Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
De klassieker in Halle anno 2009 zal voor mij niet de geschiedenis ingaan als de winderigste of zwaarste, maar als de eerste wedstrijd waar ik met mijn nieuwe (okkazie) auto naartoe getuft ben. Jawel beste vrienden, vorige week heeft m'n oude vertrouwde Golf stomweg de geest gegeven. Wat ik daaruit geleerd heb? A: Wacht nooit te lang met onderhoud. B: Negeer nooit een brandend alarmlampje van de olie, vooral dan als dit gepaard gaat met een tuitend geluid. C: Denk nooit: De garage is maar 7 Km. ver dat haal ik wel... 6,7 Km. kan nog net... Jammer maar helaas. Slechts 300 meter was het verschil tussen een soepel draaiende motor en een vastgelopen oud stuk verschrompeld metaal. Net nu ik verdomme eindelijk doorhad dat op de buitenring rond Brugge het signalisatiebord voor de verkeerslichten: 'Groene golf 70 Km per uur.' niet voor mij bedoelt was -is gewoon een indicatie dat je aan die snelheid het meest kans maakt om vlotjes de verkeerslichten te passeren- laat hij me in de steek. Maar goed. Ik dus met m'n blinkende witte Renault "Kangooroe" (Adieu vakantiegeld en toekomstige Fortis-aandelen) naar het verre Halle. De omloop was licht gewijzigd tov vorig jaar en was eigenlijk niet voorzien op een deelnemersveld van boven de tweehonderd. Als je tijdens het bochtrijke parcours niet bij de eerste dertig kon opdraaien, moest je quasi telkens de bochten nemen vanuit stilstand, waardoor je daarna alles moest geven om bij de eerste honderd renners aansluiting te vinden. Ik hoor jullie al denken: "Rij dan toch vanvoor, stom kieken!" En ik kan jullie eigenlijk alleen maar overschot van gelijk geven... In de tweede ronde moeten enkele individuen voor me lossen en moet ik (weliswaar met de wind stevig in de rug) 67 rijden om terug bij het peloton te komen. Op het merendeel van de omloop blaast de wind echter pal op kop en na een paar ronden ontsnappen in die stroken verscheidene renners. Niks bijzonders, ware het niet dat we ze in het centrum van Halle moeten kruisen aan het kanaal, en sommige renners uit de kopgroep vinden er niets beters op dan ons lachend en denigrerend uit te wuiven. Ellendelingen. De volgende keer stuur ik 'Witse' op ze af! De koers ligt nu in een beslissende plooi, en in ons ruime peloton reageer ik af en toe op wat schermutselingen. Na 100 Km. wedstrijd krijg ik bij zo een tegenaanval echter een serieuze kramp in m'n linkerbovenbeen en moet ik me noodgedwongen koest houden. Als ik tijdens de beklimmingen de grimassen van de anderen zie, ben ik precies niet de enige die deze afstand niet in de kuiten heeft. Tijdens de 'eindsprint van de stervende zwanen' (ik heb al dames-nieuwelingen rapper weten sprinten) eindig ik nog bij de eerste 15 a 20 renners van het peloton, maar word finaal afgevlagd als 87e. Al bij al was dit toch wel een stevige test voor het rittenkoersje in Frankrijk, dat ik in het Hemelvaartweekend ga afwerken. Ik rij er als gastrenner met Mario Lammens en nog enkele andere jongens in de rode kleuren van het Rendementhypo-cyclingteam. Er staan drie ritten en een tijdrit (help!) op het programma. Hoe ik het er daar vanaf gebracht heb lees je hier volgende week.
120 Km. in 3h. 11' 37,7 Gem. 87/202 Gem. hartslag: 164 Max. hartslag: 192
Reacties op bericht (1)
20-05-2009
otto-statement
hoe groter de camion, hoe kleiner de boegies !
20-05-2009 om 22:56
geschreven door Johnny Camoroso
