Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
08-03-2012
Regelen
Gisteren avond ben ik rond half 10 in m'n bed gekropen. Dan zit je in een warm land en dan word je verkouden. Kan toch niet. Maar toch. Als je merkt hoeveel mensen , die we vandaag zijn tegen gekomen , verkouden zijn, dan zal dit voor de tijd van het jaar wel normaal zijn zeker. Om 10 uur moesten wij vandaag, samen met René en Lieve naar Yanka Koleva Velikova. Deze Bulgaarse mevrouw is 10 jaar geleden in Spanje aangekomen. Ze kende de taal niet en had bij wijze van spreken een "bolsa" "zakje" bij met wat ondergoed. Na 10 jaar spreekt deze dame vloeiend Spaans en Engels. Ze kent de wetgeving van Spanje misschien wel beter dan de doornee Spanjaard. Het is deze mevrouw waar wij hulp van krijgen om ons laten in te schrijven in Spanje. Om ons bedrijf te starten en om de auto in te voeren. Deze dame is dus onmisbaar. Ze heeft een kantoor in Mazarron en werkt met personeel. Het zijn die mensen, waar ik een enorme bewondering voor heb. Ik heb al dikwijls moeten denken aan de Turken in Berkenbos, die daar toekwamen en geen woord Nederlands konden praten. Er zijn er die dat nu nog niet kunnen,zelfs de derde generatie niet, maar er zijn er die moeite hebben gedaan, en die er dan ook gekomen zijn. Zo zijn wij ook op dit moment. Wij kennen niks en verstaan niks. Nog niet. Maar dit gaan we zo niet laten. Wij willen geen Yanka worden, maar we willen wel dat we alles verstaan en dat we ons verstaanbaar kunnen maken. Morgen moeten we met Yanka mee naar Cartagena om de NIE - nummer. Maar eerst moesten we een bankrekening openen.Claudia en ik dus naar de bank. Yanka had de directeur eerst gebeld om te zeggen dat we kwamen, en zonder NIE nummer. Hadden we die Yanka niet gehad, dan kregen we geen bankrekening. Nu wel. Het moet toch gezegd dat de mensen hier zéér behulpzaam zijn en ongelooflijk vriendelijk. Zo goed en zo kwaad het kon, hebben we verstaan wat de mevrouw ( ook verkouden ) in de bank vertelde en hebben we uitgelegd wat we wilden. Resultaat. We hebben de nodige papieren van de bank en vooral een rekening .We kunnen zelfs internetbankieren. In het Nederlands. Dan naar de school. Om de kinderen in te schrijven hadden we de Nie-nummer nodig, maar niet in een private school. Het is geen gemeentelijke school en ook niet een "privé" school. Deze private school krijgt evenzeer subsidies van de staat en is dus voor ons gratis. Enkel moeten de kinderen een uniform dragen. Wij dus naar de school. Gelukkig hadden we alle papieren bij. Ons officieel adres, een uittreksel van een electriciteitsrekening, onze paspoorten, de rapporten van de kinderen uit België en een bewijs dat de kinderen ook in Frankrijk naar de school waren geweest. Daar er in de school ook Engels wordt gegeven, haalde de mevrouw ( trouwens weer heel vriendelijk, en verkouden) er een lerares Engels bij. Ik moest er eigenlijk een beetje om lachen. Ik geef aan de kinderen en aan Claudia Spaanse les. Uit de lessen via internet, met geluid.Maar voor de rest spreek ik de taal helemaal niet.Dat was dus ook zo met die juf Engels. Al wat op haar blad zal staan om te ov-nderwijzen, zal ze kunnen, maar vlot spreken deed ze al helemaal niet.Maar toch, weeral doen ze al de moeite van de wereld en dat kan ik alleen maar waarderen. De kinderen zijn dus ingeschreven en kunnen maandag om 9 uur aan de slag. Daar zijn we ontzettend blij om. Ze hebben alles bij elkaar dus maar een week geen school gevolgd. Maar nu kwam voor Claudia het beste. Ze heeft altijd al gewild dat de kinderen een uniform aan moesten. En hier is het dan zo. Vooral ons Yetteke kan 's morgens heel moeilijk doen om haar kledij. Dit is nu eindelijk van de baan. Een mooi rokje ( broekrokje eigenlijk) een hemd met korte en lange mouwen, een vestje , blauwe schoenen en blauwe kousen. En dan voor iedereen nog een zelfde turnpak of sportkledij. Echt mooi. Maandag zullen we zeker foto's nemen en op de blog zetten. We hebben nadien nog een rondleiding gekregen. Teater, zwembad, sporthal, mooie grote klassen, kortom een zeer mooie en moderne school. Het zal wel lukken. Maar goed dat we René en Lieve hier hebben. Ze kennen de weg die we moeten volgen en hun advies en de mensen kennis is momenteel goud waard. Want dit moet nog gezegd. We leven wel in Europa,één natie,maar Spanje is toch een beetje een uitzondering.
Claudia ( want ik mag van René niet meer Clauke schrijven)
en ik zijn vandaag 14 jaar getrouwd.
Groot feest.
We hebben René en Lieve uitgenodigd. Ze verdienen dit ook.
Het is dankzij hun dat we een nieuw leven in Spanje kunnen aanvangen. Rond 15
uur zullen ze komen. Dus er moet gekookt worden. De kinderen hadden voor ons
een zeer mooie tekening gemaakt en hadden in een Chinese winkel enkele
snuisterijen gekocht. Claudia heeft vandaag de was en de strijk gedaan. Ook dat
moet. Het is niet dat we op vakantie zijn doch wij zijn het hier nog niet echt
gewoon, de kinderen nog altijd thuis en wij nog niet aan het werk. Je hebt
precies het gevoel of het vakantie is. Het voordeel van de temperatuur, hier,
is dat je kunt koken met de deuren wijd open en dat Claudia buiten kan
strijken.
Het worden allemaal hapjes. Zo kunnen we veel en gevarieerd
eten. Gisteren hebben we vooral vis gekocht en wijn en cava.Weer valt het ons
op dat, vooral vis, hier ontzettend goedkoop is.
15 uur en de bel gaat. René en Lieve hebben een zeer
prachtig en nuttig cadeau voor ons gekocht. Echt het begin en de start van ons
restaurantje. En olie, azijn, peper en zout assortiment, om op de tafels te
zetten. Niet één, maar zes. Zeer nuttig. Nogmaals bedankt.
Om 23 uur was het feestje voorbij. Na 8 uur tafelen, praten
en eten en na 2 flessen cava en 5 flessen rosé, zijn we beginnen op te ruimen.
En dan ..huwelijksnacht
Een mooie huwelijksverjaardag alleen onze traditie hebben we
niet kunnen uitvoeren. Claudia doet ieder jaar haar trouwkleed terug aan.Maar
nu ligt deze nog in Brussel. Misschien volgende maand.
Woensdag 7 maart
Koppijn ..versnelde hartslag ellendig
Resultaat van gisteren. Teveel wijn, dat zal het wel zijn.
En dan nog keelpijn..We zijn vanmorgen
rond 10 uur naar Totana gereden. Grote markt. Wat rondgelopen, café solo gaan
drinken en dan terug naar huis. Wat appelsienen en mandarijntjes gekocht, en
voor de rest rondgewandeld. Toen we thuis kwamen was er een meneer het zwembad
aan het kuisen. Deze service zit in de huurprijs. Gemakkelijk toch. Brood
gebakken, en dan Spaanse les.
Na de les hebben we besloten om een wandeling te maken. We
zijn een berg opgeklommen, maar door mijn keelpijn en ellendigheid hebben we
besloten om niet helemaal naar de top te wandelen. Het zal voor een andere keer
zijn.
Thuis gekomen, tijd om een potje te koken. De kinderen
willen .. poetestoemp .. Dus patatjes en wortelen schillen.
Vandaag gaan we denkelijk vroeg slapen. Morgen hopelijk een
fitte dag.
Deze berg willen we op .Op foto lijkt dit niet zo hoog, maar in het echt....
Dit is de top. Hier gaan we staan om enkele foto's te trekken van de omgeving
En dan een zeer gevaarlijke afdaling. Maar het zijn echte helden, die van ons
Zonder een NIE nummer kunnen we niet ingeschreven worden in de gemeente, en kunnen de kinderen niet naar school. Verplicht thuisblijven dus.Maar dat wil niet zeggen dat we niets doen. Op het internet heb ik een cursus gevonden; Spaans voor beginners. We hebben de eerste les van deze cursus uitgeprint, en we zijn er aan begonnen. Eerst op de computer luisteren naar een tekst. Dan weer luisteren en meevolgen op ons blad. Nog eens luisteren en meelezen. Ieder om beurt heeft dan de tekst hardop gelezen. Zo goed en zo kwaad als het kon hebben we de uitspraak aangepast en verbeterd. En dan mocht ieder uitleggen en vertellen wat ze dachten over wat de tekst ging. We hebben zinnen gemaakt, vragen gesteld en antwoorden gegeven. We zij rond 10 uur begonnen en zo was het middag Spaanse les voor beginners.....niet van de poes. Morgen doen we zeker verder. Hopelijk zullen de kinderen , tegen dat ze naar school moeten, toch een heel klein beetje verstaan.
Zondag, dat betekent lang uitslapen. Gisterenavond om half
10 zijn we met zn allen gaan slapen. Om 9 uur lagen Clauke en ik al in de
zetel te ronken. Is het van de lucht? Van de zon? Wie zal het zeggen.
Deze morgen om 10 na 6 liep de koffie hier al door. Eens dat
ik wakker ben, moet ik eruit. We hebben vandaag ook een nieuw parcour gevonden
om te lopen. Vlakke stukken over het algemeen, maar op het laatste een
kuitenbijter van een 600 meter.
Op zondag is het in de Puerto de Mazarron markt. Veel volk.
Spanjaarden natuurlijk, maar wat me opviel, veel Duitsers.
Er worden enorm veel schoenen, handtassen en kleding
verkocht. Ik vertelde aan de kinderen dat er ook kampeermateriaal en autosturen
werden verkocht. En die zoeken!!!
Papa, wij zien toch geen tenten en autosturen Ah neen!!
En wat is dat dan? Dat zijn grote
bhs en slipjes die rond een cirkel gespannen zijn Goh,
ik dacht dat het tenten waren en autosturen.Gekke papa zeggen ze dan.
Vermits het zonneke hier al ferm schijnt en al de
zomerspullen nog op de vrachtwagen liggen, moesten de mama en de meisjes een
fris los kleedje hebben. Slippers en zomerschoenen. Op de markt vind je dat
wel, die schoen althans, maar niet de schoenen. Het 2de deel van een
paar lijkt dan opeens zoek te zijn. Moet kunnen.
Er zijn op de markt ook van die levende standbeelden. Ze
bewegen als je een cent in de klak gooit.
Mogen we een cent papa Wacht, ik blijf ook 5 minuten stokstijf
staan, en als er iemand een cent voor mn voeten gooit, dan mag je die in de
hoed van de standbeelden gooien. Mensen hebben wel staan gapen naar die Belg,
maar die van ons hebben geen centen moeten gooien. Als we maar mogen lachen hé.
Dan nog wat groenten gekocht en naar de muziek van Indianen
geluisterd en terug naar huis.
Rond 14 uur hebben we ons eigen uitgenodigd om vlaai te gaan
eten bij René. Ze waren wel aan het bakken, maar geen vlaai. Grapje hoor. Neen,
eigenlijk gingen we ze uitnodigen om dinsdag bij ons te komen eten. We zijn 14
jaar getrouwd en dat willen we vieren met onze beste vrienden.
Ik heb vandaag mijn belofte niet gehouden. Gisteren hadden
we beloofd om in het zwembad te duiken. Lieve wist te vertellen dat het water
bij hun zo een 16 graden was. Hoeveel het hier is weten we niet, maar het zal
voor ons nog effe moeten wachten. Dus .Onze kids zijn de strafste.
Vandaag gewone Belgische kost. Gebakken patatjes met prinsessenboontjes
en een( bufsteekske)
En morgen de eerste Spaanse les.
Moesten we onze draai niet vinden, we kunnen nog altijd met een frituurwagen op de markt gaan staan.
Alles op zijn plooi. Ik was vroeg wakker, maar dat kwam,
daar ik gisteren avond vroeg in bed lag. Het is te zeggen, om 10 uur, maar ik
had al een uur in de zetel liggen ronken.
Het was, in tegenstelling tot gisteren een zeer mooie
ochtend. Het zonneke was van de partij, dus eerste werk voor het ontbijt, een
half uurtje joggen.
De kinderen hadden ondertussen de tafel gedekt. Fijn om dan
thuis te komen. In tegenstelling tot anders is Clauke na het ontbijt gaan
joggen. De kinderen alleen laten in dit huis is niet van de orde.
Gisteren hoorden we van Kathie dat er in Puerto de Mazarron
een boekenwinkel was die boekjes verkocht om Spaans te leren. Wij daar dus
naartoe. En ja hoor. Speciaal voor de kinderen een Diccionario.Helaas niet
van het Nederland naar het Spaans maar wel van het Frans naar het Spaans. Ook
geen probleem. Diccionario de Francés para principiantes. Daar we de Franse
taal behoorlijk machtig zijn, is dit geen probleem.
Cómo está
usted?
Muy bien,
gracias.
En daar zal alles mee beginnen. Vanaf maandag starten we in
huis met Spaanse les. De uitspraak zal dan misschien niet altijd juist zijn,
maar wat we kennen, kennen we.
Het is een heerlijke warme dag vandaag. In het zonneke ongeveer
28°C.Geloof het of niet, maar zie de temperatuurmeter.
Onze kinderen hebben het aangedurfd om in het zwembad een
baantje te trekken. Stoere meiden hé.
En dan voor de rest .Lekker gegeten en lekkere wijn
gedronken en nog fijn met onze Bram gebeld.
Tot morgen .
Clauke , na het joggen en een douche, aan het skypen met haar beste vriendin Annick . Het doet haar altijd zoveel deugd om met haar te praten of te chatten.
De kinderen in het zonneke. Vitamines opdoen
Dit is het uitzicht dat we hebben vanaf ons terras. Het verschilt niet veel van Frankrijk. Alleen zie je meer huizen, tomatenplantage's en iets lagere bergen
Yetteke was als eerste . Een duik in het zwembad.
En dan Yanneke . Stoere meiden. Morgen is het onze beurt. We hebben het beloofd aan de kids. Hopelijk is het water dan 30°C
Rond 14 uur, na een ontspannende rit van Castillon tot
Mazarron, zijn we dan eindelijk aangekomen.
René en Lieve hadden de sleutel van het huis, dat we nu nog
voor een maand huren. Eerst een glas rosé en dan met zijn allen naar de
C/SURREY (UR.COUNTRY CLUB).9 Buzon 126 GARROBO 30879 MAZARRON (MURCIA)ESPANA.
Nen hele boterham om op enen enveloppe te zetten als je post wil sturen.
Eerst de wagen leeghalen en een deel dat op de remork staat
moet binnen. Weeral uitladen !!! En dan te weten dat we binnen een maand weer
moeten inladen. Och ja, nu is het iets anders. In de loop van de maand maart
gaan we het nieuwe huis opkuisen en dan kunnen we alles al meenemen wat we hier
niet nodig hebben. Hopelijk kan de verhuiswagen in het midden van maart komen
zodoende dat we alles op zijn plaats kunnen zetten.
René en Lieve zijn ons ook nog een lekkere fles cava komen
brengen, om ons welkom te heten in Spanje. Die hebben we dan ook onmiddellijk
gekraakt. Terwijl Clauke alles heeft uitgepakt en op zijn plaats heeft gelegd,
ben ik naar de winkel geweest om wat eten. Het wordt een lekkere spaghetti.
Rond 18 uur kwam Kathie aanbellen. Zij bracht ons de nodige
papieren om volgende week kunnen ingeschreven worden op de gemeente en om een NIE
nummer te krijgen. Ook had ze de code van de WIFI, maar helaas, we zitten te
ver van hun huis en het wil niet werken.
En dan rust. Languit in de zetel. Wij hebben een tv. en een
satelliet. Helaas krijgen we enkel Engelse posten. Nu moest het lukken dat er
een programma was van een Engelse kok in Frankrijk, die hetzelfde concept deed
als wat wij in Spanje gaan doen. Het heeft me echt veel zelfvertrouwen gegeven.
Vrijdag 2 maart
De eerste dag in Spanje. En ja raad maar eens ..Regen, en
nog niet een beetje. Vanmorgen heb ik mn loopkleren aangedaan en ban gaan
lopen. Ik was amper 10 minuten weg en kreeg een plensbui over me heen. Maar ja.
Hier doet dat eens goed, zeggen ze.
Voormiddag moesten we winkelen. Eerst naar de school om te
informeren of de kinderen kunnen starten. Een hele nieuwe school. Mooi, maar
wat blijkt! Yetteke mag hier nog één jaar gaan maar Yanneke niet meer.En dan
moet je eerst nog een NIE nummer hebben, anders wordt het niks. Dus wachten tot
volgende vrijdag en dan een nieuwe school zoeken. We hebben hier in het huis
geen verwarming. Eigenlijk niet nodig. Maar rond deze tijd kan het s avonds toch
fris zijn. We hebben een petroleum kachel vanuit de Ardennen mee gebracht. Dus
Petrol zoeken. Ik kom aan een naftstation en vraag petrol. Die man deed precies
of ik van Mars kwam. Petrol..Petroel..Petral !!Hij verstond mij helemaal niet.
Wij naar een andere winkel en Clauke al krom van het lachen. Met handen en
voeten uitleggen. Ik had het beter in het Koersels gezegd .. Petrol vur de
stoof want in het Spaans was het Petrol por la stofa of zoiets. Maar helaas,
gene petrol.
Dan naar een internetwinkel om, een Vodafone internetkaar
via een stick en een telefoonkaart. Daar kwamen we een vrouwke tegen dat
perfect Engels sprak. Ze wist ons ook te vertellen dat ze Frans sprak. In
België geboren, Luik, en dan naar Spanje geëmigreerd op 6 jarige leeftijd. Ze
beloofde ons ook dat ze ons graag wou helpen indien we het moeilijk zouden
hebben met iets.
Dan nog wat vis kopen, spotgoedkoop, en dan naar huis. René
en Lieve zijn nog even op bezoek geweest en hebben lekkere citroenen van hun
boom meegebracht.
Dus We hebben internet, maar het kost veel.We gaan dus het
blog offline schrijven en dan publiceren, onze mails bekijken, bankzaken doen
en dan houd het op. Dus Skypen zit er echt niet in. Maar binnen een goede
maand, hebben we een vaste aansluiting en zal alles weer het oude zijn.
Gelukkig is het weer helemaal opgeklaard en konden we lekker buiten eten.
Het zwembad aan ons huurhuis. Nog een dikke week en we kunnen er in
Buiten eten . Fijn toch
Hier sé den dikke en den dunne .Met het gezicht in het zonneke.
Het is nu 20 uur en we zijn sinds 16.30 uur aangekomen in Cassellon.Het zelfde hotel als de vorige keer , toen we René en Lieve gingen bezoeken. Kamer 501 en toen 401. Dus een verdieping hoger. Onze reis , ongeveer 510 km vandaag is vlot verlopen. We zijn om half acht deze morgen opgestaan. Op het gemak ontbeten, en dan opruimen. We zijn geladen alsof we naar Marokko vertrekken. Maar toch hebben we in ideale omstandigheden kunnen laden. In het zonneke. Toen we van België vertrokken , moesten we laden in de regen.Toen was het stoempen om alles in de wagen en op de remork te krijgen. Maar nu was het ideaal. Alles netjes gepakt en ordelijk. En dan vertrekken. Jef moest om 9 uur naar de garage met de wagen.Hij was dus de eerste die ons kwam uitwuiven. Zelf ben ik met de kids nog effe op de trampoline gaan springen. Kwestie om in conditie te raken voor de tocht. Omstreeks 10 uur zijn we dan vertrokken. De enige bezorgdheid die ik had was of ik de berg wel op kon met een volgeladen wagen en een volgeladen remork. Maar uiteindelijk bleek dit geen probleem. Nog afscheid van Ann en de kinderen en dan weg. Het viel ons op , onderweg dat er zeer veel politie rond reed. Clauke had het voorgevoel dat we vandaag zouden tegen gehouden worden. Maar het ging allemaal goed.....Tot....Voorbij Ax Les Thermes.... Aan de kant...Politiecontrole. Het zou natuurlijk wat geweest zijn als we alles moesten uitladen. De éne agent vroeg me vanwaar we kwamen en waar we naartoe gingen. Toen we dat vertelde trok hij wat rare ogen. De andere vroeg me of ik veel geld bij had....Ik heb hem natuurlijk niet gezegd dat ik de avond ervoor de euro millions gewonnen had... GRAPJEEE . We moesten de remork afkoppelen en de koffer open maken. Maar ze vonden het in orde en lieten ons verder rijden. Net voorbij de Frans Spaanse grens, stonden er een massa agenten naast de baan. Ik was er echt niet gerust in. Stel u voor dat we alles moesten uitladen. Al dat werk. Achter Barcelona zijn we voor het eerst een plaspauze gaan nemen. Ik zei tegen Clauke, " Ik blijf bij de wagen, ga jij met de kindren maar". En maar goed. Naast ons stonden twee wagens. Een Spaanse vrouw en een ouder Belgisch koppel. Allebei waren ze banden aan het verwisselen. De vrouw uit Zoersel zei me dat ze waren gaan eten in het baanrestaurant en toen ze terug kwamen waren enkele wagens hun banden stuk gestoken. De hunne ook. Er kwam een jonge man langs om hulp aan te bieden, en later merkte de vrouw dat haar handtas weg was. Verdorie..., maak het maar mee. We zijn dan verder gereden, en hebben al bij al een rustige reis gehad. Juist zijn we nog iets gaan eten in een gigantisch groot winkelcentrum.El Corte Inglés Menu infantil en Gourmet Burgu Lekker. Met zelfgemaakte frieten.Niet uit den diepvriezer. Daar een lekker flesje rosé bij.
En morgen dan verder.. Hopelijk ook zo aangenaam als vandaag, maar indien we direct WIFI hebben zal ik het niet nalaten om dadelijk wat te schrijven.
Ziet eens hoe diep de trampoline doorzakt. Het wordt hoog tijd om aan de lijn wat te doen. Ik heb me 4 maanden laten hangen. Vrijdag beginnen we .
Deze berg moeten we op . Al lopend ben je stik dood. Maar het is gelukt met de wagen
Onze kinderen zijn zeer opgewekt opgestaan. Clauke ook. Had
ik daar een foto van moeten trekken, dan denk ik dat de blog gewoon in het
niets verdween en dat de mensen zouden zeggen, Wat zou er met mijne computer
aan de hand zijn.
We luisteren hier via de PC naar de radio. sMorgens willen
de kids dat ik radio ketnet opzet. Op een zeker moment , tijdens het ontbijt ,
opeens de vogelkensdans. Ja , dan zijn mijn kleine princessen niet meer te
houden. Nog niet goed wakker en al volle bak dansen ..Leuk toch.
Na dat we de kinderen op school hebben afgezet, zijn we
begonnen met inladen.
Maar eerst de auto wassen. Het was geleden van in België. En
als je dan een witte wagen heb !!!!
Dan inladen. Het is precies of we minder te laden hebben dan
dat we meegebracht hebben. Een deel van de klederen van de kinderen hebben we
noodgedwongen moeten achterlaten. Zoals die kids kunnen eten!! Ze zijn op
enkele maanden ontzettend fel gegroeid.
Mijne buddy René heeft vandaag nog effe met ons geskypt.
Volgende week donderdag hebben we een afspraak met iemand die alles voor ons
regelt om in Spanje een NIE nummer te krijgen. Geweldig. Dan zal alles wel in
een stroomversnelling gebeuren en kunnen de kinderen snel naar de Spaanse
school gaan.
Morgenvroeg rond 9 uur zullen we vertrekken. Ik hoop maar
dat ik de berg op kan met een volgeladen wagen en een volgeladen remork. Eens
over die helling geen probleem .duimen dus.
Vandaag is het weer ook helemaal omgeslagen. De zon is van
de partij , het is windstil en we hebben weer lekker kunnen buiten eten. Ne
mens wordt er goed gezind van hoor ..Vitamines. En dan heeft ons Clauke nog
eens gebeld met Tante Anite van nonkel Daniel. Veel bij te praten. En dan zeker
aan Davy nen dikke proficiat met zijne zoon. 4 geslacht in Heusden
Beste lezers , het is fijn om berichten te krijgen. Het doet
ons deugd. Soms weten we wel niet van wie, maar dat is niet zo erg. De
aanmoedigingen zijn voor ons van belang. Het geeft ons kracht en moed om door
te doen. Dus .u niet inhouden, reageer maar.
Vanaf morgen , zou het kunnen zijn dat we enkele dagen niks
schrijven. De installatie van internet zal misschien niet direct aangesloten
worden, maar ,..we houden alles bij.
Korte resumé van ons avontuur
24 oktober alles verkocht en voor enkele weken in het
vakantiepark Molenheide
18 december verhuis naar Artigat Frankrijk. We hadden een
boerderij gekocht maar deze werd
volledig afgekeurd. Verkoop geannuleerd.
Dan zoeken zoeken en zoeken . Niks naar ons goesting.
18 februari. René en Lieve uit Mazzaron, en mijne beste
buddy, nodigen ons uit om naar Spanje te komen. Vinden we daar toch iets
zeker!!!
Hoe het leven kan draaien.
s'Morgens om 7 uur de vogeltjesdans . Doe het maar eens na . Die meisjes van ons, die zijn niet te volgen. Algoed dat ik de foto moest trekken. Ik in mijne pyama....niet te doen.
Eerst alles afbreken in België. Dan alles opbouwen in Frankrijk. Dan weer afbreken in Frankrijk. En straks weer opbouwen in Spanje. Clauke zegt dikwijls " Nu wil ik niet meer verhuizen" maar ik denk dat we een abbonement op verhuizen hebben genomen....Wat moet ne mens anders doen ??? !!!
Neen ....Naar Spanje...niet naar Marokko
En dan...na de arbijd....lekkere pasta ...in het zonneke.
Terug op schema. Zondag was een rustdag. Zaterdag heel de dag in de auto. Ik moet bekennen dat onze 2 meisjes prachtmeiden zijn. Ze hebben niet gezeurd of geklaagd in de auto. Fijn om te reizen met die 2. En woensdag weer terug. We gaan het wel in 2 dagen doen. Op het gemakje.
Zondag hebben ze gespeeld met de kinderen van Ann en Jef. Met de ezels en de geiten en het nieuwe geitje Bumba. Jaja een nieuw leven op de berg..Prachtig.
Vandaag zijn onze kinderen terug naar school. Hoewel Yanneke niet echt veel zin had, vonden we toch dat ze waardig afscheid moesten nemen. We hebben de juffen en de directeur gesproken over onze plannen. We hebben de kosten van het middageten in de kantine betaald en de opvang. We mochten ook horen van de juffen dat het verstandige en fijne kinderen waren in de klas. Hopelijk zal dat niet anders zijn in Spanje. En eerlijk, ze zien het eigenlijk beter zitten in Spanje. Volgens hun zeggen altans.
Clauke en ik zijn ons aan het voorbereiden op de tocht. Alles terug inpakken, de remork laden en dan alles oppoetsen. Weer een gesleur voor 900 km. Maar we zien het zitten. Hopelijk midden maart onze meubeltjes in het nieuwe huis en dan terug alles normaal.
Bijgaande foto waar Clauke hare vinger staat. Daar is het. Maar eerst effe bellen hé . Sorry Peter, maar voor u is iets verder rijden hé.Maar met uwe mobielhome toch geen probleem hé. Rosé staat klaar en de sardinnekes op de BBQ ook......
Vandaaggaan we terug
naar de woning kijken. Samen met René en Lieve.
Om ze te bedanken voor het fijne verblijf, hebben we ze
uitgenodigd om ergens op een terras lekkere tapas te gaan eten. Maar eerst met
de kinderen nog schoolke spelen en dan naar La Azohia.
Ook voor René en Lieve was dit waaahw.
Echt een mooi huis.
We hebben onze tijd genomen om het te bekijken. Nog een
wandeling gemaakt tot aan het strand en dan naar Puerto de Mazzaron.
Daar René en Lieve al enkele jaren in Spanje wonen, kennen
ze de juiste plaats en de juiste tapasom te bestellen.
Claudia en ik waren er nadien volmondig over eens. Het was
zeer lekker. Het was aangenaam, lekker warm buiten in het zonneke eneen fijn gezelschap.
Na de tappas zijn we terug richting La Azohia gereden. Maar
in plaats van naar het strand te rijden , zijn we de bergen in
getrokken..Prachtig.. We hebben een voormalige legerkazerne bezocht, verscholen
in de bergen, met gigantische kanonnen. Maar voorzal de uitzichten waren
indrukwekkend.
We hebben na de wandeling en terug thuis(bij René en Lieve)
het volgende besloten.
Vanavond komt Kathie om een papier te tekenen. We kunnen pas
in dit huis te La Azohia vanaf 1 april. Daarvoor zullen we een maand in
Mazzaron wonen. We huren een huis op de
urbanisatie Country Club. In die maand moeten alle papieren in orde gemaakt
worden en kunnen we het andere huis in orde maken.
Morgen naar Frankrijk om al de spullen te halen.
Zaterdag 25
februari
Na een lekker ontbijtzijn we rond half 11 vertrokken.
Van 23 graden, volgens de temperatuurmeter in de auto, naar
5 graden. Door de Pyreneeën rijden in het donker was niet echt een pretje. Er
lag nog veel sneeuw en het was er druilerig en nat. Een groot verschil met
Spanje. Maar al bij al, veilig en wel terug op onze berg.
En nu !!!!
Woensdag vertrekken we voor op zijn minst 11 maanden naar
Spanje. We starten er een restaurant
EL BUEN GUSTO
Concept:cava met
een hapjevoorgerechttussengerechthoofdgerechtnagerechtkoffie
met
een digestief---en vooral, wijnen inbegrepen. 25
Schoolke spelen.Yetteke is de juf. Rné en Yanneke zijn de leerlingen. Wie zou het slimste zijn? En wie zou de stoutste zijn?
Deze sculpturen zijn uitgesleten rotsformaties. Niet door de zee, maar wel door de wind. Naar horen zeggen, veranderen deze ieder jaar en brokkelen ze zelfs af. Nog wat jaren en misschien staan ze er niet meer.
Uitzicht boven in de bergen naar de haven van Cartangena
Verscholen in de bergen een oude leger kazerne.Politie patrouilleerd hier nog elke dag. Op de bergwanden staan nog steeds radarposten. Het komt nog voor dat er vluchtelingen aan wal gaan die vann Norrd Afrika komen.
Zeer spannend. We zijn allebei heel benieuwd wat Kathie ons
zal laten zien. René en Lieve konden helaas niet mee. Vermits René veel van de
bouw weet, had ik graag zijn goede raad .Maar ze moesten naar de Spaanse les.
We zijn beginnen te rijding richting zee. Al een goed begin. Het is er mooi en er staan
veel dennenbomen. Clauke heeft altijd gezegd: Als er één plaats is waar ik
ooit wel zou willen wonen, is het in La Azoia. Een dorpje aan de zee.
Het kon toch niet waar zijn zeker. We reden het dorp La
Azoia binnen. Sloegen een straat in en opeens stond het daar. WAAAUW .
Een volledig nieuw huis. Volledig klaar. Enkel nog spiegels
hangen in de badkamer en rekken in de inbouwkasten.
Knap.
Palmbomen rond de deur. Uitzicht op de zee. En belangrijk .Veel
ruimte om ons ding te doen.
Een gigantische grote keuken, 3 slaapkamers met ieder een
badkamer. Een living groot, en dan nog het terras en het dakterras..Kortom, dat
was het.
Na het bezoek zijn we met de kinderen naar het strand
gewandeld. Clauke en ik hebben op een terrasje nog zeer lang gepraat over deze
woning en over de plannen. Ons besluit stond bijna vast.
We hadden zelfs de sleutel van het huis gekregen om samen
met René en Lieve te gaan kijken.
We zijn beiden beginnen te dromen en te fantaseren over een
nieuw leven in Spanje. Maar toch effe met beide voetjes op de grond blijven.
Vanavond zou Kathie terug naar het huis bij René komen. We zouden met haar nog
enkele dingen bespreken..
Alvast enkele fotos van de woning.
Dit is de woning. De foto is genomen vanaf de boulevard van de zee. Het terras en daarachter de ramen van de living en keuken. De rolluiken zijn echter nog dicht.
De voorkant aan de straat. De oprijlaan moet nog betegeld worden
De douche in de masterbedroom. Als je het in het echt ziet, kan je denken dat je er languit in kan liggen.
Het bad en toilet in diezelfde badkamer. Het badkamermeubel moet nog geplaats worden
Dit zijn de inbouwkasten in de masterbedroom. Zo staan er 4. De andere 2 kamers hebben er zo 2 .Ruimte genoeg
De badkamer met wc, lavabo ,douche . Voor elk van onze kinderen is er zo één. Ons Yettek, de fiere pauw, die is al echt in de wolken. Ze droomt al heel lang van haar eigen badkamer.
Zo verwonderd heb ik Clauke in geen tijden niet meer gezien. Het is geleden van toen ze mij voor het eerst zag.
Hier moet het wasmachien komen. De bergplaats waar ook de verwarmingsketel hangt. Zeer uitzonderlijk voor Spanje. Aardgas.
Dit zicht heb ja vanop het terras
Het dakterras. Hier staat ook de airco. Het is in huis een systeem van verborgen leidingen, om in elke kamer airco te hebben, die ook nog eens afzonderlijk kan bediend worden.
Militaire stad, met landmacht en zeemacht.Je ziet daar de
militairen lopen, je ziet de schepen in de haven en naar het schijnt zie je
geregeld duikboten en zelfs een vliegdekschip.
Prachtige stad.
Cartagena heeft een oud gedeelte, met mooie winkels,
winkelstraten en hoge herenhuizen, Romeinse amfitheaters en dan aan de andere
kant heb je het zeer moderne gedeelte. Je kunt er bij wijze van spreken van de
grond eten. Kunstenaars hebben er beelden geplaatst en andere kunstwerken.
Kortom het is een stad waar je meerder keren per maand kan
naartoe trekken om te winkelen en te genieten.
Lekkere tapas.
De haven van Cartagena is omgebouwd om de grootste luxe
cruiseschepen te ontvangen. Reden:
Men is tussen Mazzaron en Murcia een park aan het bouwen.
Paramounth pictures park met op 60 km een nieuw vliegveld dat op 1 november
open gaat. Jet Air heeft al een contract op zak om te landen en te stijgen. Dus
dat wordt een toeristische boots in de streek
Nog vlug wat gewinkeld na het bezoek en dan
René had gebeld naar een Engelse makelaar voor ons. Kathie.
Zij sprak af met ons dat we morgen om elf 11 naar een woning
zouden gaan kijken. Echt iets voor ons
Op de achtergrond van Yanneke een kunstwerk van ongeveer 50 meter lang. Een soort tunnel gemaakt van beton ijzers die een doorgang naar een museum overkoepeld.Op dat moment van de dag was het al 17 graden, maar er stond een frisse zeebries.
Vermits ik nooit op de foto sta, of tenminste toch niet dikwijls, gaan we maar met z'n allen voor een spiegel staan.
Cartagena, militaire stad. Dit is een duikboot. Ik heb er geen foto's van, maar op dit plein stonden op dat moment een heleboel hoge pieten van het leger. We hadden de indruk dat ze iemand belangrijk zouden ontmoeten. Niks was minder waar. Ze stonden te wachten om samen een assekruisje in de kerk te gaan halen.Grappig om te zien, dat ze naderhand allemaal een zwarte veeg op hun voorhoofd hadden. Camouflage !!
De kleine jachthaven
Als hij zijn wereldbol van zijn schouders heeft geworpen, briefje van 1000 frank vroeger, moet Atlantis rusten. In zijne blote. En ons Yetteke (natuurlijkà moest het toch weer eens ontdekken..
De militaire kazerne
Op dit moment is het een uurtje later. Je moest echt de fleeze uit doen. Veel te warm. Voor onze normen toch
En dan nu....samen denken.....Mama wat gaan we doen in onze verdere toekomst??? Antwoord komt.
Wat valt weer op! Frankrijk is dan weer goedkoper dan België
betreffende de voedingswaren. Ten minste als je wat uitkijkt. Spanje slaat alle
records.
Een voorbeeld. Op deze tijd van het jaar, een kilo gambas 6
. Een kilo appelsienen 0,70 .en ga zo maar door. Niet te verwonderen dat
wij, ons gezinneke, fervente viseters, veel vis wilden eten. Na het shoppen en
te hebben gekookt, zijn de kinderen met René en Lieve gaan wandelen. Clauke en
ik hebben het niet kunnen laten, maar we hebben wat opzoekwerk gedaan over
leven en wonen in Spanje.
Wie weet hé . We kunnen het toch niet laten om ergens op een
plaats te zoeken naar een geschikte woning.
Dinsdag 21 februari
Vorig jaar in september zijn Clauke en ik ook al in Mazzaron
geweest. Met het vliegtuig, voor enkele dagen.
We zijn toen opzoek gegaan met een Nederlandse mevrouw, naar
woningen. We zouden ze vandaag een bezoek brengen, enkel om eens goede dag te
zeggen. Wij dus naar Campo Sol.
Sylvia, altijd even sympathiek en ook een gewezen frituriste
in België was verrast met onze komst. Claudia heeft op die korte tijd in Spanje
en de dagen en weken daarna in België, een vriendschapsrelatie opgebouwd met
Sylvia.
Sylvia is ons s avonds komen halen om naar een huis te gaan
zien, dat we eventueel voor een tijd konden huren. In Spanje kan je huren voor
11 maanden en 30 dagen, dan wordt het contract vernieuwd en kan je eventueel
voor de verdere 5 jaar huren. Voor ons zou dat goed uitkomen. 11 maanden huren
en in die periode een zaak opstarten en een woning zoeken om te kopen.
Het was weer de moeite wat we gezien hadden.
Claudia is totaal veranderd wat betreft Spanje. Vorig jaar
in september was ze eigenlijk niet te spreken om daar te wonen. Te dor, te
warm, schrik van de taal en van alles en nog wat.
Nu het verrassende moet nog komen .. Maar dat vertel ik
later..
De voorzijde van de huurwoning. 650 per maand. Zeer modern. Het past eigenlijk niet echt in de Spaanse straat. Je kan het vergelijken met een Spaanse villa op de Koolmijnlaan.
Zwembad
Living, nu nog gemeubeld, maar die gaan er allemaal uit. Gelukkig maar want onze meubels staan in Brussel, en die willen we toch snel terug. We moeten zeggen dat deze mensen zowat dezelfde smaak als ons hebben. Zo kunnen we zien of onze witte hoeksalon past in deze woning.
Dit is het, de tuin , met hier en daar wat gras, (onkruid) Moest het zijn dat wij dit zouden nemen, dan kennen ze Flupke nog niet. Het zal er rap groen zien, altans als alles niet dor wordt van de warmte.
Na een heerlijke nachtrust en een stevig ontbijt, zijn we
van Castillon verder gereden naar Mazzaron.
Rond 14 zijn we bij René en Lieve toe gekomen. Het zonneke
scheen en we werden buiten op het terras ontvangen met een heerlijk glaasje
rosé.
In de volgende dagen werd dat glaasje rosé een hele ton
rosé. Eigenlijk moeten we er voor oppassen. Het is lekker en zeer goedkoop. Je
zou er verslaafd aan worden, wat zeker niet de bedoeling is.
Terug aftrainen is de boodschap.
Lieve en René hadden een lekkere maaltijd voor ons
klaargemaakt en zo was de dag alweer om.
Zondag 19 februari
Normaal sta ik s morgens altijd op rond 6 uur. Heeft het
met de lucht of de zon te maken? Ik weet het niet. Om half 9 lagen we allemaal
nog in ons bed. Opstaan, wassen en een lekkere koffie buiten op het terras in
de zon. Voor ons was het echt al aangenaam om eventueel buiten te ontbijten.
Voor René en Lieve was het weer wel goed, maar toch nog te koud om buiten te
eten. We konden het eigenlijk niet geloven, maar we verstaan het wel. Als je al
2 jaar temperaturen van 30-40 en 50 °C meemaakt, dan begrijp ik goed dat je het
koud hebt als het 17 graden is en de zon schijnt. Moest dat in België in
februari gebeuren, bleven de mensen thuis van werken, om te genieten. De terrassen
van de cafés zouden vol zitten.
Na het ontbijt zijn we naar de Puerto gereden. Het was er markt.
Groot, amaai. Aangenaam om er over te lopen. Lekker weer, niet teveel volk,
allez toch niet zoals in de zomer.
Na het bezoek op de markt, hebben we een terrasje gedaan aan
de zee. Geweldig. We hebben zelfs genoten van een carnavalstoet op de
boulevard. Grote mensen verkleed in zotspakken. Groepen kinderen in
klederdracht en zelfs scoutsgroepen, die allemaal op het ritme van samba muziek
over de boulevard trokken.
Op de schommel bij sterke René
De Spaanse scouts uit Mazzaron trekken door de straten in hun speciaal uniform.Rood hemd, grijze broek,rugzak met slaapmatje en hun wandelstok.
Februari en de strandterrassen zitten vol. Dit was niet alleen omdat het carnaval was, maar het was zo al iedere dag.René en Lieve wisten ons te vertellen dat het kalm was.In de zomer kan je over de koppen lopen.
Deze morgen hebben we met z'n allen lang uitgeslapen. Ontbijt; Yanneke wou 2 zacht gekookte eitjes. Yetteke een omelet.Clauke en ik , spiegeleieren.
Speciaal volkje hé.
Tijdens het ontbijt zei Clauke opeens, kom, we vertrekken met vakantie naar Spanje. Normaal zouden we pas zaterdag vertrekken naar Mazzaron. In Mazzaron woont mijne buddy René met zijn lieve Lieve. Hij weet dat we komen, maar hij denkt dat we pas zaterdagmorgen vertrekken. Om stipt 12 uur zijn we vertrokken. Door de besneeuwde Pyreneën aan Franse kant. En daar lag hem nog dik hoor . Veel ski toeristen in Ax les Therme. Maar eens in Bourg Madamme was het zonnig , geen sneeuw en....16°C. Via Barcelona naar Tarragona en zo richting Valencia. We zijn dan van de autostrade afgereden in de voorstad van Valencia . Castellon. Mooie stad met een rijke geschiedenis. Hier lopen zo één maal per jaar de stieren door de straat. Hotel Luz. Familiekamer met ontbijt. Zeer mooi. Sorry, maar dat kan Frankrijk nog niet bieden , wat we hier krijgen voor het geld. En dan eten. Gisteren heb ik geschreven dat de Franse keuken niet meer je dat was. Vandaag hebben we in het restaurant van het hotel een culinair hoogstandje mogen proeven. Lekker....ech.... lekker.
En nu slapen.....Eerst nog een flesje Cava kraken...en dan dromen. Morgen verder naar Mazzaron. René en Lieve zullen verschieten als we zo vroeg aan de deur staan.
Voila, We zijn terug. Op de blog bedoel ik dan. Zoals eerder geschreven hadden we de kettingen opgelegd om vorige donderdag inkopen te kunnen doen. We zijn de berg opgeraakt. Maar de kettingen hebben het helaas niet overleefd. Ram kapot gereden. Gelukkig niks aan de auto. Onder de sneeuw lagen teveel losse dikke keien. De sneeuw was niet hard genoeg aangereden, gevolg , kettingen kapot.We zijn gaan winkelen en hebben daarna onze wagen maar boven op de berg laten staan. Daar het weer nog altijd heel slecht was, sneeuw, vriezen,-11 om 10 uur 's morgens, heb ik eigelijk de voorbije dagen niks meegemaakt om te kunnen bloggen. De kinderen hadden vanaf zaterdag 14 dagen vakantie. Tijd om er eens uit te trekken en om de zinnen te verzetten en aan iets anders te denken dan aan huizen. Zaterdag morgen zijn we rond 9 uur vertrokken naar de Ardèche . Door velen gekend, vooral in de zomer, maar dit moet je gezien en meegemaakt hebben in de winter. Van Pamiers reden we voorbij Carcasonne door de streek van de Corbière.Wijnvelden zo ver je kon zien.Niks groen, alles kaal. Een heel verschil met de zomer. Doch wat me opviel was dat de streek even dor was als in de zomer.Het is er dus in de winter even droog als in de zomer. En de mensen vertelden het ook. Geen sneeuw, doch koud.10 à 12 graden. Amaai, voor ons was dit warm. Maar 's nachts kon het afkoelen tot -10. Voorbij Narbonne...Het windgat van Frankrijk. En het is waar.De zon scheen, 10 graden , maar 90km/h wind. En dat voel je op de autostrade in de wagen. In Beziers zijn we binnedoor via Ales naar Vallon Pont d'Arc gereden.Het eerste wat we hebben gedaan is een goei pint gaan drinken in de Post. Geen volk. Nergens trouwens . Vallon leek doods. De eigenaar van het café,is oud geworden.Maar het was voor mij dan ook van in de jaren 90 geleden dat ik hem nog gezien had. Nog 2 jaar en dan gaat hij met pensioen. Ik schrijf dit omdat ik denk dat er menig mensen mee lezen en die dan weten over wie ik het heb. We zouden door de Gorge de l'Ardeche rijden. De baas van de post zei ons dat de gorge afgesloten was omdat er rotsen naar beneden gevallen waren. We konden wel via Saint Remèze rijden, wat een omweg van 20 km was. Maar wat is 20 km in Frankrijk. En daar was hij dan. De Pont D'Arc met de Ardèche Ik was blij dat nog eens te zien, en zeker dat ik dit aan de kinderen kon laten zien.
Je kan ook zien dat aan de zijkanten van het water , ijs ligt. Ja, nooit gezien hoor. Delen van de Ardèche waren bevroren.Ondanks dat het zonneke toch scheen, en dat het 11 graden was, stond er toch een scherpe wind.Muts, sjaal en dikke jas. Het past niet bij de streek, maar toch.In de zomer is dit gebied zeer mooi.Helaas zijn er dan een overvloed aan toeristen en op het water krioelt het van de kano's. Wat een rust nu in deze periode en hoe mooi.Het is echt de moeite om hier in de winter met vakantie te komen.Helaas , er is geen enkel hotel of camping open .
Niet de Noordpool wel de Ardèche, waar de naturisten binnen 3 à 4 maanden op het strandje liggen en de vissen weer in de.....van de naturisten kunnen bijten
Je kan het moeilijk geloven , maar al wat je hier op de foto ziet is ijs. De stroomversnellingen zijn gewoon bevroren.Geloof het of niet.Het water bevriest op de keien en na een tijdje is de stroomversnelling nog één blok ijs , waar het water gewoon onderdoor drijft. Straffe natuur. Maar mooi.
Van de streek van de Ardèche , zijn we dan naar Nimes gereden. We hebben er een hotel gezocht om te overnachten.Net voor Nimes hebben we een hotel gevonden met een familiekamer. We hebben ons opgefrist en zijn dan met de kinderen lekker gaan eten. Daar het de vooravond van Valentijn was mochten we onszelf toch een verwennen hé. Ze zeggen altijd maar , de Franse keuken.....maar eigenlijk hadden we niet echt goed geeten.Vroeger, zo een 20 jaar geleden, kon je precies beter eten in Frankrijk. Nu is het allemaal commerce.Het is niet slecht, maar het moet precies vlug gaan.En wat je op je bord krijgt is lekker , maar niks speciaals. Of misschien zijn we het te goed gewoon, of heeft de huidige generatie van koks in de gewone restaurants, het gevoel van koken niet meer. Na een heerlijke nachtrust en een petite dejeuner in het hotel, zijn we verder gereden.Afspraak was om door de Camargue te rijden.Sainte Marie de la Mer. Adembenemend mooi in de winter. Paarden, stieren, reigers en zelfs flamingo's .Met hopen. En wat een rust. Wel wat volk , maar geen overvloed zoals in de zomer. We hebben het stadje bezocht. Op het strand in de zon gelopen. De kinderen hebben schelpen geraapt en de kerk bezocht.Als we ergens komen, willen de kinderen altijd de plaatselijke kerk bezoeken. Onze Bram deed dat vroeger ook altijd. Ze hebben het niet van vreemden. Ik had hun eerst het verhaal verteld van Sainte Marie en van Sainte Suzanne. Ook dat in mei al de zigeuners hier verzamelen om het beeld van Sainte Suzanne in de zee te dragen. We zijn de kerk binnen gegaan en naar de catacombe gewandeld waar we een kaarse hebben gebrand bij het beeld van Sainte Suzanne.
Steegje in Sainte Marie de la Mer
Zwanen en meeuwen, en in de verte een groepje flamingo's.Na dit bezoek zijn we nog even in de haven van Cap d'Agde gaan rondlopen. Daar waren ze intens en hard aan het werken. Ze moeten het nu doen hé want straks komen de toeristen weer. Twee dagen zon en 11 à 12 graden. En dan terug naar Le Fossat. Dat was afkicken. Vanaf Pamier zaten we zowaar in een sneeuwstorm. Vlokken zo dik als pingpongballen. Op een mum van tijd lag de weg weer dicht. Al bij al zijn we toch nog op onze berg geraakt. Vandaag schijnt de zon en is het hier zeer fel aan het dooien. Het is voorbij denk ik. De winter toch. Bij de bakker vertelde ze dat het 16 jaar geleden was. Jef , onze buurman zei me dat hij vorig jaar het gras aan het inzaaien was. Dus echt niet normaal. En morgen, dan is het vrijdag en vertellen weer wat nieuws.
Het is misschien langdradig aan het worden, maar wij vinden het nog steeds zeer mooie vergezichten en uitzichten in deze winterse toestanden. Hoewel we nog steeds de berg niet af kunnen hebben we gelukkig nog eten genoeg . Maar het begint te verminderen. Woensdag , ten laatste donderdag moeten we inkopen gaan doen. Als is het te voet. Voor al de duidelijkheid, Voor we de berg af moeten , moeten we eerst 500 meter aan 12% omhoog, in de losse sneeuw.
Voor dat we de Jumpy hadden, reden we rond met een Jeep. Daar hadden we sneeuwkettingen voor. Ik heb die bij, maar die zijn eigenlijk enkele maten te groot. Als je moet overleven..(ahuuum), dan moet je ook je plan leren trekken.Vandaag heb ik die kettingen opgelegd en met klussen en klossen heb ik ze toch doen passen. Ze zijn beter te groot, dan kan je ze aanpassen. Indien ze te klein zijn wordt dat moeilijker. Dus morgenvroeg....naar Pamiers om inkopen.
Vandaag zijn de kinderen ook in de school geraakt.Jef, onze buurman heeft een kleinere wagen, met winterbanden, en na enkele pogingen is hij toch omhoog geraakt. Maar gisteren , zoals ik al schreef, was het een extra dagje vrij. Dat was natuurlijk voor de kinderen een ideale prettige dag. Met de slee de berg op, en dan weer naar beneden. Er was geen wind en helaas ook niet echt zonnig, al kwam die af en toe piepen, maar al bij al een fijne dag. Clauke en ik zijn dan in de namiddag met de 4 kids een lange wandeling gaan maken. Lang is deze niet echt, maar als de kinderen niets anders doen dan in de sneeuw ravotten en met sneeuwballen gooien, dan gaat het niet vooruit. Maar ja , toch weer leuk.
Vandaag hebben Clauke en ik opnieuw een zeer lange tocht gemaakt. Ideale manier om te praten en te plannen. Veel zon, het lijkt wel zomer.Maar helaas ook een felle wind en vriestemperaturen.Kortom, goed ingepakt en maar doorstappen.
Vrijdag begint de vakantie voor de kinderen. 14 dagen. We gaan op maandag naar de streek van de Ardèche. We hebben afgesproken om een woning te gaan bekijken. Meer ga ik er nog niet over vertellen, maar we komen er zeker op terug.
De ezletjes en de geiten volgen onze kinderen op de voet. Berg op en berg af
Eerst berg op
Dan berg af
Ezeltjes berg op en dan , met de geitjes ..berg af
Zo zien de wijnvelden er in de winter uit.Dat is een zicht waar wij als wijnliefhebber nooit bij stil staan hé.We gaan met vakantie als alles groen ziet. Doch deze uitzichten hebben zeker ook iets romantisch.
Deze berg willen we op .Op foto lijkt dit niet zo hoog, maar in het echt....
Dit is de top. Hier gaan we staan om enkele foto's te trekken van de omgeving
En dan een zeer gevaarlijke afdaling. Maar het zijn echte helden, die van ons
Moesten we onze draai niet vinden, we kunnen nog altijd met een frituurwagen op de markt gaan staan.
Clauke , na het joggen en een douche, aan het skypen met haar beste vriendin Annick . Het doet haar altijd zoveel deugd om met haar te praten of te chatten.
De kinderen in het zonneke. Vitamines opdoen
Dit is het uitzicht dat we hebben vanaf ons terras. Het verschilt niet veel van Frankrijk. Alleen zie je meer huizen, tomatenplantage's en iets lagere bergen 
Yetteke was als eerste . Een duik in het zwembad. 
En dan Yanneke . Stoere meiden. Morgen is het onze beurt. We hebben het beloofd aan de kids. Hopelijk is het water dan 30°C
29°C .....Niet te geloven hé op den 3de maart
Het zwembad aan ons huurhuis. Nog een dikke week en we kunnen er in
Buiten eten . Fijn toch
Hier sé den dikke en den dunne .Met het gezicht in het zonneke.
Ziet eens hoe diep de trampoline doorzakt. Het wordt hoog tijd om aan de lijn wat te doen. Ik heb me 4 maanden laten hangen. Vrijdag beginnen we .
Deze berg moeten we op . Al lopend ben je stik dood. Maar het is gelukt met de wagen
Vriendjes voor het leven
s'Morgens om 7 uur de vogeltjesdans . Doe het maar eens na . Die meisjes van ons, die zijn niet te volgen. Algoed dat ik de foto moest trekken. Ik in mijne pyama....niet te doen.
Eerst alles afbreken in België. Dan alles opbouwen in Frankrijk. Dan weer afbreken in Frankrijk. En straks weer opbouwen in Spanje. Clauke zegt dikwijls " Nu wil ik niet meer verhuizen" maar ik denk dat we een abbonement op verhuizen hebben genomen....Wat moet ne mens anders doen ??? !!!
Neen ....Naar Spanje...niet naar Marokko
En dan...na de arbijd....lekkere pasta ...in het zonneke.
Schoolke spelen.Yetteke is de juf. Rné en Yanneke zijn de leerlingen. Wie zou het slimste zijn? En wie zou de stoutste zijn? 
Deze sculpturen zijn uitgesleten rotsformaties. Niet door de zee, maar wel door de wind. Naar horen zeggen, veranderen deze ieder jaar en brokkelen ze zelfs af. Nog wat jaren en misschien staan ze er niet meer.
Uitzicht boven in de bergen naar de haven van Cartangena
Verscholen in de bergen een oude leger kazerne.Politie patrouilleerd hier nog elke dag. Op de bergwanden staan nog steeds radarposten. Het komt nog voor dat er vluchtelingen aan wal gaan die vann Norrd Afrika komen.
Yanneke en Yetteke op een gigantisch groot kanaon
EL BUENO GUSTO
Dit is de woning. De foto is genomen vanaf de boulevard van de zee. Het terras en daarachter de ramen van de living en keuken. De rolluiken zijn echter nog dicht.
De voorkant aan de straat. De oprijlaan moet nog betegeld worden 
De douche in de masterbedroom. Als je het in het echt ziet, kan je denken dat je er languit in kan liggen.
Het bad en toilet in diezelfde badkamer. Het badkamermeubel moet nog geplaats worden
Dit zijn de inbouwkasten in de masterbedroom. Zo staan er 4. De andere 2 kamers hebben er zo 2 .Ruimte genoeg
De badkamer met wc, lavabo ,douche . Voor elk van onze kinderen is er zo één. Ons Yettek, de fiere pauw, die is al echt in de wolken. Ze droomt al heel lang van haar eigen badkamer.
Zo verwonderd heb ik Clauke in geen tijden niet meer gezien. Het is geleden van toen ze mij voor het eerst zag. 
Hier moet het wasmachien komen. De bergplaats waar ook de verwarmingsketel hangt. Zeer uitzonderlijk voor Spanje. Aardgas.
Dit zicht heb ja vanop het terras
Het dakterras. Hier staat ook de airco. Het is in huis een systeem van verborgen leidingen, om in elke kamer airco te hebben, die ook nog eens afzonderlijk kan bediend worden.
De ingang of trap om naar het dakterras te gaan
Living
Keuken
Op de achtergrond van Yanneke een kunstwerk van ongeveer 50 meter lang. Een soort tunnel gemaakt van beton ijzers die een doorgang naar een museum overkoepeld.Op dat moment van de dag was het al 17 graden, maar er stond een frisse zeebries.
Vermits ik nooit op de foto sta, of tenminste toch niet dikwijls, gaan we maar met z'n allen voor een spiegel staan.
Cartagena, militaire stad. Dit is een duikboot. Ik heb er geen foto's van, maar op dit plein stonden op dat moment een heleboel hoge pieten van het leger. We hadden de indruk dat ze iemand belangrijk zouden ontmoeten. Niks was minder waar. Ze stonden te wachten om samen een assekruisje in de kerk te gaan halen.Grappig om te zien, dat ze naderhand allemaal een zwarte veeg op hun voorhoofd hadden. Camouflage !! 
De kleine jachthaven
Als hij zijn wereldbol van zijn schouders heeft geworpen, briefje van 1000 frank vroeger, moet Atlantis rusten. In zijne blote. En ons Yetteke (natuurlijkà moest het toch weer eens ontdekken..
De militaire kazerne
Op dit moment is het een uurtje later. Je moest echt de fleeze uit doen. Veel te warm. Voor onze normen toch
En dan nu....samen denken.....Mama wat gaan we doen in onze verdere toekomst??? Antwoord komt.
De voorzijde van de huurwoning. 650 per maand. Zeer modern. Het past eigenlijk niet echt in de Spaanse straat. Je kan het vergelijken met een Spaanse villa op de Koolmijnlaan.
Zwembad
Living, nu nog gemeubeld, maar die gaan er allemaal uit. Gelukkig maar want onze meubels staan in Brussel, en die willen we toch snel terug. We moeten zeggen dat deze mensen zowat dezelfde smaak als ons hebben. Zo kunnen we zien of onze witte hoeksalon past in deze woning.
Dit is het, de tuin , met hier en daar wat gras, (onkruid) Moest het zijn dat wij dit zouden nemen, dan kennen ze Flupke nog niet. Het zal er rap groen zien, altans als alles niet dor wordt van de warmte.
De ingang naar de ondergrondse garage.
Op de schommel bij sterke René
De Spaanse scouts uit Mazzaron trekken door de straten in hun speciaal uniform.Rood hemd, grijze broek,rugzak met slaapmatje en hun wandelstok.
Februari en de strandterrassen zitten vol. Dit was niet alleen omdat het carnaval was, maar het was zo al iedere dag.René en Lieve wisten ons te vertellen dat het kalm was.In de zomer kan je over de koppen lopen.
Je kan ook zien dat aan de zijkanten van het water , ijs ligt. Ja, nooit gezien hoor. Delen van de Ardèche waren bevroren.Ondanks dat het zonneke toch scheen, en dat het 11 graden was, stond er toch een scherpe wind.Muts, sjaal en dikke jas. Het past niet bij de streek, maar toch.In de zomer is dit gebied zeer mooi.Helaas zijn er dan een overvloed aan toeristen en op het water krioelt het van de kano's. Wat een rust nu in deze periode en hoe mooi.Het is echt de moeite om hier in de winter met vakantie te komen.Helaas , er is geen enkel hotel of camping open .
Niet de Noordpool wel de Ardèche, waar de naturisten binnen 3 à 4 maanden op het strandje liggen en de vissen weer in de.....van de naturisten kunnen bijten 
Je kan het moeilijk geloven , maar al wat je hier op de foto ziet is ijs. De stroomversnellingen zijn gewoon bevroren.Geloof het of niet.Het water bevriest op de keien en na een tijdje is de stroomversnelling nog één blok ijs , waar het water gewoon onderdoor drijft. Straffe natuur. Maar mooi.
Van de streek van de Ardèche , zijn we dan naar Nimes gereden. We hebben er een hotel gezocht om te overnachten.Net voor Nimes hebben we een hotel gevonden met een familiekamer. We hebben ons opgefrist en zijn dan met de kinderen lekker gaan eten. Daar het de vooravond van Valentijn was mochten we onszelf toch een verwennen hé. Ze zeggen altijd maar , de Franse keuken.....maar eigenlijk hadden we niet echt goed geeten.Vroeger, zo een 20 jaar geleden, kon je precies beter eten in Frankrijk. Nu is het allemaal commerce.Het is niet slecht, maar het moet precies vlug gaan.En wat je op je bord krijgt is lekker , maar niks speciaals. Of misschien zijn we het te goed gewoon, of heeft de huidige generatie van koks in de gewone restaurants, het gevoel van koken niet meer.
Steegje in Sainte Marie de la Mer
Zwanen en meeuwen, en in de verte een groepje flamingo's.Na dit bezoek zijn we nog even in de haven van Cap d'Agde gaan rondlopen. Daar waren ze intens en hard aan het werken. Ze moeten het nu doen hé want straks komen de toeristen weer. Twee dagen zon en 11 à 12 graden. En dan terug naar Le Fossat.
De ezletjes en de geiten volgen onze kinderen op de voet. Berg op en berg af
Eerst berg op
Dan berg af
Ezeltjes berg op en dan , met de geitjes ..berg af
Zo zien de wijnvelden er in de winter uit.Dat is een zicht waar wij als wijnliefhebber nooit bij stil staan hé.We gaan met vakantie als alles groen ziet. Doch deze uitzichten hebben zeker ook iets romantisch.
