De koudste maand in Mazarron is voor ons wel februari.

De temperatuur daalt in de avond en de nacht tot wel 5 graden, maar eens 10 uur voorbij in de voormiddag kan het oplopen tussen de 17 en soms 25 graden.

Deze morgen om half 1o was het hier amper 11 graden en het is zeer vochtig.

We voelen het aan de knoken.

Tijdens de dag werd het vandaag ook niet meer dan 16 a 17 graden.

Dan maar , na het ontbijt, bewegen.

Wandelschoenen aan , en inplaats van t-shirt en short, een dikke fleeze en joggingbroek.

We wandelden uit het dal en aan het eerste bankje werd er gerust. Niet zozeer om de vermoeidheid, maar om te genieten van het Oostenrijks landschap.

Maar het belangrijkste was...het zonneke kwam er flauwtjes door en het werd enkele graden warmer dan in het dal.

Nog 3 dagen en we vertrekken , hopelijk terug naar de zon , maar vooral naar warmere temperaturen.

We liepen op verschillende paden , maar telkens liepen die paden dood tegen een wei aan met dikke stieren en bruine koeien.Vanwaar we kwamen moesten we dan alweer terug.

Uiteindelijk hebben we 12 km gewandeld , maar zijn we nooit 3 km van ons vertrekpunt verwijderd geweest.

Dan vonden we een pad dat we nog kende van vroeger toen we hier met onze eerste dalmatier kwamen wandelen.

In het dichte bos vonden we de eerste sporen van een camping. Gemaakte hutten van dorre takken.

Maar het ging natuurlijk om jeugdkampen gebouwd door de kids van de camping.

Vanuit het bos zagen we tenslotte 1 van de 3 zwembaden, en wisten we dat we juist zaten.

Morgen dinsdag en we gaan iets doen wat ons Clauke al zo lang heeft willen doen.....

Maar das voor morgen.