In Retie en Balen editie 2013 liep ik de afsluitende 5 kilometer in een tijd van om en bij de 25 minuten. Afgelopen vrijdag tijdens de Holvenjogging in Geel kon ik de 4,7 km net onder de 19 minuten afwerken. Er werd de afgelopen maanden elke zondag na mijn fietstraining van +/- 50 km mountainbiken een aansluitende intensieve looptraining gekoppeld van 4 kilometer. Het lukte me telkens om vrij gemakkelijk onder de 5 min/km te lopen zonder in het rood te moeten gaan. Ik reken dan ook in Geel op een looptijd van maximum 23 minuten, dus 2 minuten winst.

Enkel het zwemgedeelte baart mij zorgen. Niet mijn gevoel in het zwembad want dat zit wel snor aangezien ik probleemloos 2 kilometer zwem terwijl ik er zondag "slechts" 500 meter tussen de kiezen krijg. Maar telkens ik in open water zwem, kom ik er erg duizelig uit waardoor mijn wissel zwemmen/lopen dramatisch te noemen is, met tijdsverliezen van 2 volle minuten tegenover de subtop. Vandaag nog testte ik in het zwembad van Schaarbeek met oordopjes om eventuele drukverschillen op te vangen. Het draagcomfort was in ieder geval erg meegevallen. Ik probeerde ook bilateraal te ademen om het risico op duizelingen te minimaliseren van zodra je uit het water stapt maar dat is iets wat ik de afgelopen maanden nooit heb getraind en ik vrees dat het (te) kort dag is om het nu zondag al toe te passen in het heetst van de strijd. Ik probeer nog wel om één van de dagen een korte zwemtest in het kanaal af te leggen want anders ga ik de nacht voor de wedstrijd niet gerust kunnen slapen. Wie zei ook weer dat sporten ontspannend werkt  ?
 

Ondanks het drukke schema probeer ik wel 2 rustdagen (maandag en donderdag) in te plannen en daardoor de balans werk/relatie/huis- en tuinverplichtingen in evenwicht te houden maar gemakkelijk is het wel niet allemaal. Het huidig aantal trainingsuren is wel degelijk de limiet tijdens een ordinaire werkweek. Niet zozeer naar recuperatie toe want dat gaat me eigenlijk heel goed af maar vooral om het allemaal nog leefbaar te houden. Maar het is wel degelijk een bewuste keuze geweest om het aantal trainingsuren op te drijven van vroeger 6 en 8 uur/week naar het huidig aantal. Progressie kan je enkel maken door ervoor te trainen (en toch zeker als je niet bulkt van het talent ).

Op zaterdag las ik mijn wekelijkse extensieve duurloop in van pakweg 16 - 20 kilometer richting Prinsenpark. Je voelt meteen dat de temperaturen stilaan weer naar de 20° aan het drijven zijn wat dan weer een impact heeft op de prestaties. Idealiter loop ik bij temperaturen tussen 8 en 13 graden maar er zijn maar weinig loopwedstrijden per jaar die aan die condities voldoen. 

Om af te sluiten ook positief nieuws van Bike-Improvement die me wisten te verzekeren dat dinsdag 22/04 het tijdritframe vanuit Italië - eindelijk - zou binnenkomen. Hopelijk kunnen we tegen eind april met de nieuwe aanwinst gaan proefdraaien in Kasterlee en omstreken.

Het eerste 1,5 uur draaiden we wat rondjes tussen Kasterlee, Oud-Turnhout en Retie om dan - na ongeveer 45 kilometer op de teller - aan te komen op het marktplein van Dessel. Daar stonden nog een aantal teamleden klaar (Jan, Rik, Jeroen en Kristel) om aan te pikken. Helaas voor mij waren dat serieuze kleppers - top 10 plaatsen in de Hel van Kasterlee à volonté - dus ik wist meteen hoe laat het was op dat moment (voor de nieuwsgierigen : 18 uur).

Volgen op zich zou nog wel gaan, maar de keren dat ik mij vooraan zette (ik was specialist om net die momenten uit te kiezen als we de wind vol van voor hadden ) voelde ik mijn energiemeter als pijllood naar beneden gaan. Ik at en dronk wel voldoende maar meer dan het wiel voor mij volgen zat er na 3 uur in het zadel echt niet meer in. Het laatste stuk, van Nederland rechtdoor naar Postel en Retie, zat ik als laatste man in het groepje alleen (Kristof was toen al ergens afgeslagen). Ik vond dat zeker niet erg want zelfs de fut om een babbeltje te slaan was er niet meer. Op dat moment trokken Jan, Rik en Jeroen nog stevig door tegen een gemiddelde van rond de 33 kilometer/uur. 

Toen de ganse groep richting Dessel afdraaide, reed ik samen met Rik Thijs verder naar Retie. Omdat mijn drinkbussen kurkdroog stonden bood hij nog die van hem aan maar ik besliste om even bij de ouders van Grietje halt te houden om daar nog wat bevoorrading in te slaan. Een cola (light) en 2 kleine marsen later reed ik de laatste 9 kilometer van de avond. Ondertussen passeerde ik voor de eerste maal de 100 kilometer-grens. Toch wel wat trots maar vooral blij dat ik terug in Kasterlee aankwam ... 

Ik besef dat dit wel trainingen zijn die je harder en sterker maken maar toch ook dat dit zeker niet voor elke week is. Mijn hartslag lag de volgende ochtend nog steeds 8 slagen/minuut hoger dan mijn normale pols. Gelukkig is er vanaf volgende week woensdag de mogelijkheid om later aan te sluiten/vroeger uit te stappen. Bedoeling is dan dat ik vanuit Kasterlee naar de markt van Dessel fiets om tegen 17.30 uur samen met een aantal clubleden al een eerste lus van 1 uur (+/- 30 kilometer) te rijden. Om 18.30 sluiten dan mogelijks nog anderen aan die dan verder 60 à 80 kilometer gaan doorrijden maar daar ga ik dan wel voor passen. Ik rij dan terug naar Kasterlee en zal zo dan toch ook minimaal 55 kilometer op de teller hebben staan. En als ik mij goed voel brei ik er in mijn eentje (zoals 2 weken geleden) nog wel een lus van 20 kilometer aan. 

Op die manier hoop ik mijn fietskwaliteiten de volgende maanden te verbeteren zodat ik later met iets meer reserves terug de langere ritten in groepsverband kan aanvatten. De snelheid in combinatie met de afstand ligt nu gewoon nog boven mijn kunnen en het zou van mij heel onverstandig zijn om daar geen rekening mee te houden. Maar de handdoek werpen ... nooit ... daarvoor doe ik het gewoon allemaal te graag.

Mij totaal niet bewust van wat ik nu precies moest verwachten (en vooral dan wat ik aankon) vertrokken we voor een traject van ruim 70 kilometer richting Lommel. Ik had al wel 10 kilometer in de benen om van Kasterlee naar de rotonde SCK/VITO te rijden. En aangezien ik achteraf ook nog terug naar de heimat moest stonden er 3,5 uur later dus bijna 95 fietskilometers extra op de teller. 

De lus van ruim 70 km werd tegen een (voor mij) pittig tempo gereden van gemiddeld 30 km/uur. Voor iemand die afgelopen zondag pas voor de eerste keer in zijn leven meer dan 50 kilometer in één trek had gereden kon dat dus tellen. 

Het eerste uur bolde heel vlot maar toen reed ik ook geen kop. Daarna namen Arne en ik over en gedurende 30 minuten ging het me nog vrij goed af maar het volgende halfuur was eigenlijk boven mijn kunnen. Op dat moment begon ik dan ook nog eens enorm veel last te krijgen van zadelpijn waardoor ik absoluut niet meer comfortabel op mijn fiets zat. Ik was heel blij toen we Postel naderden en Tom en Kristel het commando terug overnamen. Ik vergeleek mezelf als een 10-km loper die samen met 3 marathonlopers de 21 kilometer liep. Voor die marathonlopers is dat dus met de vingers in de neus, voor mij als 10 km-loper is dat afzien ...

Van zodra ik alleen terug richting Kasterlee reed zakte mijn snelheid als een pudding in elkaar, ik haalde zelfs geen 25 km/uur meer. Ik voelde me totaal leeg en had honger als een paard. Nochtans had ik onderweg 2 bidons van 500 ml sportdrank leeggedronken en 1 gelletje. Ik wist wel dat ik een snelle stofwisseling had maar dat mijn koolhydratentekort zo manifest kan optreden tijdens een weliswaar stevige fietstraining vind ik wel niet erg bemoedigend. Thuis aangekomen sloeg ik meteen als een halve gek 12 boterhammen naar binnen, een halve liter chocomelk en een snickers, Ik zal er dus volgende woensdag meer aandacht aan moeten besteden. En sowieso zullen de eerste weken/maanden zwaar worden. Ik heb het fietsen altijd stiefmoederlijk behandeld en betaal daar nu het gelag voor. Maar waar je niet van dood gaat, daar wordt je hard van. Alhoewel, die zadelpijn moet voor mij alvast niet meer terugkomen  ...

Van spierkrampen of wat dan ook had ik de volgende dag totaal geen last. Dat was dus al een meevaller. 's Avonds ben ik met de joggingclub heel rustig een uurtje gaan loslopen. En morgenmiddag zal ik weten wat mijn zwemniveau is tegenover de andere aanwezigen van het CMC-team. Hopelijk ben ik ook nu weer niet het kneusje van de groep. 

Om progressie te blijven maken tijdens duatlon- en triatlonwedstrijden was het absoluut noodzakelijk om mijn trainingen intensiever en specifieker te gaan maken. Ook de beleving naar wedstrijden toe kon een pak beter. Nu was ik heel vaak in mijn eentje aan het trainen en miste soms wel de steun en spirit van medesporters om zo samen naar een wedstrijd toe te groeien. Ook na de wedstrijden miste je vaak een klankbord waar je het relaas van de wedstrijd aan kwijt kon. Waarschijnlijk is dat ook de hoofdreden waarom ik indertijd deze blog heb opgestart ...

Bijgevolg was ik al een aantal maanden op zoek naar een team. Belangrijk was uiteraard dat het in de buurt moest zijn van Kasterlee, liefst geen mastodont met over de honderd leden en vooral een club waar je niet werd doodgeslagen met afspraken en regels tot in het oneindige ... en waar je - binnen je eigen mogelijkheden - samen met anderen steeds nieuwe doelstellingen en uitdagingen kan aangaan. 

Via de organisatie van de winterduatlon in Retie kwam ik te weten dat er recentelijk een nieuwe duatlon- en triatlonploeg in Dessel werd opgericht. Na afloop van de duatlon raakte ik in gesprek met een teamlid en na wat mails heen en weer besliste ik om op hun aanbod in te gaan om dit jaar deel te nemen aan de groepstrainingen. Benieuwd of ik mij als H40 nog kan weren tegen dat voornamelijk jonge geweld.

Woensdag maak ik mijn vuurdoop bij het CMC-Team tijdens een fietstraining van een 3-tal uur en vrijdagmiddag probeer ik er ook bij te zijn in Geel voor mijn (eerste) zwemtraining. Hopelijk het begin van nog vele jaren aangename sportbeleving in een inspirerende omgeving. Het gevoel zit alvast goed !

De voorbije week werd er uiteraard ook nog individueel getraind en aangezien de weergoden gunstig gezind waren moest er niets aan het vooropgestelde trainingsschema worden gewijzigd : dinsdag loopsessie van 1 uur met de JCK, woensdag 2 km zwemmen in Schaarbeek-bad, donderdag 2 x 60 minuten lopen van - en naar garagist in Retie bij 22°, zaterdag 2 x 20 minuten intensieve looptraining en zondag 65 km gefietst (3 x fietsparcours triatlon van Geel) en aansluitend 4 km gelopen. 

Dinsdag werd er 2 x 60 minuten op de koersfiets gereden. Ik maakte van het goede weer gebruik om het fietsparcours van de triatlon van Geel begin mei te verkennen. Deze loopt gedeeltelijk gelijk met de jaarlijkse Powerman Duatlon die begin augustus wordt georganiseerd. Woensdag en vrijdag werd er in Schaarbeek-bad gezwommen, telkens 48 baantjes oftewel 1,6 kilometer. Ook donderdag maakte ik 2 x 60 minuten op de MTB vol. Ik reed opnieuw het fietsparcours van de winterduatlon van Retie nu dat nog fris in mijn geheugen zit. Zaterdag liep ik pas mijn eerste kilometers van de afgelopen week maar dan wel meteen 105 minuten aan een extensief looptempo à 11 km/uur. De kuitspieren speelden mij absoluut geen parten meer dus dat lijkt alvast allemaal terug op zijn plaats te zitten . Uiteindelijk heb ik wel meer dan 4 dagen (of ruim 96 uur) moeten recupereren van die kramp vooraleer terug pijnloos te kunnen lopen, lijkt me wel vrij lang ...

Minder goed nieuws kreeg ik deze week van Bike-Improvement bvba, het bedrijf waar ik mijn tijdritfiets eind oktober 2013 heb besteld. Normaliter zou het frame vanuit Italië half februari 2014 worden geleverd, dan weer half maart en de vooruitzichten nu zijn pas eind maart. Italianen en afspraken, het zal waarschijnlijk nooit een goed huwelijk worden ... 

Mijn mountainbike heb ik nu goed 10 dagen in bezit. Ondertussen staan er al 175 km op de teller en dus mag ik nu wel stellen dat hij ingereden is. Eerste conclusie: ik had me al veel vroeger een 29" moeten aanschaffen. Mijn ervaring met een 26" was dat ik het gevoel had bovenop die fiets te zitten waardoor ik voortdurend in de bochten weggleed. Nu ligt mijn zwaartepunt verhoudingsgewijs lager en dat zal ik geweten hebben: de 29" plakt tegen de ondergrond. Tweede conclusie: de 29" is een pak sneller, volgens mij een verschil van snel 2 km/uur. Terwijl ik vroeger moest trekken en sleuren om op vrij zware zandstroken 23 km te halen, rijd ik nu vrij soepel naar 25 km en meer. Hopelijk kunnen al deze vaststellingen tijdens mijn winterduatlon in Retie worden bevestigd.

Eerste doel zondag is om mij te amuseren. MTB-wedstrijden zijn niet echt mijn ding want technisch ben ik een ramp. Ik beschouw dit soort wedstrijden dus meer als "spielerei". Belangrijk is wel de omschakeling van fietsen naar lopen goed te verteren. In het verleden werd ik daarbij meermaals met serieuze krampen overvallen. Tijdens de afgelopen drie trainingen had ik daarvan echter totaal geen last en liep ik de 2,5 km toch steeds met een comfortabel gevoel rond de 4.35 min/km. Voor dat looptempo tijdens de afsluitende lus wil ik zondag alvast tekenen.

Tegen het einde van week behoort de verkoudheid nu echt helemaal tot het verleden. Toch ruim 2,5 weken last gehad en vandaar vandaag gepast voor de Valentijnjogging in Lichtaart, hier bij ons de Milaan-San Remo van het joggingseizoen. Normaliter was mijn volgende wedstrijd de 10 kilometer in Lier op 22 februari maar ik probeer zondag 16 februari toch ook eens aan de Boer Van Ballaer veldloop meer te doen. Die klassieker wordt al jarenlang vlak voor mijn deur georganiseerd maar tot op heden wist ik uit te blinken door afwezigheid. Het parcours bestaat uit lussen van telkens 3,3 kilometer. Ik neem mij voor om voor 2 lussen te gaan. Kwestie om de week nadien nog wat jus in de benen over te hebben want als ik daar in Lier mijn PR wil verbeteren zal ik over hele goede papieren moeten beschikken. Hopelijk val ik volgende week al niet door de mand.

Zaterdag was het nog eens tijd voor een langere duurloop van minstens 75 minuten. Bedoeling was om mijn traditionele parcours richting Prinsenpark te lopen maar in laatste instantie besliste ik om de nieuwe Noord-Zuid verbinding tussen Kasterlee en Geel eens uit te proberen. 

Bedoeling was om via de Kempenstraat onder de tunnel te geraken maar die was met dranghekken nog afgesloten. Als je echt wil kan je er wel door maar aan de andere kant zag ik wat mannen in uniform rondlopen (bleken achteraf de gasten van de brandweer te zijn) dus liep ik er mijn wijselijk over. 

Eens over de tunnel zag je de aangelegde snelweg kilometers ver tussen de velden en weiden. Via een doorgang aan een zijweg van het Masureel Centrum kwam ik op de splinternieuwe rijbaan terecht. Ik liep nu helemaal alleen richting Geel en dat had wel iets surrealistisch. Na een aantal kilometer zag ik in de tegenovergestelde richting een andere loper opdagen. Ik was dus niet alleen op de wereld. Aan de nieuwe brug over het kanaal moest er wel pittig geklommen worden. Na nog eens 2 kilometer kwam ik dan uiteindelijk aan de ring van Geel uit waar binnen een drietal weken de ganse ontsluiting een feit zal zijn.

Na een korte pauze keerde ik op mijn stappen terug richting Kasterlee. Door de verkoudheid had ik best wat last bij het ademhalen en liep het daardoor niet echt vlot allemaal. Uiteindelijk toch bijna 17 kilometer op de teller na iets meer dan 90 minuten lopen. Hopelijk kan ik volgende week terug ietwat pittiger beginnen te trainen.

Het was niet meteen de bedoeling om in Londen op sportief vlak bergen te verzetten, een vervelende verkoudheid met bijhorende nevenverschijnselen hinderde me daar trouwens teveel bij. Zondagmorgen nam ik toch even de tijd om een halfuur in de fitnissruimte van ons hotel  te vertoeven. Ik zat daar op een hometrainer en haalde maar geen snelheid tot ik doorhad dat ik daar rekening moest houden met miles (= 1,6 km) en dus niet met kilometers .

Maandagmorgen liet ik de wekker extra vroeg aflopen. Ik trok mijn loopschoenen aan (had die toch maar veiligheidshalve meegenomen) en liep via Euston Street naar de dichtsbijgelegen groene long, Regent's Park. Van en naar het park moest ik slalommen tussen een mensenzee in maatpak die op weg waren naar het werk. Maar niemand die daarvan opkijkt. Ik vroeg me op dat moment ook af hoe gezond het wel is om in een stad rond te gaan hollen, net naast één van de drukste verkeersaders van de stad. 

Eenmaal aangekomen in het park begon ik was lussen te trekken zonder de oriëntatie uit het oog te verliezen. Dat park was zo groot dat je er al snel in verloren kon lopen. En zoals eerder gezegd, kiplekker voelde ik me alles behalve, maar ik wilde toch mijn loop via GPS kunnen vereeuwigen (zie ook bijlage hieronder). Je loopt namelijk niet elke dag in zulk een metropool als Londen. En zeg nu zelf: lopen in Regent's Park te Londen klinkt toch iets spectaculairder dan pakweg de bossen van Kasterlee of het stadspark van Turnhout .

Voor dat laatste trainingsonderdeel zoek ik zoveel mogelijk variatie op omdat dit soort trainingen op zich niet echt ontspannend te noemen zijn. Zo breek ik alvast de sleur. Deze week koos ik ervoor om vlak bij mij in de buurt 150 meter bergop te sprinten en dan in 1,5 minuten terug rustig loslopend naar beneden en zo 15 keer achter elkaar. Zoiets doe ik wel in het donker als er weinig volk op de baan is, kwestie van zo min mogelijk rare blikken toegeworpen te krijgen .

Zaterdag dus opnieuw de 10 km in Lier. De laatste keer over die afstand dateert weeral van 12/01/2013. Toen liep ik het vernieuwde parcours voor de eerste keer in 43 min en 51 seconden. Zowiezo ga ik opnieuw voor een verbetering van die tijd maar blijf realistisch en vrees dat een tijd onder de 43 min toch (nog) iets te hoog gegrepen zal zijn. 

Hopelijk speelt de wind ons ditmaal niet zoveel parten als tijdens de 10 miles van 3 weken geleden. De voorspellingen zijn alvast positief. Ook onze Rik waagt nog eens een poging. Benieuwd of hij de feestdagen goed is doorgekomen.

Daarstraks ook eens een rapport getrokken via Garmin Connect : er werd over gans 2013 ruim 1.800 km ver gelopen, 1.500 km gefietst en +/- 80 km gezwommen.

De eerste 4 maanden heb ik mij voorgenomen om vier 10-kilometerwedstrijden te lopen, 3 in Lier en 1 in Zandhoven. Bedoeling is om mijn snelheid verder op te drijven naar een range tussen gemiddeld 4.10 en 4.15 min/km. Nu slalom ik al maanden rond de 4.18 en 4.23 min/km over die afstand. Vanaf mei staat dan de eerste 1/8 triatlon (Geel) op het menu. Ook in juni (Retie) en augustus (Lommel en Balen) waag ik mij aan dit soort wedstrijden, tussendoor aangevuld met loopwedstrijden in de nabije omgeving. Vanaf september staan dan opnieuw de langere afstanden op het programma waaronder de 28 km van Vorselaar (als voorbereiding op) de marathon van Eindhoven (oktober) en de 1/2 marathon van Kasterlee (november). 

Als en alleen als alles tot en met augustus met de nodige progressie wordt verteerd waag ik mij misschien in december aan de ultieme wedstrijd hier in mijn woonplaats, de winterduatlon van Kasterlee, alias de Hel van Kasterlee. Maar dat zie ik dan wel, hoofdzaak in 2014 zijn mijn triatlonwedstrijden en vooral het fietsonderdeel. Daarvoor laat ik niets aan het toeval over maar later meer hierover ...

De fut is er sinds de 1/2 marathon in Kasterlee wel wat aan het uitgeraken. Terwijl iedereen stilaan in kerststemming komt en de brievenbus tegenwoordig uitpuilt van de reclamefolders met niets anders dan eten en drinken, is het nu toch wat moeilijker voor mij om de focus op scherp te houden.  

Het zal meteen ook mijn 19de wedstrijd van het jaar worden. Het is wel nog maar de 4de keer dat ik mij aan deze afstand van ruim 16 kilometer waag. De laatste keer dateert reeds van 26/11/2011. Toen deed ik er 1 uur 13 minuten en 51 seconden over wat indertijd voor mij al best een deftige tijd was. Ik hoop er nu zaterdag toch nog 2 minuten af te krijgen, dus een tijd van onder de 1 uur en 12 minuten. Hopelijk schat ik mezelf op dit moment niet te hoog in. Uitsluitsel binnen 48 uur.

Maandag 9/12 werd er een snelheidstraining ingelast van 3 x 1000 meter en afsluitend 1 x 500 meter. Dinsdag liep ik een uurtje met de JCK. Daar kreeg ik te horen dat er een zware delegatie komt afgezakt naar de 10 miles in Lier volgende week. Dus in plaats van uitbollen zal ik daar nog zwaar aan de bak moeten om o.a. Joris Maes en Toon Biermans voor te kunnen blijven. Woensdag stond mijn wekelijkse zwembeurt op het programma en donderdag trainde ik 35 minuten op de hometrainer. 

Vrijdag een welverdiende rustdag en zaterdag nog een pittige intensieve training van 2 x 6,5 km richting Prinsenpark in Retie en terug. Ik haalde vrij gemakkelijk een gemiddelde van 4.50 min/km. In mijn laatste 2 kilometer in Oosteneind kreeg ik evenwel nog het onaangekondigde (en onaangename) gezelschap van 2 Jack Russells die zodanig opgehitst waren en daardoor regelrecht naar mijn achillespezen vlogen. Ik moest mij gedurende 200 meter voortdurend omdraaien om die mormels uit mijn buurt te houden want anders had ik er gegarandeerd één aan mijn onderbenen hangen. Goed voor 1 keer maar als dat nog eens voorvalt zal ik "de politie, mijn vriend" eens contacteren. 

Zondag 15/12 hield ik het bij een rustige duurloop van 90 minuten. Ik zat wel met een geblokkeerde nek en wat pijn in de onderrug. Veel kans dat dit nog het gevolg is van de bruuske bewegingen die ik maakte toen die 2 schotelvodden op 4 pootjes mij attackkeerden. Ik vertrok rond 10 uur en liep in tegenovergestelde richting als de deelnemers van de Hel van Kasterlee, een duatlonwedstrijd die volgende week zal plaatsvinden. Die maakten met hun MTB een parcoursverkenning. Als het de volgende dagen droog blijft zal het de eerste keer sinds jaren zijn dat de weergoden hen eens gunstig gezind zullen zijn. Maar op enkele dagen kan er natuurlijk nog veel gebeuren ...

Stelselmatig leerde ik mijn zwemtechniek verder te perfectioneren en nu zwem ik eigenlijk probleemloos gedurende 45 minuten 60 baantjes van 33 meter. Ik heb mijn snelheid dus enorm kunnen opdrijven. De laatste weken train ik daarbij ook op de wissel. Ik zwem eerst 20 baantjes en hijs me daarna onmiddellijk uit het water om zo mijn evenwicht sneller te leren beheersen. Ik heb namelijk tijdens mijn deelnames aan de triatlon gemerkt dat ik steeds als een tol draai wanneer ik uit het water kom. Misschien is dat iets wat je niet kan trainen maar baadt het niet dan schaadt het niet ...

Volgend jaar mik ik op 50 zwembeurten van 45 minuten. Dat maakt 37,5 uur zwemmen/jaar en ongeveer 100 kilometer afstand. Enkele weken geleden kwam ik terecht op de blog van Dirk Baelus, een fervent triatleet uit Turnhout. Dit jaar staat die zijn teller al op 380 km met pieken tot meer dan 700 km/jaar (!). Dan sta je als recreant meteen weer met beide voeten op de grond.