Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Bij het opstaan groeide de twijfel, de linker rib was iets verslechterd, en de wind ging tekeer, geen te beste vooruitzichten dus. Er stond een autorit van ruim tweehonderd kilometer op het programma, dus tijd genoeg om mezelf op te peppen. Ook in Apeldoorn stond er stevige wind en was het iets frisser als bij ons, we vonden een parkeerplaats net voor het sportcomplex. Alles verliep zeer vlot, een pluim voor de organisatie, er stonden heel wat supercracken aan de start, ook toppers uit de ultrawereld. Ik kon een plaatsje versieren op de eerste startrij, tussen Bart de Grove en Pavel Brydl de winnaar van vorig jaar, een hele eer. De start viel goed mee een eerste kilometer in 03:40 meteen de snelste van mijn marathon, en mijn enigste goed gevoel kilometers. Het was geen superdag, maar ook geen slechte dag, ik moest me langzaam laten afzakken tot een voor mij doenbaar tempo-groep. Na vijf kilometer kwamen we door in (0:19:00), een tempo dat we niet zouden kunnen aanhouden gezien het heuvelachtig parkoer. Om nog maar te zwijgen van de wind, hoewel ik vanaf kilometer vijf schuilde achteraan de groep, was deze voor mij nog moeilijk. De tien kilometer kwamen we door in (0:38:51) er waren trage kilometers tussen door de soms langere klimmetjes en de hevige wind. Na dertien kilometer kwam er het klimmetje over onverharde wegen en daar kreeg ik het echt zwaar, er waren drie atleten die er af moesten. Eens op de grote steenweg kregen we de wind in de rug en werd het parkoer vlakker, toch waren er vier atleten de pijp uit. Kilometer vijftien (0:58:16) we zijn nog met twee samen, Bart de Grove houd me gezelschap en we werken goed samen. De rib is gevoelig maar echt last heb ik er nog niet van, de benen voelen dat ik tegen de limiet aan loop, de vermoeidheid is er al. Het groepje van vier met daarin de eerste vrouw de Tjechische Petra Kaminkova, die zeer knap twaalfde zal finishen in 2:45:30, loopt weg. Ze word gehaast door de Tjech Rosta Kolich die eerste zal eindigen in mijn categorie in 2:45:30, en elfde algemeen zou worden. Kilometer twintig (1:18:00) en half marathon in 1:23:02, het bord van de half marathon staat volgens de Garmin op 21.230 meter. Het word toch moeilijk om dit tempo vol te houden, maar we blijven lopen voor wat we op dit moment waard zijn, op de tanden bijten. Een van de tekenen als het moeilijker gaat is dat ik minder eet en drink, en dat ik soms iets teveel meters loop, ik loop minder alert. De vijf en twintig kilometer komen we door in (1:37:05) dat word meteen de laatste blok van vijf kilometer onder de 0:20:00, (0:19:05). De Asselronde die zeven en twintig kilometer bedraagd is nu achter de rug, en we krijgen nog een zware brok van acht kilometer voorgeschoteld. Nu is het weer knokken tegen de wind, en gaan we meer heuvel op als heuvel af, rond kilometer dertig (1:57:46) zit er nog een goede tijd in. Met de benen gaat het slecht en als klap op de vuurpijl begin ik meer en meer last te krijgen van mijn gekneusde rib, het is dan ook knokken. Bart neemt gedwongen de meeste hellende stukken voor zijn rekening, als ik de kop overneem zakt het tempo een wat, de pijn is nog juist te harden. Maar ik voel dat ik ga moeten lossen, kilometer vijf en dertig (2:19:32) het laatste stuk vals plat, tegen de wind in heb ik Bart moeten laten gaan. Ik zal me moeten herpakken als ik onder de 2:50:00 wil finishen, gelukkig komen we op de grote baan, wind in de rug en meestal dalend. De kilometer tijden gaan omlaag en de vermoeidheid verlaat de benen gedragen door de wind, alleen die verdomde rib is pijnlijker geworden. Toch blijf ik een goed tempo lopen we lopen honderden atleten van een andere afstand voorbij, het fietspad is voor de marathonlopers. Zo worden we toch niet teveel opgehouden, kilometer veertig (2:39:53) de benen zijn vermoeid maar de tijd onder de 2:50:00 komt eraan. De laatste kilometers is het slalomen tussen de tragere joggers, die ons toch aanmoedigen ondanks ze het zelf zwaar lijken te hebben. Aan die laatste rechte lijn lijkt geen einde te komen, maar ik haal de eindmeet in 2:49:11, een prestatie waar ik zelf heel fier op ben. Gezien de omstandigheden, de felle wind en een hinderlijke rib loop ik tien minuten sneller dan mijn laatste marathon, twee maand geleden. Ik finish als zestiende algemeen en tweede in mijn categorie, ik ben terug, nu hopen dat die gekneusde rib snel genezen raakt en verder werken.
Reacties op bericht (7)
13-02-2011
Midwinter verslag/foto
Frankie,
Hoe gaat het met je rib? Zelf was de Midwinter Marathon na 13km een pijnlijke bedoening door een dwarsliggende hamstring. Zie het verslag op mijn website www.jogger.tk met ook een foto van onze warming-up. Daarna was je me te snel weg, complimenten.
Jogger Jo
13-02-2011 om 11:48
geschreven door Jogger Jo
10-02-2011
Apeldoorn
Sjiek...
10-02-2011 om 17:55
geschreven door Francis Coucke
Proficiat
Strek gelopen met de pijn van een gekneusde rib!! Knap hoe je karakter getoond hebt!!
10-02-2011 om 16:27
geschreven door Frans
08-02-2011
Proficiat
Knap gedaan! Veel. Beterschap met je rib,
08-02-2011 om 20:51
geschreven door Wendy
07-02-2011
super
sterke prestatie en zeer knap volgehouden met die gekneusde rib.Hopelijk is hij soedig hersteld tegen de 6 uur van Stein.
07-02-2011 om 21:49
geschreven door Johanbeton
Apeldoorn
Knap resultaat
07-02-2011 om 11:50
geschreven door johan
Apeldoorn
Dikke proficiat Frankie " The Terminator Is Back "
