Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
03-09-2023
Het land van de zon.......mijn gedacht
Om kwart voor 9 vertrokken voor een tocht van plus minus 500 km....
Altans dat is de planning.
Op de buienradar zien we dat we regen krijgen onderweg, maar waar we stoppen zal het droog zijn.
De voet van de Pyreneen...ik ben wat zenuwachtig omdat ikm deze weg nog nooit heb gedaan en niet weet wat er me te wachten staat ,om met een camper door de bergen te rijden.
En we zijn er aan begonnen....
Het is droog weer en we hebben zelfs een flauw zonnetje.
Prachtig...Wat een mooie natuur...en hoe goed zijn deze wegen, maar belangrijk ook ,,,geen verkeer.
Na een tocht van een 30 tal kilometer komen we bij een tunnel van 7 km lang...ook een ervaring om daar door te rijden
Claudia en Yetteke hebben het daar niet op.... beetje hrtkloppingen.
Maar het vlot ....We naderen het einde van de tunnel en geloof het of niet ...we zijn in Spanje
Spanje ,,,op naar de zon en vergeten dat we bijna 2 maanden , iedere dag wat regen hebben gehad.
Mijn gedacht ....het regent.
Dikke druppels ...
Voorbij Zaragossa rijden we over een col..maar zien er niets van door de hele dichte mist...De rit gaat als een slakkengangetje.
Heel de rit regen en als we richting Valencia zijn krijgen we zowaar een wolkbreuk. We moeten stoppen.
Maar laat me eerlijk zijn.
Heel af en toe stopt het en genieten we van het uitzicht.
Ook in Spanje rijden we langs gigantische wijnvelden in de streek van Valdepenas.
We zoeken op zo een 100 km van Alicante een camperstop... Maar vinden niets.
Regen en een roze lucht...Sahara zand .
Het is half 5 en beslissen om door te rijden naar huis , naar Mazarron.
Volgens mijn berekening zullen we rond 8 uur aankomen.
Het stopt met regenen als we ter hoogte zijn van Alicante, maar die zandlucht hangt nog steeds boven ons.
Het is 8 uur en we komen aan... Eindelijk terug thuis ...
Onze huisoppasser opent de poort en begroet ons.....
Dit verhaal is voor morgen ...... al moet ik goed denken hoe is dat zal schrijven.
Wat een weer en wat een temperatuur . Maximum vandaag was 14 graden. Iets warmer dan de frigo.
Mijn knoken verlangen naar de zon
Vitamine D ....
We hebben dan maar alles klaargemaakt om morgenvroeg te vertrekken naar Bertrix.
Jep terug naar Bertrix/
Yanneke haar laatste dag daar en vrijdagmorgen richting het zuiden.
Yetteke maakt haar laatste vandaag.
Als de regen dan toch voor even weg was hebben we het oud brood aan de eendjes gegeven en hebben we eindelijk eens uitgetest hoe we van de eethoek een bed maken.
Want ja..... van vrijdag op zaterdag slapen we weer met 4
De koudste maand in Mazarron is voor ons wel februari.
De temperatuur daalt in de avond en de nacht tot wel 5 graden, maar eens 10 uur voorbij in de voormiddag kan het oplopen tussen de 17 en soms 25 graden.
Deze morgen om half 1o was het hier amper 11 graden en het is zeer vochtig.
We voelen het aan de knoken.
Tijdens de dag werd het vandaag ook niet meer dan 16 a 17 graden.
Dan maar , na het ontbijt, bewegen.
Wandelschoenen aan , en inplaats van t-shirt en short, een dikke fleeze en joggingbroek.
We wandelden uit het dal en aan het eerste bankje werd er gerust. Niet zozeer om de vermoeidheid, maar om te genieten van het Oostenrijks landschap.
Maar het belangrijkste was...het zonneke kwam er flauwtjes door en het werd enkele graden warmer dan in het dal.
Nog 3 dagen en we vertrekken , hopelijk terug naar de zon , maar vooral naar warmere temperaturen.
We liepen op verschillende paden , maar telkens liepen die paden dood tegen een wei aan met dikke stieren en bruine koeien.Vanwaar we kwamen moesten we dan alweer terug.
Uiteindelijk hebben we 12 km gewandeld , maar zijn we nooit 3 km van ons vertrekpunt verwijderd geweest.
Dan vonden we een pad dat we nog kende van vroeger toen we hier met onze eerste dalmatier kwamen wandelen.
In het dichte bos vonden we de eerste sporen van een camping. Gemaakte hutten van dorre takken.
Maar het ging natuurlijk om jeugdkampen gebouwd door de kids van de camping.
Vanuit het bos zagen we tenslotte 1 van de 3 zwembaden, en wisten we dat we juist zaten.
Morgen dinsdag en we gaan iets doen wat ons Clauke al zo lang heeft willen doen.....
Gisteren stond er een camper voor ons met een Belgische nummerplaat en welliswaar een Nederlands gezin.
De hele namiddag heeft hij staan klagen en zagen over , hoe duur en dat hij zelf nog moest koken en over het slechte weer.
Daar ik gisteren een beetje ziek was, slechte maag, lag ik al om half 10 in bed. Maar tot 1 uur snachts heb ik dat kieken horen zeuren en zagen.
...Dit effe onthouden...
Vanmorgen na het ontbijt namen we afscheid voor enkele dagen van ons Yanneke.
Aanstaande donderdag gaan we terug naar Bertrix om vandaar te vertrekken op vrijdag naar huis in Spanje.
Eerst nog wat winkelen en dan door naar Grupont.
Tijdens onze rit kregen we meermaals een bericht van Yetteke....hoelang nog, want ik moet om half 12 de bar openen.
Om 12 na 11 konden we haar dan effe knuffelen en zien.
We hebben ons geinstalleerd, een paar keer rond de camping gewandeld....8 km... geeten en gewassen en naar de spelende , kwetterende eendjes gaan kijken.
Tijdens de namiddag zaten we samen in de zetel in het zonnetje.
Onze wandelschoenen op de motorkap in de zon. Die waren nog doornat van eergisteren.
Voor onze neus reed een camper met Belgische nummerplaat....Jaja..... dezelfde van in Bertrix.
Gelukkig staan ze deze keer niet tegenover ons, maar .... lekker verweg...zou hij zeggen.
Rond half 9 was de regen gedaan en scheen welliswaar de zon.
Yanneke heeft vrij en we zouden een wandeling maken.
Met veel moeite hebben we op de regenradar kunnen zien dat het droog zou blijven tot een uur of 4.
Waarom met veel moeite... Deze camping heeft het in deze tijd nagelaten om te investeren in een wifi systeem dat heel de camping zou kunnen gebruiken.
Ze hadden beter aan een operator gevraagd om een mast te plaatsen, want zelfs data kan men hier niet gebruiken.
Als ge 5 km van hier , midden in een bos staat, heb je ontvangst... Op deze camping...helaas.
Maar goed, wij weg voor een wandeling.
We zagen vele getuigenissen van het vroegere leien industrieel goed,
Een brug die door de Duitsers werd gebombardeerd en door de arbeiders van de leiengroeve werd opgebouwd.
Beeltenissen en panelen met fotos uit de glorietijd van deze industrie.
Waar zat de regenradar nu mis..
Verkeerd uur, want na een uur wandelen, begon het te druppen, te donderen en te bliksemen.
Het werd altijd maar heviger en tenslotte zijn we , vooral voor de bliksem en de regen gaan schuilen midden in een bos.
Ik hoor je nu al denken....Das toch gevaarlijk.
Maar in het leger leerde ik dat lopen over een vlakte bij bliksem, veel gevaarlijker is dan stilstaan in een heel dicht bos.
Niet tegenstaande we schuilden, werden we nat tot op het vel.
Na een hal uur werd de regen wat minder en trokken we verder.
Aangekomen op de camping gelijk verzopen kiekens heb ik mijn...niet waterdichte regenjas , en die van Claudia , in de vuilbak gekieperd. Het is al de zoveelste keer dat deze ons niet beschermde van de nattigheid.
Na een warme douche en droge kledij, trakteerde ons Yanneke ons op een drankje in de bar.
Al bij al een lange regenachtige dag , maar toch een fijne.
Claudia en ik beslisten dat we de laatste 2 weken van onze trip , een tijdje bij Yanneke en een tijdje bij Yetteke zouden staan op de camping.
Yetteke zelf weet ervan, doch Yanneke niet.
We hadden dus van vandaag tot zaterdag in Bertrix geboekt.
Trouwens , we hebben , nadat we de kinderen op hun werk hadden afgezet, 2400 km rondgetoert en dat is al welletjes.
Dus nu vakantie.. tis te zegge.... campingvakantie.
En zo kwamen we hier rond de middag dan aan op de camping te Bertrix.
Dat was effe schrikken voor onze grote dochter.....
Wat doen jullie hier....
Potdorie, dan kunnen ze hier ook goed zwijgen....
En ziezo....
Vandaag hebben we echt niks gedaan... amper 4 km gewandeld...Eenbeetje rondgelopen op de camping. Door het dichte bos waar een piepklein beekje stroomt met amper water en naar de zwaluwen kijken die rond een hoge boom , insecten zoeken.
Morgen geven ze nog mooi weer , dus....wandelen maar.
Het kapelleke dat we hoog op de berg zagen staan vanuit het raam van de camper, zou een uitdaging zijn om naartoe te wandelen.
En we deden het ook .
40 minuten constant stijgen...en het was dan vandaag uitzonderlijk mooi weer en dus warm.
Het kapelleke is gebouwd op de ruine van een kasteel uit de jaren 1000...
Een heel verhaal, maar als je er wil trouwen moet je 60 euro betalen en laten dopen 40... overal is er geld mee gemoeid.
Wel een gigantisch mooi uitzicht over de vallei van de Ourthe.
En weer terug naar beneden.
Onderweg zien we de bron van Saint Thibout... Pelgrims leggen er een kruis van takken en drinken van de bron voor een goed en gezond lang leven... Gezopen dat ik heb....
Eens beneden, wandelend langs de Ourthe naar het dorp Jupille...
Buiten de kerk en een avonturenpark waar je kan kanooen en raften, klimmen en nog vanalles , bestaat dat dorp enkel uit grote vakantiehuizen.
Vermoed wordt dat deze gekocht zijn en uitgebaat door Nederlanders.
Onderweg zien we dan ook borden die de bevolking heeft geplaatst met de belettering....NL GO HOME...
Waar hebben we dat nog ooit gezien... Ardeche ..Frankrijk.
We hebben een hele tijd op een rots langs de Ourthe gezeten ....zalig en ontspannend..
En dan. Clauke wil de Gust nog een kuisen..
Aan de kerk heb je hier ook een begraafplaats en elke begraafplaats heeft zijn kraantje met drinkbaar water.
7 Gieters en 1 emmer ben ik er gaan halen om de Gust te wassen en om de watertank te vullen...met dank aan de dorpspastoor.
Het was een heerlijke dag vandaag.
Ik moet alleen weer foefelen mat de datums ..2dagen geen internet
Ze mogen boven de Ardennen een grote sateliet hanhen voor beter ontvangst....
Op de ene staat mooi veel uitleg, de andere iets minder.
Maar na vandaag denken we dat er op de meest gebruikte app , zomaar wat wordt geschreven.
In eerste instantie reden we naar La Hoegne.
Een zeer mooie plaats in de Ardennen waar er mooie wandelingen zijn...
Na een rit van anderhalf uur bleed dit helaas geen camperplaats te zijn en er was daar onnoemlijk veel volk.
Dan maar een andere weg en een andere camperplaats zoeken.
En ja ...enkele omwegen verder en een paar kilometer van La Hoegne, vonden we een andere camperplaats , vanwaar we ook de wandelingen konden doen.
Aangekommem...grote parking...vol met autos ...ook op de camperplaats.
Dus wij weer weg.
Richting Vielsalm..
Toeval...
Bij de pizzaman waar we al eens stonden kwamen we terug uit...maar wegens zaterdag , pizzeria open...geen plaats.
We waren nu wel kort bij Luxemburg.
Dan maar effe tanken en daar een plaats zoeken.
We vonden een mooie plaats , doch zeer kort bij de straat en de winkelcentra.
En je kent da...morgen zondag, veel verkeer, tankstations dag en nacht open...dus weinig slapen.
Dan maar weer verder.
We hebben nog zeker 3 plaatsen bezocht, die volgens de app camperplaatsen waren, maar die dat helemaal niet zijn.
La Roche en Ardenne....
Waar de GPS mij stuurde wilde niet weten.
Uiteindelijk zijn we dan in Marcourt beland. Langs de Ourthe...
Aan de kerk en het kerkhof.
Ondertussen was het wel al half 7 ...
Hier staan we goed. Gezellig en mooi klein dorpje.
Morgen wat sfeerfotos en kunnen we de wandelschoenen aan doen , daar we een mooi pad hebben gevonden.
En wat valt er op...allemaal vriendelijke bonjours....en nu bonsoirs.
Het valt dus echt op dat verschil tussen de Walen en de Vlamingen....
Iederren van klein tot groot..... Bonjour.
We verblijven voor de nacht aan een oud treinstation in Brieves.
De spoorweg werd vervangen door termac , voor fietsers, paardrijders en wandelaars.
Op mijn app voor wandelen vond ik een route naar het kasteel van Fallais.
Over het oude spoor door holle wegen met op de achtergrond kabbelende stroompjes en kleine watervalletjes.
Beukenbomen waar de noten al bijna van rijp zijn.
Onderweg komen we een gedenkplaat tegen van de oorlog.
Op 13 mei 1940 sneuvelden hier al 5 Franse soldaten.. Ze waren nog maar juist vertrokken met die stomme oorlog..
Er stond ook een gedenkplaat van 2 broers die opgroeide in het kasteel van Fallais en die de oorlog gevoerd hebben als piloot van gevechtsvliegtuigen.
En dan het kasteel.....nooit gezien....wondermooi.
Het kasteel is van uit de 13de eeuw . Het behoorde aan de familie Beaufort....en als je een blog lezer bent,,,, In Luxemburg bij het Mullerthal waren we ook op bezoek aan het kasteel van Beaufort.... Het zal ne nonkel geweest zijn zeker......
Karel de Stoute verbleef er in 1468...toen hij samen met de Koning van Frankrijk , Luik gingen vernietigen...
Alleez .....nu staat het leeg
Jammer.
Maar je mag er helemaal rond wandelen en dat op zich is al de moeite.
Wat is het weer een rustige nacht geweest.
We werden gewekt door spelende kinderen rond 9 uur. Hier in Gooik is namelijk een speelpleinwerking en die starten rond 9 uur. Vandaag na een dagje te hebben gerust , terug de wandelschoenen aan. We trekken door het pojottenlandschap. Aangeduide wandelwegen door bos, langs velden en.....door ....een geheim.
Op de Kesterheide in Gooik stond meer dan een halve eeuw een grote witte bol. Nustaan er vier nieuwe witte bollen. In die bollen zitten 4 satellieten. Ze horen bij het communicatiecentrum van de NAVO en verspreiden hoogst geheime informatie over de hele wereld.
De antennes zijn gericht op een satelliet en die satelliet draait op het ritme van de aarde op ongeveer 10 000 kilometer van hier. De signalen die men krijgt in Kester gaan naar die satelliet en worden daarna verspreid op andere sites waar ze die communicatie moeten krijgen.
De Kesterheide is het hoogste punt van het Pajottenland en daarom dus zeer geschikt om antennes te plaatsen.
Deze uitleg hebben we ook maar verkregen van een brave burger die uitdrukkelijk vertelde dat er geen fotos mochten genomen worden en dat alles zeer geheim was....
Voor we aan het hoogste punt van de Kesterheide waren zagen we nog iets eigenaardigs. Doch toen we lazen en besefte wat het was , werden we effe stil.
We zagen een weide met een kunstwerk dat werd ingehuldigd door de Belgische Prins Laurent ten voordele van de organisatie PERVIVO . Overal staan er gedenkplaten van overleden kinderen. Deze zijn aan een imuunziekte helaas te vroeg overleden.
De wandeling was ongeveer 9 km.
Morgen zijn we hier weg.. Het Pajottenland was voor ons onbekend , maar we hebben er een fijne nasmaak aan.
Klein Brugge is in onze ogen dan wel heel klein Brugge.
Oudenaarde stond verpakt in doeken met stellingen en kranen errond.
Maar eerst nog dit.
We namen de bus van Gavere naar Oudenaarde markt.
En dat was het....
Heel erg geconcentreerd.
Een marktplein met heel wat gebouwen errond en vooral horeca.
We dachten ook nog naar het museum van de Ronde van Vlaanderen te gaan, maar daar kenden ze de prijs wel .
Nu ben ik een liefhebber van de koers, maar om de prijs van een 3 gangen dagmenu in Spanje te geven om naar truitjes, petjes en bidons te kijken....is er over.
We gingen het infokantoor binnen en beken een wandelkaart
12 km langs de Schelde tot in Gavere...Dat is te doen.
En wijle weg...langs de Schelde onder een prachtige zon.
We zagen de brouwerij van Liefmans...de geliefde kriek van Clauke.
En maar stappen.
Er kwam precies geen einde aan...
Het ergste voor ons was dat het allemaal beton was onder onze voeten. En wij wandelen liever onverhard.
Daar was dan de laatste brug. De brug die aan de camperplaats ligt...
Geen 12 maar bijna 17 km hebben we gestapt.
Eigenlijk wilden we vandaag een frietje steken, maar volgens onze routemap was dat 17 minuten wandelen....
