De laatste 3 kilometer had ik nog vlot kunnen versnellen dus echt kapot zat ik wel niet. De volgende keer ga ik wel zien dat ik meer in lussen ga lopen en hierdoor 2x thuis passeer zodat ik tijdig vocht naar binnen kan werken. Ik merkte dat dit mijn grootste probleem was na pakweg 2 uur lopen. Met 2 gelletjes van 80 ml krijg je misschien wel wat koolhydraten binnen maar water is toch essentieel bij zulke lange afstanden. In juli en augustus probeer ik 1x per maand door te trekken naar 35 kilometer in 3 uur en 30 minuten. Daarnaast voorzie ik toch minstens 1x maand een duurloop van 120 minuten. Ik hoop op 2x maand maar vrees dat dit in de praktijk niet zal lukken. Volgende zaterdag voorzie ik namelijk alweer een wedstrijd ter voorbereiding op de mini Dwars door Kasterlee van 20 juli. Vorig jaar liep ik in Geel-Larum over de 8,6 km 38 minuten en 38 seconden. Ik herinner me nog de serieuze inzinking na iets meer dan 6 kilometer. Als ik die kan vermijden moet een scherpere tijd mogelijk zijn.

Dinsdag ben ik héééél rustig met de JCK gaan lopen. Het was dan ook zomers warm en daarom tegen 9 à 10 km/uur door de bossen van Kasterlee vertoefd met enkel nog 3 dames in het gezelschap. Woensdag had ik thuiswerk en probeerde daarom 's middags eens 75 minuten te gaan lopen om toch nog eens die 14 km in de benen te krijgen. Driewerf helaas, het was nog warmer dat moment waardoor ik er na 7 km al wijselijk de brui aan gaf. 's Avonds moest ik Grietje met de auto gaan ophalen aan het station in Tielen en vandaar uit liep ik dan mijn resterende 7 km terug naar huis. Donderdag nog eens het zwembad ingedoken in Schaarbeek en zaterdag dan eindelijk een ogenblik gevonden om ruim 14 km te lopen. Ditmaal was het veel beter weer, pakweg 17 graden.

De eerste kilometers werden rustig aangevat maar daarna toch het gaspedaal wat dieper ingedrukt om zo de laatste 8 kilometer vlot onder de 5 min/km te duiken. Het ging me goed af maar werd op het einde van de Oude Molsedijk toch vlotjes voorbijgelopen door een collega-loper. Ik probeerde aan te pikken maar een looptempo van 14 km/uur was na 12 kilometer voor mij toch wat van het goede teveel. Ik voel dat ik niet echt top sta. Maar misschien is dat ook normaal na die opeenvolging van wedstrijden deze maand.

Ik beslis morgenvroeg pas of ik meedoe aan de Natuurloop Herentals-Tielen. Eerst zien hoe ik de pittige training van vandaag verteer. Indien ik toch zou meedoen probeer ik mijn tijd van 2 jaar geleden scherper te stellen. Toen deed ik er 1 uur 9 minuten en 55 seconden over. Voor de rest totaal geen ambitie, enkel gezond en wel aankomen zonder kwetsuren. En mijn broer Rik voor blijven natuurlijk , die doet ook nog eens mee. De volgende conditiepiek hoop ik te bereiken rond 21 juli tijdens Dwars door Kasterlee. 

Uiteindelijk moet ik op de wedstrijddag ook maar 24 km afwerken in plaats van mijn trainingen van 34 km. Veel zal afhangen van de wind die dag maar ik hoop toch in de buurt van gemiddeld 34 à 35 km/uur te kunnen komen aangezien ik dan geen rekening meer moet houden met gepensioneerde fietsers op de weg . Dat zal ook wel nodig zijn om niet voortdurend te worden voorbijgestoken door de andere deelnemers. Want van zodra iemand je inhaalt moet men binnen de 5 seconden een kloof van minstens 10 meter laten want het is hier een non-drafting wedstrijd. Natuurlijk kan je daarna proberen er terug over te gaan als die gast later stilvalt. 

Woensdagavond liep ik nog een uurtje tegen 10 km/uur en een hartslag van gemiddeld nauwelijks 122 slagen/minuut, wat in mijn geval op een uitstekende basisconditie wijst. Donderdag plan ik dan nog een laatste zwemsessie van 3 x 500 meter en dan platte rust tot zondag.

Na pakweg 3 kilometer lopen stopte het met regenen waardoor ik mijn petje en regenjasje eigenlijk al niet meer nodig had en het dus ballast werd. Alles verliep heel vlot behalve dat ik na pakweg 18 kilometer het begin van een blaar aan mijn rechtervoet ondervond. Uiteindelijk 3 uur en 6 minuten gelopen voor in totaal 31 kilometer. Mijn Garmin registreerde maar tot 29 kilometer omdat de databank blijkbaar vol zit. Eens kijken of ik dat euvel voor de volgende training kan verhelpen. Bedoeling is om in juni zeker 33 kilometer (of 3 uur en een kwartier) aan één stuk te kunnen lopen. In juli en augustus drijf ik dan op tot 3 uur en 30 minuten. 

Thuis aangekomen dronk ik eerst de rest van mijn drinkbus leeg, wisselde van schoenen en liep toen nog 2 km. Na minder dan 9 minuten stond ik alweer voor mijn oprit. Ik moest even in mijn ogen wrijven want ik had gelopen tegen een gemiddelde snelheid van 4.26 min/km, de laatste kilometer zelfs tegen 4.19 min/km ... en dit na een zware fietstraining ! Alles gaat zo vlot de laatste dagen en niets krampen of wat dan ook tijdens het lopen. Ik moet dit moment koesteren want ik zit in een zeer gunstige flow. Daarom heb ik me vanmiddag al maar meteen ingeschreven voor de recreatieve duatlon in Rijkevorsel voor binnen 2 weken. Als ik dan nog de conditie van vandaag heb zit ik alvast goed.

Na 8 km had ik al een eerste plaspauze achter de rug en na goed 10 km nam ik mijn eerste portie koolhydraten in. Ik liep heel soepel zonder de minste kramp of eventuele pijnscheuten tegen een tempo van +/- 5.55 min/km. Nadat ik het Prinsenpark passeerde richting oude Molsebaan ging rond 18 km het tweede busje suikers naar binnen. Tussen de 23 en 25 kilometer kreeg ik het even moeilijker. Was het de bananenpuree die op mijn maag lag of een klein dipje ? In ieder geval, vanaf kilometer 25 ging het plots terug vanzelf. Ik liep zonder moeite tegen een tempo van gemiddeld onder de 5.30 min/km. 

Na  2 uur en 45 minuten zat ik bijna aan 28 kilometer en vond het jammer om dan al te moeten stoppen. Ik wilde absoluut die 30-km grens overschrijden en liep dan maar enkele rondjes extra. Alles ging zo vlot en gemakkelijk. De laatste kilometer liep ik zelfs tegen 5.16 min/km ! Na iets minder dan 3 uur verscheen de 30 km op mijn Garmin tegen een gemiddelde hartslag van 133 slagen/min. Bedoeling is zowel om in mei en juni opnieuw 2 keer 180 minuten te lopen. In juli en augustus zet ik dan langzaamaan de stap naar 3,5 uur training.

Als alternatief koos ik voor een training van een uur richting Prinsenpark en de oude Molse baan. Bedoeling was om langzaam te lopen (pakweg 11 km/uur) maar ik voelde me weer heel goed ondanks de bij momenten strakke tegenwind. Met een gemiddelde hartslag van 145 slagen/minuut liep ik in exact 60 minuten 12,2 km ver, de laatste 2 kilometer zelfs tegen een deftige 4.30 min/km. 

Mijn volgende wedstrijd zal de Holvenjogging in Geel zijn, lekker dichtbij. Vorig jaar liep ik daar de 12,2 km in een scherpe 53 minuten en 8 seconden ofwel 4.21 min/km. Dit jaar probeer ik de 8,5 km (2 i.p.v. 3 rondes) met de bedoeling daar alsnog de voor mij tot op heden magische 14 km/uur- grens te doorbreken ofwel 4.16 min/km. Mijn nieuwe schoenen zijn ondertussen ingelopen dus weer een excuus minder om niet in mijn opdracht te slagen.  

Het laatste stuk van Retie naar Kasterlee zag ik enkele honderden meters voor mij een waaier wielertoeristen rijden. Ik probeerde met mijn laatste reserves het gat dicht te rijden tegen 33 km/uur en een behoorlijke tegenwind. Net toen ik aansluiting zou krijgen sloegen die gasten af richting Turnhout. Daar stond ik dan, helemaal leeggereden en met nog 6 km voor de boeg. De laatste km gingen bedroevend langzaam. Ondertussen kreeg ik lichte oogmigraine (van de zijwind ?), draaide mijn maag zich om (koolhydratentekort ?) en toen ik thuis aankwam moest ik meteen op het terras naast de woning even gaan platliggen. Ik zag de spieren in mijn kuiten op- en neergaan, alsof ze een eigen leven aan het leiden waren. Na 5 minuten liggen kreeg ik weer wat kleur en na een grote suikerwafel met chocolade en een tas soyamelk naar binnen te hebben gespeeld was ik weer de oude. 

Ook met Pasen zelf liet ik mij niet kennen en trainde opnieuw gedurende 2,5 uur. Helaas vergat ik bij vertrek mijn Garmin te starten waardoor ik pas halverwege mijn loopsessie registreerde. Ik vermoed dat ik dezelfde afstand (23 à 24 km) afhaspelde dan 2 weken geleden. Maar vandaag voelde het allemaal nog gemakkelijker aan, ondanks mijn pittige training van zaterdag. De volgende week ga ik de trainingsintensiteit bewust wat afbouwen. Maart 2013 is een meerdere opzichten een zeer zware trainingsperiode geweest met 28 (!) trainingsdagen op 31 afgewisseld met lopen, fietsen, zwemmen, hometrainer en gekruid met 2 wedstrijden. Maar het was ook nodig na de erbarmelijke ziektemaand februari waar ik op korte termijn veel (basis)conditie ben kwijtgeraakt.

Zaterdag ben ik samen met Pieter Boonen naar Lille gereden om het nieuwe parcours van de winterduatlon te gaan verkennen. Samen met nog een 15-tal andere gasten hebben we 4 keer de lus van 6 km gereden. Persoonlijk vind ik het nu niet meteen het mooiste parcours maar ik denk wel dat het me ligt. Geen al te technische stukken en niet teveel klimwerk. Wel mag het de volgende dagen niet teveel regenen omdat anders de tocht door het maisveld van een paar honderd meter wel zeer zwaar zal kunnen zijn. Ook de gevreesde zandbak is weer van de partij ! De doortocht na 3-9-15-21 kilometer vrees ik alvast. Na een eerste klimmetje 20 meter door het mulle zand ploeteren naar een tweede heuvel, dan meteen een bocht van 180° door een zandberg en na nog eens 40 meter molshopen afsluitend met een een zeer steile klim. Mijn hartslag zal daar zeker pieken. En gegarandeerd dat er daar - vooral in die bocht van 180° - een groot aantal op hun bek zullen gaan ! De passage doorheen het dennenbos is ook de moeite. Daar verwacht ik dat er toch een aantal lek gaan rijden op de met mos bedekte boomstronken en de losliggende takken. Maar dat hoort nu eenmaal bij een MTB-parcours.Voor wat mijn bandenspanning betreft heb ik tijdens de verkenning gereden op 1.5 bar vooraan en 1.8 bar achteraan. Ik merkte wel dat ik nog te weinig grip had tijdens het bochtenwerk. Vermoedelijk rij ik de wedstrijd zelf met 1.3 bar vooraan en 1.5 bar achteraan.

Woensdag heb ik rond 15.30 opnieuw een intervaltraining afgewerkt. 6 rondjes van 500 meter met de bedoeling telkens onder de 2 minuten te blijven. Opdracht 6 keer op rij volbracht maar het kostte wel verschrikkelijk veel moeite. Ter vergelijking : op 3 februari liep ik de laatste 500 meter nog tegen een gemiddelde snelheid van 3.30 min/km, nu haspelde ik die af tegen 3.51 min/km. Dat is exact 10% trager dan een maand geleden. En zo voel ik mij ook, op 80 à 90% van mijn kunnen.

Enkele uren later, rond 17.45, maakte ik met de MTB nog een tocht van 30 minuten. Bedoeling was om mij pleuris te rijden op de singletrack achter de sporthal en dan nog wat km rond te draaien via de Nete naar Terlo en Oosteneind. Uiteindelijk lukte het mij om tegen een gemiddelde van ruim 20 km/uur het gevarieerde traject af te leggen. Thuis aangekomen simuleerde ik een echte wedstrijd door meteen in mijn loopschoenen te springen en full speed nog 2 km af te leggen. Het lukte mij niet om onder de 10 minuten te blijven. Ik deed er 33 seconden langer over maar liep de 2de km sneller dan de eerste wat toch altijd een goed teken is. Een minpunt was wel dat zowel tijdens het fietsen bergop als tijdens de eerste honderden meters lopen de krampen in mijn kuitspieren weer venijnig kwamen opzetten. 

Morgen probeer ik zeker nog eens met de joggingclub mee te lopen. Diezelfde avond beslis ik nog over eventuele deelname aan de duatlon in Geel-Bel. Mijn hoofd zegt nu nog nee, mijn hart ja. Het zal allicht een moeilijke keuze worden.