Aangezien het dragen van een wetsuit tijdens het zwemmen verplicht is moest ik dus nog zoiets op de kop kunnen tikken. Via de website van de organisatie kwam ik aan een adres in Vorselaar. Zaterdag ben ik het gaan oppikken en meteen voor een volle week gehuurd aan 40 €. Je kan het ook huren op de wedstrijddag zelf aan 30 €. Maar omdat ik een wetsuit nog nooit van dichtbij had gezien leek het me niet onverstandig om meteen een volle week te huren en zo het aan- en uittrekken te oefenen. Ik had er tenslotte ook geen flauw idee van hoe zoiets nu aanvoelt in water. Daarom mijn stoute schoenen aangetrokken en in Berkenstrand te Retie graag vragen of ik dat in hun zwemvijver mocht uittesten. Daar waren ze meteen akkoord - vriendelijke mensen - om mij hun infrastructuur te laten gebruiken. Helemaal in mijn eentje het water ingegaan en een aantal baantjes getrokken. Het drijfvermogen neemt wel ongelooflijk toe met een wetsuit aan. Je moet echt moeite doen om in zulk een pak te verdrinken. En volgens Grietje staat het me nog sexy ook .

Ik stond op de tweede rij achter de grote jongens (Jan Dams, Nick Baelus, Jef Smits, Gino Steemans, Roel Pauwels, Tony Goossens ... om er maar enkele te noemen) waardoor de start dus verschroeiend snel verliep. De eerste 3 kilometer gingen zeer vlot (gemiddeld iets onder de 15 kilometer per uur) maar achter Millekesbrug over de Nete begon de motor toch te sputteren. Ondanks het feit dat ik me donderdag en vrijdag op advies van Bart Van Nijlen nog had volgepropt met suikergoed om de spieren vol glucose te krijgen kon ik de snelheid dus niet vasthouden. En toen ik de singletrack achter Duineneind aanvatte was het vat al vlug helemaal leeg. De laatste 1,5 km werd ik nog door pakweg 5 à 10 man voorbijgestoken. Uiteindelijk arriveerde ik in 20 minuten en 36 seconden. Aanvankelijk had ik gehoopt om de klus te klaren onder de 20 minuten maar door die inzinking kon ik dat op mijn buik schrijven. Ondanks een 16de plaats (en 4de van de h+40) toch geen supergoed gevoel over het resultaat. Te snel vertrokken zekers ? 

Het eerste loopgedeelte over ruim 4 km verliep alvast beter dan vorig jaar. Toen deed ik er gemiddeld 4 min 13 seconden per km over en nu 4 min 6 seconden per km. Misschien ooit 15 km/uur over die afstand ? Het zal wel moeten als je niet in de buik van de wedstrijd wil eindigen. Enfin, ook mijn snelheid in de wisselzone zal wel nooit in de annalen het het duatlongebeuren worden opgenomen. 

Met goede moed vertrok ik voor mijn fietsgedeelte. Net zoals vorig jaar reden er 2 gasten voorop op amper 80 meter maar inhalen ? Vergeet het maar, in je eentje lukt zoiets haast nooit. Gelukkig passeerde er al snel een trio waar ik mij met veel gesleur en getrek bij kon aansluiten. Samen haalden we zo vrij snel het duo in dat voor ons uitreed. Enkele kilometers lang kon ik de schijn hoog houden maar bij een volgende bocht kon ik niet meer aanklampen en was het vat bij mij af. Gelukkig bleef ik met 2 kompanen over zodat ik niet alleen tegen de wind moest optornen. 

De wind maakte het ganse fietsgedeelte tot een ware marteling voor mij. Ik heb nooit tegen een constante snelheid kunnen ronddraaien en dat heeft heel veel van mijn krachten gevergd. Uiteindelijk wel tegen een gemiddelde van 34,4 km/uur gereden over ruim 21 km met een absolute piek van 42 km/uur en 2 opeenvolgende kilometers van gemiddeld ruim 38,5 km/uur. Het gevoel een 4de ronde aan te kunnen vatten zoals vorig jaar zat er deze keer zeker niet in. De ene duatlon is de andere dus niet. Weersomstandigheden hebben een grotere impact op de prestatie dan de vorm van de dag.

Toen ik opnieuw in de wisselzone arriveerde kreeg ik weer waar ik voor vreesde : een kramp in mijn linkerkuit van Rijkevorsel tot in Tokio. Gedurende 20 seconden moest ik tegen de dranghekken staan stretchen. Oogt natuurlijk allemaal heel professioneel  terwijl iedereen blijkbaar probleemloos de overgang van fietsen naar lopen verteerde. Met een over-mijn-lijk mentaliteit liep ik afsluitend de resterende 2 km in een uiteindelijk nog deftige tijd van gemiddeld iets rond de 4 minuten en 50 seconden. Meer zat er niet in vandaag. De officiële eindtijd bedroeg 1 uur 7 minuten en 10 seconden. Iets minder dan 25 seconden trager dan vorig jaar. Zijn we daar gelukkig mee ? Nee. Kunnen we daar mee leven ? Ja.