Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
17-11-2013
1/2 marathon van Kasterlee editie 2013: Nieuwe PR !!!
Zoals in eerdere verslagen reeds werd aangegeven had ik eigenlijk geen idee waar ik stond tegenover vorig jaar. Toen liep ik de 21,1 km in 1 uur 38 minuten en 59 seconden. Daar ik me voor de rest van het jaar verder nooit meer aan die afstand waag is het altijd koffiedik kijken wat het resultaat zal worden. Ik had dit jaar weliswaar wel wat progressie gemaakt op kortere afstanden maar me vooral aan enkele nieuwe uitdagingen gewaagd: 2 korte triatlons en afgelopen maand nog een geslaagd marathondebuut in Eindhoven. Vooraf hoopte ik om mijn tijd van vorig jaar met +/- 2 minuten scherper te kunnen stellen, dus ergens tussen 1 uur 37 en 1 uur 38 minuten uit te komen. Verder had ik heel gevarieerd getraind, veel lange duurlopen van 20 km, recuperatielopen en regelmatig een tempo-intervaltraining. Zonder het te beseffen had ik zo de laatste 2 weken in totaal nog 700 minuten gelopen tegenover 300 minuten het jaar voordien tijdens dezelfde periode.
's Morgens liep de wekker om 7.30 uur af. Ik stak 4 witte boterhammen naar binnen met poepgelei en een tas koffie. Om 9 uur nog een banaan en omstreeks 9.30 uur vertrok ik samen met Grietje en Rik richting Geelsebaan. Niet via Duineneind maar langs de Berkenlaan zodat ik me nog goed kon warmlopen maar vooral ... me ergens vooraan (ik denk op 10 à 15 meter van de startlijn) in de startzone kon nestelen. Een tip van Jan Neirinck die me zeker geen windeieren zou leggen.
Tijdens de eerste kilometers voelde ik al meteen het verschil tegenover de vorige edities: ik moest niet voortdurend slalommen tussen de deelnemers maar kon meteen een strak tempo aanhouden. Het vreet inderdaad een pak energie minder dan wanneer je voortdurend moet optrekken en afremmen voor tragere lopers. Na goed 1,5 kilometer passeerde ik Joris Maes van de joggingclub. Die deed mee aan zijn eerste marathon. Ik hield de begroeting kort zodat ik daar ook niet teveel tijd mee verloor.
Na 3 km haalde ik onze Rik in. Ik zag dat hij zich wel erg warm had aangekleed, net zoals vele andere lopers trouwens OK, de temperatuur bedroeg maar enkele graden maar ik was toch met korte broek en korte mouwen aan de wedstrijd begonnen. De handschoenen en de hoofdband voelden bij mij na 4 km te warm aan zodat ik die aan onze Sander gaf. Die had ik strategisch na goed 4 km ergens langs het parcours geïnstalleerd. Hij gaf me daar ook mijn eerste energiegel aan. Ik passeerde de 5 km na amper 22 minuten en 20 seconden terwijl ik vooraf - in de meest gunstige situatie - op 23 minuten had gehoopt. Ondertussen liep ik tegen een tempo van 4.27 min/km. Dat tempo kon ik perfect vasthouden zodat ook de 10 km tegen een voor mij verbijsterend snelle 44 min en 38 seconden werden verteerd. Rond 13 kilometer was daar nog Grietje die mij een energiegel aangaf. Een strategische plaats want de volgende 3 kilometer waren de lastigste van het hele traject. Na 15 km registreerde mijn Garmin een tijd van 1 uur 6 min en 50 seconden. Ruim 2 minuten sneller dan verhoopt. Ik kon goed standhouden en toen we na 17 km terug op de betonweg aankwamen wist ik dat enkel een kwetsuur mij nog kon afhouden van een nieuwe besttijd.
Toen we afsloegen richting de Nete voelde ik in mijn linkerkuit wel de eerste tekenen van een opkomende kramp. Ik besefte dat een misstap ertoe kon leiden dat de kramp echt doorschoot van hier tot in Tokio en dan zou het meteen einde wedstrijd zijn. Ik voelde me nog opperbest maar hield me toch ietwat in om mijn kuiten zoveel als mogelijk te ontzien. Geen bruuske bewegingen, geen extreme versnellingen en kuilen en drassige ondergrond zoveel mogelijk vermijden ...
Ik kwam in de Netestraat aan in een tijd van 1 uur en 29 minuten. Daar moesten we nog een korte maar best pittige helling trotseren dus hield ik mijn hart vast voor wat komen zou. Behoedzaam probeerde ik gelijke pas te houden. Oef, ik kwam zonder kleerscheuren in de Berkenlaan aan en terug vol gas voor de laatste 800 meter. Die liep ik nog vlot tegen 14 km/uur.
Bij aankomst besefte ik pas dat ik ruim 5 minuten sneller liep dan vorig jaar, 1 uur 33 minuten en 54 seconden om precies te zijn, 127ste van de 1.125 finishers en 28ste van de 141 h40. Een waanzinnige verbetering van mijn PR op die afstand. Maar wat me nog het meest verbaasde was dat ik niets maar dan ook niets moe was. Ik recupeerde enorm snel en na amper enkele minuten liep ik al (rustig) terug naar huis om te douchen. Ik vermoed dat mijn basisconditie nog nooit zo goed is geweest dan nu. Jammer dat de kuitspieren die laatste kilometers een beetje roet in het eten kwamen gooien. Maar toch koester ik dit moment want ik vrees dat dit een tijd zal zijn die zeeeeer moeilijk voor verbetering vatbaar is. Voor dit jaar gaat de rekker er alvast af. Misschien nog 1 wedstrijd medio december en voor de rest mijn lichaam laten herstellen. In 2013 nam ik tot op heden in totaal aan 18 wedstrijden deel. Dat is toch veel. Voor 2014 ga ik proberen om het jaar in een aantal periodes in te delen zodat ik wat meer rustige momenten kan inbouwen. Nu was de ene wedstrijd maar net achter de rug en hop ... je kon al vollebak beginnen te trainen voor de volgende. Mentaal was dat niet altijd gemakkelijk.
In laatste rechte lijn naar 1/2 marathon van Kastelee
Tussen zaterdag 2/11 en maandag 11/11 werden ruim 100 km extra op de teller bijgeschreven waarvan 4 duurlopen van +/- 20 km. Afgelopen zaterdag voelde ik 's avonds na een pittige training van 17 km wel de eerste tekenen van overtraining aan mijn rechterenkel. Gevolg was dat ik zondag, toen er eigenlijk een korte intervaltraining was voorzien, wijselijk besliste om deze te cancelen en in de plaats daarvan een training op de hometrainer in te lassen. Sinds enkele dagen weet ik dat deze instelbaar is zodat je op verschillende wattages kan trainen. Omdat 2 tantes zondag op bezoek waren geweest en dit logischerwijs leidde tot extra calorieën reed ik de 10 laatste minuten van mijn fietstraining tegen 30 km/uur op standje 3 (ik vermoed 300 watt ?) zodat die zonde ondertussen ook uit mijn lijf is. Ook de rechterenkel voelde zondagavond pijnloos aan zodat ik met een gerust hart kon gaan slapen.
Maandag 11/11 tekende ik present op de allerlaatste marathontraining. Het was heel koud maar gelukkig droog. Ik liep in dezelfde kledij als dat wat ik op de wedstrijddag wil dragen, kwestie om nog eens te checken dat alles goed aanzat en er niets schuurde op gevoelige plaatsen. Over het parcours ben ik minder enthousiast. Bepaalde stroken zijn eigenlijk ongeschikt om zulk een wedstrijd te organiseren. OK, wel heroïsch allemaal om tussen pot en pint over te kunnen mijmeren achteraf maar ik loop (net zoals 3/4 van de deelnemers) om zo snel mogelijk van punt A naar B te geraken en train daar dan ook voor. Als je nu op voorhand al weet dat je die tijd er niet kan uitkrijgen dan is dat wel jammer. Om de erbarmelijke toestand van het parcours duidelijk te illustreren : ergens rond km 16 had een kleine jeep - pal in het midden van een veldweg - zich vastgereden in de modder en stond daar moederziel alleen te blinken in het ochtendzonnetje. Ter info: het betreft hier niet de foto bij dit artikel maar zo zag het er toch bijna uit. Hopelijk is dat opstakel tegen volgende zondag weg of anders hebben de 1.700 deelnemers nog een hindernis extra te trotseren.
Zoals in eerdere verslagen reeds werd aangegeven had ik eigenlijk geen idee waar ik stond tegenover vorig jaar. Toen liep ik de 21,1 km in 1 uur 38 minuten en 59 seconden. Daar ik me voor de rest van het jaar verder nooit meer aan die afstand waag is het altijd koffiedik kijken wat het resultaat zal worden. Ik had dit jaar weliswaar wel wat progressie gemaakt op kortere afstanden maar me vooral aan enkele nieuwe uitdagingen gewaagd: 2 korte triatlons en afgelopen maand nog een geslaagd marathondebuut in Eindhoven. Vooraf hoopte ik om mijn tijd van vorig jaar met +/- 2 minuten scherper te kunnen stellen, dus ergens tussen 1 uur 37 en 1 uur 38 minuten uit te komen. Verder had ik heel gevarieerd getraind, veel lange duurlopen van 20 km, recuperatielopen en regelmatig een tempo-intervaltraining. Zonder het te beseffen had ik zo de laatste 2 weken in totaal nog 700 minuten gelopen tegenover 300 minuten het jaar voordien tijdens dezelfde periode.
Tussen zaterdag 2/11 en maandag 11/11 werden ruim 100 km extra op de teller bijgeschreven waarvan 4 duurlopen van +/- 20 km. Afgelopen zaterdag voelde ik 's avonds na een pittige training van 17 km wel de eerste tekenen van overtraining aan mijn rechterenkel. Gevolg was dat ik zondag, toen er eigenlijk een korte intervaltraining was voorzien, wijselijk besliste om deze te cancelen en in de plaats daarvan een training op de hometrainer in te lassen. Sinds enkele dagen weet ik dat deze instelbaar is zodat je op verschillende wattages kan trainen. Omdat 2 tantes zondag op bezoek waren geweest en dit logischerwijs leidde tot extra calorieën reed ik de 10 laatste minuten van mijn fietstraining tegen 30 km/uur op standje 3 (ik vermoed 300 watt ?) zodat die zonde ondertussen ook uit mijn lijf is. Ook de rechterenkel voelde zondagavond pijnloos aan zodat ik met een gerust hart kon gaan slapen.
