Woensdag probeerde ik 3 lussen van ruim 11,5 km te lopen met tussen elke lus een drink- en recuperatiepauze van een 3-tal minuten bij mij thuis. De eerste lus liep ik tegen gemiddeld 5.55 min/km. Te traag want ik kreeg pijn in mijn onderrug. Iets dat ik ook al opmerkte tijdens de maandelijkse marathontrainingen met start aan Technofit. Dan liepen we ook tegen 10 km/uur en na 21 km zit ik dan heel vaak met een zeurende lage rugpijn. De tweede lus liep ik sneller en dat ging me ook beter af. Wel kwam de zon stevig opzetten waardoor ik ruim 20 kilometer in warme omstandigheden moest afleggen. Tijdens de derde ronde, iets na 25 kilometer, zat ik heel goed want ik kon probleemloos gedurende 3 km versnellen naar 5.15 min/km. De laatste 4 kilometer gingen dan weer iets minder maar dat had ook te maken met het ruige parcours naast de Nete dat ik net daarvoor te verteren kreeg. Ook geen last van de spieren tijdens het lopen maar wel op het laatst van de voeten en dan vooral mijn enkels.

Uiteindelijk liep ik in 3 uur en 15 minuten een afstand van (bijna) 35 kilometer. Nog 3 kwartier om 7 km af te leggen. Moet lukken maar ik blijf toch veel respect hebben voor die hele afstand van ruim 42 kilometer. Binnen de joggingclub zijn er een aantal die meedoen met de marathon in de Medoc. Ieder jaar moeten de deelnemers in een specifiek thema verkleed zijn. Dit jaar zou dat blijkbaar science fiction zijn. En tijdens het lopen worden er hapjes en drankjes geserveerd. Persoonlijk vind ik dat een gebrek aan respect voor de marathon als dusdanig. Je kan die 42 kilometer toch niet banaliseren door er een verkleed- en vreetpartij van te maken ? Ook iets waar ik van stijger zijn die biermarathons die worden georganiseerd om toch maar meer deelnemers te lokken. Zeker niet mijn ding maar ieder zijn goesting natuurlijk.

Allee, nu zijn we ermee weg richting Saint-Hubert. Mijn volgende verslag volgt over een 10-tal dagen, na de triatlon van Balen. Als we niet verzopen zijn tenminste in het Kanaal of bij het tijdrijden tegen houten paaltjes zijn gevlamd. Of in de Ardennen door een roedel wolven werden aangevallen want die beesten blijken daar de afgelopen maanden gespot .

Tijdens het fietsgedeelte moet je eerst stijl de brug op en dan kan je volle speed dalen. Helaas moet je na enkele honderden meters al meteen vol in de remmen om een fikse bocht naar links te maken. Je mag dan gedurende een 7-tal kilometers doorheen mooie natuurgebieden vlammen met toch wel veel technisch bochtenwerk in soms erg nauwe veldwegen. Soms moet je ook door een jaagpad dat dan met enkele houten paaltjes vooraan is afgezet. Ik vraag me af of die worden weggehaald tijdens de wedstrijd. Als je rustig rijdt kan je daar natuurlijk gemakkelijk tussen maar wat als je er tegen een rotvaart van +/- 35 kilometer per uur aankomt ?!? 

Op moederdag heb ik mijn wekelijkse tempo-interval afgewerkt. Vandaag stond een extensieve marathontraining van goed 2 uur op het programma en morgen een koppeltraining (60 minuten intensief fietsen en aansluitend 2 km lopen). Zondag even rustiger aan (60 minuten LSD) want tegen 12.00 uur al bij Pascal en Kim gaan zondigen met mosselen frit . Maandag voorzie ik met de MTB een parcoursverkenning van de triatlon in Balen, dinsdag een uur zwemmen in Brussel, woensdag opnieuw een zware duurloop met 3 lussen van elk 11,5 km en op donderdag eindigend met een tempo-interval. En als we dan nog leven vertrekken we vrijdag dus richting Transinne, nabij St- Hubert. 

Bedoeling was om een rustige duurloop van 75 minuten af te werken. Begonnen aan 10 km/uur en uiteindelijk na 1 uur en 20 minuten kunnen eindigen tegen 12 km/uur. Belangrijker was de gemiddelde hartslag die amper boven mijn recuperatiezone uitkwam. Twee jaar eerder liep ik dit soort trainingen steevast gemiddeld rond de 150 slagen/min., nu tegen 133. Een opsteker voor binnen een goede 10 weken wanneer ik een poging zal ondernemen om mijn allereerste marathon uit te lopen. De volgende 10 dagen staan er alvast weer 2 langere duurlopen op het programma van respectievelijk 120 en 210 minuten. 

Binnen 2 weken vertrekken we voor een week naar de Ardennen, ditmaal omgeving St-Hubert. De trainingsintensiteit wordt dan even afgebouwd maar toch hoop ik om op zondag 1 september deel te kunnen nemen aan mijn tweede (1/8) triatlon te Balen. Maar later meer daarover.

Iets voor 11 uur vertrokken we richting De Leunen. Ik was de dag eerder al mijn startnummer en enkelband met chip gaan ophalen en werd gezegend met het nummer 310. Rond 11.15 uur reden we bij een - voor mij althans - alarmerend hoge temperatuur van 25° de parking op. Een plaats in de schaduw was er alvast niet meer bij. Tegen 11.30 uur ging ik mijn fiets in de wisselzone installeren. De vorige keer had ik nog een verkeerd opzetstuur aangebracht op mijn koersfiets maar omdat een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot werd enkele maanden geleden al geïnvesteerd in een alternatief. Toch deed één van de referees opnieuw even moeilijk over mijn nieuwe ligstuur (1 cm voorbij de rembeugels ?) maar dankzij wat diplomatie mocht ik toch passeren. Ik opteerde er ook voor om mijn klassieke fietshelm te gebruiken bij dit warme weer en niet dat aerodynamische ding zonder luchtgaten. Ik zou me er gewoon in kapot zweten.

Rond 12.10 uur werd het startschot gegeven onder een genadeloos schijnende zon. De naam sprintduatlon waardig vlamde ik de eerste 4,2 km in 18 min en 10 sec, gemiddeld 4.20 min/km ofwel 13,9 km/uur. De eerste wissel lag in lijn met die van vorig jaar (toen 40 sec, nu 41 sec). Tijdens het fietsgedeelte kwam ik al snel terecht bij 2 gasten die er een pittig tempo op nahielden. Na 1/2 ronde werd dat aangevuld met nog eens 2 jonge gasten. Zo reden we met z'n vijven 2 ronden lang samen. Omdat ik mij niet wilde wegsteken nam ik geregeld het tempo over vooraan. Dat intervallen tijdens de wedstrijd heb ik wel cash betaald. Na 2 ronden was de pijp uit bij mij, moest ik lossen en hierdoor kon ik de derde ronde alleen aanvatten. Ik haalde nog een 3-tal dames in die 5 minuten voor ons vertrokken waren en na 2,5 ronden werd ik op mijn beurt ingelopen door een groepje van drie. Dat kon ik wel opnieuw volgen waardoor het tempo toch terug de hoogte in kon gaan. Het fietsparcours was identiek als dat van vorig jaar. Ik deed ik er toen 38 min en 53 sec over, nu 37 min en 48 sec of gemiddeld 33,3 km/uur. Toch wel een opmerkelijke verbetering en dat stemt me dus tevreden maar op training haal ik in mijn eentje soms ook 32 km/uur gemiddeld en dat over een afstand van bijna 38 km !?! 

Over de laatste loopronde van 2,1 km kan ik zeer kort zijn : een ramp ! Ik had nochtans geen krampen na de schoenwissel (vorig jaar 39 sec,  nu 43 sec) maar mijn benen voelden meteen aan als lood. Ik probeerde mij op te peppen maar kreeg er totaal geen tempo meer in. Ik werd door pakweg 5 deelnemers voorbijgelopen, als het er niet meer waren. Pijnlijk want dat zijn allemaal rechtstreekse plaatsen die je verliest. Enkel de laatste 200 meter lukte het me om in een ultieme eindspurt nog iemand terug te pakken (ene van Tielen bleek achteraf dus Kasterlee rules ! ) die mij net daarvoor voorbij gelopen was. De tijd over die 2,1 km spreekt uiteraard boekdelen : 10 min en 2 sec, gemiddeld 4.47 min/km ofwel 12,6 km/uur. Daarmee koop je natuurlijk niets tijdens zo'n een sprintduatlon. Tijdens mijn koppeltrainingen loop ik minstens 40 seconden sneller over die afstand. Was het de warmte die me heeft doodgedaan ? Een koolhydraten- of zoutgebrek ? Ik had nochtans tijdens de beide loopsessies aan de bevoorradingsposten water opgedronken en tijdens het fietsen mijn ganse bus met Hydra Max (500 ml) naar binnen gewerkt. Lang geleden dat ik nog zo heb afgezien op een (gelukkig) korte afstand.  Uiteindelijk liep ik de ganse wedstrijd in 1 uur 7 minuten en 24 seconden. Goed voor een 10de plaats op 16 finishers binnen de categorie H40 en een 67 plaats op 104 over het ganse deelnemersveld. Bescheiden progressie tegenover vorig jaar, dat wel, maar wel jammer van die laatste 2 kilometer.

De eerste 24 kilometer vertoonde amper hoogtemeters waardoor er aan een vrij deftig tempo werd rondgedraaid. Wel was het parcours door de opeenvolgende wolkbreuken van de voorbije 24 uur herschapen in een lang uitgesponnen moddervijver. Eenmaal draaide mijn zadel naar voor toen ik hard in een kuil terechtkwam maar ik kon het euvel op een onorthodoxe manier oplossen door er met de blote vuist op te kloppen. Na de uitgebreide bevoorrading ging het parcours er iets pittiger aan toe. Stevige klimpartijen en vervaarlijke afdalingen waren schering en inslag. Een bijkomende moeilijkheid waren de laaghangende takken die te pas en te onpas in je gezicht zwiepten.

Moe maar voldaan en lekker onder de modder kwam ik rond 10.45 terug thuis aan. Op de gazon eerst mijn Trek 8500 onder handen genomen en daarna mijn armen en benen natgespoten om zand en modder kwijt te geraken. Een ideale voormiddag is het geworden: ideaal weer en kunnen spelen met zand en water ... meer moet ne gast van (bijna) 42 jaar toch niet hebben  ?

Ondanks een aangename temperatuur van 21° brak het zweet me al uit na amper enkele kilometers lopen. Oorzaak was de hoge luchtvochtigheid waardoor ik enkele uren na mijn training opgezadeld zat met een zeurende hoofdpijn. De reden is dat ik tijdens de training (veel) meer vocht uitzweet dan opneem en dat hierdoor mijn vochtbalans helemaal ontregeld geraakt. Bij mij uit zich dan dan in hoofdpijn. In de vroege avond werd het zelfs zo erg dat ik eventjes in mijn bed ben gekropen en zelfs 1,5 uur geslapen heb. Daarna is die hoofdpijn weg. Zaterdag hou ik mij kalm (lees: geen training op het menu) en zondag probeer ik deel te nemen aan de MTB-Heksentoertocht in Lichtaart voor een tocht van 48 kilometer. Hopelijk houden we het dan droog.

Zoals vanouds werd de start voor de (mini) Dwars door Kasterlee om 13.30 uur gegeven in Ossengoor. Met 143 deelnemers vertrokken we voor 10,3 km loopplezier in een mooi maar ook pittig natuurdecor. De eerste 3 kilometers liep ik tegen een gemiddelde van 4.10 min/km. Na de doortocht door Rielenkamp moest ik ietswat gas terugnemen en liep vanaf toen gedurende +/- 6 kilometer in het gezelschap van een andere deelnemer. Soms trok hij even door, daarna versnelde ik dan weer waardoor we het looptempo best hoog hielden. Bij de eerste bevoorrading deed ik iets wat ik normaliter nooit doe op zulke (kortere) afstanden: even stoppen en de tijd nemen om wat water deftig naar binnen te werken. De rest van het bekertje goot ik uit over mijn hoofd. Door dit maneuver liep de andere deelnemer wel ineens 20 meter voor mij uit maar ik voelde door het opgenomen water ook meteen voldoende power om het gat vrij snel dicht te lopen. Zelfde scenario na de tweede bevoorrading. Toen duurde het wel iets langer om terug te keren omdat we juist in een strook mul zand terechtkwamen waardoor het moeilijk was om snelheid te maken.

De laatste 2 kilometer haalden we een derde deelnemer in die lange tijd voor ons uitliep maar blijkbaar zijn beste pijlen had verschoten door zolang alleen te moeten lopen. Richting overweg ging de bel ineens : een naderende trein ! Gelukkig was die net gepasseerd toen we eraan kwamen.Twintig seconden later en we hadden ons even moeten inhouden om onze weg te kunnen vervolgen. De laatste kilometer ging ik langzaamaan versnellen in de hoop zo mijn 2 maten nog kwijt te geraken. Ze bleven echter moedig aanklampen maar tegen mijn laatste versnelling over 300 meter tegen gemiddeld 16,5 km/uur hadden ze geen verhaal meer.

Uiteindelijk klokte ik af op 44 minuten en 17 seconden ofwel 4.18 min/km = 14 km/uur !!!). Dat is bijna 1,5 minuut sneller dan vorig jaar toen ik dacht nagenoeg aan mijn plafond te zitten. Niet dus : dit waren met voorsprong mijn snelste 10 kilometer ever en met een mooie 19de plaats eindelijk tussen de grote jongens. Het resultaat van 3 jaar langzaam opbouwen. Ik heb eigenlijk nooit echt heel diep moeten gaan of iets dat op een inzinking leek tegengekomen. Dat blijkt ook uit mijn gemiddelde hartslag van 160 slagen/minuut over de ganse wedstrijd. In het verleden lag die bij zulke wedstrijden meestal rond de 165 slagen en meer. Mijn recuperatiedrank van Trisport na de trainingen die ik nu stelselmatig gedurende 1 maand inneem werpt wel degelijk zijn vruchten af. En ook in de toekomst zal ik nu tijdens wedstrijden meer tijd nemen - ja, zelfs even stoppen - om deftig water te drinken. De tijd die je hierdoor verliest win ik achteraf dubbel en dik terug. Nu even genieten, mij trakteren op een ijscoupe met caramelsaus en op naar de volgende wedstrijd over 14 dagen. 

De eerste kilometer maakte ik vol in 4 minuten en 7 seconden, vrij traag voor wedstrijden van die afstand. Na 2 kilometer voelde ik de warmte al in mijn schoenen stijgen. Gelukkig was er een meelevende toeschouwer die voor verkoeling zorgde door vanuit zijn tuin de zwoegende meute met de tuinslang te benevelen. Ook stonden er regelmatig kleine kinderen paraat naast het parcours om met waterpistooltjes de lopers nat te spuiten. Na iets meer dan 3 km passeerde ik voor de eerste keer de bevoorrading. Ik nam een natte spons aan en kneep die leeg in mijn nek. Verder probeerde ik al lopend ook een bekertje leeg te drinken maar ik verslikte me na de eerste teug al zodanig dat ik de rest veiligheidshalve dan ook maar in mijn nek leeggoot. Met een kletsnat T-shirt woog ik precies 5 kilo meer en vroeg me af of ik daar wel goed aan gedaan had. 

Toen ik iets verder de aankomst zag voor de 4,3 km had ik er al spijt van dat ik niet voor die afstand had gekozen. Helaas, ik mocht dus nog een tweede ronde aanvatten. Ik probeerde mij te focussen op een loper die al enige tijd voor mij uitliep. Versnellen kon ik niet maar het lukte me wel om de afstand tussen ons beide niet groter te laten worden. Ik vreesde ook dit jaar weer voor de inzinking van de vorige keer. Toen viel ik rond 6 kilometer even helemaal plat met een snelheid onder de 12 km/uur. Dit kon ik dit jaar wel vermijden, meer zelfs, in de laatste 500 meter had ik nog voldoende jus in de benen om er een spurtje uit te trekken en net voor de eindstreep een jonge gast achter mij te laten. 

Ik klokte af in 38 minuten rond ofwel een gemiddeld looptempo van 4.25 min/km. Dat is precies 38 seconden sneller dan vorig jaar en gezien de helse temperatuur ben ik daar zeer tevreden mee. Ik eindigde als 10de van de 65 finishers dus ook dat is zeker niet slecht. Volgend jaar proberen we dan onder de 38 minuten te duiken. Warmer dan gisteren lijkt mij alvast weinig waarschijnlijk dus heb ik er goede hoop op dat dit mij moet lukken. 

De laatste 3 kilometer had ik nog vlot kunnen versnellen dus echt kapot zat ik wel niet. De volgende keer ga ik wel zien dat ik meer in lussen ga lopen en hierdoor 2x thuis passeer zodat ik tijdig vocht naar binnen kan werken. Ik merkte dat dit mijn grootste probleem was na pakweg 2 uur lopen. Met 2 gelletjes van 80 ml krijg je misschien wel wat koolhydraten binnen maar water is toch essentieel bij zulke lange afstanden. In juli en augustus probeer ik 1x per maand door te trekken naar 35 kilometer in 3 uur en 30 minuten. Daarnaast voorzie ik toch minstens 1x maand een duurloop van 120 minuten. Ik hoop op 2x maand maar vrees dat dit in de praktijk niet zal lukken. Volgende zaterdag voorzie ik namelijk alweer een wedstrijd ter voorbereiding op de mini Dwars door Kasterlee van 20 juli. Vorig jaar liep ik in Geel-Larum over de 8,6 km 38 minuten en 38 seconden. Ik herinner me nog de serieuze inzinking na iets meer dan 6 kilometer. Als ik die kan vermijden moet een scherpere tijd mogelijk zijn.

's Morgens voelde de benen alvast goed aan. Daarom alsnog beslist om deel te nemen zonder al te hoge verwachtingen. Mijn tijd van 2 edities geleden scherper stellen was de hoofdzaak. Maar omdat mijn broer Rik ook deelnam en die vorig jaar een tijd lukte onder 1 uur en 7 minuten wist ik al meteen dat ik scherp uit de hoek moest komen om hem voor te kunnen blijven.

Omstreeks 12.35 uur werd het startschot gegeven. Het was een vrij rustige start waarbij weinigen zich meteen pleuris liepen tegen 15 à 16 km/uur. Wat een verschil met die korte wedstrijden van de afgelopen weken waar je eigenlijk de eerste kilometer vlot onder de 4 min/km moet hollen om niet helemaal achterop te geraken. Ik zat meteen in de voorste gelederen en liep de eerste kilometer in 4 minuten en 21 seconden. Daarna zakte het tempo omdat we wat hoogtemeters te verwerken kregen. Na pakweg 3 km had ik Toon Biermans van de JCK te stekken en iets verderop op vals plat ging ik ook Jef Smits gezwind voorbij ... voor enkele honderden meters toch want daarna liep die mij terug als een dolle hond voorbij terwijl ik toch ook terug tegen 14 km/uur licht bergaf aan het lopen was. Tussen kilometer 6 en 8 kreeg ik het even moeilijk. Het tempo stokte omdat we op oneffen terrein liepen en daarbij ook stelselmatig moesten klimmen. Nabij Floreal (ook een pittige beklimming) volgde een lastige zandstrook maar daarna wist ik mij te herpakken en terug tegen een regelmatig tempo van rond de 4.30 min/km te lopen.  

De laatste 5 kilometer zag ik op 100 à 150 meter een trio vooruit lopen maar het lukte me niet meer om ze in te halen. Uiteindelijk kwam ik moe maar voldaan aan in 1 uur 3 minuten en 14 seconden ofwel een gemiddeld looptempo van 4.31 min/km (het gaat hier namelijk over een afstand van 14 km en geen 14,3 km). Bijna 7 minuten sneller dan mijn tijd van 2 jaar geleden, dus dat kan best tellen. En omdat Bart Van Nijlen (een dag eerder over de 100 km Belgische kampioen geworden in zijn leeftijdsklasse) er een rustige duurloop van maakte meteen ook als eerste van de JCK aangekomen. Dat zal ik niet vlug meer meemaken, vandaar dat ik het nu zeker vermeld . Oh ja, ook mijn broer Rik wist zijn besttijd scherper te stellen in 1 uur 6 minuten en 8 seconden. Proficiat Rik maar zo blijf ik ook binnen de familie (nog eventjes ?) de snelste. 

De volgende weken staan nu helemaal in het teken van Dwars door Kasterlee van 21 juli. Vorig jaar liep ik er een top 30-plaats in 45 minuten en 43 seconden. Het zal niet eenvoudig worden maar ik probeer toch onder de 45 minuten te duiken. Maar dan zal ik terug veel meer de bossen moeten opzoeken om de zandgrond en kleine hellingen opnieuw gewoon te worden. Dat heb ik de laatste weken - noodgedwongen - wat verwaarloosd en vandaag ook aan den lijve ondervonden. Maar dankzij de goede basisconditie kan ik toch op een mooie prestatie terugkijken naar deze Herentals-Tielen editie 2013 !

Dinsdag ben ik héééél rustig met de JCK gaan lopen. Het was dan ook zomers warm en daarom tegen 9 à 10 km/uur door de bossen van Kasterlee vertoefd met enkel nog 3 dames in het gezelschap. Woensdag had ik thuiswerk en probeerde daarom 's middags eens 75 minuten te gaan lopen om toch nog eens die 14 km in de benen te krijgen. Driewerf helaas, het was nog warmer dat moment waardoor ik er na 7 km al wijselijk de brui aan gaf. 's Avonds moest ik Grietje met de auto gaan ophalen aan het station in Tielen en vandaar uit liep ik dan mijn resterende 7 km terug naar huis. Donderdag nog eens het zwembad ingedoken in Schaarbeek en zaterdag dan eindelijk een ogenblik gevonden om ruim 14 km te lopen. Ditmaal was het veel beter weer, pakweg 17 graden.

De eerste kilometers werden rustig aangevat maar daarna toch het gaspedaal wat dieper ingedrukt om zo de laatste 8 kilometer vlot onder de 5 min/km te duiken. Het ging me goed af maar werd op het einde van de Oude Molsedijk toch vlotjes voorbijgelopen door een collega-loper. Ik probeerde aan te pikken maar een looptempo van 14 km/uur was na 12 kilometer voor mij toch wat van het goede teveel. Ik voel dat ik niet echt top sta. Maar misschien is dat ook normaal na die opeenvolging van wedstrijden deze maand.

Ik beslis morgenvroeg pas of ik meedoe aan de Natuurloop Herentals-Tielen. Eerst zien hoe ik de pittige training van vandaag verteer. Indien ik toch zou meedoen probeer ik mijn tijd van 2 jaar geleden scherper te stellen. Toen deed ik er 1 uur 9 minuten en 55 seconden over. Voor de rest totaal geen ambitie, enkel gezond en wel aankomen zonder kwetsuren. En mijn broer Rik voor blijven natuurlijk , die doet ook nog eens mee. De volgende conditiepiek hoop ik te bereiken rond 21 juli tijdens Dwars door Kasterlee. 

De uiteindelijke eindtijd bleek 1 uur 21 minuten en 8 seconden te bedragen ! Daarmee was ik 88ste van de in totaal 196 aankomende deelnemers van de 1/8 triatlon, dus inclusief dames, trio's en de jonge garde vanaf 16 jaar. In mijn categorie van H 40+ eindigde ik zelfs als 9de van in totaal 24 finishers maar wel als derde zonder aansluiting bij een triatlonclub.

Vooral mijn zwemtijd springt uit het oog. Ondanks een start in allerlaatste positie (zie vorig bericht) wist ik mij met een tijd van 9 minuten en 54 seconden toch in de buik van het peleton te nestelen (96ste plaats na het zwemnummer) . Koen Bens, de latere winnaar van de H40 + was amper 30 seconden eerder voor mij uit het water.Ter illustratie, de snelste zwemmer slaagde erin om de klus te klaren in 6 minuten en 12 seconden. Daar wordt je dan wel weer stil van. 

Mijn fietstijd bedroeg 45 minuten en 47 seconden. Dat is wel inclusief de wissel zwemmen/fietsen, dus uittrekken wetsuit en draaiingen inbegrepen (zie vorig bericht). Ervan uitgaande dat dit alles bij elkaar 2 minuten in beslag heeft genomen betekent dit toch een gemiddelde fietssnelheid van 33 km/uur over 24 kilometer. Het fietsen zelf  legde ik af als 91ste van de 196 finishers. Een minuut sneller wisselen en/of fietsen en je stijgt wel 20 plaatsen op dit onderdeel !

Mijn looptijd viel eigenlijk wat tegen : 25 minuten en 28 seconden, weliswaar ook inclusief wissel fietsen/lopen. Ik heb wel voldoende tijd genomen om mijn schoenen uit te trekken om te vermijden dat er weer een kramp in mijn kuitspier zou schieten. Laat ons stellen dat dit alles in totaal ruim 1 minuut duurde. Dan liep ik de 5 kilometer uiteindelijk nog wel onder de 4.50 minuten/km. Ik herinner me ook nog dat ik even moest pauzeren omdat er een steentje in mijn schoen zat en ook bij de eerste drankpost nam ik de tijd om al stappend een bekertje water deftig uit te drinken. Uiteindelijk liep ik de 89ste tijd van alle atleten op dit onderdeel. Ook hier weer : door amper 30 seconden sneller te wisselen/lopen levert dat meteen 10 plaatsen op. 

Conclusie : in vergelijking met een duatlon, waar het mij in stayerwedstrijden blijkbaar meer moeite kost om behoorlijk te finishen, is dat bij mijn eerste deelname aan een triatlon wel meer dan gelukt (9de in mijn categorie H40 + op 4 minuten en 30 seconden van de derde plaats). Het zwemonderdeel moet ik assertiever durven aanvatten (lees : vooraan), de wissels verder optimaliseren, het materiaal professionaliseren en bij het lopen in de rooie durven gaan, eerder dan op safe te spelen om een eventuele kramp te vermijden. Nu kwam ik wel comfortabel aan en na twintig seconden stond ik al te keuvelen met andere deelnemers, net alsof ik even een wandelingetje van thuis tot aan de kerk had gemaakt. Maar zo pak je natuurlijk nooit podiumplaatsen. 

Uiteindelijk heb ik mijn plan getrokken en het er al bij al nog vrij deftig vanaf gebracht. Ik weet niet als hoeveelste ik uit het water klom maar de wekelijkse zwemtrainingen van de afgelopen maanden hebben zeker een positief effect gehad. Ik durf zelfs stellen dat ik de volgende keren zeker niet al te bescheiden moet zijn en me voor de 500 meter meer vooraan mag plaatsen. Net voordat ik uit het water kwam trok ik de wetsuit aan de hals open waardoor er water naar binnen liep. Ik had namelijk rekening gehouden met de tip van de mensen waarvan ik de wetsuit had gehuurd waardoor deze gemakkelijk uitging. Een volgend bibbermoment was het ogenblik dat ik mijn fietsschoenen wilde aantrekken. Ik draaide als een tol, net alsof ik mijn wijsvinger op een blikje had gehouden en dan daar 30 keer als gek had rondgelopen. Het duurde een hele tijd voordat dit vreemde gevoel weg was. Zelfs op de fiets ging ik in het begin zonder het te beseffen naar de linkerkant van de baan. Enkele honderden meters verder was het gelukkig over. 

Tijdens het fietsen heb ik mijn positie iets kunnen verbeteren, althans dat gevoel hou ik over nog voordat ik de uitslag heb kunnen analyseren. Het was bij momenten best pittig windop maar dat is voor iedereen hetzelfde. Ik denk wel dat ik in non-drafting wedstrijden beter mijn mannetje kan staan dan in stayer wedstrijden omdat ik minder profijt kan halen wanneer er in elkaars wiel mag worden gehangen. En dan de wissel fietsen/lopen. Terwijl dat tijdens de duatlon in Rijkvorsel van 2 weken geleden nog verschrikkelijk slecht verliep (kuitkramp !) ging dit nu wonderwel vlot. 

Ook tijdens het lopen heb ik zeker toch een aantal posities kunnen stijgen omdat ik bij mijn weten slechts door 1 gast ben ingehaald en zelf toch een 15-tal deelnemers ben voorbijgestoken. Er zaten daar wel veel dames bij - die 10 minuten voor ons startsein vertrokken - maar ik denk toch ook een 5-tal h + 40. Ik weet zelfs mijn eindtijd nog niet op dit moment. 

Toch is deze wedstrijd - ondanks de miserabele start van de zwemproef - zeer vlot gegaan. Ook na aankomst niets van krampen of steken of tintelende benen achteraf ! De sfeer rond zo een triatlon is toch helemaal iets anders dan bij een klassieke loopwedstrijd. Dankzij het prachtige weer tijdens de 1/8 triatlon stond er ook zeer veel volk naast de baan wat een enorme stimulans is voor de atleten. De organisatie vond ik tenslotte ook knap in elkaar steken. Duidelijke signalisatie, een veilig en volledig autovrij parcours. Volgend jaar doe ik hier zeker opnieuw mee ... en waarschijnlijk blijft het dan niet bij 1 triatlon.

Een triatlondag zelf tenslotte zorgt voor een meer dan deftige voorbereiding - zeker als de zwemproef meer dan 6 km verwijderd ligt van de fiets/loopwissel. Daarom had ik op voorhand ook een gedetailleerde dagplanning opgesteld die tot in detail werd gerespecteerd en zeker een leidraad zal zijn tijdens de volgende editie in Retie.

Uiteindelijk moet ik op de wedstrijddag ook maar 24 km afwerken in plaats van mijn trainingen van 34 km. Veel zal afhangen van de wind die dag maar ik hoop toch in de buurt van gemiddeld 34 à 35 km/uur te kunnen komen aangezien ik dan geen rekening meer moet houden met gepensioneerde fietsers op de weg . Dat zal ook wel nodig zijn om niet voortdurend te worden voorbijgestoken door de andere deelnemers. Want van zodra iemand je inhaalt moet men binnen de 5 seconden een kloof van minstens 10 meter laten want het is hier een non-drafting wedstrijd. Natuurlijk kan je daarna proberen er terug over te gaan als die gast later stilvalt. 

Woensdagavond liep ik nog een uurtje tegen 10 km/uur en een hartslag van gemiddeld nauwelijks 122 slagen/minuut, wat in mijn geval op een uitstekende basisconditie wijst. Donderdag plan ik dan nog een laatste zwemsessie van 3 x 500 meter en dan platte rust tot zondag.

Aangezien het dragen van een wetsuit tijdens het zwemmen verplicht is moest ik dus nog zoiets op de kop kunnen tikken. Via de website van de organisatie kwam ik aan een adres in Vorselaar. Zaterdag ben ik het gaan oppikken en meteen voor een volle week gehuurd aan 40 €. Je kan het ook huren op de wedstrijddag zelf aan 30 €. Maar omdat ik een wetsuit nog nooit van dichtbij had gezien leek het me niet onverstandig om meteen een volle week te huren en zo het aan- en uittrekken te oefenen. Ik had er tenslotte ook geen flauw idee van hoe zoiets nu aanvoelt in water. Daarom mijn stoute schoenen aangetrokken en in Berkenstrand te Retie graag vragen of ik dat in hun zwemvijver mocht uittesten. Daar waren ze meteen akkoord - vriendelijke mensen - om mij hun infrastructuur te laten gebruiken. Helemaal in mijn eentje het water ingegaan en een aantal baantjes getrokken. Het drijfvermogen neemt wel ongelooflijk toe met een wetsuit aan. Je moet echt moeite doen om in zulk een pak te verdrinken. En volgens Grietje staat het me nog sexy ook .

Ik stond op de tweede rij achter de grote jongens (Jan Dams, Nick Baelus, Jef Smits, Gino Steemans, Roel Pauwels, Tony Goossens ... om er maar enkele te noemen) waardoor de start dus verschroeiend snel verliep. De eerste 3 kilometer gingen zeer vlot (gemiddeld iets onder de 15 kilometer per uur) maar achter Millekesbrug over de Nete begon de motor toch te sputteren. Ondanks het feit dat ik me donderdag en vrijdag op advies van Bart Van Nijlen nog had volgepropt met suikergoed om de spieren vol glucose te krijgen kon ik de snelheid dus niet vasthouden. En toen ik de singletrack achter Duineneind aanvatte was het vat al vlug helemaal leeg. De laatste 1,5 km werd ik nog door pakweg 5 à 10 man voorbijgestoken. Uiteindelijk arriveerde ik in 20 minuten en 36 seconden. Aanvankelijk had ik gehoopt om de klus te klaren onder de 20 minuten maar door die inzinking kon ik dat op mijn buik schrijven. Ondanks een 16de plaats (en 4de van de h+40) toch geen supergoed gevoel over het resultaat. Te snel vertrokken zekers ?