Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
7 & 8. Copa Cabildo Tenerife, GuÃa de Isora, 9&10 juni 2012
Drie weken na de laatste koers @Helgië, maken we met het Happy Biking Team terug de overtocht naar buureiland Tenerife voor de derde wedstrijd van de Copa Cabildo. De koers is tweedelig, met een klimtijdrit van 7,2 km op zaterdag en een rit in lijn van 90 km op zondag. Na de Masters 40 en 30, nieuwelingen en juniores heb ik de eer om tussen de bananeplantages de dans van de eliterijders te openen. Ondanks het laffe, zware weer start ik vrij vlug, want na twee kilometer heb ik de laatst gestarte junior al te pakken. Als de logica gerespecteerd wordt, en dit de eerste is in het juniorenklassement, ben ik fantastisch goed bezig. Helaas, een goeie anderhalve kilometer later al hoor ik het gebrul uit de wagen van een ploegleider achter me, die z' n renner echt naar boven schreeuwt. Toegegeven, het helpt wel om vlugger te rijden. Is het niet om een goeie tijd neer te zetten, dan is het om van het enerverende gezaag af te zijn. Op de steilste stukken word ik nog een tweede maal gepasseerd en mentaal krijg ik hierdoor een tikje. Ik begin te klooien met mijn versnelling. De 53 x 21 krijg ik amper rond en trap me suf bij 39 x 19. Als ik in de laatste kilometer nog eens voorbijgestoken wordt door een renner die gevolgd wordt door een auto, begin ik me echt af te vragen wat ik nog te zoeken heb bij de elite-categorie. Na de aankomst wordt echter het een en ander uitgeklaard. Er zouden verschillende renners aan de klink van de wagen gehangen hebben. Bon, dan zullen ze morgen wel door de mand vallen.
7,2 Km in 21' 18" 19,7 Gem. 420 Hoogtemeters 30/39 Gem. hartslag: 185 Max. hartslag: 197
De volgende dag, na een veel te korte nachtrust ( we lagen gelogeerd tussen een bende fuivende Engelsen) sta ik met kleine oogjes en slappe pootjes aan de start. Ik heb er niet echt een goed oog in, en zo denkt mijn frisse en tot de bodem gevulde drinkbus er ook over, want na vijf kilometer kiest ze na een klein putje in het wegdek voor de eeuwige vrijheid. De aanvangskilometers verlopen snel en nerveus op het constant slingerende op- en neergaande parcours. Zes renners muizen er na vijftien kilometer vandoor, maar echt menes wordt het pas als we na 35 kilometer een klim van tien kilometer voor de neus krijgen. Het komt er vanaf hier op aan om het gepaste ritme te vinden, en hopen van te kunnen standhouden in een groepje dat ongeveer aan hetzelfde tempo omhoog rijdt. Na vier kilometer klimmen maak ik deel uit van een groepje van acht. Samen rijden we naar boven en we blijven ook gegroepeerd op een ellendig lang stuk vals plat en in de afdaling. Wanneer we voor de tweede maal dezelfde beklimming van daarnet moeten afwerken, blijk ik warempel over de beste benen te beschikken, en rij er op mijn eigen tempo vandoor. Misschien moet ik toch maar eens leren om bergop echt door een muur te gaan, en langer te blijven aanklampen bij de eersten. Hierdoor moet ik de laatste 25 kilometer wel alleen afwerken. Tijdens de acht kilometer lange slotklim raap ik nog verscheidene Master 40- renners op, die samen met de nieuwelingen 10 minuten eerder gestart zijn, en hou zo toch nog een verdienstelijk gevoel over aan mijn wedstrijdweekend.
90 Km in 2h 52" 32,3 Gem. 2015 Hoogtemeters 21/39 Gem. hartslag: 165 Max. hartslag: 190
Reacties op bericht (1)
07-07-2012
REACTIE berg op rijden
Eindelijk iemand die zegt hoe het er berg op aan toe gaat. Doseren-doseren. Ik reed 39x26 max. 185. STEEDS 185.