Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
03-06-2012
Officiële uitslag Sinksenjogging Kasterlee 2012
Uiteindelijk via Bart Van de Water (Technofit) per e-mail de officiële uitslag ontvangen van de Sinksenjogging te Kasterlee op zaterdag 26 mei 2012. Mijn eindtijd bedroeg 26 min 25 sec of goed voor een 4de plaats op de 6 km. Ook een heel knappe prestatie van clubgenoot Toon Biermans die bijna 1 minuut sneller was dan ondergetekende. Link naar uitslag hierbij.
Zaterdag samen met mijn hondstrouwe fans (Grietje en Sander) en een klein hartje naar Rijkevorsel gereden voor mijn allereerste wegduatlon. Ik had namelijk totaal geen idee wat ik van het fietsen moest verwachten. We waren op tijd afgereden en kwamen rond 17.15 u aan zodat ik nog de mogelijkheid had om een ritje met de koersfiets te maken. Zo raakte ik nog even in gesprek met een gast uit Herselt die blijkbaar ook aan de offroad duatlon in Lille had meegedaan, weliswaar bij de duo's. Nadat ik de fiets naar de wisselzone had gebracht ook nog een ronde van 2 km gaan lopen opdat alle spieren voldoende opgewarmd waren.
Om 18.30 u werd het startschot gegeven. Ondanks het late aanvangsuur scheen de zon best nog hard en besefte bijgevolg dat ik niet te gek moest gaan doen. Ik bleef daarom veilig in het spoor van Geert Huysmans ("de Nak" voor de vrienden), tevens ook actief lid bij JCK met al heel wat duatlons in de benen, ervaring zat dus. De wissel ging naar mijn normen goed en zo begon ik aan mijn eerste meters op de fiets. De wind zat meteen goed zodat ik mooi kon ronddraaien. Na een eerste scherpe bocht naar rechts zag ik op een kleine honderd meter een eerste voorganger. Maar hoe hard ik ook probeerde, ik kwam maar mondjesmaat dichter. Na nog eens een minuut hoorde ik achter mij een eerste groepje achtervolgers naderen. De goede raad van Jan Neirinck in gedachte was het plan om hen te laten passeren en in hun wiel te gaan hangen. Ja watte, na een paar honderd meter wist ik meteen dat dit geen spek voor mijne bek was. Ik moest lossen en heb zo de eerste ronde van een goeie 7 km nagenoeg alleen gereden. Na nog eens een halve ronde hoorde ik opnieuw een groepje naderen. Een 4 tal gasten passeerden mij en ditmaal lukte het wel om aan te pikken. We werden iets later op onze beurt opnieuw ingehaald door een groep van ditmaal wel 10 rijders. Ik voelde dat we best tegen een aardige snelheid reden maar het ging eigenlijk heel gemakkelijk voor mij om te volgen. Het was zalig. De eerste keer in mijn leven dat ik in een echt "wielerpeleton" zat want tijdens trainingen rij ik steevast alleen. Hoe we door de bochten reden als een treintje achter elkaar, dit was genieten. Zelfs nog even in volle wedstrijd in gesprek geraakt met een kerel die niet meer wist hoeveel rondjes we moesten afleggen. Na pakweg 22 km zat het fietsen erop. Ik had gemakkelijk nog een extra ronde aan dezelfde snelheid en in dezelfde omstandigheden kunnen meedraaien.
Toen we opnieuw de wisselzone inreden en ik van de fiets sprong voelde ik een kleine kramp in mijn linkerkuit. Ik had dit ook al eens opgemerkt tijden het fietsen wanneer je na het nemen van een bocht vol in de pedalen moet om in het wiel van je voorganger te kunnen blijven. Toen ik echter mijn linkerschoen uitdeed en in mijn loopschoen stapte was het helaas weer van koekenbak. Ik moest een aantal keer op mijn kuit slagen en de eerste meters waren waarschijnlijk niet om aan te zien. Ik was wel lang niet de enige die daar last van had want na amper 50 meter had ik al een voorganger te stekken. Naarmate de meters vorderden begon mijn kramp te verdwijnen en zo heb ik in totaal toch nog 4 deelnemers opgeraapt. Ook tijdens mijn 3de duatlon heeft er mij in de laatste loopproef nog nooit iemand weten in te halen. Uiteindelijk haalde ik de eindmeet in een tijd van 1 u 06 min en 34 seconden. Wanneer de officiële einduitslag verschijnt zal ik het één en het ander eens analyseren. Link alvast in bijlage. Nu geniet ik nog volop na van deze weeral schitterende ervaring. Want voor zulke wedstrijden doe ik het !
Gezien er blijkbaar (nog) geen officiële uitslag via het internet is verschenen zal ik mij moeten baseren op de info via mijn Garmin Forerunner. Zoals reeds in een vorige bijdrage werd aangehaald was het die zaterdag 26 mei dus "smoorheet", zoals men het in een plaatselijk weekblad achteraf zo mooi omschreef. En net zoals ik voorspelde heeft dit een weinig fraaie invloed op mijn lichamelijke prestaties, zeker als het parcours dan ook nog eens loodzwaar is. De afgelopen 21 maanden heb ik toch al aan ruim 20 wedstrijden deelgenomen in alle mogelijke weersomstandigheden en deze was met ruime voorsprong de pittigste. Bij aankomst was ik zo van de kaart dat ik vergat om mijn chrono af te drukken. Mij baserend op de geregistreerde snelheid en hartslagfrequentie moet ik na zowat 26.20 minuten de eindstreep gepasseerd zijn, wat toch nog goed is voor een gemiddelde van 4.23 min/km (4.28 min/km na correctie want slechts 5,90 kilometer). Geen toptijd zoals verwacht maar toch nog net onder de verhoopte 4.30 min/km. Vooral tussen kilometer 4 en 5 had ik het zwaar, getuige de 5 minuten die ik nodig had om die afstand te overbruggen. Daar zat dan ook wel een heeeel stevige beklimming in. Voor de cijferfetisjisten onder ons :1 km - 4.12 m ; 2 km - 8.32 m ; 3 km - 12.50 m ; 4 km - 17.23 m ; 5 km - 22.23 m en 6 km - 26.20 m. Zie ook link in bijlage.
In bijlage het gevolgde trainingsschema van de maand mei 2012. Ik probeer er een gewoonte van te maken om maandelijks op deze manier de activiteiten op mijn blog te rapporteren.
De afgelopen drie dagen stevig van jetje gegeven. Zaterdag was er de Sinksenjogging (ik wacht nog op de officiële uitslag vooraleer ik er een kort stukje proza over schrijf), zondag de maandelijkse training over de 1/2 marathon i.s.m. Technofit en zonet nog 1 uurtje met de koersfiets gaan laagvliegen langs het kanaal tegen +/- 32 km/uur. Dit alles in een zomerse omkadering. En morgen nog mijn laatste loopsessie van de week met de joggingclub in afwachting van de duatlon. Blijkbaar is er voor volgende week zaterdag terug zuurstof in de lucht voorspeld. Ik zal het kunnen gebruiken daar in Rijkevorsel.
Zaterdag samen met mijn hondstrouwe fans (Grietje en Sander) en een klein hartje naar Rijkevorsel gereden voor mijn allereerste wegduatlon. Ik had namelijk totaal geen idee wat ik van het fietsen moest verwachten. We waren op tijd afgereden en kwamen rond 17.15 u aan zodat ik nog de mogelijkheid had om een ritje met de koersfiets te maken. Zo raakte ik nog even in gesprek met een gast uit Herselt die blijkbaar ook aan de offroad duatlon in Lille had meegedaan, weliswaar bij de duo's. Nadat ik de fiets naar de wisselzone had gebracht ook nog een ronde van 2 km gaan lopen opdat alle spieren voldoende opgewarmd waren. 
Gezien er blijkbaar (nog) geen officiële uitslag via het internet is verschenen zal ik mij moeten baseren op de info via mijn Garmin Forerunner. Zoals reeds in een vorige bijdrage werd aangehaald was het die zaterdag 26 mei dus "smoorheet", zoals men het in een plaatselijk weekblad achteraf zo mooi omschreef. En net zoals ik voorspelde heeft dit een weinig fraaie invloed op mijn lichamelijke prestaties, zeker als het parcours dan ook nog eens loodzwaar is. De afgelopen 21 maanden heb ik toch al aan ruim 20 wedstrijden deelgenomen in alle mogelijke weersomstandigheden en deze was met ruime voorsprong de pittigste.
