Ik schat dat we na pakweg 5 km terug het bos indraaiden toen ik Jeff Donkers voorbijstak. Zijn ingeschatte tijd bedroeg 56 minuten dus was het logisch dat ik hem passeerde, vooral ook omdat ik er heilig van overtuigd was dat ik zeker geen 11 km/uur liep. De boswegen zelf waren zeer moeilijk beloopbaar en soms zelfs gevaarlijk omdat je door de sneeuw de oneffenheden niet zag. De kans op (enkel)blessures was op dat moment zeer reëel. Daarbij kwam ook nog eens dat de weg tot tweemaal toe was afgezet met prikkeldraad en dat je daar langs rechts moest passeren. Maar omdat het ononderbroken regende was mijn bril voortdurend aangeslagen zodat ik er de eerste keer haast regelrecht inliep. Na enige tijd passeerde ik ook Guy Wils. Ondertussen waren we naast de Nete aan het lopen. Guy ging uit van 53 minuten maar toch ging ik hem voorbij omdat ik er nog steeds vanuit ging dat ikzelf te traag aan het lopen was. In de laatste strook voorbij Millekensbrug liep ik samen met Nele Vervaet de ganse zandstrook door de plassen en zag door de hevige regenval amper nog waar lopen. Nele had een tijd van 52 minuten opgegeven dus liet ik haar voorgaan bij aankomst aan de sporthal. Ik wandelde de laatste 50 meter nog voordat ik binnen ging omdat ik gezien mijn vrij hoge hartslag (op gevoel, een hartslagmeter was natuurlijk ook niet toegestaan) toch vreesde dat ik uiteindelijk sneller had gelopen dan wat ik tijdens de wedstrijd aanvoelde.

Uiteindelijk liep ik de opgegeven 10,3 km in iets meer dan 53 minuten, dus ruim 2 minuten sneller dan de bedoeling was en goed voor een (teleurstellende) 19de plaats maar dat is natuurlijk bijzaak. Dit jaar waren er maar liefst 7 lopers die op minder dan 1 minuut zaten van hun vooropgestelde tijd. De uiteindelijke winnares arriveerde als laatste maar won toch de wedstrijd door haar tijd exact (!) te voorspellen. En ook zeker een compliment aan Luc Wils die het parcours uitstippelde en er persoonlijk voor zorgde dat deze editie ook volgend jaar nog door alle deelnemers herinnerd zal worden !