|
Bloggen van zaterdag en zondag.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zaterdag is, wat we denken, een
speciale dag. Een keerpunt in ons werk en waarschijnlijk leven. Een dag waar
Claudia en ik heel hard naar toe gewerkt hebben. Een dag om eindelijk al de
mensen die ons verhaal hebben waargemaakt, te bedanken. Een dag, waar nog veel
moet gedaan worden en zeker een dag waar we toch een klein beetje zenuwachtig
naar zijn.
Schrijven over dit gevoel is één,
Het ervaren en begrijpen is twee.
Maar nu eerst de zaterdag.
We zouden een Breugel buffet doen
voor de gasten. Kippenbouten, spek, versgemaakte boeletten met krieken, worstjes,
wortelstamppot en broccoliestamppot. Tja, allemaal lekker. Maar den deze is er
eentje die het graag allemaal zelf, vers, maakt. Dus werken geblazen. Om kort
te zijn, heb ik gekookt van 10 uur tot ongeveer 4 uur. Ondertussen heeft
Claudia alles gepoetst en de B&B in orde gezet, juist alsof er klanten
zouden zijn. We geven onze gasten straks een rondleiding, dus het moet in orde
zijn. Maar, met al dat werk, was er toch nog tijd om te zwemmen. Toen we rond 5
uur de tafels gedekt hadden, zijn we met gans ons gezinnetje gaan zwemmen in
ons zwembad. Heerlijk stoeien en spetteren. Zalig.
En dan was het 8 uur. De gasten
zijn er allemaal, en we kunnen starten. Eerst een aperitief en wat met iedereen
kletsen. Onze vrienden Angel en Sebastian, de Spaanse vrienden, hadden in de
loop van de dag, spijtig genoeg afgebeld. Ik had nochtans een toespraak
voorbereid in het Spaans. Maar deze heb ik nu, helaas, niet meer nodig. Dus
wordt het een toespraak in het Engels. Er zijn 6 gasten van Ierland aanwezig,
en al onze anderen gasten zijn de Engelse taal machtig. Niet voorbereid ben ik
er aan begonnen, en achteraf mocht ik vernemen dat het goed was.
De receptie was goed, het eten
allemaal op en we zitten door den drank. Om 3 uur lagen we in bed en hebben een
hele hoop afwas achter gelaten in de keuken.
Zondagmorgen
Daar staat hij dan, die afwas. Tot
half één hebben we eraan gewerkt. Afwassen, poetsen en opruimen. Vermits al het
eten op was gisteren, hebben we het gedaan met een lekkere simpele spaghetti.
We zijn dan vandaag nog vlug naar het zeetje gereden in Calenegro. Ontspannen,
lekkere zon, geen stress en nog altijd een warme zee om in te zwemmen en met de
meisjes te snorkelen.
Voor ons was het een geslaagd
weekend. Hopelijk voor onze vrienden en genodigden ook.
 Het zetten van de tafels. We kozen voor één lange tafel om al de gasten samen te hebben. De kinderen kregen een tafeltje , waar ze zelf hun ding konden doen.
 Voor het begon, hebben mijn lieve meiden zich weer echt mooi gemaakt.
 En daar zijn dan enkele van onze gasten. Iedereen die er was voelde zich echt thuis. Het was ook heel ongedwongen en familiair.
 Hier sé . Wel een papier in mijn handen, maar omdat ik de toespraak in het Nederlands had geschreven,kende ik deze vanbuiten. En dan was het gewoon de woorden in het Engels overbrengen. Het zal niet allemaal juist geweest zijn, maar Iedereen heeft het toch verstaan.
 Na het bezoek aan de fincan en de B&B was het aanschuiven.
 Kijk, dat bedoel ik met de kinderen die hun ding konden doen aan hun eigen tafel . En vooral , er is er éne bij die zicht opperbest voelt tussen 4 dames.
 En toen stond er nog een hele boel afwas. Nadeel van ons afwasmachine is , dat de glazen er niet ingaan. Maar eigenlijk maar beter. Met de hand afwassen en spoelen en dan met een speciale doek afdrogen.
 De zaal moest gekuist en iedereen wordt in gang gestoken. Ons Yetteke moest stofzuigen, Claudia dwijlen , ik die grote afwas en ons Yanneke is Ingenieur van dienst, zij coordineert, zoals we zeggen.Ze heeft vandaag een beetje den luie typhus.
 En tegen het siesta uur, is alles weer in orde.
|
