Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Een jaartje rondrijden in de prachtig witte regenboogtrui, wie droomt daar nu niet van? Yves Leterme bijvoorbeeld, want die zal wel andere zorgen aan zijn hoofd hebben. Ook de rondbuikige Ignace 'I am the center of the universe' Crombé zal hoogstwaarschijnlijk wel andere katjes te geselen hebben, maar ik heb me voorgenomen om niet te stoppen met koersen voordat ik die trui ooit om m'n lendenen kan draperen! Jaja, lach maar, gij onverbetenen...! Qua karakter en lichaamsbouw lijk ik sterk op mijn grootvader, en de kranige eeuwling is momenteel bezig aan zijn 101e levensjaar, dus heb ik nog een beetje tijd... Tijd die ik hoogstwaarschijnklijk best aanwen om nog harder en doordachter te trainen. Gemotiveerd ben ik in ieder geval! (Alst ni regent, quasi windstil en minstens twintig graden is...) Als de koers openbreekt, ontbeert het me aan kracht en uithouding om de toppers te kunnen volgen, met als gevolg dat ik elke week met m'n snuit op de feiten word geduwd. Dit was vandaag niet anders, want in de derde van de acht af te leggen ronden ontstaat de beslissende vlucht van vijf renners, en ik zat die ronde compleet op m'n tandvlees. Eén man van onze ploeg (Emmanuel Hiel) is mee, en naast een perfect koersinzicht beschikt hij ook over een sterke eindsprint, dus is het niet ondenkbeeldig dat ons team straks met de begeerde regenboogtrui kan pronken. - De selecties van Guatemala, Andorra en Panama gaven helaas op het ultieme moment forfait voor deze o zo belangrijke race, en het gros van het peloton verwacht nu dat de sterke delegatie van de Falkland eilanden de kloof met de vluchters zal dichtrijden. Niets is echter minder waar. Zelfs het gevreesde Bhutaans blok heeft met topfavoriet Modest Yul de beslissende vlucht gemist, maar weigert om voor de anderen de kastanjes uit het vuur te halen... - Ik peddel ondertussen wat apathisch rond in het peloton. Sinds woensdag worstel ik immers met een serieuze verkoudheid, en bij de minste tempoversnelling begin ik te snorkelen als een overjaarse espressomachine. Het spreekt voor zich dat de conditie hierdoor niet super is, en ik besef dat ik mijn witte droom voor een jaartje zal moeten opbergen. In de slotkilometers komen we nog akelig dicht bij de leiders, en sommigen uit het peloton kunnen in de laatste rechte lijn nog net bij de kopgroep aansluiten. Ploegmaat Emmanuel finisht helaas op de (meest ondankbare) tweede plaats, en ik eindig in het grote peloton nog net binnen de prijzen.
68 Km. in 1h.43 40 Gem. 29e Gem. hartslag: 171 Max. hartslag: 188
Reacties op bericht (1)
12-09-2008
doehetzelver
Mooie verslaggeving.Verborgen talent ontdekt ( beter schrijver dan fietser volgens verslagjes ) groetjes en doe zo verder ronny
