen wegen als lood, ik heb er geen verklaring voor maar zelf berg af geraak ik niet aan 4:00/km, een super slechte dag. Na de tweede doorkomst loop ik al tachtig meter achter Dirk aan, één kilometer verder komt de latere winnaar Gert Mertens voorbij. Gert is negen dagen geleden Belgisch kampioen 100 km geworden en is qua uithouding vele malen sterker dan Dirk Swaelens. Meer dan driehondert meter kan ik Gert niet volgen, en begint de eerste maal de gedachte op te geven op te komen. Toch is er een gedachte sterker, en dat is dat ik me maanden slecht ga voelen als ik opgeef, dus laat ik het tempo nog wat zakken. De doorkomst halfweg 1:28:30, dit word een lijdensweg telkens de weg omhoog gaat lopen de benen vol, en heb ik geen kracht meer. Het duurt nog tot het einde van de vierde ronde eer de derde atleet, Wim Driesen me voorbij gaat, ik loop nu trager dan tijdens de trage duurlopen. Ik begin zelf te wandelen de stukken bergop, de power in de benen is al lang verdwenen en de mentale weerbaarheid na de tweede ronde. De laatste ronde gaan er nog eens vier arleten over me heen terwijl ik aan het wandelen ben, voor een spannende strijd voor plaats vier. Paul van Hiel stapt even met me mee en moedigd me aan verde te lopen, maar pas twee kilometer voor het einde geraak ik weer op gang. Op sleeptouw genomen door mijn vrouw Carine die er de laatste kilometer nog een 4:55 uitperst, ik finish in 3:20:55 de marathon. Dit is mijn derde slechtste tijd op de 63 marathons die ik uitgelopen heb, tijd voor bezinnig en een degelijke opbouw naar de volgende.
Reacties op bericht (1)
27-06-2011
Kop op!
Als het een troost mag zijn, Frankie: vorig jaar in augustus heb ik in Hulshout ook 3u20' gelopen. Er zijn soms van die dagen dat het gewoon niet gaat. Belangrijk is dat je op die dagen toch doorgaat en finisht. Dat heb je gedaan! De rest komt wel in orde.
