Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Na een kleine twee maand maak ik nog eens m'n opwachting bij de LFT. De omloop van drie kilometer, met de licht hellende aankomststrook moet me normaal gezien liggen, maar vandaag heb ik amper kracht genoeg om een lucifer uit te blazen. Ik voelde het gisteren al, toen ik me ging losrijden. Door omstandigheden kon ik pas om halfnegen 's avonds vertrekken. M'n collega' s wilden namelijk na een geslaagde cursusweek in Gent nog wat pinten pakken. Ik was chauffeur, en omdat ik die apen ook wel iets gun (goed bedoelt hé gasten...) wou ik nu ook de droge worst niet uithangen, en onmiddelijk na de cursus vertrekken. 'k Had me verdomme beter zelf een stuk in m'n voeten gedronken ipv. 35 fruitsapkes, 44 waterkes en 2 koffies te verzwelgen. Maar nee! In de mistige duisternis nog gaan losrijden met twee flikkerende Tom Boonen lichtjes waardoor je zelf geen reet ziet, en maar kunt hopen dat de andere weggebruikers je wel opmerken. Dat laatste gold alleszins niet voor een miauwende viervoeter, want op de schaars verlichte weg tussen Wingene en Tielt kwam het melkslurpende beest vanonder een geparkeerde wagen, en 'krolde' rakelings langs mijn voorwiel. Na het feit dat ik als achtjarige ontdekte dat Sinterklaas eigenlijk gespeeld werd door een vrouwelijke collega van mijn moeder, is dit ongetwijfeld de grootste schok uit m'n leven. Maar goed, we wijken af... Terug naar het landelijke Kruishoutem, waar ik als een halve gek zit te stampen zonder echt vooruit te komen. Dit lijkt wel zo een typisch akelige nachtmerrie, waarin je door een verschrikkelijk monster, personeelschef, echtgeno(o)t(e),...achtervolgd wordt, en amper vooruit komt. Tot grote ergernis van de meesten in het peloton, komen we halfweg koers achter een camionette van een patattenboer vast te zitten. Met een uitdagend slakkengangetje tuft het 'Sardoniaans' transportmiddel (zie jeugdserie Merlina) voor ons uit, niet te beseffen welke wé-reld-be-lang-rijke wedstrijd het een kleine minuut gijzelt... Ik kan door dit voorval eventjes bekomen, en mis enkele ronden later op een haar na de cruciale ontsnapping van twee renners, die het leidende trio tot een quintet transformeren. Koers beslist dus, en ik bedank wijselijk voor de 'festiviteiten' op de smalle aankomststrook, en eindig halverwege het pak.
