Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Naar jaarlijkse gewoonte ben ik ook deze keer van de partij als het Tourpeloton de Alpen aandoet. M'n companen van vorig jaar zijn er helaas niet bij, maar ik ben nu wel vergezeld van mijn vriendin, dus heb ik die lelijke apen helemaal niet gemist. (Grapje hé gasten!) Onze uitvalsbasis was deze keer La Clusaz (aan de voet van de Col des Aravis) en ons hotel luisterde naar de illustere naam "Cythéria." Voor de vetzakken onder jullie, ondanks de naam anders laat vermoeden betrof het geen bordeel, al was de blinkende oranje neonverlichting toch wel ietsje teveel van het goede... Het was een degelijk hotel, alleen jammer dat de vleermuizen ons balkon helemaal hadden ondergesch*ten, de handdoeken zo ruw waren als schuurpapier en de sas van het toilet zo nu en dan dienst weigerde. Gelukkig zorgde m'n EHVC- pakket (Eerste Hulp Voor Coureurs) voor de nodige oplossingen. Ook het uitzicht maakte veel goed. Vanuit onze kamer keken we wel niet uit op de "Hangende tuinen van Babylon" of de "Taj Mahal", maar de indrukwekkende keten van het Aravis- gebergte, met in de voorgrond de eerste hectometers van desbetreffende col. Na een lange en vermoeiende autorit is deze trouwens ideaal om vanuit St. Jean de Sixt de benen eens los te gooien. Iets wat ik dan ook al meteen doe.
De volgende dag staat een trip naar Chamonix en de Mont Blanc op het programma. Even twijfelen we nog of we met de kabelbaan meegaan naar de top, maar we besluiten dat 89 Euro toch wel ietsje teveel is om 'van de grond' te gaan. Bovendien jeuken de benen om terug enkele cols af te haspelen en vanaf St Gervais-les Bains werk ik de terugweg af per fiets. Ik zit hiermee al een klein stukje op het parcours dat de Tourrenners woensdag voor de wielen geschoven krijgen. Als dessert staat me dus nog de 12 kilometer lange klim van de Aravis te wachten vanuit Flumet en die zuidzijde is toch wel iets lastiger dan de noordzijde. Vooral in het bergdorpje La Giettaz flirt het stijgingspercentage enkele kilometers met de acht procent. Als 'veredelt wielertoerist' vormt dit echter geen probleem, en ik lap er de korte maar nijdige Col de la Croix Fry vanuit Les Etages (afdaling Aravis) nog even bij. Vier jaar terug deed ik die Croix Fry samen met Joost en 'Canarialeider' Luc Van Damme vanuit de lastige zuidzijde, en dit was (in combinatie met nog enkele andere cols) een moordende beklimming. Luc 's vrouw Christine mocht me nadien oplappen met -ik geloof- een bord of 26 heerlijke spaghetti.
