Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag was het D-day de marathon van Antwerpen, een test om te zien wat ik nog kan op de marathon. Er was veel en snel volk aan de start, en het weer zag er ideaal uit, met die hoge bewolking was het niet te warm. De benen voelden niet echt super aan, maar ik ging zien hoe het ging na de uitgang van de konijnenpijp. Ik zat in een mooi groepje met Maarten v d Donck, Gunter Geens, Nid Rumphakwaen, Bart de Grove, Paul Mertens. Allemaal mannen die los onder de 2:40:00 kunnen lopen, dat was zeker niet mijn doel, maar de eerste 5 km moest dat kunnen. Op de hellende strook liep ik de gaten tussen de twee voorlopende groepen gewoon dicht, ik had niet de indruk dat ik diep ging. Eens de tunnel uit ging ik het tempo wat laten zakken en de benen zuurstof geven de ene na de andere liep weg van me. Ik wou nu zo lang mogelijk een tempo van 3:55/km lopen, ik zat in een groepje met oa Stefan Rens, en dat ging me vlot af. De juiste tussentijden moet ik spijtig genoeg schuldig blijven, de Garmin gaf na het uitkomen van de Waasland tunnel, drie maal een kilometer in een second aan om het verschil te overbruggen waar ik geen ontvangst meer had, lopen aan 3600 km/uur.
Tot halweg moest ik dikwijls de groep relanceren, daar we eerder 4:00/km dan 3:55/km liepen, ik voelde dat ik geen superdag had. Maar echt veel verval zat er niet op, de doorkomst aan de halve marathon was ongeveer 1:22:24, dus ruim op schema voor 2:47:00. Ondanks dat er nog niet veel sleet op zat vermoede ik dat het toch nog moeilijk zou zijn, de groep waar ik in zat speelde accordeon. Niet echt bevorderlijk voor een egaal tempo, en meer dan me lief was moest ik op kop lopen om het tempo er in te houden. Tot kilometer dertig liep ik vervolgen vijftig meter voor Stefan Rens, zonder echt te forceren kwam ik op kilometer dertig door (1:57:30). Maar voor het eerst voelde ik de vermoeidheid opkomen en was het werken geblazen om de 4:00/km aan te houden. Doorheen het park van de Antwerpse Water Werken ging het echt zwaar, maar ik slaagde er in de schade te beperken. Op kilometer zeven en dertig liep het goed fout, ik miste voor de zoveelste keer een afslag, en verloor zo de 50 meter op Stefan. Nog erger ik was uit het ritme ik moest ook over twee verkeersremmers en ik voelde een steek in de pubis, nu moest ik op de tanden bijten. Tot kilometer 39 werkte ik nog samen met Stefan om het tempo zo hoog mogelijk te houden, dan was het ineens over, volledig leeg. Kilometer 40 werd de slechste van deze maraton met een 4:41/km tot gevolg, daarna herpakte ik me stilletjes aan, op karakter. Maar ik werd nog voorbij gelopen door twee atleten en verloor zo een top-twintig plaats en een tijd onder de 2:48:00, pijnlijke zaak. De voorlaatste ging al in 4:21/km en ik wou ten koste van alles de 15 km/uur halen, met het besef dat Antwerpen ruim 200 meter te lang is. Ik ging door de pijngrens de buikspieren branden en protesteerden onder dit geweld, de bil, heup en voetpezen waren er niet beter aan toe. Een laatste volle kilometer aan 4:01/km haalde het laatste greintje wilskracht uit het lichaam en ik finishte als 21ste in 2:48:41. Nog boter, nog vis zoals ze plegen te zeggen, de verminderde trainings arbeid zit er voor veel tussen, en een beetje de leeftijd.
Reacties op bericht (2)
21-04-2011
Proficiat
Proficiat met de prestatie van een mede-Herenthoutenaar (die al blij is dat hij 10km kan lopen).
21-04-2011 om 09:38
geschreven door Rik
19-04-2011
Proficiat
Er komen er nog die je vast opnieuw nog iets sneller zult afleggen. Toch proficiat. Beste tijd dit jaar en gezien omstandigheden nog progressie
