Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
3. XI MTB- Rally Costa Teguise, Lanzarote 28/03/10 (Deel 2.)
VERVOLG VAN VORIG ITEM.
De klap is redelijk onzacht te noemen. Ik ben met mijn heup en knie op enkele smeerlappen van keien gevallen, en heb ook mijn stuur onzacht op mijn knie gekregen. Mijn linkse arm en knie zitten onder het bloed en stof, en mijn favoriete koerspakje ziet eruit alsof er een dozijn motten een pyama-party in gehouden hebben. Als ik terug op de fiets spring, trekt zowat alles tegen en heb ik meer weg van een kreupele eeuwling dan van een fitte mountainbiker. Wanneer het meeste bloed en vuil verwijderd is, vergewis ik me terug bij de inschrijvingstafel of mijn Belgische vergunning geldig is, maar zoals verwacht is dit niet het geval, en mag ik ook nog eens tien Euro extra dokken voor een dagverzekering. Al mokkend trek ik terug naar de auto, waar ik mijn lekkende drinkbus verruil voor een ander exemplaar, en als dan ook nog eens mijn achterband met een luide knal de geest heeft, denk ik eraan om definitief de handdoek te gooien. Zoveel ellende heb ik zelden meegemaakt voor een wedstrijd en met een "Je m´en fous" mentaliteit (en een in zeven haasten vervangen achterband) rep ik me naar de start. Daar wordt ik ook nog eens bij een andere reeks ingedeeld, zodat ik helemaal achteraan mag starten. Wanneer we het veld indraaien, zit ik al zesde, maar vang toch nog enorm veel stof op, want het heeft hier al bijna een maand niet meer geregend. (Beetje zoals in Helgië waarschijnlijk...?) Daar ik het parcours (met gering succes) al enkele keren verkend heb, weet ik de cruciale punten goed liggen, en als ik bij het ingaan van de tweede ronde al enkele elite- renners (die een minuut voor ons gestart zijn) kan inhalen, krijg ik een boost van zelfvertrouwen. Ik heb me trouwens zelden zo goed gevoeld in een wedstrijd. Ik zit nu al in vierde positie, maar verlies telkens wat tijd op de technisch steile afdaling, want de schrik zit er goed in om nog eens in het decor te belanden. Op de minder technische stukken, waar je goed "gas" kan geven, zit ik echter al vlug derde. Ik zie de biker die in tweede positie rijdt tamelijk ver voor me uitrijden, maar in de laatste ronde heb ik hem toch te pakken. Helaas net aan die vervelende afdaling, en ik verlies opnieuw vijftig meter, die ik met de beste wil van de wereld niet meer dicht krijg. Ondanks alle tegenslagen vooraf, is dit toch een opsteker, en kijk ik met belangstelling uit naar enkele wedstrijden die ik in april in mijn thuisland ga afwerken. Hopelijk met hetzelfde, zonnige weer... Al is dat laatste allicht een utopie.
16 Km. in 56´ 3e/30 Gem. hartslag: 187 Max. hartslag: 196
