Daar was het op dat moment al een aardig druk. Nadat mijn tijdritfiets in de wisselzone werd achtergelaten kon ik nog een 15-tal minuten relaxen in de auto. Tegen 12.40 uur vertrokken we dan met een bang hartje naar de zwemzone.

Het stond eigenlijk in de sterren geschreven dat de zwemproef een fiasco zou worden. Ik had de ballen zelfvertrouwen na mijn laatste en enige test in open water een 10-tal dagen geleden. Toen kwam ik niet alleen dizzy maar ook verschrikkelijk mottig met volop braakneigingen uit het water. In tussentijd had ik me nog snel oordoppen aangeschaft om zo drukverschillen op te vangen en amper 2x in het zwembad in Schaarbeek in spoedcursus gepoogd om het bilateraal uitademen (om de 3 slagen) alsnog aan te leren. 

Het water leek een pak kouder dan de vorige keer. Mijn handen en voeten verkleumden meteen. Onbewust liet ik me wegzakken naar de laatste regionen. Ik was - achteraf gezien - mentaal totaal niet klaar om hieraan te beginnen. Mijn eerste 100 meters maakte ik onbewust mee. Alle aangeleerde techniek leek mij op dat moment totaal vreemd. Pas onder de brug, toen er wat ruimte begon te komen tussen de zwemmers, werd ik iets rustiger en kon bij momenten mijn techniek toepassen. Maar echt in mijn ritme kwam ik nooit meer. Ik miste ook een duidelijk overzicht. In Retie staat er tijdens de triatlon een duidelijk keerpunt in het water opgesteld. Hier was dat - als ik het me goed herinner - een grijze kleine bal die ik pas op het laatste ogenblik opmerkte. 

De zwemproef duurde een eeuwigheid in mijn ogen. Maar als we dan toch met een positieve noot mogen eindigen: bij het uitstappen had ik totaal niets last van duizelingen of wat dan ook ! Ik kon meteen vlot lopen en pas toen kon ik de klik maken dat de wedstrijd echt begonnen was voor mij, helaas een onderdeel te laat .

De wissel zwemmen/fietsen blijft toch ook een werkpunt. De pijpen van een wetsuit kan ik nooit uitstampen met mijn voeten, ik moet daar altijd voor bukken en mijn handen gebruiken.Tot slot had ik ook het geniale idee om armstukken klaar te leggen. Natuurlijk krijg je zoiets niet aan als je kletsnat bent dus ondergetekende had dat pas na 10 à 15 kostbare seconden door. Dan maar zonder vertrokken en ik heb ze absoluut niet gemist. Daar vangen ze me ook nooit meer mee !

Het fietsgedeelte was fenomenaal goed meegevallen. Ondanks het feit dat ik mijn nieuwe tijdritfiets amper 3x heb kunnen uittesten, had ik het gevoel om helemaal naar de kop van de wedstrijd te kunnen fietsen . Ik haalde wel 20 à 25 voorgangers in (weliswaar ook vele vrouwen die 5 minuten voor ons gestart waren) maar wat een verschil met mijn vorige fiets, hij heeft zijn geld voor mij nu al terugverdiend. Pas net voor het lange stuk konden 2 andere deelnemers mij inhalen. Ik had dus meteen wel een perfect target voor mij om - met de wind in de rug - 3 kilometer vlot boven de 40 km/uur rond te draaien. Ik vond het eigenlijk jammer om al na 1 ronde te moeten stoppen want dit is met voorsprong het onderdeel dat ik het liefste doe.

Bij de wissel fietsen/lopen zat toch ook wel weer een kan-beter-punt. Ik kreeg mijn loopschoenen maar stroef aan en na 500 meter voelde ik dat ik precies op een knobbel liep. Ik stopte zelfs even met lopen omdat ik dacht dat ik in een punaise of iets dergelijks was getrapt. Bleek dat het zooltje in mijn schoen niet egaal lag waardoor ik 2 kilometer lang alles behalve comfortabel liep. Nadien is dat vanzelf wel op zijn plaats komen te zitten en heb ik de 5 kilometer nog best sterk kunnen eindigen.

Hoelang hebben wij nu over dit alles gedaan ? Een vraag die ik bij aankomst ook totaal niet wist. En eigenlijk is het eens plezant om niet tijdens een wedstrijd voortdurend op je horloge te moeten kijken. Je geeft alles en op het het eind zie je waar je uitkomt ...

Mijn eindtijd was 1 uur 9 minuten en 8 seconden. Ik was daarmee 70ste van de 172 starters (mannen en vrouwen tesamen). Belangrijker voor mij is daarbij het klassement van de H40 want de jonge garde kan ik toch nooit meer volgen. Ik eindigde 6de van de 23 deelnemers binnen mijn categorie en ben daar zeer tevreden mee. 

Zoals in het verslag werd aangegeven scoorde ik op het zwemmen erbarmelijk slecht. Het gevoel liegt dus zelden . Met een 102de tijd op alle deelnemers kan en mag ik niet tevreden zijn. Eén remedie: trainen in open water, in open water en ... in open water !!! Het fietsen was dan weer de positieve uitschieter van de dag : een 56ste plaats op amper 72 seconden (inclusief wissel) van de nummer 3 van de H40 die daarmee de 41ste tijd liet afdrukken. Dit resultaat is ook het gevolg van de fietstrainingen met CMC de afgelopen weken. Als ik daar de nodige aandacht aan blijf besteden moet dat nog verder tijdwinst kunnen opleveren. Bij het lopen tenslotte hetzelfde verhaal: met een 66ste tijd van alle deelnemers (22 minuten en 29 seconden) zit ik exact 60 seconden van de nummer 3 van de H40. Ook dat moet naar de toekomst toe kunnen worden gereduceerd.

De volgende triatlon is die van Retie. Daar nam ik vorig jaar voor de eerste keer deel zodat ik - ervan uitgaande dat het parcours ongewijzigd blijft - perfect mijn progressie zal kunnen vergelijken. Met de wedstrijd van vandaag in het achterhoofd durf ik nu al stellen dat ik 4 à 6 minuten van mijn eindtijd van toen (1 uur 21 minuten en 8 seconden) moet kunnen afkrijgen. Tenzij het dan 30 graden is en de zon volle bak schijnt want tevreden met de weersomstandigheden zijn we natuurlijk nooit .

In Retie en Balen editie 2013 liep ik de afsluitende 5 kilometer in een tijd van om en bij de 25 minuten. Afgelopen vrijdag tijdens de Holvenjogging in Geel kon ik de 4,7 km net onder de 19 minuten afwerken. Er werd de afgelopen maanden elke zondag na mijn fietstraining van +/- 50 km mountainbiken een aansluitende intensieve looptraining gekoppeld van 4 kilometer. Het lukte me telkens om vrij gemakkelijk onder de 5 min/km te lopen zonder in het rood te moeten gaan. Ik reken dan ook in Geel op een looptijd van maximum 23 minuten, dus 2 minuten winst.

Enkel het zwemgedeelte baart mij zorgen. Niet mijn gevoel in het zwembad want dat zit wel snor aangezien ik probleemloos 2 kilometer zwem terwijl ik er zondag "slechts" 500 meter tussen de kiezen krijg. Maar telkens ik in open water zwem, kom ik er erg duizelig uit waardoor mijn wissel zwemmen/lopen dramatisch te noemen is, met tijdsverliezen van 2 volle minuten tegenover de subtop. Vandaag nog testte ik in het zwembad van Schaarbeek met oordopjes om eventuele drukverschillen op te vangen. Het draagcomfort was in ieder geval erg meegevallen. Ik probeerde ook bilateraal te ademen om het risico op duizelingen te minimaliseren van zodra je uit het water stapt maar dat is iets wat ik de afgelopen maanden nooit heb getraind en ik vrees dat het (te) kort dag is om het nu zondag al toe te passen in het heetst van de strijd. Ik probeer nog wel om één van de dagen een korte zwemtest in het kanaal af te leggen want anders ga ik de nacht voor de wedstrijd niet gerust kunnen slapen. Wie zei ook weer dat sporten ontspannend werkt  ?