Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
09-03-2014
Wedstrijdverslag (eerste) winterduatlon van Retie
Zondagmorgen stond ik stijf van de zenuwen voor deze wedstrijd. Ik weet niet waarom - ik had mezelf op voorhand alvast geen grote objectieven vooropgesteld - maar waarschijnlijk zullen mijn vorige crossduatlon-wedstrijden er wel veel mee te maken gehad hebben. Zowel mijn deelnames in Geel-Bel en Lille (2012) en opnieuw Lille (2013) waren nu niet meteen een groot succes te noemen. Vooral het fietsgedeelte was telkens dramatisch te noemen met valpartijen à volonté en het gevoel één van de traagste van de ganse bende te zijn (helaas niet alleen het gevoel, ook de uitslagen achteraf bewezen dat telkens vrij pijnlijk ).Maar zoals eerder gezegd zijnde, ondertussen een nieuwe MTB 29" aangeschaft en de eerste ervaringen waren alvast zeer positief te noemen.
Omstreeks 14.30 uur werd onder een stralende zon het startschot gegeven voor 2 lussen van elk +/- 2,25 kilometer. De eerste kilometer werd vlot in 3.57 minuten gelopen. De volgende kilometers gingen weliswaar iets trager maar met een gemiddeld looptempo van 4.07 min/km dook ik de wisselzone in. Doel was onder de 4.10 min/km te blijven dus dat opzet was alvast geslaagd.
In de wisselzone zat ik al meteen in de verkeerde rij (er waren er maar 2 dus snugger was dat niet van mij) en de schoenenwissel duurde naar mijn gevoel weer een eeuwigheid en 3 dagen. De eerste lus van 10 kilometers fietste ik in een zetel. In een klein groepje van 5 deelnemers draaiden we soepel rond tussen de 25 en 30 kilometer/uur. Ik kon me tijdens die eerste lus enkel op een klein stuurfoutje betrappen en was dus hééél tevreden met deze progressie. Mijn Bulls Black Adder Team 29" is echt een superaanschaf. Ik kleef nu als het ware op de grond en slipte geen enkele keer weg bij het nemen van bochten. Wat een verschil met mijn 26" ! En met welk een gemak draai je vlot 25 km/uur en meer. Echt een verademing tegenover mijn 3 vorige crossduatlons.
Ook de 2de lus van 10 kilometer begon bemoedigend. We haalden bijna enkele voorgangers in net voordat we een singletrack indoken. Een jonge gast die voor mij reed kwam net voor de top van een helling tot stilstand. Ik zat er pal achter en moest bijgevolg heel snel uit mijn klikpedalen springen. Hierdoor schoot er in mijn rechterkuit een knoert van een kramp. Ik hield het niet meer uit van de pijn en moest mij plat op de grond leggen om de kramp tegen te gaan. Ondertussen staken een tiental achtervolgers mij weer vrolijk voorbij. Ik moet wel zeggen dat haast iedereen vroeg of het ging. Waarschijnlijk wel enkel uit beleefdheid maar ze doen het dan toch maar.
Ik was al blij dat ik na pakweg een minuut afzien terug op mijn fiets kon springen. Vanaf dat moment reed ik meer op safe: niet te gek meer doen want wat als die kramp opnieuw opduikt vb tijdens de wissel fietsen-lopen ? Toch lukte het me om nog een 5-tal voorgangers terug in te halen. Ook de wissel ging vrij vlot. Ik zorgde er wel voor dat ik mijn fietsschoenen niet uittrok maar de klevers voldoende ver opende. Je moet het nu ook niet gaan zoeken ...
Tijdens mijn eerste meters bij het lopen (ditmaal 1 lus van 2,25 km) voelde ik nog duidelijk de plek waar de kramp had gezeten. Ik kwam dus voorzichtig op gang maar haalde toch een 8-tal lopers weer in. Zelfs werd ik ook door 2 gasten ingelopen dus uiteindelijk aantal plaatsen winst +6. Achteraf gezien liep ik die laatste lus in gemiddeld 4.27 min/kilometer. Met een streefdoel van 4.30 min/km dus ook hier opzet geslaagd.
Uiteindelijk kwam ik binnen in een tijd van 1 uur 24 minuten en 13 seconden, wat overeenkomt met een 73ste plaats op 133 solo's die finishten en een 23ste plaats op 40 deelnemers bij de H40. Wat het lopen betreft kan ik de snelheid van 14 à 14,5 km/uur opnieuw bevestigen. Ook het fietsen is eigenlijk zeer goed meegevallen. Wel jammer van die kramp die me toch vlug 1,5 minuten heeft gekost en dus ook 4 plaatsen binnen de categorie H40. Maar mekkeren hierover is het laatste wat ik nu ga doen. Ik heb aan deze wedstrijd een heleboel zelfvertrouwen overgehouden en sta volgend jaar zeker opnieuw aan de start van deze zeer aangename wedstrijd. Ik ken het fietsparcours nu en probeer dat de komende maanden zeker te onderhouden. Doel daarbij wordt om mijn tijd van dit jaar dan toch met enkele minuten scherper te stellen.
In bijlage het trainingsschema van de maand februari 2014. Ik probeer er een gewoonte van te maken om mijn activiteiten maandelijks op mijn blog te rapporteren.
En nu aftellen naar eerste (winter)duatlon van het jaar in Retie
Zowel donderdag, zondag als dinsdag werd er pittig getraind met de MTB. Telkens tochten van +/- 35 km en bij aankomst thuis meteen in de loopschoenen springen en afsluitend 2,5 km lopen. De kuitspieren zijn er gek op . Zaterdag hield ik het enkel bij een looptraining van 14 km maar eigenlijk wel sneller gelopen dan de bedoeling was en dat is ook niet altijd goed. Maar ik mag conditioneel zeker niet mopperen. De blessure aan mijn linker achillespees is nu helemaal verleden tijd en ik recupereer heel goed de dag na een training (lees: geen stramme spieren).
Mijn mountainbike heb ik nu goed 10 dagen in bezit. Ondertussen staan er al 175 km op de teller en dus mag ik nu wel stellen dat hij ingereden is. Eerste conclusie: ik had me al veel vroeger een 29" moeten aanschaffen. Mijn ervaring met een 26" was dat ik het gevoel had bovenop die fiets te zitten waardoor ik voortdurend in de bochten weggleed. Nu ligt mijn zwaartepunt verhoudingsgewijs lager en dat zal ik geweten hebben: de 29" plakt tegen de ondergrond. Tweede conclusie: de 29" is een pak sneller, volgens mij een verschil van snel 2 km/uur. Terwijl ik vroeger moest trekken en sleuren om op vrij zware zandstroken 23 km te halen, rijd ik nu vrij soepel naar 25 km en meer. Hopelijk kunnen al deze vaststellingen tijdens mijn winterduatlon in Retie worden bevestigd.
Eerste doel zondag is om mij te amuseren. MTB-wedstrijden zijn niet echt mijn ding want technisch ben ik een ramp. Ik beschouw dit soort wedstrijden dus meer als "spielerei". Belangrijk is wel de omschakeling van fietsen naar lopen goed te verteren. In het verleden werd ik daarbij meermaals met serieuze krampen overvallen. Tijdens de afgelopen drie trainingen had ik daarvan echter totaal geen last en liep ik de 2,5 km toch steeds met een comfortabel gevoel rond de 4.35 min/km. Voor dat looptempo tijdens de afsluitende lus wil ik zondag alvast tekenen.
Zondagmorgen stond ik stijf van de zenuwen voor deze wedstrijd. Ik weet niet waarom - ik had mezelf op voorhand alvast geen grote objectieven vooropgesteld - maar waarschijnlijk zullen mijn vorige crossduatlon-wedstrijden er wel veel mee te maken gehad hebben. Zowel mijn deelnames in Geel-Bel en Lille (2012) en opnieuw Lille (2013) waren nu niet meteen een groot succes te noemen. Vooral het fietsgedeelte was telkens dramatisch te noemen met valpartijen à volonté en het gevoel één van de traagste van de ganse bende te zijn (helaas niet alleen het gevoel, ook de uitslagen achteraf bewezen dat telkens vrij pijnlijk 
).Maar zoals eerder gezegd zijnde, ondertussen een nieuwe MTB 29" aangeschaft en de eerste ervaringen waren alvast zeer positief te noemen.
Zowel donderdag, zondag als dinsdag werd er pittig getraind met de MTB. Telkens tochten van +/- 35 km en bij aankomst thuis meteen in de loopschoenen springen en afsluitend 2,5 km lopen. De kuitspieren zijn er gek op 
. Zaterdag hield ik het enkel bij een looptraining van 14 km maar eigenlijk wel sneller gelopen dan de bedoeling was en dat is ook niet altijd goed. Maar ik mag conditioneel zeker niet mopperen. De blessure aan mijn linker achillespees is nu helemaal verleden tijd en ik recupereer heel goed de dag na een training (lees: geen stramme spieren).
