Ik was om 7 uur opgestaan en had eerst nog wat Brinta gegeten om zeker niet met lege maag te moeten vertrekken. Om iets rond 8 uur vertrok ik dan met dezelfde kledij die ik tijdens mijn marathon wil aantrekken. Kwestie om zeker te zijn dat alles als gepast aanzit. Het weer was ideaal voor de start van een lange duurloop : een stralende open hemel maar aangenaam fris omdat de zon nog op volle sterkte moest komen en niets wind. 

De eerste 2 rondes van 11 km liep ik tegen een looptempo van 5.50 min/km en kon ik mijn hartslag beneden de 130 slagen per minuut houden wat dus voor mij erop wijst dat ik dit als een doorgedreven recuperatieloop mocht beschouwen. Tijdens de derde ronde ging mijn hartslag echter stilaan wel naar de 140 slagen/minuut. Ik liep toen instinctief wel iets sneller maar alles voelde nog goed aan. Ik besliste zelfs om mijn derde ronde iets uit te breiden en zo een nieuw afstandsrecord te kunnen lopen. Het vorige lag rond 34,5 kilometer. 

Na iets minder dan 3,5 uur beëindigde ik mijn training en had 36 km op de teller staan tegen een gemiddeld looptempo van 5.43 min/km ofwel 10,5 km/uur. Mijn gemiddelde hartslag lag amper op 133 slagen/minuut. Allemaal dus heel geruststellende cijfers zodat ik nu wel met vol vertrouwen binnen 2 weken mijn allereerste marathon kan aanvatten. Bedoeling is daar om in 3 uur en 45 minuten de eindstreep te passeren, dus een gemiddeld looptempo van 5.20 min/km ofwel 11,25 km/uur. Ik denk eerlijk gezegd wel dat 3 uur en 30 minuten ook zou kunnen maar dan moet ik op het scherp van de snee lopen en ik weiger pertinent om tijdens mijn eerste marathon al meteen heel diep te moeten gaan. De kilometers tussen 26 en 42 zijn nog vrij onbekend terrein voor mij en ik zou niet graag de man met de hamer tegenkomen daar in Nederland .

Ondanks het feit dat ik de afgelopen weken nu toch extreem veel loop en dus normaliter ook veel calorieën verbrand, ben ik de afgelopen 2 maanden 3 kilogram aangekomen. Ik weeg nu 79 kg droog aan de haak. Het vreemde is dat ik niet het gevoel heb zwaarder te staan dan enkele maanden geleden. Ik sta - zeker in mijn gezicht - nog best scherp. Een mogelijke verklaring is het gebruik van Recupro (= eiwittensupplement) na elke training sinds ... een tweetal maanden. Na het sporten vragen de spieren naar suikers en eiwitten. Door die aanvoer via Recupro kan mijn spiermassa aangroeien. En aangezien spieren meer wegen dan vet (die hopelijk wel vermindert door het vele sporten) lijkt mij dit een aannemelijke verklaring. Uiteraard mag je Recupro niet innemen als je niets van sport doet. De spieren hebben dan geen behoefte aan eiwitten en vragen daar dus ook niet achter. Maar die eiwitten zitten dan wel in je lichaam en worden uitgeplast. En dat blijkt heel belastend en zelfs schadelijk te zijn voor de nieren.