Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
12-06-2013
Laatste zware training voor triatlonwedstrijd wordt goed verteerd
Zowel zondag als dinsdag werd er een koppeltraining voorzien. Zondag beperkt tot 34 km fietsen op het parcours tegen gemiddeld 31,7 km/uur + aaneensluitend 4 km lopen, dinsdag verder uitgebreid met eerst 2 km lopen, 34 km fietsen tegen gemiddeld 32,8 km/uur + 4 km lopen. Vooral het afsluitende loopgedeelte stemde me tot tevredenheid. Ik heb op geen enkel moment een kramp voelen opkomen bij de wissel fietsen/lopen en ook tijdens het lopen kon ik een gemiddelde van 4 min 45 seconden per km aanhouden zonder daarvoor echt in de rooie te moeten gaan. De dagen nadien ook geen zware benen gehad van het fietsen dus wat dat betreft zit het wel snor.
Uiteindelijk moet ik op de wedstrijddag ook maar 24 km afwerken in plaats van mijn trainingen van 34 km. Veel zal afhangen van de wind die dag maar ik hoop toch in de buurt van gemiddeld 34 à 35 km/uur te kunnen komen aangezien ik dan geen rekening meer moet houden met gepensioneerde fietsers op de weg . Dat zal ook wel nodig zijn om niet voortdurend te worden voorbijgestoken door de andere deelnemers. Want van zodra iemand je inhaalt moet men binnen de 5 seconden een kloof van minstens 10 meter laten want het is hier een non-drafting wedstrijd. Natuurlijk kan je daarna proberen er terug over te gaan als die gast later stilvalt.
Woensdagavond liep ik nog een uurtje tegen 10 km/uur en een hartslag van gemiddeld nauwelijks 122 slagen/minuut, wat in mijn geval op een uitstekende basisconditie wijst. Donderdag plan ik dan nog een laatste zwemsessie van 3 x 500 meter en dan platte rust tot zondag.
Nadat ik de afgelopen maanden reeds 6x van de duatlon had geproefd en sinds een 3-tal maanden wekelijks een bezoek bracht aan het zwembad kon mijn eerste poging om eens een triatlon uit te proberen niet lang uitblijven. Bescheiden zoals we zijn koos ik voor de 1/8 triatlon in Retie. Voordeel van een wedstrijd vlakbij de heimat is dat ik het parcours ondertussen al ken en ook de volgende dagen nog een aantal keer zal kunnen proefdraaien. 1/8 triatlon houdt 500 meter zwemmen, 24 km fietsen (non-drafting) en afsluitend 5 km lopen in.
Aangezien het dragen van een wetsuit tijdens het zwemmen verplicht is moest ik dus nog zoiets op de kop kunnen tikken. Via de website van de organisatie kwam ik aan een adres in Vorselaar. Zaterdag ben ik het gaan oppikken en meteen voor een volle week gehuurd aan 40 . Je kan het ook huren op de wedstrijddag zelf aan 30 . Maar omdat ik een wetsuit nog nooit van dichtbij had gezien leek het me niet onverstandig om meteen een volle week te huren en zo het aan- en uittrekken te oefenen. Ik had er tenslotte ook geen flauw idee van hoe zoiets nu aanvoelt in water. Daarom mijn stoute schoenen aangetrokken en in Berkenstrand te Retie graag vragen of ik dat in hun zwemvijver mocht uittesten. Daar waren ze meteen akkoord - vriendelijke mensen - om mij hun infrastructuur te laten gebruiken. Helemaal in mijn eentje het water ingegaan en een aantal baantjes getrokken. Het drijfvermogen neemt wel ongelooflijk toe met een wetsuit aan. Je moet echt moeite doen om in zulk een pak te verdrinken. En volgens Grietje staat het me nog sexy ook .
Alvast een wedstrijd voor de geschiedenisboeken ! Voor de eerste keer namen vader (Nand) en zoon (Sander) samen deel aan een loopwedstrijd. De eerste wilde zo snel mogelijk aankomen, de tweede levend . Ondanks (of dankzij) de nog hoge temperatuur van 25° stonden er rond 19.30 bijna 400 deelnemers aan de start voor 5, 10 of 15 km. Ik had een aantal dagen van te voren al eens het parcours gaan lopen en wist dus dat het in werkelijkheid over 4,8 km per ronde ging, een afstand die nogmaals via mijn Forerunner werd bevestigd na afloop van de wedstrijd.
Ik stond op de tweede rij achter de grote jongens (Jan Dams, Nick Baelus, Jef Smits, Gino Steemans, Roel Pauwels, Tony Goossens ... om er maar enkele te noemen) waardoor de start dus verschroeiend snel verliep. De eerste 3 kilometer gingen zeer vlot (gemiddeld iets onder de 15 kilometer per uur) maar achter Millekesbrug over de Nete begon de motor toch te sputteren. Ondanks het feit dat ik me donderdag en vrijdag op advies van Bart Van Nijlen nog had volgepropt met suikergoed om de spieren vol glucose te krijgen kon ik de snelheid dus niet vasthouden. En toen ik de singletrack achter Duineneind aanvatte was het vat al vlug helemaal leeg. De laatste 1,5 km werd ik nog door pakweg 5 à 10 man voorbijgestoken. Uiteindelijk arriveerde ik in 20 minuten en 36 seconden. Aanvankelijk had ik gehoopt om de klus te klaren onder de 20 minuten maar door die inzinking kon ik dat op mijn buik schrijven. Ondanks een 16de plaats (en 4de van de h+40) toch geen supergoed gevoel over het resultaat. Te snel vertrokken zekers ?
Ik herinner me de editie van vorig jaar nog erg levendig. Vooral het fietsgedeelte is me toen bijgebleven. De derde en laatste ronde van ruim 7 km reed ik toen in een groep van 8 renners tegen een gemiddelde van 37 km/uur. Ik zou er toen geen probleem mee gehad hebben om in dezelfde formatie een 4de ronde aan te moeten vatten. Maar in 2012 stond er geen strakke wind van 4 à 5 beaufort ... en dit jaar wel ... en dat zal ik geweten hebben.
Het eerste loopgedeelte over ruim 4 km verliep alvast beter dan vorig jaar. Toen deed ik er gemiddeld 4 min 13 seconden per km over en nu 4 min 6 seconden per km. Misschien ooit 15 km/uur over die afstand ? Het zal wel moeten als je niet in de buik van de wedstrijd wil eindigen. Enfin, ook mijn snelheid in de wisselzone zal wel nooit in de annalen het het duatlongebeuren worden opgenomen.
Met goede moed vertrok ik voor mijn fietsgedeelte. Net zoals vorig jaar reden er 2 gasten voorop op amper 80 meter maar inhalen ? Vergeet het maar, in je eentje lukt zoiets haast nooit. Gelukkig passeerde er al snel een trio waar ik mij met veel gesleur en getrek bij kon aansluiten. Samen haalden we zo vrij snel het duo in dat voor ons uitreed. Enkele kilometers lang kon ik de schijn hoog houden maar bij een volgende bocht kon ik niet meer aanklampen en was het vat bij mij af. Gelukkig bleef ik met 2 kompanen over zodat ik niet alleen tegen de wind moest optornen.
De wind maakte het ganse fietsgedeelte tot een ware marteling voor mij. Ik heb nooit tegen een constante snelheid kunnen ronddraaien en dat heeft heel veel van mijn krachten gevergd. Uiteindelijk wel tegen een gemiddelde van 34,4 km/uur gereden over ruim 21 km met een absolute piek van 42 km/uur en 2 opeenvolgende kilometers van gemiddeld ruim 38,5 km/uur. Het gevoel een 4de ronde aan te kunnen vatten zoals vorig jaar zat er deze keer zeker niet in. De ene duatlon is de andere dus niet. Weersomstandigheden hebben een grotere impact op de prestatie dan de vorm van de dag.
Toen ik opnieuw in de wisselzone arriveerde kreeg ik weer waar ik voor vreesde : een kramp in mijn linkerkuit van Rijkevorsel tot in Tokio. Gedurende 20 seconden moest ik tegen de dranghekken staan stretchen. Oogt natuurlijk allemaal heel professioneel terwijl iedereen blijkbaar probleemloos de overgang van fietsen naar lopen verteerde. Met een over-mijn-lijk mentaliteit liep ik afsluitend de resterende 2 km in een uiteindelijk nog deftige tijd van gemiddeld iets rond de 4 minuten en 50 seconden. Meer zat er niet in vandaag. De officiële eindtijd bedroeg 1 uur 7 minuten en 10 seconden. Iets minder dan 25 seconden trager dan vorig jaar. Zijn we daar gelukkig mee ? Nee. Kunnen we daar mee leven ? Ja.
In bijlage het trainingsschema van de maand mei 2013. Ik probeer er een gewoonte van te maken om maandelijks mijn activiteiten op deze manier op mijn blog te rapporteren.
Ook al zal ik in mei van de 31 dagen er 25 gesport hebben, toch zat ik maar 3 keer ervan op de fiets voor in totaal 3 uur training (+ 1 uur op de hometrainer ). Bitter weinig als je weet dat ik binnen 2 dagen opnieuw meedoe aan de recreatieve duatlon in Rijkevorsel. Maar ik ben al blij dat ik erbij kan zijn. Begin deze week zag het er niet goed uit maar ondertussen weer zo fit "als een konijn op de plein". Vandaag koos ik als ultieme training voor een verkort parcours van (achteraf gezien) 16 km. Bedoeling was om goed gas te geven en dat is me wel gelukt ook. In minder dan 30 minuten ofwel 32 km/uur klaarde ik de klus. Thuis onmiddellijk in mijn loopschoenen gesprongen en aansluitend 2 km gelopen in een looptempo van gemiddeld 4 min en 30 seconden. Het deed pijn bij aankomst maar wel geen krampen in de kuiten en dat is alvast een goed teken. Aanstaande zaterdag in Rijkevorsel hoop ik op een tijd onder 1 uur en 5 minuten. Vorig jaar weigerde de wedstrijdklok dienst maar mijn Garmin Forerunner 305 registreerde toen een eindtijd van 1 uur 6 minuten en 35 seconden. We zien wel, zolang ik maar veilig en blessurevrij de aankomst kan passeren ...
Uit noodzaak rustig aan en hopelijk terug 100% voor duatlon van zaterdag
We zijn nu dinsdagavond, 3 volle dagen na de atletiekdag van de JCK, en nog steeds zit ik met een geblokkeerde onderrug en stramme dijspieren opgescheept. Zondag had ik op trainingsvlak alvast een baaldag genomen. Maandagmiddag leek het beter te gaan en ging ik zwemmen tijdens de middagpauze. Maar maandagavond was het weer mijn onderrug die enorm irriteerde, alsof ik daar met een geklemde zenuw zat. Bij het slapengaan nam ik daarom een opgewarmd kersenpittenkussen mee naar boven. Veel hielp het niet want dinsdagmorgen moest ik nog steeds kreunend uit mijn bed kruipen. Gelukkig beterde het ietwat tijdens de dag. 's Avonds gedurende 15 minuten op de hometrainer gezeten en onmiddellijk daarna 30 minuten heel rustig gaan loslopen ... in de regen. Het zit blijkbaar niet helemaal mee dezer dagen. Ik wanhoop nog niet maar zaterdagavond is het natuurlijk wel mijn eerste wegduatlon van het jaar in Rijkevorsel. Met de benen van vandaag heb ik daar niets te zoeken. Hopelijk herstel ik tijdig en voor de rest zal ik mij de volgende dagen moeten beperken tot zeer rustige recuperatietrainingen. Morgen plan ik opnieuw een rustige duurloop in van 60 minuten, donderdag toch nog even op de koersfiets om vrijdag af te sluiten met een zwemsessie van 2x 500 meter.
Zaterdag werd door de joggingclub voor de eerste maal een "Atletiekdag" georganiseerd. Deze bestond uit een zeskamp met hoogspringen, 60 m sprint, verspringen, 60 m hordelopen, kogelstoten en een afsluitende 800 meter. Dit alles op de atletiekpiste van AC Lichtaart.
Met het weer zal het alvast mee : af en toe een straaltje zon en vooral geen druppel regen gezien ! De opkomst voor deze eerste atletiekdag was wel vrij magertjes : 10 mannen (waarvan 4 youngsters - buiten categorie - van een aantal leden) en als ik het nog goed voorheb een 4-tal dames. Na afloop van de sportiviteiten kwamen er nog wel een 20-tal leden en familieleden bij voor de afsluitende BBQ.
Ondanks mijn hoge trainingsintensiteit van de afgelopen weken/maanden moest ik wel met scha en schande vaststellen dat dit zeker geen garantie is voor het leveren van wereldprestaties op onderdelen die mij totaal vreemd zijn. Met het hoogspringen (1.25 meter) kon ik de schijn nog enigzins hoog houden , het verspringen en vooral het kogelstoten waren ondermaats. Terwijl ik 7 meter en 19 cm ver gooide, lukte al mijn directe concurrenten een beter resultaat. Soms kwam het wel maar op 2 cm aan maar verder is verder ... De 60 meter sprint werkte ik af in een handmatig geklokte en dus discutabele maar aanvaardbare 9 seconden en 18 hondersten terwijl het hordelopen dan weer mijn ding niet echt was. Ze hadden die horden maar op 60 cm hoogte gezet (officieel doen ze dat bij de mannen blijkbaar op 107 cm hoogte !?!) maar tijdens mijn 2 pogingen bleef ik toch telkens wel ergens achterhangen.
Op het moment dat ik serieus aan mijn sportcapaciteiten begon te twijfelen gaf de afsluitende 800 meter mij gelukkig terug een "feel-good" gevoel. In 2 min 48 sec (ruim 17 km/uur !) spurtte ik naar een 4de plaats op slechts 1 seconde van de derde.
Als Piet Huysentruyt mij zou vragen "Wat hebben we geleerd vandaag ?" zou ik zeggen : 1) je wordt ouder papa, 2) blijf bij je leest (lopen en fietsen) en 3) slecht neerkomen bij het verspringen = hernia de dag nadien .
Bedoeling was om 2x per maand een specifieke marathontraining in te lassen maar omdat ik én met lopen én met fietsen én met zwemmen bezig ben zal het in mei (en vermoedelijk ook in juni) maar bij 1 keer blijven. Vanmorgen vertrok ik rond 9 uur in de (mot)regen voor een tocht van 3 uur en een klets.
Na pakweg 3 kilometer lopen stopte het met regenen waardoor ik mijn petje en regenjasje eigenlijk al niet meer nodig had en het dus ballast werd. Alles verliep heel vlot behalve dat ik na pakweg 18 kilometer het begin van een blaar aan mijn rechtervoet ondervond. Uiteindelijk 3 uur en 6 minuten gelopen voor in totaal 31 kilometer. Mijn Garmin registreerde maar tot 29 kilometer omdat de databank blijkbaar vol zit. Eens kijken of ik dat euvel voor de volgende training kan verhelpen. Bedoeling is om in juni zeker 33 kilometer (of 3 uur en een kwartier) aan één stuk te kunnen lopen. In juli en augustus drijf ik dan op tot 3 uur en 30 minuten.
Hoge trainingsintensiteit van afgelopen weken leidt tot "supercompensatie"
Nadat ik gisteren tijdens de Sinksenjogging de 6 kilometer in gemiddeld 4.17 min/km liep (en eindelijk sneller dan 14 km/uur !), sprong ik vandaag op mijn racefiets voor een kleine 40 kilometer ronddraaien. In een nieuwe recordtijd van 1 uur en 11 minuten klaarde ik de klus, ruim 5 minuten sneller dan tijdens mijn vorige trainingen. Tegen een gemiddelde snelheid van 31,2 km/uur vlamde ik via Mol en Retie terug naar Kasterlee. Tussen 27 en 28 kilometer haalde ik zelfs een piek van 38,7 km/uur. Voor de rest reed ik van de 37 kilometer 30 kilometer tegen een gemiddelde van 32,75 km/uur.
Thuis aangekomen dronk ik eerst de rest van mijn drinkbus leeg, wisselde van schoenen en liep toen nog 2 km. Na minder dan 9 minuten stond ik alweer voor mijn oprit. Ik moest even in mijn ogen wrijven want ik had gelopen tegen een gemiddelde snelheid van 4.26 min/km, de laatste kilometer zelfs tegen 4.19 min/km ... en dit na een zware fietstraining ! Alles gaat zo vlot de laatste dagen en niets krampen of wat dan ook tijdens het lopen. Ik moet dit moment koesteren want ik zit in een zeer gunstige flow. Daarom heb ik me vanmiddag al maar meteen ingeschreven voor de recreatieve duatlon in Rijkevorsel voor binnen 2 weken. Als ik dan nog de conditie van vandaag heb zit ik alvast goed.
Sinksenjogging Kasterlee 6 km levert nieuw temporecord op !!!
Vandaag stond de Sinksenjogging van Kasterlee geprogrammeerd. Vorig jaar liep ik deze wedstrijd ook al maar toen in een verzengende hitte. Nu was het bewolkt met een dagtemperatuur van 11° en nagenoeg windstil, kortom ideaal loopweer. Om 14.45 u pas arriveerde ik aan de Technofit. Er was alvast een pak meer volk dan bij de vorige editie en vooral ... veel bekend volk.
Rond 15 u werd het startschot gegeven. Ik had mij bij aanvang op de tweede lijn gezet waardoor ik de eerste honderden meters bij de eerste 10 à 15 deelnemers meeliep. Ik kende het parcours nog van vorige week dus wist ik dat doseren tijdens de wedstrijd toch wel heel belangrijk was. De eerste kilometer liep ik zo in een aanvaardbare maar niet echt spectaculair snelle 4 minuten. Na pakweg 2 kilometer viel ik alleen en zag een honderdtal meter voor mij 2 jonge gasten vooruitlopen. Heel langzaam naderde ik hen en rond kilometer 4 had ik het duo ingehaald. Zo liepen we met z'n drieën naar kilometer 5. Toen nam ik over omdat ik wist dat het in een spurt voor mij moeilijk zou worden deze tieners voor te blijven. Ik hoopte hen met een kleine tempoversnelling tureluurs te lopen. Ik hoorde aan hun ademhaling dat ze op hun tandvlees zaten maar ik slaagde er niet in hen van mij te ontdoen. In de laatste bocht op amper 200 meter van de finish namen ze mij dan - zoals gevreesd - zelf te grazen. Ik eindigde op de 6 kilometer uiteindelijk als 6de. Wel in een mooie eindtijd van 24 minuten en 50 seconden.
Helaas was het parcours lichtjes gewijzigd tegenover de vorige keer zodat het appelen met peren vergelijken is maar toen deed ik er ruim 90 seconden langer over. Hoe dan ook : 4 minuten en 50 seconden over 5.800 meter (dus geen 6 kilometer) betekent nog altijd een gemiddeld looptempo van 4 minuten en 17 seconden oftewel 14,1 kilometer per uur !!! Mijn doel van enkele maanden geleden is dus gerealiseerd. Weliswaar op amper 6 kilometer maar ik had wel het gevoel bij aankomst dat ik dit tempo nog wel even kon volhouden. en niet te vergeten : het is zeker geen gemakkelijk traject. Veel hoogtemeters, pittig bochtenwerk, modderige stroken, kortom ... een supertijd op een niet al te snel parcours. Dat belooft dus naar de toekomst toe.
Van woensdag 8 mei tot maandag 13 mei vertoefden Grietje en ik opnieuw in de Ardennen. Voor de 3de maal reeds huurden we er een gezellig klein huisje in het godvergeten dorpje Grand-Halleux, nabij Vielsalm. Gedurende 4 ochtenden liep ik er een loodzwaar parcours van net geen 3 kilometer. De resterende morgen begaf ik mij eerst naar het meer van Vielsalm en liep daar dan 3 rondjes van elk 1.800 meter. Daarnaast wandelden we in totaal zo'n slordige 30 kilometer. Iets minder dan gepland maar daar zat het slechte weer uiteraard voor iets tussen. Die sportieve inspanningen waren trouwens ook broodnodig om mijn bourgondische uitspattingen enigzins te milderen .
In bijlage het trainingsschema van de maand april 2013. Ik probeer er een gewoonte van te maken om maandelijks mijn activiteiten op deze manier op mijn blog te rapporteren.
Holvenjogging 2013 - gemiste kans op nieuw temporecord
Vrijdag was er weer de jaarlijkse Holvenjogging. Tijdens de vorige editie nam ik nog deel aan de 12,4 km maar deze keer koos ik voor de 8,5 km. Reden hiervoor was - ik ga daar niet flauw over doen - om zo meer kans te hebben om mijn huidig temporecord (4.20 min/km) scherper te stellen. Tijdens de voorbije dagen had ik gemerkt dat mijn ochtendpols terug op niveau was (lees: 51 slagen per minuut) wat wijst op een goede basisconditie.
Omstreeks 18.40 reden Grietje en ik naar Geel. Bedoeling was om onze auto op de oprit van mijn nicht Bieke te zetten in de Velodroomstraat maar helaas was die plaats al ingenomen door kennissen van hen. Uiteindelijk toch nog een deftig alternatief gevonden aan een pleintje en een doodlopende straat iets verderop.
Samen met nog 350 deelnemers vertrokken we rond 19.30 uur ieder voor 3 verschillende afstanden. Ik had me uitzonderlijk eens goed van voor gezet en dat bleek ook uit mijn tijd na 1 km : 3 minuten en 57 seconden. Toch zat ik niet met een supergoed gevoel. Meteen na de start voelde ik al vrij snel een steek in mijn zij opkomen. Ik vermoed dat ik mijn laatste avondmaal net iets te laat naar binnen had gewerkt (droge macaroni met sardines in blik omstreeks 17.20 uur) en dat ik daar nu de gevolgen van ondervond. Ik besefte dat ik boven mijn stand aan het lopen was en pikte aan bij een koppel dat ik tijdens de vorige editie van de Holvenjogging net niet kon volgen.
Gedurende de eerste 6 kilometer liep ik echt wel op het randje van mijn kunnen aan gemiddeld 4.18 min/km. Als ik dit nog goed 2 kilometer kon volhouden zou ik zowiezo mijn looptempo verbeteren. Helaas na iets meer dan 6 kilometer ging het licht eventjes uit. De steek was ondertussen ter hoogte van mijn borst opgeklommen en blokkeerde mijn ganse ademhaling. Ik moest wel vertragen of anders bestond de kans dat ik helemaal over de rooie ging en te voet verder moest. Achteraf kon ik op mijn Garmin aflezen dat ik tussen 6 en 8 kilometer echt wel platviel naar een gemiddeld looptempo van amper 4 minuten en 43 seconden. Zelfs een 1/2 marathon loop ik gemiddeld sneller ! Gelukkig kon ik de laatste 500 meter veel goedmaken door opnieuw tegen 4.05 min/km naar de aankomst te spurten. Uiteindelijk evenaarde ik mijn vorige temporecord in Zandhoven : 4 min en 20 seconden. In Zandhoven was er die slapende voet en nu weer een steek die me de das omdeed en verhinderde om eindelijk eens die 14 km/uur- grens te overschrijden. Het positieve is echter dat ik zelfs met een serieus dipje mijn besttijd kan bestendigen. Ooit zal het wel allemaal op zijn plaats vallen zekers ...
Nieuwe mijlpaal tijdens marathontraining : 30-km grens gepasseerd
Zaterdag had ik mijn 2de marathontraining van de maand voorzien. Om 15.00 u vertrok ik samen met 2 busjes bananenpuree en mijn mp-3 voor 2 uur en 45 minuten amusement. Het gevoel zat meteen goed waardoor ik de eerste kilometers iets te snel aanvatte. Ik verplichtte mij om het tempo toch te milderen. De marathontrainingen zijn er in de eerste plaats om de spieren en gewrichten te laten wennen aan de duurtijd van de training en dus niet meteen te focussen op snelheid.
Na 8 km had ik al een eerste plaspauze achter de rug en na goed 10 km nam ik mijn eerste portie koolhydraten in. Ik liep heel soepel zonder de minste kramp of eventuele pijnscheuten tegen een tempo van +/- 5.55 min/km. Nadat ik het Prinsenpark passeerde richting oude Molsebaan ging rond 18 km het tweede busje suikers naar binnen. Tussen de 23 en 25 kilometer kreeg ik het even moeilijker. Was het de bananenpuree die op mijn maag lag of een klein dipje ? In ieder geval, vanaf kilometer 25 ging het plots terug vanzelf. Ik liep zonder moeite tegen een tempo van gemiddeld onder de 5.30 min/km.
Na 2 uur en 45 minuten zat ik bijna aan 28 kilometer en vond het jammer om dan al te moeten stoppen. Ik wilde absoluut die 30-km grens overschrijden en liep dan maar enkele rondjes extra. Alles ging zo vlot en gemakkelijk. De laatste kilometer liep ik zelfs tegen 5.16 min/km ! Na iets minder dan 3 uur verscheen de 30 km op mijn Garmin tegen een gemiddelde hartslag van 133 slagen/min. Bedoeling is zowel om in mei en juni opnieuw 2 keer 180 minuten te lopen. In juli en augustus zet ik dan langzaamaan de stap naar 3,5 uur training.
Maandag 22 april werd nog eens uitgepakt met een Coopertest. De laatste keer dateerde ondertussen van 5 januari 2013. Na 12 minuten stond ik 2900 meter verder wat exact dezelfde afstand was dan de vorige keer. Een status-quo dus maar toch tevreden omdat er de eerste honderden meters door mul zand moest gelopen worden en na iets meer dan 1 km kreeg ik de scherpe wind pal van voor. Maximale hartslag lag op 169 en begin januari op 173 slagen per minuut. De uitdaging blijft om ooit de 3-km grens te passeren. Nog 100 meter dus. Moeilijk maar niet onhaalbaar ...
Normaal had hier het verslag van mijn wedstrijd in Oisterwijk moeten staan maar vrijdag besliste ik om uiteindelijk toch niet naar Nederland te trekken voor de 10 kilometer. Hoofdreden was dat ik op routeplanner opmerkte dat ik bijna 7 kwartier (H/T) in de auto zou zitten en dat het inschrijvingsgeld 11 bedroeg. En sinds ik deze week achteroverviel van de eindafrekening van mijn jaarlijks elektriciteit- en gasverbruik kijk ik nu toch wel even uit. Samen met het benzineverbruik zouden het toch vrij dure kilometers in Nederland geweest zijn.
Als alternatief koos ik voor een training van een uur richting Prinsenpark en de oude Molse baan. Bedoeling was om langzaam te lopen (pakweg 11 km/uur) maar ik voelde me weer heel goed ondanks de bij momenten strakke tegenwind. Met een gemiddelde hartslag van 145 slagen/minuut liep ik in exact 60 minuten 12,2 km ver, de laatste 2 kilometer zelfs tegen een deftige 4.30 min/km.
Mijn volgende wedstrijd zal de Holvenjogging in Geel zijn, lekker dichtbij. Vorig jaar liep ik daar de 12,2 km in een scherpe 53 minuten en 8 seconden ofwel 4.21 min/km. Dit jaar probeer ik de 8,5 km (2 i.p.v. 3 rondes) met de bedoeling daar alsnog de voor mij tot op heden magische 14 km/uur- grens te doorbreken ofwel 4.16 min/km. Mijn nieuwe schoenen zijn ondertussen ingelopen dus weer een excuus minder om niet in mijn opdracht te slagen.
Dinsdag stond er weer een trainingssessie met de joggingclub geprogrammeerd. Omdat je op voorhand nooit weet wie er komt opdagen is het dus ook koffiedik kijken aan welk tempo er zal gelopen worden. Bij de mannen kwamen enkel Bart van Thillo en Toon Biermans opdagen. Het beloofde dus een pittige training te worden. Al vanaf de eerste kilometers werd vlot onder de 5 min/km-grens gegaan ondanks het zware parcours door de bossen van Kasterlee. Voor mij ging het op dat moment niet echt vlot : geen goede benen en een zenuwachtige ademhaling. We passeerden ondertussen ook een oude bekende van de joggingclub, Mieke Biermans. Zij was jaren buiten strijd o.a. wegens blessures (en waarschijnlijk ook tijdsgebrek). Maar de invloed van de eerste lentezon doet blijkbaar wonderen . Toen we Rielenkamp naderden was het Bart die gelukkig aangaf dat het tempo toch iets naar beneden mocht. Ik was daar zeker niet rouwig om. Uiteindelijk liepen we de uitgebreide "Flor-toer" toch nog tegen een gemiddelde van 12,3 km/uur. In de Bosakkers trok Toon nog eens goed door en slechts met moeite kon ik in zijn wiel blijven zitten. Achteraf bleek dat we daar tegen 3.30 min/km aan het spurten waren ! Veiligheidshalve ga ik mijn tempo-intervaltraining van woensdag annuleren omdat ik vandaag al genoeg power heb gegeven. Een recuperatieloop van 45 à 60 minuten zal dan meer aangewezen zijn om volgende zaterdag over fitte benen te beschikken.
De tweede zondag op rij dat ik mij waag aan "de rechthoek" (zie GPS). Bijna veertig kilometer bollen van Kasterlee naar Geel Ten Aard richting Mol en via Postel en Retie terug naar de heimat. Met een gemiddelde snelheid van 28,5 km/uur en regelmatig intervalpieken tot 33 km en meer (piek van 36,8 km) is dit zonder meer een zware training. Soms heb ik het geluk achter een groepje wielerfanaten terecht te komen maar 90% van de tijd rij ik toch alleen. En eigenlijk is dat ook noodzakelijk want bij de meeste duatlons (en alle triatlons) is stayeren namelijk not done. Het heeft dus weinig meerwaarde voor mij om elke zondag in groep tegen 30 km/uur te gaan rijden, wetende dat ik in de wedstrijden er toch alleen voor sta.
Het laatste stuk van Retie naar Kasterlee zag ik enkele honderden meters voor mij een waaier wielertoeristen rijden. Ik probeerde met mijn laatste reserves het gat dicht te rijden tegen 33 km/uur en een behoorlijke tegenwind. Net toen ik aansluiting zou krijgen sloegen die gasten af richting Turnhout. Daar stond ik dan, helemaal leeggereden en met nog 6 km voor de boeg. De laatste km gingen bedroevend langzaam. Ondertussen kreeg ik lichte oogmigraine (van de zijwind ?), draaide mijn maag zich om (koolhydratentekort ?) en toen ik thuis aankwam moest ik meteen op het terras naast de woning even gaan platliggen. Ik zag de spieren in mijn kuiten op- en neergaan, alsof ze een eigen leven aan het leiden waren. Na 5 minuten liggen kreeg ik weer wat kleur en na een grote suikerwafel met chocolade en een tas soyamelk naar binnen te hebben gespeeld was ik weer de oude.
Zowel zondag als dinsdag werd er een koppeltraining voorzien. Zondag beperkt tot 34 km fietsen op het parcours tegen gemiddeld 31,7 km/uur + aaneensluitend 4 km lopen, dinsdag verder uitgebreid met eerst 2 km lopen, 34 km fietsen tegen gemiddeld 32,8 km/uur + 4 km lopen. Vooral het afsluitende loopgedeelte stemde me tot tevredenheid. Ik heb op geen enkel moment een kramp voelen opkomen bij de wissel fietsen/lopen en ook tijdens het lopen kon ik een gemiddelde van 4 min 45 seconden per km aanhouden zonder daarvoor echt in de rooie te moeten gaan. De dagen nadien ook geen zware benen gehad van het fietsen dus wat dat betreft zit het wel snor.
. Dat zal ook wel nodig zijn om niet voortdurend te worden voorbijgestoken door de andere deelnemers. Want van zodra iemand je inhaalt moet men binnen de 5 seconden een kloof van minstens 10 meter laten want het is hier een non-drafting wedstrijd. Natuurlijk kan je daarna proberen er terug over te gaan als die gast later stilvalt. 
Nadat ik de afgelopen maanden reeds 6x van de duatlon had geproefd en sinds een 3-tal maanden wekelijks een bezoek bracht aan het zwembad kon mijn eerste poging om eens een triatlon uit te proberen niet lang uitblijven. Bescheiden zoals we zijn koos ik voor de 1/8 triatlon in Retie. Voordeel van een wedstrijd vlakbij de heimat is dat ik het parcours ondertussen al ken en ook de volgende dagen nog een aantal keer zal kunnen proefdraaien. 1/8 triatlon houdt 500 meter zwemmen, 24 km fietsen (non-drafting) en afsluitend 5 km lopen in.
Alvast een wedstrijd voor de geschiedenisboeken ! Voor de eerste keer namen vader (Nand) en zoon (Sander) samen deel aan een loopwedstrijd. De eerste wilde zo snel mogelijk aankomen, de tweede levend 
Ik herinner me de editie van vorig jaar nog erg levendig. Vooral het fietsgedeelte is me toen bijgebleven. De derde en laatste ronde van ruim 7 km reed ik toen in een groep van 8 renners tegen een gemiddelde van 37 km/uur. Ik zou er toen geen probleem mee gehad hebben om in dezelfde formatie een 4de ronde aan te moeten vatten. Maar in 2012 stond er geen strakke wind van 4 à 5 beaufort ... en dit jaar wel ... en dat zal ik geweten hebben.
We zijn nu dinsdagavond, 3 volle dagen na de atletiekdag van de JCK, en nog steeds zit ik met een geblokkeerde onderrug en stramme dijspieren opgescheept. Zondag had ik op trainingsvlak alvast een baaldag genomen. Maandagmiddag leek het beter te gaan en ging ik zwemmen tijdens de middagpauze. Maar maandagavond was het weer mijn onderrug die enorm irriteerde, alsof ik daar met een geklemde zenuw zat. Bij het slapengaan nam ik daarom een opgewarmd kersenpittenkussen mee naar boven. Veel hielp het niet want dinsdagmorgen moest ik nog steeds kreunend uit mijn bed kruipen. Gelukkig beterde het ietwat tijdens de dag. 's Avonds gedurende 15 minuten op de hometrainer gezeten en onmiddellijk daarna 30 minuten heel rustig gaan loslopen ... in de regen. Het zit blijkbaar niet helemaal mee dezer dagen. Ik wanhoop nog niet maar zaterdagavond is het natuurlijk wel mijn eerste wegduatlon van het jaar in Rijkevorsel. Met de benen van vandaag heb ik daar niets te zoeken. Hopelijk herstel ik tijdig en voor de rest zal ik mij de volgende dagen moeten beperken tot zeer rustige recuperatietrainingen. Morgen plan ik opnieuw een rustige duurloop in van 60 minuten, donderdag toch nog even op de koersfiets om vrijdag af te sluiten met een zwemsessie van 2x 500 meter. 
Van woensdag 8 mei tot maandag 13 mei vertoefden Grietje en ik opnieuw in de Ardennen. Voor de 3de maal reeds huurden we er een gezellig klein huisje in het godvergeten dorpje Grand-Halleux, nabij Vielsalm. Gedurende 4 ochtenden liep ik er een loodzwaar parcours van net geen 3 kilometer. De resterende morgen begaf ik mij eerst naar het meer van Vielsalm en liep daar dan 3 rondjes van elk 1.800 meter. Daarnaast wandelden we in totaal zo'n slordige 30 kilometer. Iets minder dan gepland maar daar zat het slechte weer uiteraard voor iets tussen. Die sportieve inspanningen waren trouwens ook broodnodig om mijn bourgondische uitspattingen enigzins te milderen 
Vrijdag was er weer de jaarlijkse Holvenjogging. Tijdens de vorige editie nam ik nog deel aan de 12,4 km maar deze keer koos ik voor de 8,5 km. Reden hiervoor was - ik ga daar niet flauw over doen - om zo meer kans te hebben om mijn huidig temporecord (4.20 min/km) scherper te stellen. Tijdens de voorbije dagen had ik gemerkt dat mijn ochtendpols terug op niveau was (lees: 51 slagen per minuut) wat wijst op een goede basisconditie.
Zaterdag had ik mijn 2de marathontraining van de maand voorzien. Om 15.00 u vertrok ik samen met 2 busjes bananenpuree en mijn mp-3 voor 2 uur en 45 minuten amusement. Het gevoel zat meteen goed waardoor ik de eerste kilometers iets te snel aanvatte. Ik verplichtte mij om het tempo toch te milderen. De marathontrainingen zijn er in de eerste plaats om de spieren en gewrichten te laten wennen aan de duurtijd van de training en dus niet meteen te focussen op snelheid.
De tweede zondag op rij dat ik mij waag aan "de rechthoek" (zie GPS). Bijna veertig kilometer bollen van Kasterlee naar Geel Ten Aard richting Mol en via Postel en Retie terug naar de heimat. Met een gemiddelde snelheid van 28,5 km/uur en regelmatig intervalpieken tot 33 km en meer (piek van 36,8 km) is dit zonder meer een zware training. Soms heb ik het geluk achter een groepje wielerfanaten terecht te komen maar 90% van de tijd rij ik toch alleen. En eigenlijk is dat ook noodzakelijk want bij de meeste duatlons (en alle triatlons) is stayeren namelijk not done. Het heeft dus weinig meerwaarde voor mij om elke zondag in groep tegen 30 km/uur te gaan rijden, wetende dat ik in de wedstrijden er toch alleen voor sta.
