Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Het zal jullie wellicht niet verbazen als ik zo maar voor de vuist weg meegeef, dat één van de grootste verschillen tussen Lanzarote en Helgië zich situeert op klimatologisch gebied. Int schoon Vlaams: "Twere es ier betere." Wat wel enige gelijkenis oplevert, is dat de Canarische televisie ook een weerman en weervrouw op ons loslaten, luisterend naar ronkende namen als Carmelo en Vicky. ( De Canarische versie van Frank en Sabine zeg maar.) Nog meer gelijkenissen: Bij hun weersvoorspellingen slaan ze beiden net zovaak de bal mis, als een dronken, uitgeputte tennisser na een negen uur durende vijfsetter. Als een graaiende, vliegenvangende keeper als S. Stijnen had ook gekund, maar die losers van Blauw-Zwart hebben de laatste weken al genoeg geleden, dus gaan we ze (voorlopig althans) een beetje sparen. De eerste dagen van mei waren hier behoorlijk bewolkt en winderig, maar die (sorry voor m´n oneerbiedig taalgebruik) trut van een weervrouw vond het nodig om vrolijk aan te kondigen, dat we de volgende dag opnieuw van een zonovergoten dag met weinig wind zouden kunnen genieten. Weinig wind op Lanzarote wil zoveel zeggen als: Zorg er zeker en vast voor dat je de was goed vastmaakt aan de waslijn, of je kan je onder- en andere broeken gaan samenrapen ergens op een strand in Fuerteventura, hier in vogelvlucht toch wel een slordige zeventig kilometer vandaan... Dat die wind allesbehalve een pretje is op de fiets is een open deur intrappen, maar ja, er is ook niemand die me verplicht om me hier op mijn tweewieler te begeven bij windkracht zes. Het is me trouwens opgevallen, dat er elke week precies minder en minder idioten (zoals ikzelf) met hun stalen ros op dit vulkaaneiland rondpeddelen, dus eventjes bij een collega fietser in de wielen uitrusten zit er ook al niet in. Zo ben ik gisteren tijdens mijn trainingstocht van vier- en een half uur welgeteld negen fietsers tegengekomen, waarvan er zeven in tegenovergestelde richting reden, en ik er twee op een helling heb voorbijgestoken en ver achter me gelaten! ( Het betrof een vrouw van middelbare leeftijd op een mountainbike en een overjaarse, mollige wielertoerist met harige benen, maar dit wil niks zeggen!) Eraf is eraf! ;-) Toen mijn vriendin bij thuiskomst m´n rode, verbrande snuit onder de ogen kreeg, merkte ze terecht op dat ik zonnecreme moet gebruiken, maar hoe kon ik nou verdomme vermoeden dat van ´s morgens tot ´s avonds de zon zou schijnen? Mijn beste vriend Carmelo had gisteren met veel overgave een bewolkte dag aangekondigd! Het blijft me trouwens een raadsel waarom dit nu zo moeilijk blijkt te zijn om het weer te voorspellen. Mijn vader is vijfentwintig jaar geleden eens door een laffe, Mechelse herder in zijn been gebeten. Wel... Als dat been nu begint te jeuken, mag je er al je geld op verwedden dat we binnen de twee dagen sneeuw krijgen! Twee maanden terug was hij hier met mijn ma en neefje Cas een week op vakantie. Awel... Zijn been heeft niet gejeukt! Toeval? Ik dacht het niet...
