Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Zondagmiddag 12:50, we rijden richting St-Jozef Olen. De twee zonen lopen om 13:58, het regent en de goesting is ver te zoeken. De zaal is al goed gevult, er zijn al meer atleten dan gedacht. Het schema verloopt zoals geplant, het is hier altijd een goede organisatie. Om 13:58 start de jogging over 2 kilometer, er zijn 13 startende atleten. Na de eerste ronde komt Jorgi als derde door, Kenney is vijfde. Op die plaats eindigen ze ook de wedstrijd, in repektivelijk 07:43 en 07:51. Goed gedaan van de jongens, voor hun eerste stratenloop van het jaar.
Na hun wedstrijd gaan we een half uurtje schuilen in de zaal. Het regent nu nog harder, en de ademhaling is niet je dat. Ondertussen stromen bekende gezichten en goede atleten binnen in de zaal. Hier en daar een babbeltje slaan, de twijfels en de vermoedelijke eindtijd schatten. Mezelf geef ik een voldoende als ik 1:24:00 loop of juist onder de 4:00/km.
Het is 14:45, we begeven ons naar de start, een driehonderd meter inlopen, meer zie ik niet zitten, een plaats in de top-twintig word moeilijk. Ik zet me op de tweede rij aan de start, we willen niemand hinderen. Voor mij staan een paar atleten waar van je, je afvraagt wat ze daar staan te doen. Meer als de eerste honderd meter in de weg lopen kan niet.
Het startschot word gegeven klokslag 15:00, zoals reeds aangehaald puike organisatie. De regent valt nog altijd, de wegen zijn bezaait met grote plassen, het water kletst tot op mijn onderrug. Na een voorzichtige start schuif ik snel op naar een groepje van rond de 3:50/km. Het groepje is omvangrijk, een tiental atleten, een atleet schuift weg uit de groep, het is Eddy Vanhoof. Ik zet me op kop van de groep en hou er een strak tempo op na, op vijftig meter van Eddy. Op het einde van de eerste ronde lopen we 75 meter achter Eddy, en ik doe alleen het kopwerk. De benen zijn goed en van de verkoudheid heb ik weinig last, ik waag de sprong naar Eddy. Pas aan het einde van de twedde van de vijf ronden, sluit ik aan bij Eddy van hoof.
Eddy van Hoof loopt lijk een metronoom altijd iets sneller dan 3:45/km. Een volledige ronde blijf ik in zijn spoor, de inspanning die ik geleverd heb om het gat te dichten heeft kracht gekost. Mijn plan is zolang mogelijk aanklampen bij Eddy, het groepje waar ik bij liep heeft steeds meer achterstand. Zelf halen we nog drie atleten in die snel moeten lossen, ik neem regelmatig over, als we tegen de wind opboksen. Op de stukken wind mee is het pompen of verzuipen voor mij, om het opgelegde tempo te volgen. De hartslag blijft boven de 150, dat is voor mij momenteel echt op het limiet lopen. Ik tel de kilometers af en ga de laatste ronde in en volg nog altijd in het spoor van de metronoom. Nu kan ik maar een honderdtal meter meer overnemen, Eddy neemt de touwtjes in handen.
Tot kilometer 19, en het stuk met wind in de rug, Eddy loopt nu tegen ruim 17 km/uur, ik moet lossen. Ik zit a-block en hoop de laatste 2 km het tempo van 16 km/uur vast te houden. Eddy loopt de laatste 2100 meter nog 35 seconden op me uit, toch kan ikzelf mijn tempo aanhouden. Ik finish 10de in 1:19:07, een onverhoopt goed resultaat, en een teken dat de goede vorm niet veraf meer is. Dit na een zware trainingsweek, een fikse verkoudheid en een anti-bioticakuur, dat belooft. Na een kleine minuut ben ik al redelijk gerecupereerd, dat is een zeer goed teken. De eerste snelle tempoloop van 16 km/uur zit er op, en ik heb nog ruim vier weken om de conditie wat bij te schaven.
Reacties op bericht (1)
31-03-2008
Goed Frankie!
Frankie, je zie wat je met een brede basis toe in staat bent hé. Ook al is het in het begin van het jaar iets minder geweest, deze tijd van 1u19' staat er toch maar weer!
