Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
06-04-2014
wedstrijdverslag Kastelenloop Zandhoven 10 km
Gisteren nam ik voor de 4de maal op rij deel aan deze stratenloop in Zandhoven. Het weer was opperbest - vlak in de zon voelde het eigenlijk al iets te warm aan voor mij - dus was het weerom drummen aan de startlijn. Heel veel onbekende gezichten voor mij omdat Zandhoven nu ook weer niet meteen in de buurt ligt van Kasterlee. Zelfs Bart Van Nijlen ontbrak wegens een kwetsuur, waar gaan we dat opschrijven ... En jawel, ook mijn meest trouwe supporter Grietje had een snipperdag genomen maar zij had dan ook een geldig afwezigheidsbriefje binnengebracht .
De eerste 2 kilometers hingen als gewoonlijk tegen een looptempo rond de 4 min/km. Ik lette er wel bewust op om me niet teveel op te jagen als andere lopers mij passeerden en dan als een kip zonder kop hun spoor te volgen. Zo zijn er al veel doodgemaakt tijdens wedstrijden. Na 5 kilometer (naast het kanaal) kreeg ik het iets lastiger omdat we toen pal tegen de wind in liepen.
Tussen kilometer 6 en 9 liep ik dan weer heel soepel. Ik lette speciaal op mijn ademhaling en die kon heel goed onder controle worden gehouden. Op een gegeven moment liep ik de tweede dame van de latere einduitslag voorbij en die haar ademhaling was eigenlijk om schrik van te krijgen. Ik was bijna van plan om haar te vragen of het nog wel ging en of ze niet beter even pauzeerde. Volgens mij lopen nog heel veel mensen wedstrijden in een tempo dat eigenlijk het hunne niet is maar op basis van karakter en doorzettingsvermogen (waarvoor respect) hun pijngrens verleggen en uiteindelijk toch in hun vooropgestelde tijd aankomen. Maar of dat op langere termijn de beste/gezondste methode is trek ik toch wel sterk in twijfel. Geef mij dan maar de trage progressie waarbij je die nieuwe besttijden ook gemakkelijk weet vast te houden tijdens volgende wedstrijden.
De ademhaling van lopers in volle actie ... je hebt er natuurlijk van alle soorten ... Wat een verschil met Omer Van Noten. Omer is 66 jaar en als je naast hem loopt lijkt het net alsof er een hybride wagen passeert, totaal geruisloos. Maar mispak je niet aan hem. Omer heeft vandaag de dag nog altijd 5 Belgische records bij de Masters 50+ in zijn bezit en bracht het zelfs tot wereldkampioen veldlopen bij de Masters. Vorig jaar liep Omer net voor mij de eindstreep over. Dit jaar kon ik hem tot kilometer 9 volgen. Toen was Omer weg en hij zou bijna 30 seconden voor ondergetekende binnenkomen. Als Omer op zijn leeftijd nog progressie kan blijven maken hoop ik dat volgend jaar ook opnieuw te kunnen.
Uiteindelijk kwam ik na 10 kilometer binnen in 41 minuten en 57 seconden, dus bijna 1,5 minuten sneller dan in 2013 en was daarmee 13de van 37 deelnemers op een sterk bezette H40-H49. Mijn vooropgestelde doel (een eindtijd onder de 43 minuten) is dus weer bereikt. Het heeft bijna 3 jaar geduurd maar ik mag nu toch wel stellen - na 3 opeenvolgende 10-km wedstrijden - dat ik de (voor mij) magische 14 km/uur grens nu definitief "in mijn achterzak" heb.
Vandaag stond mijn tweede fietstraining met CMC op het programma. Ondanks de aangename temperatuur waren enkel Arne en ikzelf op het appèl. Ik vreesde al meteen voor weer 2 uur afzien (want gegarandeerd op de eerste rij fietsen) maar dat viel achteraf gezien allemaal wonderwel mee. Mijn zadel stond iets schuiner dan 7 dagen geleden en ik had deze keer meer dan voldoende proviant bij. Zo probeerde ik de zadelpijn en de appelflauwte van afgelopen week te counteren.
We reden opnieuw richting Lommel maar nu een traject volgend met meer rechte stukken en minder drukke wegen. Het tempo lag vanaf het begin rond de 30 km/uur. Ik nam regelmatig iets om te eten en te drinken. Het ging me heel goed af. Voordat ik er erg in had stonden er al bijna 55 kilometer op de teller. Ergens tussen Retie en Kasterlee reed Arne terug naar SCK. Omdat ik mij nog heel goed voelde en genoeg eten en drinken bijhad, heb ik er maar meteen een extra lus van +/- 20 km aan toegevoegd. Ik vreesde dat ik het gemiddelde tempo van 30 km/uur in mijn eentje niet zou kunnen vasthouden maar ook dat lukte me uiteindelijk zonder al te veel moeite. Uiteindelijk 75 kilometer gereden (+ 10 km van Kasterlee naar Dessel) dus dat kan al weer tellen. Deze keer bleef de zadelpijn achterwege ondanks mijn 180 minuten op de fiets. Thuis aangekomen moest ik ditmaal niet de ganse ijskast leeghalen .
Morgen nog een laatste rustige loop van 30 minuten, vrijdag mijn (eerste rustdag) van de week en zaterdag naar Zandhoven voor de jaarlijkse Kastelenloop, een stratenloop over 10 kilometer. Na wat opzoekwerk in mijn archief bleek dat ik er in 2011 nog ruim 50 minuten voor nodig had, in 2012 43 minuten en 27 seconden en in 2013 43 minuten en 20 seconden (weliswaar toen een iets zwaarder parcours in vergelijking met mijn eerste 2 deelnames). Ik hoop (en verwacht) dat ik zaterdag in staat moet zijn om onder de 43 minuten te duiken, net zoals eerder dit jaar tot 2x toe in Lier. Hopelijk heeft de extra fietstraining van de afgelopen tijd (toch +/- 300 kilometer op 4 dagen over een tijdspanne van 10 dagen) geen negatief effect op mijn loopprestaties.
Gisteren nam ik voor de 4de maal op rij deel aan deze stratenloop in Zandhoven. Het weer was opperbest - vlak in de zon voelde het eigenlijk al iets te warm aan voor mij - dus was het weerom drummen aan de startlijn. Heel veel onbekende gezichten voor mij omdat Zandhoven nu ook weer niet meteen in de buurt ligt van Kasterlee. Zelfs Bart Van Nijlen ontbrak wegens een kwetsuur, waar gaan we dat opschrijven ... En jawel, ook mijn meest trouwe supporter Grietje had een snipperdag genomen maar zij had dan ook een geldig afwezigheidsbriefje binnengebracht 
.
Vandaag stond mijn tweede fietstraining met CMC op het programma. Ondanks de aangename temperatuur waren enkel Arne en ikzelf op het appèl. Ik vreesde al meteen voor weer 2 uur afzien (want gegarandeerd op de eerste rij fietsen) maar dat viel achteraf gezien allemaal wonderwel mee. Mijn zadel stond iets schuiner dan 7 dagen geleden en ik had deze keer meer dan voldoende proviant bij. Zo probeerde ik de zadelpijn en de appelflauwte van afgelopen week te counteren.
