Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
27-03-2014
De kop is eraf
Woensdagavond stond mijn allereerste training met het CMC-Team geprogrammeerd. Samen met Tom, Kristel en Arne startte ik voor mijn eerste fietskilometers in groep.
Mij totaal niet bewust van wat ik nu precies moest verwachten (en vooral dan wat ik aankon) vertrokken we voor een traject van ruim 70 kilometer richting Lommel. Ik had al wel 10 kilometer in de benen om van Kasterlee naar de rotonde SCK/VITO te rijden. En aangezien ik achteraf ook nog terug naar de heimat moest stonden er 3,5 uur later dus bijna 95 fietskilometers extra op de teller.
De lus van ruim 70 km werd tegen een (voor mij) pittig tempo gereden van gemiddeld 30 km/uur. Voor iemand die afgelopen zondag pas voor de eerste keer in zijn leven meer dan 50 kilometer in één trek had gereden kon dat dus tellen.
Het eerste uur bolde heel vlot maar toen reed ik ook geen kop. Daarna namen Arne en ik over en gedurende 30 minuten ging het me nog vrij goed af maar het volgende halfuur was eigenlijk boven mijn kunnen. Op dat moment begon ik dan ook nog eens enorm veel last te krijgen van zadelpijn waardoor ik absoluut niet meer comfortabel op mijn fiets zat. Ik was heel blij toen we Postel naderden en Tom en Kristel het commando terug overnamen. Ik vergeleek mezelf als een 10-km loper die samen met 3 marathonlopers de 21 kilometer liep. Voor die marathonlopers is dat dus met de vingers in de neus, voor mij als 10 km-loper is dat afzien ...
Van zodra ik alleen terug richting Kasterlee reed zakte mijn snelheid als een pudding in elkaar, ik haalde zelfs geen 25 km/uur meer. Ik voelde me totaal leeg en had honger als een paard. Nochtans had ik onderweg 2 bidons van 500 ml sportdrank leeggedronken en 1 gelletje. Ik wist wel dat ik een snelle stofwisseling had maar dat mijn koolhydratentekort zo manifest kan optreden tijdens een weliswaar stevige fietstraining vind ik wel niet erg bemoedigend. Thuis aangekomen sloeg ik meteen als een halve gek 12 boterhammen naar binnen, een halve liter chocomelk en een snickers, Ik zal er dus volgende woensdag meer aandacht aan moeten besteden. En sowieso zullen de eerste weken/maanden zwaar worden. Ik heb het fietsen altijd stiefmoederlijk behandeld en betaal daar nu het gelag voor. Maar waar je niet van dood gaat, daar wordt je hard van. Alhoewel, die zadelpijn moet voor mij alvast niet meer terugkomen ...
Van spierkrampen of wat dan ook had ik de volgende dag totaal geen last. Dat was dus al een meevaller. 's Avonds ben ik met de joggingclub heel rustig een uurtje gaan loslopen. En morgenmiddag zal ik weten wat mijn zwemniveau is tegenover de andere aanwezigen van het CMC-team. Hopelijk ben ik ook nu weer niet het kneusje van de groep.
Om progressie te blijven maken tijdens duatlon- en triatlonwedstrijden was het absoluut noodzakelijk om mijn trainingen intensiever en specifieker te gaan maken. Ook de beleving naar wedstrijden toe kon een pak beter. Nu was ik heel vaak in mijn eentje aan het trainen en miste soms wel de steun en spirit van medesporters om zo samen naar een wedstrijd toe te groeien. Ook na de wedstrijden miste je vaak een klankbord waar je het relaas van de wedstrijd aan kwijt kon. Waarschijnlijk is dat ook de hoofdreden waarom ik indertijd deze blog heb opgestart ...
Bijgevolg was ik al een aantal maanden op zoek naar een team. Belangrijk was uiteraard dat het in de buurt moest zijn van Kasterlee, liefst geen mastodont met over de honderd leden en vooral een club waar je niet werd doodgeslagen met afspraken en regels tot in het oneindige ... en waar je - binnen je eigen mogelijkheden - samen met anderen steeds nieuwe doelstellingen en uitdagingen kan aangaan.
Via de organisatie van de winterduatlon in Retie kwam ik te weten dat er recentelijk een nieuwe duatlon- en triatlonploeg in Dessel werd opgericht. Na afloop van de duatlon raakte ik in gesprek met een teamlid en na wat mails heen en weer besliste ik om op hun aanbod in te gaan om dit jaar deel te nemen aan de groepstrainingen. Benieuwd of ik mij als H40 nog kan weren tegen dat voornamelijk jonge geweld.
Woensdag maak ik mijn vuurdoop bij het CMC-Team tijdens een fietstraining van een 3-tal uur en vrijdagmiddag probeer ik er ook bij te zijn in Geel voor mijn (eerste) zwemtraining. Hopelijk het begin van nog vele jaren aangename sportbeleving in een inspirerende omgeving. Het gevoel zit alvast goed !
De voorbije week werd er uiteraard ook nog individueel getraind en aangezien de weergoden gunstig gezind waren moest er niets aan het vooropgestelde trainingsschema worden gewijzigd : dinsdag loopsessie van 1 uur met de JCK, woensdag 2 km zwemmen in Schaarbeek-bad, donderdag 2 x 60 minuten lopen van - en naar garagist in Retie bij 22°, zaterdag 2 x 20 minuten intensieve looptraining en zondag 65 km gefietst (3 x fietsparcours triatlon van Geel) en aansluitend 4 km gelopen.
Door de hevige kramp tijdens de winterduatlon afgelopen zondag in Retie was het de eerstvolgende dagen onmogelijk om deftig te stappen, laat staan te lopen. Even vreesde ik voor een spierscheur maar eens in beweging verminderde de pijn wel dus dat stemde me alvast gerust.
Dinsdag werd er 2 x 60 minuten op de koersfiets gereden. Ik maakte van het goede weer gebruik om het fietsparcours van de triatlon van Geel begin mei te verkennen. Deze loopt gedeeltelijk gelijk met de jaarlijkse Powerman Duatlon die begin augustus wordt georganiseerd. Woensdag en vrijdag werd er in Schaarbeek-bad gezwommen, telkens 48 baantjes oftewel 1,6 kilometer. Ook donderdag maakte ik 2 x 60 minuten op de MTB vol. Ik reed opnieuw het fietsparcours van de winterduatlon van Retie nu dat nog fris in mijn geheugen zit. Zaterdag liep ik pas mijn eerste kilometers van de afgelopen week maar dan wel meteen 105 minuten aan een extensief looptempo à 11 km/uur. De kuitspieren speelden mij absoluut geen parten meer dus dat lijkt alvast allemaal terug op zijn plaats te zitten . Uiteindelijk heb ik wel meer dan 4 dagen (of ruim 96 uur) moeten recupereren van die kramp vooraleer terug pijnloos te kunnen lopen, lijkt me wel vrij lang ...
Minder goed nieuws kreeg ik deze week van Bike-Improvement bvba, het bedrijf waar ik mijn tijdritfiets eind oktober 2013 heb besteld. Normaliter zou het frame vanuit Italië half februari 2014 worden geleverd, dan weer half maart en de vooruitzichten nu zijn pas eind maart. Italianen en afspraken, het zal waarschijnlijk nooit een goed huwelijk worden ...
Zondagmorgen stond ik stijf van de zenuwen voor deze wedstrijd. Ik weet niet waarom - ik had mezelf op voorhand alvast geen grote objectieven vooropgesteld - maar waarschijnlijk zullen mijn vorige crossduatlon-wedstrijden er wel veel mee te maken gehad hebben. Zowel mijn deelnames in Geel-Bel en Lille (2012) en opnieuw Lille (2013) waren nu niet meteen een groot succes te noemen. Vooral het fietsgedeelte was telkens dramatisch te noemen met valpartijen à volonté en het gevoel één van de traagste van de ganse bende te zijn (helaas niet alleen het gevoel, ook de uitslagen achteraf bewezen dat telkens vrij pijnlijk ).Maar zoals eerder gezegd zijnde, ondertussen een nieuwe MTB 29" aangeschaft en de eerste ervaringen waren alvast zeer positief te noemen.
Omstreeks 14.30 uur werd onder een stralende zon het startschot gegeven voor 2 lussen van elk +/- 2,25 kilometer. De eerste kilometer werd vlot in 3.57 minuten gelopen. De volgende kilometers gingen weliswaar iets trager maar met een gemiddeld looptempo van 4.07 min/km dook ik de wisselzone in. Doel was onder de 4.10 min/km te blijven dus dat opzet was alvast geslaagd.
In de wisselzone zat ik al meteen in de verkeerde rij (er waren er maar 2 dus snugger was dat niet van mij) en de schoenenwissel duurde naar mijn gevoel weer een eeuwigheid en 3 dagen. De eerste lus van 10 kilometers fietste ik in een zetel. In een klein groepje van 5 deelnemers draaiden we soepel rond tussen de 25 en 30 kilometer/uur. Ik kon me tijdens die eerste lus enkel op een klein stuurfoutje betrappen en was dus hééél tevreden met deze progressie. Mijn Bulls Black Adder Team 29" is echt een superaanschaf. Ik kleef nu als het ware op de grond en slipte geen enkele keer weg bij het nemen van bochten. Wat een verschil met mijn 26" ! En met welk een gemak draai je vlot 25 km/uur en meer. Echt een verademing tegenover mijn 3 vorige crossduatlons.
Ook de 2de lus van 10 kilometer begon bemoedigend. We haalden bijna enkele voorgangers in net voordat we een singletrack indoken. Een jonge gast die voor mij reed kwam net voor de top van een helling tot stilstand. Ik zat er pal achter en moest bijgevolg heel snel uit mijn klikpedalen springen. Hierdoor schoot er in mijn rechterkuit een knoert van een kramp. Ik hield het niet meer uit van de pijn en moest mij plat op de grond leggen om de kramp tegen te gaan. Ondertussen staken een tiental achtervolgers mij weer vrolijk voorbij. Ik moet wel zeggen dat haast iedereen vroeg of het ging. Waarschijnlijk wel enkel uit beleefdheid maar ze doen het dan toch maar.
Ik was al blij dat ik na pakweg een minuut afzien terug op mijn fiets kon springen. Vanaf dat moment reed ik meer op safe: niet te gek meer doen want wat als die kramp opnieuw opduikt vb tijdens de wissel fietsen-lopen ? Toch lukte het me om nog een 5-tal voorgangers terug in te halen. Ook de wissel ging vrij vlot. Ik zorgde er wel voor dat ik mijn fietsschoenen niet uittrok maar de klevers voldoende ver opende. Je moet het nu ook niet gaan zoeken ...
Tijdens mijn eerste meters bij het lopen (ditmaal 1 lus van 2,25 km) voelde ik nog duidelijk de plek waar de kramp had gezeten. Ik kwam dus voorzichtig op gang maar haalde toch een 8-tal lopers weer in. Zelfs werd ik ook door 2 gasten ingelopen dus uiteindelijk aantal plaatsen winst +6. Achteraf gezien liep ik die laatste lus in gemiddeld 4.27 min/kilometer. Met een streefdoel van 4.30 min/km dus ook hier opzet geslaagd.
Uiteindelijk kwam ik binnen in een tijd van 1 uur 24 minuten en 13 seconden, wat overeenkomt met een 73ste plaats op 133 solo's die finishten en een 23ste plaats op 40 deelnemers bij de H40. Wat het lopen betreft kan ik de snelheid van 14 à 14,5 km/uur opnieuw bevestigen. Ook het fietsen is eigenlijk zeer goed meegevallen. Wel jammer van die kramp die me toch vlug 1,5 minuten heeft gekost en dus ook 4 plaatsen binnen de categorie H40. Maar mekkeren hierover is het laatste wat ik nu ga doen. Ik heb aan deze wedstrijd een heleboel zelfvertrouwen overgehouden en sta volgend jaar zeker opnieuw aan de start van deze zeer aangename wedstrijd. Ik ken het fietsparcours nu en probeer dat de komende maanden zeker te onderhouden. Doel daarbij wordt om mijn tijd van dit jaar dan toch met enkele minuten scherper te stellen.
In bijlage het trainingsschema van de maand februari 2014. Ik probeer er een gewoonte van te maken om mijn activiteiten maandelijks op mijn blog te rapporteren.
En nu aftellen naar eerste (winter)duatlon van het jaar in Retie
Zowel donderdag, zondag als dinsdag werd er pittig getraind met de MTB. Telkens tochten van +/- 35 km en bij aankomst thuis meteen in de loopschoenen springen en afsluitend 2,5 km lopen. De kuitspieren zijn er gek op . Zaterdag hield ik het enkel bij een looptraining van 14 km maar eigenlijk wel sneller gelopen dan de bedoeling was en dat is ook niet altijd goed. Maar ik mag conditioneel zeker niet mopperen. De blessure aan mijn linker achillespees is nu helemaal verleden tijd en ik recupereer heel goed de dag na een training (lees: geen stramme spieren).
Mijn mountainbike heb ik nu goed 10 dagen in bezit. Ondertussen staan er al 175 km op de teller en dus mag ik nu wel stellen dat hij ingereden is. Eerste conclusie: ik had me al veel vroeger een 29" moeten aanschaffen. Mijn ervaring met een 26" was dat ik het gevoel had bovenop die fiets te zitten waardoor ik voortdurend in de bochten weggleed. Nu ligt mijn zwaartepunt verhoudingsgewijs lager en dat zal ik geweten hebben: de 29" plakt tegen de ondergrond. Tweede conclusie: de 29" is een pak sneller, volgens mij een verschil van snel 2 km/uur. Terwijl ik vroeger moest trekken en sleuren om op vrij zware zandstroken 23 km te halen, rijd ik nu vrij soepel naar 25 km en meer. Hopelijk kunnen al deze vaststellingen tijdens mijn winterduatlon in Retie worden bevestigd.
Eerste doel zondag is om mij te amuseren. MTB-wedstrijden zijn niet echt mijn ding want technisch ben ik een ramp. Ik beschouw dit soort wedstrijden dus meer als "spielerei". Belangrijk is wel de omschakeling van fietsen naar lopen goed te verteren. In het verleden werd ik daarbij meermaals met serieuze krampen overvallen. Tijdens de afgelopen drie trainingen had ik daarvan echter totaal geen last en liep ik de 2,5 km toch steeds met een comfortabel gevoel rond de 4.35 min/km. Voor dat looptempo tijdens de afsluitende lus wil ik zondag alvast tekenen.
Gisteren stond mijn derde wedstrijd van 2014 op het programma. Alhoewel, het was een half mirakel dat ik aan de startlijn stond. Dinsdagavond halverwege de training met de JCK schoot er iets in mijn linker achillespees. De dagen nadien kon ik met moeite een trap op terwijl gewoon wandelen totaal geen probleem was. De tempo-interval die voor woensdag was voorzien werd veiligheidshalve geannuleerd. Ook donderdag en vrijdag werd er geen meter meer gelopen, enkel nog zwemmen en fietsen. Vrijdagmorgen was er nog niet meteen beterschap te bespeuren en daarom schatte ik mijn deelname aan de wedstrijd nog maar in op 30%. Om het genezingsproces ietwat te versnellen heb ik die dag 3 ontstekingsremmers genomen en tegen 's avonds was de zeurende pijn gelukkig ook weg.
In Lier leek het of er weer iets gratis werd weggegeven. De 10 kilometer alleen al puilde uit met maar liefst 417 (!) deelnemers, over de 3 afstanden zelfs meer dan 900 lopers. Tijdens de opwarming voelde ik wel nog wat hinder aan mijn linkerenkel en was er dan ook niet helemaal gerust in. Het was dus hinken op 2 gedachten : enerzijds opnieuw in de buurt van mijn PR van vorige maand eindigen en anderzijds ervoor zorgen dat ik na de wedstrijd niet helemaal voor weken in de lappenmand zou liggen.
Aan de startlijn stond ik op de derde rij. Ik kon, als ik mijn arm uitstak, mijn hand op de schouder van Chris Gommers leggen, m.a.w. dicht bij de grote jongens (Chris zou uiteindelijk 5de worden). De start was verschroeiend. De eerste kilometer liep ik in 3.57 minuten en dus veel te snel voor mijn kunnen. Ik probeerde een groepje te vinden waartussen ik mij kon nestelen zodat ik zeker niet alleen in de volle wind terecht zou komen eens we naast de Nete liepen. De eerste 3 kilometer liep ik in 12 minuten en 21 seconden. Exact 4 seconden sneller dan tijdens mijn vorige deelname in Lier en tot op heden snelste wedstrijd ever. Perfect op schema dus voor een nieuwe PR. Alleen liep het groepje waarin ik was verzeild geraakt net iets te hard voor mijn kunnen. Een tempo van 4.06 min/km is momenteel toch nog te hoog gegrepen.
Na ruim 6 kilometer kregen we de wind vol in de rug. Ik hoopte om de laatste kilometers mijn motor opnieuw te kunnen doen aanslaan en zo nog vele lopers voor mij te in te halen. Ik had er toch pakweg een 20-tal in het vizier maar op een vijftal na lukte het me niet meer om nog iets gedaan te krijgen. De laatste kilometers moest ik zelf nog volle bak geven om het tempo aan te houden want het begon allemaal wel serieus stroef te lopen bij mij. Ik vrees het gevolg van de te snelle eerste kilometer. Op mijn linkerenkel kan ik het alvast niet steken want daar had ik (gelukkig) geen moment hinder van.
Uiteindelijk kwam ik binnen als 89ste in een tijd van 42 min en 33 seconden, gemiddeld 4.15 min/km ofwel 14,1 kilometer/uur. Dat is helaas wel 39 seconden boven mijn PR maar we onthouden ook het positieve en dat is dat ik de progressie van de laatste maanden heb kunnen bevestigen tijdens een wedstrijd door opnieuw onder de 4.20 min/km te duiken. Als ik dit de volgende maanden weet vast te houden dan kan ik mijn besttijden in heel wat andere loopwedstrijden scherper stellen. En dat is wel een motiverend vooruitzicht.
Enkele weken geleden heb ik mijn Trek 8500 wielmaat 26" na 24 maanden trouwe dienst van de hand kunnen doen via kapaza.be. Tijd dus (en opnieuw plaats in de garage) voor iets anders. Na eerder opzoekwerk kwam ik uit bij Bulls, een Duitse fabrikant die één van de eerste was met de introductie van de 29"er en gekend staat om de goede afmontering van hun gamma.
Bedoeling was om voor de Black Adder - model 2014 te gaan. Maar gezien de levertijd van ruim 6 weken - en ik hierdoor de (eerste) winterduatlon in Retie aan mijn neus voorbij zag gaan - toch maar geopteerd voor het model 2013. Enige toelichting echter, het gaat hier niet meer over de Black Adder maar wel degelijk over de Black Adder Team, amper 9 kg droog aan de haak en hét paradepaardje van Bulls onder de hardtails waarvan de catalogusprijs een pak boven mijn budget zit. Maar alsnog aan een sterk gereduceerde prijs kunnen kopen.
Natuurlijk wilde ik dat beest meteen gaan temmen in zijn biotoop. Na aankomst thuis mijn fietskledij aangetrokken en richting Retie gereden om het Prinsenpark en omgeving onveilig te maken en al eens te gaan proeven van het parcours van de winterduatlon op 9 maart. Een ding is zeker, op deze MTB zal ik het die dag niet meer kunnen steken als ik niet vooruit geraak of weer eens op mijn bek ga, getuige ook de onderstaande specificaties:
Wedstrijdverslag veldloop Boer Van Ballaer editie 2014
Zoals reeds eerder aangegeven had ik nog nooit eerder deelgenomen aan deze veldloop. Het parcours bestond uit minstens 80% veldwegen vol putten en kuilen vol met water en glibberige modderstroken, kortom ... heavy stuff. Maar wat me nog het meest verbaasde bij de start was de bijzonder magere opkomst. Over de 4 afstanden (3,3 - 6,5 - 9,7 en 12,9 km) bleken achteraf slechts 36 (!) deelnemers te zijn afgezakt naar de Kastelse Kayak Klub. Niet dat het de voorbije jaren daar een overrompeling was - verre van - maar toen kon men blijkbaar toch rekenen op een 60-tal lopers waaronder een aantal plaatselijke toppers zoals Jan Dams en Tony Goossens om er maar enkele op te noemen. Vandaag was - ondanks een aangenaam winterzonnetje - van die gasten geen spoor te bespeuren.
Omstreeks 14 uur werd het startschot gegeven. De eerste 1/2 kilometer werd tegen 15 km/uur gelopen zodat ik in zesde positie het veld indook. Daar besefte ik al snel dat een snelle toptijd er niet inzat wegens de zware ondergrond. Ik haalde in de volgende 500 meter nog 2 gasten in ... en dat was het dan. De rest van de wedstrijd liep ik godgans alleen en gelukkig dat Grietje en Sander nog naast de kant stonden om mij aan te moedigen of ik dacht gelijk dat ik een intensieve training aan het afhandelen was. Halverwege kreeg ik nog het gezelschap van Eddy Buyckx die me met de fiets even begeleidde op de enige verharde strook van het parcours. De eerste ronde liep ik in een snelle 13 minuten en 40 seconden. Op dat moment lag ik in vierde positie, achter het ongenaakbare duo, waaronder Bart Van Nijlen, die voor de 12,9 km gingen en de eerste loper van de 3,3 km. De tweede ronde ging wel een pak moeizamer bij mij. Het voortdurend temporiseren (slalommen tussen de waterplassen) lag me niet zo en ik was ook bang om een voet om te slagen in de vele kuilen waardoor het ganse voorseizoen in het water dreigde te vallen. En natuurlijk ook omdat ik niemand in mijn rug voelde en ik ongewild begon te consolideren .. mijn eerste plaats tijdens een loopwedstrijd kon en mocht me niet meer ontglippen !
Uiteindelijk klokte ik af op 27 minuten en 49 seconden oftewel een gemiddeld looptempo van 4.21 min/km. Vooraf had ik nog stilletjes gehoopt op een tijd rond de 4.15 min/km maar dat was op dit zware parcours vandaag geen haalbare kaart voor mij. Mijn allereerste plaats tijdens een officiële wedstrijd maakte natuurlijk veel goed. Eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat er ook maar 12 deelnemers waren voor de 6,5 km. Daaronder - met alle respect - 3 dames en 3 zestigplussers maar dat is natuurlijk niet mijn probleem, het zijn de afwezigen die ongelijk hebben. Maar ik besef dat dit wel eens "One's in a lifetime" zou kunnen zijn. In de gezellige maar gedateerde kantine van de KKK werd achteraf samen met Bart Van Nijlen, Paul Keyenberg en Eddy Buyckx nog wat nagekeuveld en mocht ik onverhoopt ook nog een gouden plak in ontvangst nemen. Zo wil ik mijn zondagen regelmatig kunnen afsluiten .
Vorige zondag werd een verkorte tempo-interval afgewerkt. Mijn verkoudheid speelde me nog veel parten want ik hoorde mijn ademhaling als een echo in mijn rechteroor piepen . Vandaar maar 10 sprintjes van 150 meter bergop in plaats van de verhoopte 15. Maandag en woensdag stonden respectievelijk 35 minuten op de hometrainer en 2 km zwemmen op het programma. Dinsdag eindelijk nog eens tijd gevonden om met de joggingclub een uur mee te lopen tegen een pittige 12 km/uur. Die hebben de afgelopen weken dus ook niet stil gezeten . Donderdag en zondag telkens 2 x 4 km tegen een intensief tempo van rond de 13 km/uur gelopen. En zaterdag tot slot een lange duurloop van 90 minuten over 17 kilometer.
Tegen het einde van week behoort de verkoudheid nu echt helemaal tot het verleden. Toch ruim 2,5 weken last gehad en vandaar vandaag gepast voor de Valentijnjogging in Lichtaart, hier bij ons de Milaan-San Remo van het joggingseizoen. Normaliter was mijn volgende wedstrijd de 10 kilometer in Lier op 22 februari maar ik probeer zondag 16 februari toch ook eens aan de Boer Van Ballaer veldloop meer te doen. Die klassieker wordt al jarenlang vlak voor mijn deur georganiseerd maar tot op heden wist ik uit te blinken door afwezigheid. Het parcours bestaat uit lussen van telkens 3,3 kilometer. Ik neem mij voor om voor 2 lussen te gaan. Kwestie om de week nadien nog wat jus in de benen over te hebben want als ik daar in Lier mijn PR wil verbeteren zal ik over hele goede papieren moeten beschikken. Hopelijk val ik volgende week al niet door de mand.
In bijlage het trainingsschema van de maand januari 2014. Ik probeer er een gewoonte van te maken om mijn activiteiten maandelijks op mijn blog te rapporteren.
Sinds een 10-tal dagen heb ik serieus af te rekenen met een al lang aanslepende luchtwegeninfectie maar na een equivalent van "10 volle zakdoeken" is het ergste (hopelijk) nu wel achter de rug. Wel nagenoeg elke dag getraind maar aan een zeer lage intensiteit.
Zaterdag was het nog eens tijd voor een langere duurloop van minstens 75 minuten. Bedoeling was om mijn traditionele parcours richting Prinsenpark te lopen maar in laatste instantie besliste ik om de nieuwe Noord-Zuid verbinding tussen Kasterlee en Geel eens uit te proberen.
Bedoeling was om via de Kempenstraat onder de tunnel te geraken maar die was met dranghekken nog afgesloten. Als je echt wil kan je er wel door maar aan de andere kant zag ik wat mannen in uniform rondlopen (bleken achteraf de gasten van de brandweer te zijn) dus liep ik er mijn wijselijk over.
Eens over de tunnel zag je de aangelegde snelweg kilometers ver tussen de velden en weiden. Via een doorgang aan een zijweg van het Masureel Centrum kwam ik op de splinternieuwe rijbaan terecht. Ik liep nu helemaal alleen richting Geel en dat had wel iets surrealistisch. Na een aantal kilometer zag ik in de tegenovergestelde richting een andere loper opdagen. Ik was dus niet alleen op de wereld. Aan de nieuwe brug over het kanaal moest er wel pittig geklommen worden. Na nog eens 2 kilometer kwam ik dan uiteindelijk aan de ring van Geel uit waar binnen een drietal weken de ganse ontsluiting een feit zal zijn.
Na een korte pauze keerde ik op mijn stappen terug richting Kasterlee. Door de verkoudheid had ik best wat last bij het ademhalen en liep het daardoor niet echt vlot allemaal. Uiteindelijk toch bijna 17 kilometer op de teller na iets meer dan 90 minuten lopen. Hopelijk kan ik volgende week terug ietwat pittiger beginnen te trainen.
Afgelopen weekend zijn Grietje en ik over de plas getrokken voor een korte citytrip naar Londen. Het was de eerste keer dat ik er kwam en hield een erg positieve indruk over aan deze wereldstad. Proper (graffiti in de underground, niet gezien, en wat een positief verschil met Brussel !), sterk georganiseerd en respect voor autoriteit, en daardoor ook heel veilig aanvoelend. Ook op sportief vlak moet ik mijn mening over Engelsen (althans de Londenaars) herzien. Waren het nog de naweeën van de Olympische Spelen die er in 2012 even thuishielden, ik weet het niet, maar er werd daar duchtig wat afgelopen in parken en naast de Thames. En terwijl het er alles behalve warm was - normaal voor de tijd van het jaar - liepen die daar dan ook nog eens in singletjes en korte broeken. Je kreeg er - alleen al van er naar te kijken - koude rillingen van.
Het was niet meteen de bedoeling om in Londen op sportief vlak bergen te verzetten, een vervelende verkoudheid met bijhorende nevenverschijnselen hinderde me daar trouwens teveel bij. Zondagmorgen nam ik toch even de tijd om een halfuur in de fitnissruimte van ons hotel te vertoeven. Ik zat daar op een hometrainer en haalde maar geen snelheid tot ik doorhad dat ik daar rekening moest houden met miles (= 1,6 km) en dus niet met kilometers .
Maandagmorgen liet ik de wekker extra vroeg aflopen. Ik trok mijn loopschoenen aan (had die toch maar veiligheidshalve meegenomen) en liep via Euston Street naar de dichtsbijgelegen groene long, Regent's Park. Van en naar het park moest ik slalommen tussen een mensenzee in maatpak die op weg waren naar het werk. Maar niemand die daarvan opkijkt. Ik vroeg me op dat moment ook af hoe gezond het wel is om in een stad rond te gaan hollen, net naast één van de drukste verkeersaders van de stad.
Eenmaal aangekomen in het park begon ik was lussen te trekken zonder de oriëntatie uit het oog te verliezen. Dat park was zo groot dat je er al snel in verloren kon lopen. En zoals eerder gezegd, kiplekker voelde ik me alles behalve, maar ik wilde toch mijn loop via GPS kunnen vereeuwigen (zie ook bijlage hieronder). Je loopt namelijk niet elke dag in zulk een metropool als Londen. En zeg nu zelf: lopen in Regent's Park te Londen klinkt toch iets spectaculairder dan pakweg de bossen van Kasterlee of het stadspark van Turnhout .
2014 ingezet met waanzinnige tijd in Lier op de 10 kilometer !!!
Vrijdagavond had onze Rik nog afgemeld voor de wedstrijd van zaterdag wegens last van een kramp. Zelf voelde ik mij ook niet echt super als gevolg van een geïrriteerde keel en de bijhorende randverschijnselen. Zaterdagmorgend lag mijn hartslag daardoor 3 à 5 slagen/minuut hoger dan normaal. In eerste instantie spookte het door mijn hoofd om ook forfait te geven, maar omdat het op dat moment (nog) ideaal loopweer was (winterzonnetje, geen wind en een temperatuur rond de 8 graden) hakte ik de knoop rond 10 uur door en besliste om dan toch maar te gaan. Anders zou mijn volgende wedstrijd pas 22 februari worden en dat leek me nog een eeuwigheid.
Iets voor 12 uur reden Grietje en ik richting Lier. Op de autostrade trok alles dicht en iets verderop vielen de eerste druppels. Na goed een kwartier viel de regen met bakken uit de hemel. De temperatuur zakte daardoor naar 5 graden en ik zag de wind bij momenten fel opsteken. Zou ik dan toch de verkeerde beslissing genomen hebben en was het niet beter om terug te keren richting Kasterlee ?
Rond 12.45 uur kwamen we aan in Lier. Het was weer een drukte van jewelste. Ik draaide de wagen via het fietspad op een grasveld naast de parking. Zoeken naar een vrije plaats was een utopie. Het duurde niet lang af het hele grasveld stond vol met geparkeerde wagens. Ik haalde vlug mijn nummer af en wachtte nog een kwartier in de auto. Het was behoorlijk fris geworden maar gelukkig bleef de regen achterwege. Het moest ook wel want ik had geen regenjasje meegenomen voor tijdens het lopen.
Eerst vertrokken die van de 1/2 marathon. Daarbij Frans, Eddy en Guy van de JCK. Tien minuten later waren wij aan de beurt. De eerste 3 kilometer werden vlot tegen 14,5 km/uur gelopen. Behoorlijk snel maar ik lette er wel op dat ik mij niet opblies en hield wat in. Daardoor kwam ik even alleen te zitten. Op pakweg 30 meter voor mij zag ik een dame die het groepje waarin zij liep moest lossen. Langzaamaan haalde ik haar in. We kwamen nu naast de Nete waar de wind toch weer behoorlijk parten speelde. Na pakweg 5 kilometer had ik de vrouw ingehaald en liet haar meteen ter plaatse. Ze vocht wel voor wat ze waard was want ik hoorde ze aanklampen. We sloegen kort een babbeltje maar toen concentreerde ik mij terug op de wedstrijd. Op dat moment liep ik tegen een gemiddelde van 4.13 min/km.
Opnieuw haalde ik enkele voorgangers in op het moment wij terug de wind in de rug kregen, pakweg 3 kilometer voor de eindstreep. Alhoewel ik een toptijd aan het neerzetten was voelde ik mij enorm goed. Mijn ademhaling perfect onder controle, niets van krampen, enkel de laatste kilometer het begin van een slapende (rechter)voet. Op iets minder dan 2 kilometer van het einde liep ik (achteraf gezien in de rangschikking) nog de eerste vrouw van de wedstrijd voorbij. In de laatste kilometer wist ik 2 deelnemers in te halen en in een ultieme eindjump klopte ik in dezelfde tijd nog een gast van 15 jaar jonger op de meet.
Mijn eindtijd loog er niet om : 41 minuten en 54 seconden en knap 58ste van de 316 finishers. En niet te vergeten dat dit zeer goed bezette wedstrijden zijn in Lier met tal van toppers op Vlaams niveau. Terwijl ik in een vorig verslag niet verwachtte om onder de 43 minuten te kunnen duiken deed ik daar zelfs nog ruim 1 volle minuut vanaf. De magische grens van 14 km/uur werd hiermee definitief verpulverd met een gemiddelde van 14,3 km/uur oftewel 4.11 min/km.
In de aankomstzone kwam ik ook nog de dame tegen die een 2-tal kilometer bij mij had aangepikt vooraleer ik ze nog bijna een minuut achter mij liet in de rangschikking. Ze vertelde me dat dit voor haar een training was want dat haar core-business eigenlijk de hele (!) triatlon is. Thuis aangekomen heb ik haar aan de hand van de einduitslag een naam kunnen geven (An De Both) en via www opgezocht. Blijkt dat ze eind 2013 de Ironman van Wales op haar naam heeft geschreven en door haar goede prestaties over gans 2013 zodoende geselecteerd is voor de triatlon der triatlons, de Ironman in Hawaï. Het is dit kaliber van atleten dat ik ondertussen al achter mij kan laten. Nice to know .
We zijn amper 9 dagen ver in 2014 en binnen 2 dagen staan we alweer voor onze eerste wedstrijd van het jaar in Lier. Ik had me eerder voorgenomen om sinds mijn vorige wedstrijd op 21 december meer op snelheid te trainen en heb meteen de daad bij het woord gevoegd met 2 intensieve trainingen van 2 x 4 km op 10 dagen en met enkele dagen later afsluitend een tempo-interval.
Voor dat laatste trainingsonderdeel zoek ik zoveel mogelijk variatie op omdat dit soort trainingen op zich niet echt ontspannend te noemen zijn. Zo breek ik alvast de sleur. Deze week koos ik ervoor om vlak bij mij in de buurt 150 meter bergop te sprinten en dan in 1,5 minuten terug rustig loslopend naar beneden en zo 15 keer achter elkaar. Zoiets doe ik wel in het donker als er weinig volk op de baan is, kwestie van zo min mogelijk rare blikken toegeworpen te krijgen .
Zaterdag dus opnieuw de 10 km in Lier. De laatste keer over die afstand dateert weeral van 12/01/2013. Toen liep ik het vernieuwde parcours voor de eerste keer in 43 min en 51 seconden. Zowiezo ga ik opnieuw voor een verbetering van die tijd maar blijf realistisch en vrees dat een tijd onder de 43 min toch (nog) iets te hoog gegrepen zal zijn.
Hopelijk speelt de wind ons ditmaal niet zoveel parten als tijdens de 10 miles van 3 weken geleden. De voorspellingen zijn alvast positief. Ook onze Rik waagt nog eens een poging. Benieuwd of hij de feestdagen goed is doorgekomen.
Trainingsschema voor de maand december en jaartotalen 2013
In bijlage het trainingsschema van de maand december 2013. Ik probeer er een gewoonte van te maken om mijn activiteiten maandelijks op mijn blog.te rapporteren.
Daarstraks ook eens een rapport getrokken via Garmin Connect : er werd over gans 2013 ruim 1.800 km ver gelopen, 1.500 km gefietst en +/- 80 km gezwommen.
Nu het jaareinde nadert kunnen we al vooruitblikken op 2014. Belangrijkste doelstelling is om alles in gezonde omstandigheden af te werken. Ik bemerk dat ik de laatste weken meer dan mij lief is wordt geconfronteerd met een lage rugpijn. Vandaag had ik eigenlijk een tempo-interval ingelast maar heb dat wijselijk vervangen door een fietstraining op de hometrainer van 35 minuten (10 minuten stand 1, 10 minuten stand 2, 10 minuten stand 3 en uiteindelijk terug 5 minuten losrijden op stand 1). Ik heb me zelfs laten overhalen door Grietje om eens bij haar osteopaat langs te gaan. Nu donderdag heb ik er een afspraak en kan dan Rob Woestenborghs himself eens in levende lijve ontmoeten. Voor degene die hem niet kennen (shame on you) zou ik zeggen, google maar eens ....
De eerste 4 maanden heb ik mij voorgenomen om vier 10-kilometerwedstrijden te lopen, 3 in Lier en 1 in Zandhoven. Bedoeling is om mijn snelheid verder op te drijven naar een range tussen gemiddeld 4.10 en 4.15 min/km. Nu slalom ik al maanden rond de 4.18 en 4.23 min/km over die afstand. Vanaf mei staat dan de eerste 1/8 triatlon (Geel) op het menu. Ook in juni (Retie) en augustus (Lommel en Balen) waag ik mij aan dit soort wedstrijden, tussendoor aangevuld met loopwedstrijden in de nabije omgeving. Vanaf september staan dan opnieuw de langere afstanden op het programma waaronder de 28 km van Vorselaar (als voorbereiding op) de marathon van Eindhoven (oktober) en de 1/2 marathon van Kasterlee (november).
Als en alleen als alles tot en met augustus met de nodige progressie wordt verteerd waag ik mij misschien in december aan de ultieme wedstrijd hier in mijn woonplaats, de winterduatlon van Kasterlee, alias de Hel van Kasterlee. Maar dat zie ik dan wel, hoofdzaak in 2014 zijn mijn triatlonwedstrijden en vooral het fietsonderdeel. Daarvoor laat ik niets aan het toeval over maar later meer hierover ...
Nieuwe PR tijdens 10 Miles Lier ondanks stevige tegenwind
De natuurlopen in Lier lijken echt wel uit hun voegen te barsten. Terwijl je vroeger rond 13 uur nog gemakkelijk je wagen kwijt kon geraken vlak tegen de atletiekpiste kan je vandaag de dag met veel moeite om 12.45 uur enkel nog naast de ring van Lier terecht.
En douchen na de wedstrijd kan je al een hele tijd op je buik schrijven, toch zeker als je meedoet aan de langste afstand. Vandaag was dat de 10 miles, naast de 5 km en 10 km, die samen meer dan 800 starters naar Lier lokten.
Na wat zoeken stootten we dan toch nog gelukkig op een net vrijgekomen parkeerplaats. Samen met Grietje stapte ik naar de atletiekpiste op een goede 400 meter vanwaar wij stonden. Ik had nog een lange trainingsbroek aan en mijn vestje van de JCK. Het voelde door de snijdende wind ijzig koud aan. Ik zou zowiezo starten met handschoenen en een hoofdband maar wel met korte broek en zonder vestje. Dat zou ik in laatste instantie aan Grietje geven. In de aanloop naar de start van de 10 miles botste ik nog eens op Eddy Buyckx die ik al een hele tijd niet meer had gezien. Samen liepen we een aantal rondjes ter opwarming. Ik had me net voor de start tamelijk vooraan genesteld en zag daar ook nog "ouwe getrouwe" Bart Van Nijlen. Hij was présent - er zijn nog zekerheden in het leven - en dus kon het startschot worden gegeven.
De eerste 5 kilometers liep ik tegen een gemiddelde van 4.23 min/km. Best vlot maar ik wist dat het moeilijkste stuk er nog zat aan te komen: ruim 5 kilometer pal naast de Nete en frontaal wind op kop. Hier werd een goede tijd gemaakt of gekraakt. Ik zat in een klein groepje van een 6-tal lopers maar het tempo vooraan ging zienderogend naar beneden. Ik nam het commando over en probeerde naar een voorliggend duo te lopen in de hoop me daar aan te sluiten en verder geen kop meer te moeten trekken. Dat lukte al bij al aardig maar eenmaal bij dat duo aangekomen begonnen die ook de kat uit de boom te kijken. Ik voelde me echter goed en trok dan maar alleen verder. Voor mij liep nog een gast die me al eerder voorbij gelopen was maar opnieuw inhalen lukte me niet.
Na goed 9 kilometer was er een bevoorrading en daar nam ik mijn gelletje in. Ik liet me bewust terug inlopen want bij momenten was het net alsof je door de tegenwind stilstond. Op dat moment was het gemiddelde looptempo teruggevallen naar 4.27 min/km. Ik wist dat we de laatste 6 kilometer de wind als bondgenoot hadden want vol in de rug. Samen met een groepje van een 8-tal lopers gingen we de laatste 5 kilometer in. Het zouden 5.000 meter eindsprint worden want de wind blies ons als gekken vooruit. De afstand tussen 15 en 16 kilometer liep ik zelfs in 4 minuten rond oftewel een gemiddelde van 15 km/uur !!!
Na 1 uur 10 minuten en 29 seconden passeerde ik de eindstreep oftewel een gemiddelde van 4.21 min/km. Mijn target vooraf was een tijd van onder de 1 uur en 12 minuten dus dat werd met 1,5 minuten ruimschoots overtroffen. Mijn beste prestatie op de 10 miles werd met bijna 3,5 minuten scherper gesteld. Ik liep daarbij de 67de tijd van de 305 finishers.
Met een schitterend gevoel kan ik dus alvast sportief gezien reeds afscheid nemen van 2013. Ik heb dit jaar vooral mijn tijden op de langere afstanden opmerkelijk weten te verbeteren. Die loop ik nu bijna even snel als de kortere afstanden: zijn het nu 5 km-wedstrijden of 1/2 marathons, al mijn tijden liggen ergens tussen de 4.20 en 4.30 min/km. Om progressie te kunnen blijven maken zal ik dus de kortere afstanden sneller moeten leren lopen. Daar zal dus de eerstvolgende maanden het accent op komen te liggen.
Vandaag werd nog een rustige, afsluitende losloopsessie van 20 minuten afgewerkt. Daarmee zit ik in de laatste rechte lijn van mijn volgende wedstrijd, de 10 miles in Lier. Tegenwoordig kan/moet je daarvoor al via internet inschrijven wegens de grote stormloop aan deelnemers die dag.
De fut is er sinds de 1/2 marathon in Kasterlee wel wat aan het uitgeraken. Terwijl iedereen stilaan in kerststemming komt en de brievenbus tegenwoordig uitpuilt van de reclamefolders met niets anders dan eten en drinken, is het nu toch wat moeilijker voor mij om de focus op scherp te houden.
Het zal meteen ook mijn 19de wedstrijd van het jaar worden. Het is wel nog maar de 4de keer dat ik mij aan deze afstand van ruim 16 kilometer waag. De laatste keer dateert reeds van 26/11/2011. Toen deed ik er 1 uur 13 minuten en 51 seconden over wat indertijd voor mij al best een deftige tijd was. Ik hoop er nu zaterdag toch nog 2 minuten af te krijgen, dus een tijd van onder de 1 uur en 12 minuten. Hopelijk schat ik mezelf op dit moment niet te hoog in. Uitsluitsel binnen 48 uur.
Afgelopen zondag 8/12 heb ik nog eens deelgenomen aan een MTB-toertocht in mijn achtertuin, Geel-ten-Aard om precies te zijn. De wegen waren al bij al goed berijdbaar en ik heb er een toffe voormiddag van kunnen maken. In totaal toch ruim 50 kilometer gereden tegen een gemiddelde van 22,5 km/uur. Alleen werd nog maar eens bevestigd dat ik alles behalve een technische rijder ben. Geef me veldwegen à volenté maar van zodra er enig bochtenwerk aan te pas komt moet ik elk wiel voor mij lossen.
Maandag 9/12 werd er een snelheidstraining ingelast van 3 x 1000 meter en afsluitend 1 x 500 meter. Dinsdag liep ik een uurtje met de JCK. Daar kreeg ik te horen dat er een zware delegatie komt afgezakt naar de 10 miles in Lier volgende week. Dus in plaats van uitbollen zal ik daar nog zwaar aan de bak moeten om o.a. Joris Maes en Toon Biermans voor te kunnen blijven. Woensdag stond mijn wekelijkse zwembeurt op het programma en donderdag trainde ik 35 minuten op de hometrainer.
Vrijdag een welverdiende rustdag en zaterdag nog een pittige intensieve training van 2 x 6,5 km richting Prinsenpark in Retie en terug. Ik haalde vrij gemakkelijk een gemiddelde van 4.50 min/km. In mijn laatste 2 kilometer in Oosteneind kreeg ik evenwel nog het onaangekondigde (en onaangename) gezelschap van 2 Jack Russells die zodanig opgehitst waren en daardoor regelrecht naar mijn achillespezen vlogen. Ik moest mij gedurende 200 meter voortdurend omdraaien om die mormels uit mijn buurt te houden want anders had ik er gegarandeerd één aan mijn onderbenen hangen. Goed voor 1 keer maar als dat nog eens voorvalt zal ik "de politie, mijn vriend" eens contacteren.
Zondag 15/12 hield ik het bij een rustige duurloop van 90 minuten. Ik zat wel met een geblokkeerde nek en wat pijn in de onderrug. Veel kans dat dit nog het gevolg is van de bruuske bewegingen die ik maakte toen die 2 schotelvodden op 4 pootjes mij attackkeerden. Ik vertrok rond 10 uur en liep in tegenovergestelde richting als de deelnemers van de Hel van Kasterlee, een duatlonwedstrijd die volgende week zal plaatsvinden. Die maakten met hun MTB een parcoursverkenning. Als het de volgende dagen droog blijft zal het de eerste keer sinds jaren zijn dat de weergoden hen eens gunstig gezind zullen zijn. Maar op enkele dagen kan er natuurlijk nog veel gebeuren ...
Woensdagavond stond mijn allereerste training met het CMC-Team geprogrammeerd. Samen met Tom, Kristel en Arne startte ik voor mijn eerste fietskilometers in groep.
...
Door de hevige kramp tijdens de winterduatlon afgelopen zondag in Retie was het de eerstvolgende dagen onmogelijk om deftig te stappen, laat staan te lopen. Even vreesde ik voor een spierscheur maar eens in beweging verminderde de pijn wel dus dat stemde me alvast gerust.
. Uiteindelijk heb ik wel meer dan 4 dagen (of ruim 96 uur) moeten recupereren van die kramp vooraleer terug pijnloos te kunnen lopen, lijkt me wel vrij lang ...
Zondagmorgen stond ik stijf van de zenuwen voor deze wedstrijd. Ik weet niet waarom - ik had mezelf op voorhand alvast geen grote objectieven vooropgesteld - maar waarschijnlijk zullen mijn vorige crossduatlon-wedstrijden er wel veel mee te maken gehad hebben. Zowel mijn deelnames in Geel-Bel en Lille (2012) en opnieuw Lille (2013) waren nu niet meteen een groot succes te noemen. Vooral het fietsgedeelte was telkens dramatisch te noemen met valpartijen à volonté en het gevoel één van de traagste van de ganse bende te zijn (helaas niet alleen het gevoel, ook de uitslagen achteraf bewezen dat telkens vrij pijnlijk 
).Maar zoals eerder gezegd zijnde, ondertussen een nieuwe MTB 29" aangeschaft en de eerste ervaringen waren alvast zeer positief te noemen.
Zowel donderdag, zondag als dinsdag werd er pittig getraind met de MTB. Telkens tochten van +/- 35 km en bij aankomst thuis meteen in de loopschoenen springen en afsluitend 2,5 km lopen. De kuitspieren zijn er gek op 
. Zaterdag hield ik het enkel bij een looptraining van 14 km maar eigenlijk wel sneller gelopen dan de bedoeling was en dat is ook niet altijd goed. Maar ik mag conditioneel zeker niet mopperen. De blessure aan mijn linker achillespees is nu helemaal verleden tijd en ik recupereer heel goed de dag na een training (lees: geen stramme spieren).
Gisteren stond mijn derde wedstrijd van 2014 op het programma. Alhoewel, het was een half mirakel dat ik aan de startlijn stond. Dinsdagavond halverwege de training met de JCK schoot er iets in mijn linker achillespees. De dagen nadien kon ik met moeite een trap op terwijl gewoon wandelen totaal geen probleem was. De tempo-interval die voor woensdag was voorzien werd veiligheidshalve geannuleerd. Ook donderdag en vrijdag werd er geen meter meer gelopen, enkel nog zwemmen en fietsen. Vrijdagmorgen was er nog niet meteen beterschap te bespeuren en daarom schatte ik mijn deelname aan de wedstrijd nog maar in op 30%. Om het genezingsproces ietwat te versnellen heb ik die dag 3 ontstekingsremmers genomen en tegen 's avonds was de zeurende pijn gelukkig ook weg.
Enkele weken geleden heb ik mijn Trek 8500 wielmaat 26" na 24 maanden trouwe dienst van de hand kunnen doen via kapaza.be. Tijd dus (en opnieuw plaats in de garage) voor iets anders. Na eerder opzoekwerk kwam ik uit bij Bulls, een Duitse fabrikant die één van de eerste was met de introductie van de 29"er en gekend staat om de goede afmontering van hun gamma.
Zoals reeds eerder aangegeven had ik nog nooit eerder deelgenomen aan deze veldloop. Het parcours bestond uit minstens 80% veldwegen vol putten en kuilen vol met water en glibberige modderstroken, kortom ... heavy stuff. Maar wat me nog het meest verbaasde bij de start was de bijzonder magere opkomst. Over de 4 afstanden (3,3 - 6,5 - 9,7 en 12,9 km) bleken achteraf slechts 36 (!) deelnemers te zijn afgezakt naar de Kastelse Kayak Klub. Niet dat het de voorbije jaren daar een overrompeling was - verre van - maar toen kon men blijkbaar toch rekenen op een 60-tal lopers waaronder een aantal plaatselijke toppers zoals Jan Dams en Tony Goossens om er maar enkele op te noemen. Vandaag was - ondanks een aangenaam winterzonnetje - van die gasten geen spoor te bespeuren.
Vorige zondag werd een verkorte tempo-interval afgewerkt. Mijn verkoudheid speelde me nog veel parten want ik hoorde mijn ademhaling als een echo in mijn rechteroor piepen 
Sinds een 10-tal dagen heb ik serieus af te rekenen met een al lang aanslepende luchtwegeninfectie maar na een equivalent van "10 volle zakdoeken" 
Afgelopen weekend zijn Grietje en ik over de plas getrokken voor een korte citytrip naar Londen. Het was de eerste keer dat ik er kwam en hield een erg positieve indruk over aan deze wereldstad. Proper (graffiti in de underground, niet gezien, en wat een positief verschil met Brussel !), sterk georganiseerd en respect voor autoriteit, en daardoor ook heel veilig aanvoelend. Ook op sportief vlak moet ik mijn mening over Engelsen (althans de Londenaars) herzien. Waren het nog de naweeën van de Olympische Spelen die er in 2012 even thuishielden, ik weet het niet, maar er werd daar duchtig wat afgelopen in parken en naast de Thames. En terwijl het er alles behalve warm was - normaal voor de tijd van het jaar - liepen die daar dan ook nog eens in singletjes en korte broeken. Je kreeg er - alleen al van er naar te kijken - koude rillingen van.
Vrijdagavond had onze Rik nog afgemeld voor de wedstrijd van zaterdag wegens last van een kramp. Zelf voelde ik mij ook niet echt super als gevolg van een geïrriteerde keel en de bijhorende randverschijnselen. Zaterdagmorgend lag mijn hartslag daardoor 3 à 5 slagen/minuut hoger dan normaal. In eerste instantie spookte het door mijn hoofd om ook forfait te geven, maar omdat het op dat moment (nog) ideaal loopweer was (winterzonnetje, geen wind en een temperatuur rond de 8 graden) hakte ik de knoop rond 10 uur door en besliste om dan toch maar te gaan. Anders zou mijn volgende wedstrijd pas 22 februari worden en dat leek me nog een eeuwigheid.
Nu het jaareinde nadert kunnen we al vooruitblikken op 2014. Belangrijkste doelstelling is om alles in gezonde omstandigheden af te werken. Ik bemerk dat ik de laatste weken meer dan mij lief is wordt geconfronteerd met een lage rugpijn. Vandaag had ik eigenlijk een tempo-interval ingelast maar heb dat wijselijk vervangen door een fietstraining op de hometrainer van 35 minuten (10 minuten stand 1, 10 minuten stand 2, 10 minuten stand 3 en uiteindelijk terug 5 minuten losrijden op stand 1). Ik heb me zelfs laten overhalen door Grietje om eens bij haar osteopaat langs te gaan. Nu donderdag heb ik er een afspraak en kan dan Rob Woestenborghs himself eens in levende lijve ontmoeten. Voor degene die hem niet kennen (shame on you) zou ik zeggen, google maar eens ...
De natuurlopen in Lier lijken echt wel uit hun voegen te barsten. Terwijl je vroeger rond 13 uur nog gemakkelijk je wagen kwijt kon geraken vlak tegen de atletiekpiste kan je vandaag de dag met veel moeite om 12.45 uur enkel nog naast de ring van Lier terecht.
Vandaag werd nog een rustige, afsluitende losloopsessie van 20 minuten afgewerkt. Daarmee zit ik in de laatste rechte lijn van mijn volgende wedstrijd, de 10 miles in Lier. Tegenwoordig kan/moet je daarvoor al via internet inschrijven wegens de grote stormloop aan deelnemers die dag.
Afgelopen zondag 8/12 heb ik nog eens deelgenomen aan een MTB-toertocht in mijn achtertuin, Geel-ten-Aard om precies te zijn. De wegen waren al bij al goed berijdbaar en ik heb er een toffe voormiddag van kunnen maken. In totaal toch ruim 50 kilometer gereden tegen een gemiddelde van 22,5 km/uur. Alleen werd nog maar eens bevestigd dat ik alles behalve een technische rijder ben. Geef me veldwegen à volenté maar van zodra er enig bochtenwerk aan te pas komt moet ik elk wiel voor mij lossen.
