Terug naar zondagmiddag 15/06. Nadat het sein wordt gegeven om in het water te springen plaats ik mij zonder gène meteen op de 2de rij. Door de vele open water trainingen met CMC de afgelopen weken en de tips die ik daar kreeg voel ik me meer dan ooit als een vis in het water. Geen donkere gedachten meer dat ik wel eens zou kunnen verdrinken, geen angst om met evenwichtsstoornissen uit het water te moeten komen ... allemaal weg !

De start is natuurlijk opnieuw een drummen van jewelste met niets dat opspattend water rondom. Toch kan ik al vrij snel mijn slag uitoefenen omdat ik vooraan zit. Na pakweg 100 meter komt er dan een eerste golf van betere zwemmers terug over me heen die achter mij gestart waren waardoor ik uit mijn ritme kom en even - noodgedwongen - moet temporiseren. Dat overkomt me ook nog eens aan het keerpunt maar de laatste 200 meter merk ik toch op dat ik er weer een heleboel kan inhalen. Eenmaal uit het water kan ik meteen rustig gaan lopen zonder mij draaierig te voelen. Missie 1 is alvast geslaagd !

De wissel zwemmen/fietsen verloopt heel goed. Ik had de dag voordien het uittrekken van het onderste gedeelte van de wetsuit een 6-tal keer achter elkaar uitgeprobeerd. In het verleden was dat steeds op goed geluk maar als je daar wat systematiek inbrengt gaat zo een ding echt wel vlotter uit. Bij aanvang van het fietsen staat de wind meteen goed zodat ik een mooi tempo kan ronddraaien. Tijdens de stukken waarbij de wind minder gunstig staat merk ik wel dat ik nog kracht en explosiviteit tekort kom om het tempo vast te houden. Toch haal ik er nog altijd meer in dan dat andere mij passeren waardoor de spirit goed blijft zitten. En omdat ik mijn eigen tempo kan/mag blijven rijden - dit in tegenstelling bij stayerwedstrijden - ook geen last van opkomende kuitkrampen.

Het afstappen van de fiets aan de wisselzone verloopt maar sukkelachtig bij mij. Daar moet ik naar de toekomst toe toch nog eens over nadenken hoe ik dat vlotter kan laten verlopen. Maar ik ben al blij dat er niets in de kuiten schiet. Na het wegzetten van de fiets trek ik mijn loopschoenen aan en zet ik een petje op want ondertussen is de zon aardig aan het schijnen. Ik graai nog mijn gelletje mee dat ik tijdens de eerste meters naar binnen werk. Toch duurt het (te) lang voordat ik echt terug soepel begin te lopen. Sowieso zijn mijn eerste 500 meter - ook tijdens koppeltrainingen - nu niet meteen een lust voor het oog maar ik denk dat ik nu pas na 2 km het gevoel krijg dat er wat snelheid inzit (of komt het omdat ik op dat moment CMC-lid Annelore Schrauwen voor mij uit zie lopen ). Ondertussen ben ik wel door een aantal concurrenten (lees: H40+ uitziende deelnemers) ingehaald dus dat is op dat moment balen. 

Uiteindelijk blijk ik na 1 uur en 14 minuten de finishlijn te hebben gepasseerd: ruim 7 (!) minuten sneller dan een jaar geleden en zelfs sneller dan dat ik in mijn stoutste dromen kon vermoeden. Voor de cijferfetisjist de tijd per onderdeel van 2014 en tussen ( ) die van 2013 : zwemmen: 9.26 (9.54), fietsen incl wissel: 41.02 (45.47) en lopen incl wissel: 23.32 (25.28). Vooral de wissels en het fietsen en lopen zijn sterk verbeterd. Ook blijkt dat ik in 2013 meteen een heel sterk zwemnummer heb neergezet maar er nu toch weer 30 seconden heb van kunnen afsnoepen.

Een laatste conclusie is dat het deelnemersveld van de 1/8 triatlon dit jaar een pak sterker uitviel dan in 2013. Met mijn eindtijd van 1 uur en 14 minuten zou ik in 2013 zowaar als derde op het podium van de H40+ hebben gestaan. Helaas was de sterke delegatie van KTT en GETC deze keer (nog) geen spek voor mijn bek maar wist ik toch een verdienstelijke 8ste plaats op 28 deelnemers binnen de H40+ af te dwingen en een 63ste stek op 208 starters. Ik vrees wel dat de progressie in 2015 iets minder uitgesproken zal zijn .

 

Sporten op een vrijdag de 13de is voor mij blijkbaar niet zonder risico. 's Middags tijdens het open water zwemmen met CMC schoot er halverwege de zwemtraining een kramp in mijn rechterkuit. Bij thuiskomst voelde ik nog duidelijk de gevolgen ervan wat me zelfs even deed twijfelen aan deelname aan de loopwedstrijd enkele uren later. Uiteindelijk staat zondag de 1/8 triatlon in Retie met stip genoteerd ! 

Om 17 uur nog een kleine looptest gedaan en uiteindelijk beslist om me rond 17.30 toch te gaan inschrijven. Ik kan het ook moeilijk laten zulk een wedstrijd die op amper 600 meter van mijn deur wordt georganiseerd links te laten liggen. Uiteindelijk was het amper 5 km (= 1 lus) maar wel met die nuancering dat de laatste kilometer door het bos - met een aantal passages langs berg en dal - niet van de poes was. Verder kon men ook voor 10 en 15 kilometer gaan ...

Om 19.30 uur werd er professioneel afgeteld tot aan het startschot. De eerste kilometer liep ik naar mijn normen verschroeiend hard in 3.44 min en bijgevolg bevond ik mij op dat moment dan ook in de punt van de wedstrijd. Tijdens kilometer 2 en 3 kon ik de schijn nog hoog ophouden met respectievelijk 4.01 min/km en 4.06 min/km maar daarna begon de warmte en verzuring toch weer haar werk te doen. Veel plaatsen verloor ik wel niet meer - iedereen zat blijkbaar in hetzelfde schuitje - en liep uiteindelijk in een meer dan bevredigende 20 min en 27 seconden de finishlijn over, goed voor een plaats binnen de top-10 op meer dan 180 deelnemers en 2de van de H+40. En net achter mij mijn loopmakker van toen we nog tieners waren. Héééél lang geleden dat ik Jan Neirinck nog eens voor was. Als ik het me goed herinner tijdens een loop in de Vlaamse Ardennen pakweg 25-30 jaar geleden. Dat trauma is dus hierbij ook weggewerkt .