Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
23-02-2014
Wedstrijdverslag Natuurloop Lier 10 km
Gisteren stond mijn derde wedstrijd van 2014 op het programma. Alhoewel, het was een half mirakel dat ik aan de startlijn stond. Dinsdagavond halverwege de training met de JCK schoot er iets in mijn linker achillespees. De dagen nadien kon ik met moeite een trap op terwijl gewoon wandelen totaal geen probleem was. De tempo-interval die voor woensdag was voorzien werd veiligheidshalve geannuleerd. Ook donderdag en vrijdag werd er geen meter meer gelopen, enkel nog zwemmen en fietsen. Vrijdagmorgen was er nog niet meteen beterschap te bespeuren en daarom schatte ik mijn deelname aan de wedstrijd nog maar in op 30%. Om het genezingsproces ietwat te versnellen heb ik die dag 3 ontstekingsremmers genomen en tegen 's avonds was de zeurende pijn gelukkig ook weg.
In Lier leek het of er weer iets gratis werd weggegeven. De 10 kilometer alleen al puilde uit met maar liefst 417 (!) deelnemers, over de 3 afstanden zelfs meer dan 900 lopers. Tijdens de opwarming voelde ik wel nog wat hinder aan mijn linkerenkel en was er dan ook niet helemaal gerust in. Het was dus hinken op 2 gedachten : enerzijds opnieuw in de buurt van mijn PR van vorige maand eindigen en anderzijds ervoor zorgen dat ik na de wedstrijd niet helemaal voor weken in de lappenmand zou liggen.
Aan de startlijn stond ik op de derde rij. Ik kon, als ik mijn arm uitstak, mijn hand op de schouder van Chris Gommers leggen, m.a.w. dicht bij de grote jongens (Chris zou uiteindelijk 5de worden). De start was verschroeiend. De eerste kilometer liep ik in 3.57 minuten en dus veel te snel voor mijn kunnen. Ik probeerde een groepje te vinden waartussen ik mij kon nestelen zodat ik zeker niet alleen in de volle wind terecht zou komen eens we naast de Nete liepen. De eerste 3 kilometer liep ik in 12 minuten en 21 seconden. Exact 4 seconden sneller dan tijdens mijn vorige deelname in Lier en tot op heden snelste wedstrijd ever. Perfect op schema dus voor een nieuwe PR. Alleen liep het groepje waarin ik was verzeild geraakt net iets te hard voor mijn kunnen. Een tempo van 4.06 min/km is momenteel toch nog te hoog gegrepen.
Na ruim 6 kilometer kregen we de wind vol in de rug. Ik hoopte om de laatste kilometers mijn motor opnieuw te kunnen doen aanslaan en zo nog vele lopers voor mij te in te halen. Ik had er toch pakweg een 20-tal in het vizier maar op een vijftal na lukte het me niet meer om nog iets gedaan te krijgen. De laatste kilometers moest ik zelf nog volle bak geven om het tempo aan te houden want het begon allemaal wel serieus stroef te lopen bij mij. Ik vrees het gevolg van de te snelle eerste kilometer. Op mijn linkerenkel kan ik het alvast niet steken want daar had ik (gelukkig) geen moment hinder van.
Uiteindelijk kwam ik binnen als 89ste in een tijd van 42 min en 33 seconden, gemiddeld 4.15 min/km ofwel 14,1 kilometer/uur. Dat is helaas wel 39 seconden boven mijn PR maar we onthouden ook het positieve en dat is dat ik de progressie van de laatste maanden heb kunnen bevestigen tijdens een wedstrijd door opnieuw onder de 4.20 min/km te duiken. Als ik dit de volgende maanden weet vast te houden dan kan ik mijn besttijden in heel wat andere loopwedstrijden scherper stellen. En dat is wel een motiverend vooruitzicht.
Enkele weken geleden heb ik mijn Trek 8500 wielmaat 26" na 24 maanden trouwe dienst van de hand kunnen doen via kapaza.be. Tijd dus (en opnieuw plaats in de garage) voor iets anders. Na eerder opzoekwerk kwam ik uit bij Bulls, een Duitse fabrikant die één van de eerste was met de introductie van de 29"er en gekend staat om de goede afmontering van hun gamma.
Bedoeling was om voor de Black Adder - model 2014 te gaan. Maar gezien de levertijd van ruim 6 weken - en ik hierdoor de (eerste) winterduatlon in Retie aan mijn neus voorbij zag gaan - toch maar geopteerd voor het model 2013. Enige toelichting echter, het gaat hier niet meer over de Black Adder maar wel degelijk over de Black Adder Team, amper 9 kg droog aan de haak en hét paradepaardje van Bulls onder de hardtails waarvan de catalogusprijs een pak boven mijn budget zit. Maar alsnog aan een sterk gereduceerde prijs kunnen kopen.
Natuurlijk wilde ik dat beest meteen gaan temmen in zijn biotoop. Na aankomst thuis mijn fietskledij aangetrokken en richting Retie gereden om het Prinsenpark en omgeving onveilig te maken en al eens te gaan proeven van het parcours van de winterduatlon op 9 maart. Een ding is zeker, op deze MTB zal ik het die dag niet meer kunnen steken als ik niet vooruit geraak of weer eens op mijn bek ga, getuige ook de onderstaande specificaties:
Wedstrijdverslag veldloop Boer Van Ballaer editie 2014
Zoals reeds eerder aangegeven had ik nog nooit eerder deelgenomen aan deze veldloop. Het parcours bestond uit minstens 80% veldwegen vol putten en kuilen vol met water en glibberige modderstroken, kortom ... heavy stuff. Maar wat me nog het meest verbaasde bij de start was de bijzonder magere opkomst. Over de 4 afstanden (3,3 - 6,5 - 9,7 en 12,9 km) bleken achteraf slechts 36 (!) deelnemers te zijn afgezakt naar de Kastelse Kayak Klub. Niet dat het de voorbije jaren daar een overrompeling was - verre van - maar toen kon men blijkbaar toch rekenen op een 60-tal lopers waaronder een aantal plaatselijke toppers zoals Jan Dams en Tony Goossens om er maar enkele op te noemen. Vandaag was - ondanks een aangenaam winterzonnetje - van die gasten geen spoor te bespeuren.
Omstreeks 14 uur werd het startschot gegeven. De eerste 1/2 kilometer werd tegen 15 km/uur gelopen zodat ik in zesde positie het veld indook. Daar besefte ik al snel dat een snelle toptijd er niet inzat wegens de zware ondergrond. Ik haalde in de volgende 500 meter nog 2 gasten in ... en dat was het dan. De rest van de wedstrijd liep ik godgans alleen en gelukkig dat Grietje en Sander nog naast de kant stonden om mij aan te moedigen of ik dacht gelijk dat ik een intensieve training aan het afhandelen was. Halverwege kreeg ik nog het gezelschap van Eddy Buyckx die me met de fiets even begeleidde op de enige verharde strook van het parcours. De eerste ronde liep ik in een snelle 13 minuten en 40 seconden. Op dat moment lag ik in vierde positie, achter het ongenaakbare duo, waaronder Bart Van Nijlen, die voor de 12,9 km gingen en de eerste loper van de 3,3 km. De tweede ronde ging wel een pak moeizamer bij mij. Het voortdurend temporiseren (slalommen tussen de waterplassen) lag me niet zo en ik was ook bang om een voet om te slagen in de vele kuilen waardoor het ganse voorseizoen in het water dreigde te vallen. En natuurlijk ook omdat ik niemand in mijn rug voelde en ik ongewild begon te consolideren .. mijn eerste plaats tijdens een loopwedstrijd kon en mocht me niet meer ontglippen !
Uiteindelijk klokte ik af op 27 minuten en 49 seconden oftewel een gemiddeld looptempo van 4.21 min/km. Vooraf had ik nog stilletjes gehoopt op een tijd rond de 4.15 min/km maar dat was op dit zware parcours vandaag geen haalbare kaart voor mij. Mijn allereerste plaats tijdens een officiële wedstrijd maakte natuurlijk veel goed. Eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat er ook maar 12 deelnemers waren voor de 6,5 km. Daaronder - met alle respect - 3 dames en 3 zestigplussers maar dat is natuurlijk niet mijn probleem, het zijn de afwezigen die ongelijk hebben. Maar ik besef dat dit wel eens "One's in a lifetime" zou kunnen zijn. In de gezellige maar gedateerde kantine van de KKK werd achteraf samen met Bart Van Nijlen, Paul Keyenberg en Eddy Buyckx nog wat nagekeuveld en mocht ik onverhoopt ook nog een gouden plak in ontvangst nemen. Zo wil ik mijn zondagen regelmatig kunnen afsluiten .
Vorige zondag werd een verkorte tempo-interval afgewerkt. Mijn verkoudheid speelde me nog veel parten want ik hoorde mijn ademhaling als een echo in mijn rechteroor piepen . Vandaar maar 10 sprintjes van 150 meter bergop in plaats van de verhoopte 15. Maandag en woensdag stonden respectievelijk 35 minuten op de hometrainer en 2 km zwemmen op het programma. Dinsdag eindelijk nog eens tijd gevonden om met de joggingclub een uur mee te lopen tegen een pittige 12 km/uur. Die hebben de afgelopen weken dus ook niet stil gezeten . Donderdag en zondag telkens 2 x 4 km tegen een intensief tempo van rond de 13 km/uur gelopen. En zaterdag tot slot een lange duurloop van 90 minuten over 17 kilometer.
Tegen het einde van week behoort de verkoudheid nu echt helemaal tot het verleden. Toch ruim 2,5 weken last gehad en vandaar vandaag gepast voor de Valentijnjogging in Lichtaart, hier bij ons de Milaan-San Remo van het joggingseizoen. Normaliter was mijn volgende wedstrijd de 10 kilometer in Lier op 22 februari maar ik probeer zondag 16 februari toch ook eens aan de Boer Van Ballaer veldloop meer te doen. Die klassieker wordt al jarenlang vlak voor mijn deur georganiseerd maar tot op heden wist ik uit te blinken door afwezigheid. Het parcours bestaat uit lussen van telkens 3,3 kilometer. Ik neem mij voor om voor 2 lussen te gaan. Kwestie om de week nadien nog wat jus in de benen over te hebben want als ik daar in Lier mijn PR wil verbeteren zal ik over hele goede papieren moeten beschikken. Hopelijk val ik volgende week al niet door de mand.
In bijlage het trainingsschema van de maand januari 2014. Ik probeer er een gewoonte van te maken om mijn activiteiten maandelijks op mijn blog te rapporteren.
Sinds een 10-tal dagen heb ik serieus af te rekenen met een al lang aanslepende luchtwegeninfectie maar na een equivalent van "10 volle zakdoeken" is het ergste (hopelijk) nu wel achter de rug. Wel nagenoeg elke dag getraind maar aan een zeer lage intensiteit.
Zaterdag was het nog eens tijd voor een langere duurloop van minstens 75 minuten. Bedoeling was om mijn traditionele parcours richting Prinsenpark te lopen maar in laatste instantie besliste ik om de nieuwe Noord-Zuid verbinding tussen Kasterlee en Geel eens uit te proberen.
Bedoeling was om via de Kempenstraat onder de tunnel te geraken maar die was met dranghekken nog afgesloten. Als je echt wil kan je er wel door maar aan de andere kant zag ik wat mannen in uniform rondlopen (bleken achteraf de gasten van de brandweer te zijn) dus liep ik er mijn wijselijk over.
Eens over de tunnel zag je de aangelegde snelweg kilometers ver tussen de velden en weiden. Via een doorgang aan een zijweg van het Masureel Centrum kwam ik op de splinternieuwe rijbaan terecht. Ik liep nu helemaal alleen richting Geel en dat had wel iets surrealistisch. Na een aantal kilometer zag ik in de tegenovergestelde richting een andere loper opdagen. Ik was dus niet alleen op de wereld. Aan de nieuwe brug over het kanaal moest er wel pittig geklommen worden. Na nog eens 2 kilometer kwam ik dan uiteindelijk aan de ring van Geel uit waar binnen een drietal weken de ganse ontsluiting een feit zal zijn.
Na een korte pauze keerde ik op mijn stappen terug richting Kasterlee. Door de verkoudheid had ik best wat last bij het ademhalen en liep het daardoor niet echt vlot allemaal. Uiteindelijk toch bijna 17 kilometer op de teller na iets meer dan 90 minuten lopen. Hopelijk kan ik volgende week terug ietwat pittiger beginnen te trainen.
Afgelopen weekend zijn Grietje en ik over de plas getrokken voor een korte citytrip naar Londen. Het was de eerste keer dat ik er kwam en hield een erg positieve indruk over aan deze wereldstad. Proper (graffiti in de underground, niet gezien, en wat een positief verschil met Brussel !), sterk georganiseerd en respect voor autoriteit, en daardoor ook heel veilig aanvoelend. Ook op sportief vlak moet ik mijn mening over Engelsen (althans de Londenaars) herzien. Waren het nog de naweeën van de Olympische Spelen die er in 2012 even thuishielden, ik weet het niet, maar er werd daar duchtig wat afgelopen in parken en naast de Thames. En terwijl het er alles behalve warm was - normaal voor de tijd van het jaar - liepen die daar dan ook nog eens in singletjes en korte broeken. Je kreeg er - alleen al van er naar te kijken - koude rillingen van.
Het was niet meteen de bedoeling om in Londen op sportief vlak bergen te verzetten, een vervelende verkoudheid met bijhorende nevenverschijnselen hinderde me daar trouwens teveel bij. Zondagmorgen nam ik toch even de tijd om een halfuur in de fitnissruimte van ons hotel te vertoeven. Ik zat daar op een hometrainer en haalde maar geen snelheid tot ik doorhad dat ik daar rekening moest houden met miles (= 1,6 km) en dus niet met kilometers .
Maandagmorgen liet ik de wekker extra vroeg aflopen. Ik trok mijn loopschoenen aan (had die toch maar veiligheidshalve meegenomen) en liep via Euston Street naar de dichtsbijgelegen groene long, Regent's Park. Van en naar het park moest ik slalommen tussen een mensenzee in maatpak die op weg waren naar het werk. Maar niemand die daarvan opkijkt. Ik vroeg me op dat moment ook af hoe gezond het wel is om in een stad rond te gaan hollen, net naast één van de drukste verkeersaders van de stad.
Eenmaal aangekomen in het park begon ik was lussen te trekken zonder de oriëntatie uit het oog te verliezen. Dat park was zo groot dat je er al snel in verloren kon lopen. En zoals eerder gezegd, kiplekker voelde ik me alles behalve, maar ik wilde toch mijn loop via GPS kunnen vereeuwigen (zie ook bijlage hieronder). Je loopt namelijk niet elke dag in zulk een metropool als Londen. En zeg nu zelf: lopen in Regent's Park te Londen klinkt toch iets spectaculairder dan pakweg de bossen van Kasterlee of het stadspark van Turnhout .
2014 ingezet met waanzinnige tijd in Lier op de 10 kilometer !!!
Vrijdagavond had onze Rik nog afgemeld voor de wedstrijd van zaterdag wegens last van een kramp. Zelf voelde ik mij ook niet echt super als gevolg van een geïrriteerde keel en de bijhorende randverschijnselen. Zaterdagmorgend lag mijn hartslag daardoor 3 à 5 slagen/minuut hoger dan normaal. In eerste instantie spookte het door mijn hoofd om ook forfait te geven, maar omdat het op dat moment (nog) ideaal loopweer was (winterzonnetje, geen wind en een temperatuur rond de 8 graden) hakte ik de knoop rond 10 uur door en besliste om dan toch maar te gaan. Anders zou mijn volgende wedstrijd pas 22 februari worden en dat leek me nog een eeuwigheid.
Iets voor 12 uur reden Grietje en ik richting Lier. Op de autostrade trok alles dicht en iets verderop vielen de eerste druppels. Na goed een kwartier viel de regen met bakken uit de hemel. De temperatuur zakte daardoor naar 5 graden en ik zag de wind bij momenten fel opsteken. Zou ik dan toch de verkeerde beslissing genomen hebben en was het niet beter om terug te keren richting Kasterlee ?
Rond 12.45 uur kwamen we aan in Lier. Het was weer een drukte van jewelste. Ik draaide de wagen via het fietspad op een grasveld naast de parking. Zoeken naar een vrije plaats was een utopie. Het duurde niet lang af het hele grasveld stond vol met geparkeerde wagens. Ik haalde vlug mijn nummer af en wachtte nog een kwartier in de auto. Het was behoorlijk fris geworden maar gelukkig bleef de regen achterwege. Het moest ook wel want ik had geen regenjasje meegenomen voor tijdens het lopen.
Eerst vertrokken die van de 1/2 marathon. Daarbij Frans, Eddy en Guy van de JCK. Tien minuten later waren wij aan de beurt. De eerste 3 kilometer werden vlot tegen 14,5 km/uur gelopen. Behoorlijk snel maar ik lette er wel op dat ik mij niet opblies en hield wat in. Daardoor kwam ik even alleen te zitten. Op pakweg 30 meter voor mij zag ik een dame die het groepje waarin zij liep moest lossen. Langzaamaan haalde ik haar in. We kwamen nu naast de Nete waar de wind toch weer behoorlijk parten speelde. Na pakweg 5 kilometer had ik de vrouw ingehaald en liet haar meteen ter plaatse. Ze vocht wel voor wat ze waard was want ik hoorde ze aanklampen. We sloegen kort een babbeltje maar toen concentreerde ik mij terug op de wedstrijd. Op dat moment liep ik tegen een gemiddelde van 4.13 min/km.
Opnieuw haalde ik enkele voorgangers in op het moment wij terug de wind in de rug kregen, pakweg 3 kilometer voor de eindstreep. Alhoewel ik een toptijd aan het neerzetten was voelde ik mij enorm goed. Mijn ademhaling perfect onder controle, niets van krampen, enkel de laatste kilometer het begin van een slapende (rechter)voet. Op iets minder dan 2 kilometer van het einde liep ik (achteraf gezien in de rangschikking) nog de eerste vrouw van de wedstrijd voorbij. In de laatste kilometer wist ik 2 deelnemers in te halen en in een ultieme eindjump klopte ik in dezelfde tijd nog een gast van 15 jaar jonger op de meet.
Mijn eindtijd loog er niet om : 41 minuten en 54 seconden en knap 58ste van de 316 finishers. En niet te vergeten dat dit zeer goed bezette wedstrijden zijn in Lier met tal van toppers op Vlaams niveau. Terwijl ik in een vorig verslag niet verwachtte om onder de 43 minuten te kunnen duiken deed ik daar zelfs nog ruim 1 volle minuut vanaf. De magische grens van 14 km/uur werd hiermee definitief verpulverd met een gemiddelde van 14,3 km/uur oftewel 4.11 min/km.
In de aankomstzone kwam ik ook nog de dame tegen die een 2-tal kilometer bij mij had aangepikt vooraleer ik ze nog bijna een minuut achter mij liet in de rangschikking. Ze vertelde me dat dit voor haar een training was want dat haar core-business eigenlijk de hele (!) triatlon is. Thuis aangekomen heb ik haar aan de hand van de einduitslag een naam kunnen geven (An De Both) en via www opgezocht. Blijkt dat ze eind 2013 de Ironman van Wales op haar naam heeft geschreven en door haar goede prestaties over gans 2013 zodoende geselecteerd is voor de triatlon der triatlons, de Ironman in Hawaï. Het is dit kaliber van atleten dat ik ondertussen al achter mij kan laten. Nice to know .
We zijn amper 9 dagen ver in 2014 en binnen 2 dagen staan we alweer voor onze eerste wedstrijd van het jaar in Lier. Ik had me eerder voorgenomen om sinds mijn vorige wedstrijd op 21 december meer op snelheid te trainen en heb meteen de daad bij het woord gevoegd met 2 intensieve trainingen van 2 x 4 km op 10 dagen en met enkele dagen later afsluitend een tempo-interval.
Voor dat laatste trainingsonderdeel zoek ik zoveel mogelijk variatie op omdat dit soort trainingen op zich niet echt ontspannend te noemen zijn. Zo breek ik alvast de sleur. Deze week koos ik ervoor om vlak bij mij in de buurt 150 meter bergop te sprinten en dan in 1,5 minuten terug rustig loslopend naar beneden en zo 15 keer achter elkaar. Zoiets doe ik wel in het donker als er weinig volk op de baan is, kwestie van zo min mogelijk rare blikken toegeworpen te krijgen .
Zaterdag dus opnieuw de 10 km in Lier. De laatste keer over die afstand dateert weeral van 12/01/2013. Toen liep ik het vernieuwde parcours voor de eerste keer in 43 min en 51 seconden. Zowiezo ga ik opnieuw voor een verbetering van die tijd maar blijf realistisch en vrees dat een tijd onder de 43 min toch (nog) iets te hoog gegrepen zal zijn.
Hopelijk speelt de wind ons ditmaal niet zoveel parten als tijdens de 10 miles van 3 weken geleden. De voorspellingen zijn alvast positief. Ook onze Rik waagt nog eens een poging. Benieuwd of hij de feestdagen goed is doorgekomen.
Trainingsschema voor de maand december en jaartotalen 2013
In bijlage het trainingsschema van de maand december 2013. Ik probeer er een gewoonte van te maken om mijn activiteiten maandelijks op mijn blog.te rapporteren.
Daarstraks ook eens een rapport getrokken via Garmin Connect : er werd over gans 2013 ruim 1.800 km ver gelopen, 1.500 km gefietst en +/- 80 km gezwommen.
Nu het jaareinde nadert kunnen we al vooruitblikken op 2014. Belangrijkste doelstelling is om alles in gezonde omstandigheden af te werken. Ik bemerk dat ik de laatste weken meer dan mij lief is wordt geconfronteerd met een lage rugpijn. Vandaag had ik eigenlijk een tempo-interval ingelast maar heb dat wijselijk vervangen door een fietstraining op de hometrainer van 35 minuten (10 minuten stand 1, 10 minuten stand 2, 10 minuten stand 3 en uiteindelijk terug 5 minuten losrijden op stand 1). Ik heb me zelfs laten overhalen door Grietje om eens bij haar osteopaat langs te gaan. Nu donderdag heb ik er een afspraak en kan dan Rob Woestenborghs himself eens in levende lijve ontmoeten. Voor degene die hem niet kennen (shame on you) zou ik zeggen, google maar eens ....
De eerste 4 maanden heb ik mij voorgenomen om vier 10-kilometerwedstrijden te lopen, 3 in Lier en 1 in Zandhoven. Bedoeling is om mijn snelheid verder op te drijven naar een range tussen gemiddeld 4.10 en 4.15 min/km. Nu slalom ik al maanden rond de 4.18 en 4.23 min/km over die afstand. Vanaf mei staat dan de eerste 1/8 triatlon (Geel) op het menu. Ook in juni (Retie) en augustus (Lommel en Balen) waag ik mij aan dit soort wedstrijden, tussendoor aangevuld met loopwedstrijden in de nabije omgeving. Vanaf september staan dan opnieuw de langere afstanden op het programma waaronder de 28 km van Vorselaar (als voorbereiding op) de marathon van Eindhoven (oktober) en de 1/2 marathon van Kasterlee (november).
Als en alleen als alles tot en met augustus met de nodige progressie wordt verteerd waag ik mij misschien in december aan de ultieme wedstrijd hier in mijn woonplaats, de winterduatlon van Kasterlee, alias de Hel van Kasterlee. Maar dat zie ik dan wel, hoofdzaak in 2014 zijn mijn triatlonwedstrijden en vooral het fietsonderdeel. Daarvoor laat ik niets aan het toeval over maar later meer hierover ...
Nieuwe PR tijdens 10 Miles Lier ondanks stevige tegenwind
De natuurlopen in Lier lijken echt wel uit hun voegen te barsten. Terwijl je vroeger rond 13 uur nog gemakkelijk je wagen kwijt kon geraken vlak tegen de atletiekpiste kan je vandaag de dag met veel moeite om 12.45 uur enkel nog naast de ring van Lier terecht.
En douchen na de wedstrijd kan je al een hele tijd op je buik schrijven, toch zeker als je meedoet aan de langste afstand. Vandaag was dat de 10 miles, naast de 5 km en 10 km, die samen meer dan 800 starters naar Lier lokten.
Na wat zoeken stootten we dan toch nog gelukkig op een net vrijgekomen parkeerplaats. Samen met Grietje stapte ik naar de atletiekpiste op een goede 400 meter vanwaar wij stonden. Ik had nog een lange trainingsbroek aan en mijn vestje van de JCK. Het voelde door de snijdende wind ijzig koud aan. Ik zou zowiezo starten met handschoenen en een hoofdband maar wel met korte broek en zonder vestje. Dat zou ik in laatste instantie aan Grietje geven. In de aanloop naar de start van de 10 miles botste ik nog eens op Eddy Buyckx die ik al een hele tijd niet meer had gezien. Samen liepen we een aantal rondjes ter opwarming. Ik had me net voor de start tamelijk vooraan genesteld en zag daar ook nog "ouwe getrouwe" Bart Van Nijlen. Hij was présent - er zijn nog zekerheden in het leven - en dus kon het startschot worden gegeven.
De eerste 5 kilometers liep ik tegen een gemiddelde van 4.23 min/km. Best vlot maar ik wist dat het moeilijkste stuk er nog zat aan te komen: ruim 5 kilometer pal naast de Nete en frontaal wind op kop. Hier werd een goede tijd gemaakt of gekraakt. Ik zat in een klein groepje van een 6-tal lopers maar het tempo vooraan ging zienderogend naar beneden. Ik nam het commando over en probeerde naar een voorliggend duo te lopen in de hoop me daar aan te sluiten en verder geen kop meer te moeten trekken. Dat lukte al bij al aardig maar eenmaal bij dat duo aangekomen begonnen die ook de kat uit de boom te kijken. Ik voelde me echter goed en trok dan maar alleen verder. Voor mij liep nog een gast die me al eerder voorbij gelopen was maar opnieuw inhalen lukte me niet.
Na goed 9 kilometer was er een bevoorrading en daar nam ik mijn gelletje in. Ik liet me bewust terug inlopen want bij momenten was het net alsof je door de tegenwind stilstond. Op dat moment was het gemiddelde looptempo teruggevallen naar 4.27 min/km. Ik wist dat we de laatste 6 kilometer de wind als bondgenoot hadden want vol in de rug. Samen met een groepje van een 8-tal lopers gingen we de laatste 5 kilometer in. Het zouden 5.000 meter eindsprint worden want de wind blies ons als gekken vooruit. De afstand tussen 15 en 16 kilometer liep ik zelfs in 4 minuten rond oftewel een gemiddelde van 15 km/uur !!!
Na 1 uur 10 minuten en 29 seconden passeerde ik de eindstreep oftewel een gemiddelde van 4.21 min/km. Mijn target vooraf was een tijd van onder de 1 uur en 12 minuten dus dat werd met 1,5 minuten ruimschoots overtroffen. Mijn beste prestatie op de 10 miles werd met bijna 3,5 minuten scherper gesteld. Ik liep daarbij de 67de tijd van de 305 finishers.
Met een schitterend gevoel kan ik dus alvast sportief gezien reeds afscheid nemen van 2013. Ik heb dit jaar vooral mijn tijden op de langere afstanden opmerkelijk weten te verbeteren. Die loop ik nu bijna even snel als de kortere afstanden: zijn het nu 5 km-wedstrijden of 1/2 marathons, al mijn tijden liggen ergens tussen de 4.20 en 4.30 min/km. Om progressie te kunnen blijven maken zal ik dus de kortere afstanden sneller moeten leren lopen. Daar zal dus de eerstvolgende maanden het accent op komen te liggen.
Vandaag werd nog een rustige, afsluitende losloopsessie van 20 minuten afgewerkt. Daarmee zit ik in de laatste rechte lijn van mijn volgende wedstrijd, de 10 miles in Lier. Tegenwoordig kan/moet je daarvoor al via internet inschrijven wegens de grote stormloop aan deelnemers die dag.
De fut is er sinds de 1/2 marathon in Kasterlee wel wat aan het uitgeraken. Terwijl iedereen stilaan in kerststemming komt en de brievenbus tegenwoordig uitpuilt van de reclamefolders met niets anders dan eten en drinken, is het nu toch wat moeilijker voor mij om de focus op scherp te houden.
Het zal meteen ook mijn 19de wedstrijd van het jaar worden. Het is wel nog maar de 4de keer dat ik mij aan deze afstand van ruim 16 kilometer waag. De laatste keer dateert reeds van 26/11/2011. Toen deed ik er 1 uur 13 minuten en 51 seconden over wat indertijd voor mij al best een deftige tijd was. Ik hoop er nu zaterdag toch nog 2 minuten af te krijgen, dus een tijd van onder de 1 uur en 12 minuten. Hopelijk schat ik mezelf op dit moment niet te hoog in. Uitsluitsel binnen 48 uur.
Afgelopen zondag 8/12 heb ik nog eens deelgenomen aan een MTB-toertocht in mijn achtertuin, Geel-ten-Aard om precies te zijn. De wegen waren al bij al goed berijdbaar en ik heb er een toffe voormiddag van kunnen maken. In totaal toch ruim 50 kilometer gereden tegen een gemiddelde van 22,5 km/uur. Alleen werd nog maar eens bevestigd dat ik alles behalve een technische rijder ben. Geef me veldwegen à volenté maar van zodra er enig bochtenwerk aan te pas komt moet ik elk wiel voor mij lossen.
Maandag 9/12 werd er een snelheidstraining ingelast van 3 x 1000 meter en afsluitend 1 x 500 meter. Dinsdag liep ik een uurtje met de JCK. Daar kreeg ik te horen dat er een zware delegatie komt afgezakt naar de 10 miles in Lier volgende week. Dus in plaats van uitbollen zal ik daar nog zwaar aan de bak moeten om o.a. Joris Maes en Toon Biermans voor te kunnen blijven. Woensdag stond mijn wekelijkse zwembeurt op het programma en donderdag trainde ik 35 minuten op de hometrainer.
Vrijdag een welverdiende rustdag en zaterdag nog een pittige intensieve training van 2 x 6,5 km richting Prinsenpark in Retie en terug. Ik haalde vrij gemakkelijk een gemiddelde van 4.50 min/km. In mijn laatste 2 kilometer in Oosteneind kreeg ik evenwel nog het onaangekondigde (en onaangename) gezelschap van 2 Jack Russells die zodanig opgehitst waren en daardoor regelrecht naar mijn achillespezen vlogen. Ik moest mij gedurende 200 meter voortdurend omdraaien om die mormels uit mijn buurt te houden want anders had ik er gegarandeerd één aan mijn onderbenen hangen. Goed voor 1 keer maar als dat nog eens voorvalt zal ik "de politie, mijn vriend" eens contacteren.
Zondag 15/12 hield ik het bij een rustige duurloop van 90 minuten. Ik zat wel met een geblokkeerde nek en wat pijn in de onderrug. Veel kans dat dit nog het gevolg is van de bruuske bewegingen die ik maakte toen die 2 schotelvodden op 4 pootjes mij attackkeerden. Ik vertrok rond 10 uur en liep in tegenovergestelde richting als de deelnemers van de Hel van Kasterlee, een duatlonwedstrijd die volgende week zal plaatsvinden. Die maakten met hun MTB een parcoursverkenning. Als het de volgende dagen droog blijft zal het de eerste keer sinds jaren zijn dat de weergoden hen eens gunstig gezind zullen zijn. Maar op enkele dagen kan er natuurlijk nog veel gebeuren ...
In bijlage het trainingsschema van de maand november 2013. Ik probeer er een gewoonte van te maken om mijn activiteiten maandelijks op mijn blog te rapporteren.
Meestal gaat het op mijn blog enkel over lopen en fietsen maar sinds een jaar spring ik haast wekelijks ook in een zwembad. Ondertussen heb ik in 2013 al 41 keer gaan zwemmen in het zwembad van Schaarbeek tijdens mijn middagpauze op het werk in Brussel. De eerste maanden hield ik het amper 30 minuten uit en trok dan met veel moeite 30 baantjes van 33 meter. De dag nadien had ik dan altijd heel stijve bovenarmen.
Stelselmatig leerde ik mijn zwemtechniek verder te perfectioneren en nu zwem ik eigenlijk probleemloos gedurende 45 minuten 60 baantjes van 33 meter. Ik heb mijn snelheid dus enorm kunnen opdrijven. De laatste weken train ik daarbij ook op de wissel. Ik zwem eerst 20 baantjes en hijs me daarna onmiddellijk uit het water om zo mijn evenwicht sneller te leren beheersen. Ik heb namelijk tijdens mijn deelnames aan de triatlon gemerkt dat ik steeds als een tol draai wanneer ik uit het water kom. Misschien is dat iets wat je niet kan trainen maar baadt het niet dan schaadt het niet ...
Volgend jaar mik ik op 50 zwembeurten van 45 minuten. Dat maakt 37,5 uur zwemmen/jaar en ongeveer 100 kilometer afstand. Enkele weken geleden kwam ik terecht op de blog van Dirk Baelus, een fervent triatleet uit Turnhout. Dit jaar staat die zijn teller al op 380 km met pieken tot meer dan 700 km/jaar (!). Dan sta je als recreant meteen weer met beide voeten op de grond.
1/2 marathon van Kasterlee editie 2013: Nieuwe PR !!!
Zoals in eerdere verslagen reeds werd aangegeven had ik eigenlijk geen idee waar ik stond tegenover vorig jaar. Toen liep ik de 21,1 km in 1 uur 38 minuten en 59 seconden. Daar ik me voor de rest van het jaar verder nooit meer aan die afstand waag is het altijd koffiedik kijken wat het resultaat zal worden. Ik had dit jaar weliswaar wel wat progressie gemaakt op kortere afstanden maar me vooral aan enkele nieuwe uitdagingen gewaagd: 2 korte triatlons en afgelopen maand nog een geslaagd marathondebuut in Eindhoven. Vooraf hoopte ik om mijn tijd van vorig jaar met +/- 2 minuten scherper te kunnen stellen, dus ergens tussen 1 uur 37 en 1 uur 38 minuten uit te komen. Verder had ik heel gevarieerd getraind, veel lange duurlopen van 20 km, recuperatielopen en regelmatig een tempo-intervaltraining. Zonder het te beseffen had ik zo de laatste 2 weken in totaal nog 700 minuten gelopen tegenover 300 minuten het jaar voordien tijdens dezelfde periode.
's Morgens liep de wekker om 7.30 uur af. Ik stak 4 witte boterhammen naar binnen met poepgelei en een tas koffie. Om 9 uur nog een banaan en omstreeks 9.30 uur vertrok ik samen met Grietje en Rik richting Geelsebaan. Niet via Duineneind maar langs de Berkenlaan zodat ik me nog goed kon warmlopen maar vooral ... me ergens vooraan (ik denk op 10 à 15 meter van de startlijn) in de startzone kon nestelen. Een tip van Jan Neirinck die me zeker geen windeieren zou leggen.
Tijdens de eerste kilometers voelde ik al meteen het verschil tegenover de vorige edities: ik moest niet voortdurend slalommen tussen de deelnemers maar kon meteen een strak tempo aanhouden. Het vreet inderdaad een pak energie minder dan wanneer je voortdurend moet optrekken en afremmen voor tragere lopers. Na goed 1,5 kilometer passeerde ik Joris Maes van de joggingclub. Die deed mee aan zijn eerste marathon. Ik hield de begroeting kort zodat ik daar ook niet teveel tijd mee verloor.
Na 3 km haalde ik onze Rik in. Ik zag dat hij zich wel erg warm had aangekleed, net zoals vele andere lopers trouwens OK, de temperatuur bedroeg maar enkele graden maar ik was toch met korte broek en korte mouwen aan de wedstrijd begonnen. De handschoenen en de hoofdband voelden bij mij na 4 km te warm aan zodat ik die aan onze Sander gaf. Die had ik strategisch na goed 4 km ergens langs het parcours geïnstalleerd. Hij gaf me daar ook mijn eerste energiegel aan. Ik passeerde de 5 km na amper 22 minuten en 20 seconden terwijl ik vooraf - in de meest gunstige situatie - op 23 minuten had gehoopt. Ondertussen liep ik tegen een tempo van 4.27 min/km. Dat tempo kon ik perfect vasthouden zodat ook de 10 km tegen een voor mij verbijsterend snelle 44 min en 38 seconden werden verteerd. Rond 13 kilometer was daar nog Grietje die mij een energiegel aangaf. Een strategische plaats want de volgende 3 kilometer waren de lastigste van het hele traject. Na 15 km registreerde mijn Garmin een tijd van 1 uur 6 min en 50 seconden. Ruim 2 minuten sneller dan verhoopt. Ik kon goed standhouden en toen we na 17 km terug op de betonweg aankwamen wist ik dat enkel een kwetsuur mij nog kon afhouden van een nieuwe besttijd.
Toen we afsloegen richting de Nete voelde ik in mijn linkerkuit wel de eerste tekenen van een opkomende kramp. Ik besefte dat een misstap ertoe kon leiden dat de kramp echt doorschoot van hier tot in Tokio en dan zou het meteen einde wedstrijd zijn. Ik voelde me nog opperbest maar hield me toch ietwat in om mijn kuiten zoveel als mogelijk te ontzien. Geen bruuske bewegingen, geen extreme versnellingen en kuilen en drassige ondergrond zoveel mogelijk vermijden ...
Ik kwam in de Netestraat aan in een tijd van 1 uur en 29 minuten. Daar moesten we nog een korte maar best pittige helling trotseren dus hield ik mijn hart vast voor wat komen zou. Behoedzaam probeerde ik gelijke pas te houden. Oef, ik kwam zonder kleerscheuren in de Berkenlaan aan en terug vol gas voor de laatste 800 meter. Die liep ik nog vlot tegen 14 km/uur.
Bij aankomst besefte ik pas dat ik ruim 5 minuten sneller liep dan vorig jaar, 1 uur 33 minuten en 54 seconden om precies te zijn, 127ste van de 1.125 finishers en 28ste van de 141 h40. Een waanzinnige verbetering van mijn PR op die afstand. Maar wat me nog het meest verbaasde was dat ik niets maar dan ook niets moe was. Ik recupeerde enorm snel en na amper enkele minuten liep ik al (rustig) terug naar huis om te douchen. Ik vermoed dat mijn basisconditie nog nooit zo goed is geweest dan nu. Jammer dat de kuitspieren die laatste kilometers een beetje roet in het eten kwamen gooien. Maar toch koester ik dit moment want ik vrees dat dit een tijd zal zijn die zeeeeer moeilijk voor verbetering vatbaar is. Voor dit jaar gaat de rekker er alvast af. Misschien nog 1 wedstrijd medio december en voor de rest mijn lichaam laten herstellen. In 2013 nam ik tot op heden in totaal aan 18 wedstrijden deel. Dat is toch veel. Voor 2014 ga ik proberen om het jaar in een aantal periodes in te delen zodat ik wat meer rustige momenten kan inbouwen. Nu was de ene wedstrijd maar net achter de rug en hop ... je kon al vollebak beginnen te trainen voor de volgende. Mentaal was dat niet altijd gemakkelijk.
In laatste rechte lijn naar 1/2 marathon van Kastelee
Tussen zaterdag 2/11 en maandag 11/11 werden ruim 100 km extra op de teller bijgeschreven waarvan 4 duurlopen van +/- 20 km. Afgelopen zaterdag voelde ik 's avonds na een pittige training van 17 km wel de eerste tekenen van overtraining aan mijn rechterenkel. Gevolg was dat ik zondag, toen er eigenlijk een korte intervaltraining was voorzien, wijselijk besliste om deze te cancelen en in de plaats daarvan een training op de hometrainer in te lassen. Sinds enkele dagen weet ik dat deze instelbaar is zodat je op verschillende wattages kan trainen. Omdat 2 tantes zondag op bezoek waren geweest en dit logischerwijs leidde tot extra calorieën reed ik de 10 laatste minuten van mijn fietstraining tegen 30 km/uur op standje 3 (ik vermoed 300 watt ?) zodat die zonde ondertussen ook uit mijn lijf is. Ook de rechterenkel voelde zondagavond pijnloos aan zodat ik met een gerust hart kon gaan slapen.
Maandag 11/11 tekende ik present op de allerlaatste marathontraining. Het was heel koud maar gelukkig droog. Ik liep in dezelfde kledij als dat wat ik op de wedstrijddag wil dragen, kwestie om nog eens te checken dat alles goed aanzat en er niets schuurde op gevoelige plaatsen. Over het parcours ben ik minder enthousiast. Bepaalde stroken zijn eigenlijk ongeschikt om zulk een wedstrijd te organiseren. OK, wel heroïsch allemaal om tussen pot en pint over te kunnen mijmeren achteraf maar ik loop (net zoals 3/4 van de deelnemers) om zo snel mogelijk van punt A naar B te geraken en train daar dan ook voor. Als je nu op voorhand al weet dat je die tijd er niet kan uitkrijgen dan is dat wel jammer. Om de erbarmelijke toestand van het parcours duidelijk te illustreren : ergens rond km 16 had een kleine jeep - pal in het midden van een veldweg - zich vastgereden in de modder en stond daar moederziel alleen te blinken in het ochtendzonnetje. Ter info: het betreft hier niet de foto bij dit artikel maar zo zag het er toch bijna uit. Hopelijk is dat opstakel tegen volgende zondag weg of anders hebben de 1.700 deelnemers nog een hindernis extra te trotseren.
Donderdag had ik speciaal thuiswerk genomen om nog eens tijd te vinden voor een lange duurloop. Klinkt misschien onlogisch maar door geen verplaatsing naar Brussel te moeten maken win ik vlot 3 uur aan "quality-time" die ik dan invul met een lange trainingssessie. Voor het weer moest ik het niet doen: van 's morgens was het al aan het regenen. Mijn plan om bij het ochtendkrieken meteen mijn loopschoenen aan te trekken viel dus - letterlijk - in het water.
Rond 11.45 waagde ik het erop. Het druppelde nog wel wat maar daar smelt je niet van. Bedoeling was om 4 rondjes te lopen van 4 km in een tijd van 90 minuten. Na 10 kilometer begon het echter weer steviger te regenen. Blijkbaar sloeg dat ook neer op het humeur van enkele chauffeurs want tot 2 keer toe werd ik bijna door een auto van de baan gereden. Na 16 kilometer was ik doornat maar besliste toch maar om een 5de rondje aan te vatten. Zo liep ik dus in totaal 20 km in goed 1 uur en 50 minuten.
De 1/2 marathon komt nu akelig dichtbij dus die extra kilometers zijn zeker meegenomen. Met mijn basisconditie is niets verkeerds mee maar ik betwijfel of ik al de speed in mijn benen heb om mijn PR van vorig jaar scherper te stellen. Toen deed ik er 1 uur 38 minuten en 59 seconden over. Ondertussen mogen we ook al rekening houden met een heel modderig parcours en aangezien er 1.700 (!) deelnemers zijn zal het dringen worden om vooraan te zitten. Allemaal factoren die nefast zijn voor een snelle tijd. Ook mijn broer Rik heeft zich ingeschreven waardoor de wedstrijd toch altijd iets meer prestige heeft. Zaterdag probeer ik nog eens 16 kilometer te lopen en maandag 11 november loop ik als afsluiter het ganse parcours van 21,2 kilometer samen met een aantal andere deelnemers. Kwestie van niet verkeerd te lopen als ik als eerste zou komen te zitten op de wedstrijddag zelf .
In bijlage het trainingsschema van de maand oktober 2013. Ik probeer er een gewoonte van te maken om mijn activiteiten maandelijks op mijn blog te rapporteren.
Gisteren stond mijn derde wedstrijd van 2014 op het programma. Alhoewel, het was een half mirakel dat ik aan de startlijn stond. Dinsdagavond halverwege de training met de JCK schoot er iets in mijn linker achillespees. De dagen nadien kon ik met moeite een trap op terwijl gewoon wandelen totaal geen probleem was. De tempo-interval die voor woensdag was voorzien werd veiligheidshalve geannuleerd. Ook donderdag en vrijdag werd er geen meter meer gelopen, enkel nog zwemmen en fietsen. Vrijdagmorgen was er nog niet meteen beterschap te bespeuren en daarom schatte ik mijn deelname aan de wedstrijd nog maar in op 30%. Om het genezingsproces ietwat te versnellen heb ik die dag 3 ontstekingsremmers genomen en tegen 's avonds was de zeurende pijn gelukkig ook weg.
Enkele weken geleden heb ik mijn Trek 8500 wielmaat 26" na 24 maanden trouwe dienst van de hand kunnen doen via kapaza.be. Tijd dus (en opnieuw plaats in de garage) voor iets anders. Na eerder opzoekwerk kwam ik uit bij Bulls, een Duitse fabrikant die één van de eerste was met de introductie van de 29"er en gekend staat om de goede afmontering van hun gamma.
Zoals reeds eerder aangegeven had ik nog nooit eerder deelgenomen aan deze veldloop. Het parcours bestond uit minstens 80% veldwegen vol putten en kuilen vol met water en glibberige modderstroken, kortom ... heavy stuff. Maar wat me nog het meest verbaasde bij de start was de bijzonder magere opkomst. Over de 4 afstanden (3,3 - 6,5 - 9,7 en 12,9 km) bleken achteraf slechts 36 (!) deelnemers te zijn afgezakt naar de Kastelse Kayak Klub. Niet dat het de voorbije jaren daar een overrompeling was - verre van - maar toen kon men blijkbaar toch rekenen op een 60-tal lopers waaronder een aantal plaatselijke toppers zoals Jan Dams en Tony Goossens om er maar enkele op te noemen. Vandaag was - ondanks een aangenaam winterzonnetje - van die gasten geen spoor te bespeuren.
.
Vorige zondag werd een verkorte tempo-interval afgewerkt. Mijn verkoudheid speelde me nog veel parten want ik hoorde mijn ademhaling als een echo in mijn rechteroor piepen 
. Vandaar maar 10 sprintjes van 150 meter bergop in plaats van de verhoopte 15. Maandag en woensdag stonden respectievelijk 35 minuten op de hometrainer en 2 km zwemmen op het programma. Dinsdag eindelijk nog eens tijd gevonden om met de joggingclub een uur mee te lopen tegen een pittige 12 km/uur. Die hebben de afgelopen weken dus ook niet stil gezeten 
Sinds een 10-tal dagen heb ik serieus af te rekenen met een al lang aanslepende luchtwegeninfectie maar na een equivalent van "10 volle zakdoeken" 
Afgelopen weekend zijn Grietje en ik over de plas getrokken voor een korte citytrip naar Londen. Het was de eerste keer dat ik er kwam en hield een erg positieve indruk over aan deze wereldstad. Proper (graffiti in de underground, niet gezien, en wat een positief verschil met Brussel !), sterk georganiseerd en respect voor autoriteit, en daardoor ook heel veilig aanvoelend. Ook op sportief vlak moet ik mijn mening over Engelsen (althans de Londenaars) herzien. Waren het nog de naweeën van de Olympische Spelen die er in 2012 even thuishielden, ik weet het niet, maar er werd daar duchtig wat afgelopen in parken en naast de Thames. En terwijl het er alles behalve warm was - normaal voor de tijd van het jaar - liepen die daar dan ook nog eens in singletjes en korte broeken. Je kreeg er - alleen al van er naar te kijken - koude rillingen van.
Vrijdagavond had onze Rik nog afgemeld voor de wedstrijd van zaterdag wegens last van een kramp. Zelf voelde ik mij ook niet echt super als gevolg van een geïrriteerde keel en de bijhorende randverschijnselen. Zaterdagmorgend lag mijn hartslag daardoor 3 à 5 slagen/minuut hoger dan normaal. In eerste instantie spookte het door mijn hoofd om ook forfait te geven, maar omdat het op dat moment (nog) ideaal loopweer was (winterzonnetje, geen wind en een temperatuur rond de 8 graden) hakte ik de knoop rond 10 uur door en besliste om dan toch maar te gaan. Anders zou mijn volgende wedstrijd pas 22 februari worden en dat leek me nog een eeuwigheid.
Nu het jaareinde nadert kunnen we al vooruitblikken op 2014. Belangrijkste doelstelling is om alles in gezonde omstandigheden af te werken. Ik bemerk dat ik de laatste weken meer dan mij lief is wordt geconfronteerd met een lage rugpijn. Vandaag had ik eigenlijk een tempo-interval ingelast maar heb dat wijselijk vervangen door een fietstraining op de hometrainer van 35 minuten (10 minuten stand 1, 10 minuten stand 2, 10 minuten stand 3 en uiteindelijk terug 5 minuten losrijden op stand 1). Ik heb me zelfs laten overhalen door Grietje om eens bij haar osteopaat langs te gaan. Nu donderdag heb ik er een afspraak en kan dan Rob Woestenborghs himself eens in levende lijve ontmoeten. Voor degene die hem niet kennen (shame on you) zou ik zeggen, google maar eens ...
De natuurlopen in Lier lijken echt wel uit hun voegen te barsten. Terwijl je vroeger rond 13 uur nog gemakkelijk je wagen kwijt kon geraken vlak tegen de atletiekpiste kan je vandaag de dag met veel moeite om 12.45 uur enkel nog naast de ring van Lier terecht.
Vandaag werd nog een rustige, afsluitende losloopsessie van 20 minuten afgewerkt. Daarmee zit ik in de laatste rechte lijn van mijn volgende wedstrijd, de 10 miles in Lier. Tegenwoordig kan/moet je daarvoor al via internet inschrijven wegens de grote stormloop aan deelnemers die dag.
Afgelopen zondag 8/12 heb ik nog eens deelgenomen aan een MTB-toertocht in mijn achtertuin, Geel-ten-Aard om precies te zijn. De wegen waren al bij al goed berijdbaar en ik heb er een toffe voormiddag van kunnen maken. In totaal toch ruim 50 kilometer gereden tegen een gemiddelde van 22,5 km/uur. Alleen werd nog maar eens bevestigd dat ik alles behalve een technische rijder ben. Geef me veldwegen à volenté maar van zodra er enig bochtenwerk aan te pas komt moet ik elk wiel voor mij lossen.
Meestal gaat het op mijn blog enkel over lopen en fietsen maar sinds een jaar spring ik haast wekelijks ook in een zwembad. Ondertussen heb ik in 2013 al 41 keer gaan zwemmen in het zwembad van Schaarbeek tijdens mijn middagpauze op het werk in Brussel. De eerste maanden hield ik het amper 30 minuten uit en trok dan met veel moeite 30 baantjes van 33 meter. De dag nadien had ik dan altijd heel stijve bovenarmen.
Zoals in eerdere verslagen reeds werd aangegeven had ik eigenlijk geen idee waar ik stond tegenover vorig jaar. Toen liep ik de 21,1 km in 1 uur 38 minuten en 59 seconden. Daar ik me voor de rest van het jaar verder nooit meer aan die afstand waag is het altijd koffiedik kijken wat het resultaat zal worden. Ik had dit jaar weliswaar wel wat progressie gemaakt op kortere afstanden maar me vooral aan enkele nieuwe uitdagingen gewaagd: 2 korte triatlons en afgelopen maand nog een geslaagd marathondebuut in Eindhoven. Vooraf hoopte ik om mijn tijd van vorig jaar met +/- 2 minuten scherper te kunnen stellen, dus ergens tussen 1 uur 37 en 1 uur 38 minuten uit te komen. Verder had ik heel gevarieerd getraind, veel lange duurlopen van 20 km, recuperatielopen en regelmatig een tempo-intervaltraining. Zonder het te beseffen had ik zo de laatste 2 weken in totaal nog 700 minuten gelopen tegenover 300 minuten het jaar voordien tijdens dezelfde periode.
Tussen zaterdag 2/11 en maandag 11/11 werden ruim 100 km extra op de teller bijgeschreven waarvan 4 duurlopen van +/- 20 km. Afgelopen zaterdag voelde ik 's avonds na een pittige training van 17 km wel de eerste tekenen van overtraining aan mijn rechterenkel. Gevolg was dat ik zondag, toen er eigenlijk een korte intervaltraining was voorzien, wijselijk besliste om deze te cancelen en in de plaats daarvan een training op de hometrainer in te lassen. Sinds enkele dagen weet ik dat deze instelbaar is zodat je op verschillende wattages kan trainen. Omdat 2 tantes zondag op bezoek waren geweest en dit logischerwijs leidde tot extra calorieën reed ik de 10 laatste minuten van mijn fietstraining tegen 30 km/uur op standje 3 (ik vermoed 300 watt ?) zodat die zonde ondertussen ook uit mijn lijf is. Ook de rechterenkel voelde zondagavond pijnloos aan zodat ik met een gerust hart kon gaan slapen.
Donderdag had ik speciaal thuiswerk genomen om nog eens tijd te vinden voor een lange duurloop. Klinkt misschien onlogisch maar door geen verplaatsing naar Brussel te moeten maken win ik vlot 3 uur aan "quality-time" die ik dan invul met een lange trainingssessie. Voor het weer moest ik het niet doen: van 's morgens was het al aan het regenen. Mijn plan om bij het ochtendkrieken meteen mijn loopschoenen aan te trekken viel dus - letterlijk - in het water.
