Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
17-06-2012
Gezondheid en vitaliteit
In onderstaande link kan je ondermeer een confronterende test doen omtrent je gezondheid. Ook veel leesvoer over de ideale voedingsgewoontes. Een aanrader !
Afgelopen vrijdag dus een kleine neusoperatie later uitvoeren onder volledige narcose. De dag nadien zo mottig geworden als een "konijn op de plein" met koortsverschijnselen en voornamelijk zeurende hoofdpijn die pas na enkele dagen begon af te nemen. Vanaf dinsdag heb ik 3 opeenvolgende dagen 5 km gelopen tegen een laag tempo van +/- 5.45 min /km. Mijn ochtendpols bedroeg in die periode ook meer dan 65 slagen/min terwijl dit in normale omstandigheden tussen de 48 en 53 slagen/min moet liggen. Redenen genoeg dus om mijn lichaam tijdens die dagen zeker niet teveel af te matten en het de nodige rust te gunnen. Vrijdag ook opnieuw gaan werken en vandaag zaterdag eens een meer serieuze test ondernomen om te zien wat ik ondertussen opnieuw waard was. Ik probeerde een parcours van 10,3 km te lopen rond de 12 km/uur. De eerste 6 km gingen al bij al vrij goed maar mijn hartslag lag toch meteen hoger dan voorheen. Ook bemerkte ik dat het in- en uitademen te wensen overliet en dat ik daardoor al snel met een steek in het middenrif werd opgezadeld. De laatste 4 km kon ik de snelheid nog iets optrekken maar dat kostte me wel veel energie. Uiteindelijk de 10,3 km uitgelopen rond de 52 minuten. Zie link ook in bijlage. Conclusie : Herentals - Tielen van zondag 17/06 zal ik dit jaar aan mijn neus moeten laten voorbijgaan. Als alternatief ga ik met de MTB eens kijken naar de triatlonwedstrijd in Retie. En wie weet dat ik misschien ook de smaak te pakken krijg !
Naar aanleiding van een defect met de trein gisterenavond en het gratis uur vertraging van de NMBS kon ik mijn geplande fietstraining op mijn buik schrijven. En deze avond waren het dan de weergoden die niet gunstig gestemd waren. Omstreeks 18.45 regende het al behoorlijk in Kasterlee. Maar omdat ik vrijdag een kleine operatieve ingreep onderga en waarschijnlijk een week uit roulatie zal zijn (7 dagen niet kunnen lopen of fietsen oh ramp dat wordt afkicken) wilde ik dit laatste trainingsmoment niet aan mij laten voorbijgaan. Rond 19.00 liep ik naar de sporthal waar we met de andere clubleden normaliter ons uurtje training aanvatten. Maar blijkbaar was ik de enige die zo overmoedig was om de loopschoenen aan te trekken. Bijgevolg trok ik er dan maar alleen verder op uit. Na een kwartiertje begon het echter steviger te regenen maar toen zat ik gelukkig net in het Koningsbos zodat ik toch niet al te nat werd. Daarna stak ik de Lichtaartsebaan over om in Rielenkamp mijn tocht verder te zetten. Maar eensklaps werd de hemelsluis helemaal opengezet. Een apocalyptische wolkbreuk ! Ik werd binnen de kortste keren zeiknat tot op het bot. De zandpaden werden in een oogwenk herschapen tot modderpoelen en de betonweg was één grote waterplas. Ik liep tegen een duizelingwekkend tempo (pieken tot vlot onder de 4 min/km) terug naar huis, gedreven door de gedachte aan de warme douche waar ik zo naar uitkeek. En het bleef maar gieten en gieten. Ik voelde mijn schoenen stilaan vol water komen staan en mijn kledij plakte tegen mijn lichaam. De laatste km moest ik noodgedwongen mijn tempo milderen want ondanks de extra zuurstof in de lucht was ik aan het einde van mijn Latijn. Uiteindelijk de ruim 8 km in een 40-tal minuten gelopen (of gezwommen ?) tegen gemiddeld 4.55 min/km. Link is hieronder terug te vinden. En voor nieuwe verslaggeving vermoedelijk tot over een week.
We zijn nu bijna 48 uur na mijn deelname aan de duatlon van Rijkevorsel afgelopen zaterdag. Vandaag had ik - in tegenstelling tot zondag - zeer veel last van stramme kuiten en heb die dan ook veelvuldig ingesmeerd met Flexium. Hopelijk ben ik er dan morgen vanaf en kan ik 's avonds rustig meetrainen met de JCK.
Blijkbaar is er bij de organisatie het één en het ander misgelopen met de tijdsregistratie zaterdag. (zie ook www.uitslagen.be). Enkel de plaats van aankomst van de deelnemers werd geregistreerd zonder exacte tijdsaanduiding. Jammer maar gelukkig kan ik zo'n geval steeds terugvallen op de gegevens van mijn Garmin Forerunner. Na reconstructie van de data is dit bij vrij nauwkeurige benadering het wedstrijdverloop :
*4,2 km lopen in 17 min 43 sec (4.13 min/km oftewel 14,2 km/uur) wisselzone 49 sec *22 km fietsen in 37 min 33 sec (gemiddeld 35 km/uur waarbij laatste ronde tegen 37 km/uur) wisselzone 54 sec *2,1 km lopen in in 9 min 35 sec (4.34 min/km oftewel 13,2 km/uur)
Zoals ik al in mijn wedstrijdverslag had aangegeven is dit de juiste weergave van wat ik momenteel in mijn marge heb. Werkpunten zijn alvast de tijden in de wisselzone en het fietsgedeelte. Daar moet ik naar de toekomst toe toch enige tijdwinst kunnen boeken. Maar ... plezier primeert !!!
Uiteindelijk via Bart Van de Water (Technofit) per e-mail de officiële uitslag ontvangen van de Sinksenjogging te Kasterlee op zaterdag 26 mei 2012. Mijn eindtijd bedroeg 26 min 25 sec of goed voor een 4de plaats op de 6 km. Ook een heel knappe prestatie van clubgenoot Toon Biermans die bijna 1 minuut sneller was dan ondergetekende. Link naar uitslag hierbij.
Zaterdag samen met mijn hondstrouwe fans (Grietje en Sander) en een klein hartje naar Rijkevorsel gereden voor mijn allereerste wegduatlon. Ik had namelijk totaal geen idee wat ik van het fietsen moest verwachten. We waren op tijd afgereden en kwamen rond 17.15 u aan zodat ik nog de mogelijkheid had om een ritje met de koersfiets te maken. Zo raakte ik nog even in gesprek met een gast uit Herselt die blijkbaar ook aan de offroad duatlon in Lille had meegedaan, weliswaar bij de duo's. Nadat ik de fiets naar de wisselzone had gebracht ook nog een ronde van 2 km gaan lopen opdat alle spieren voldoende opgewarmd waren.
Om 18.30 u werd het startschot gegeven. Ondanks het late aanvangsuur scheen de zon best nog hard en besefte bijgevolg dat ik niet te gek moest gaan doen. Ik bleef daarom veilig in het spoor van Geert Huysmans ("de Nak" voor de vrienden), tevens ook actief lid bij JCK met al heel wat duatlons in de benen, ervaring zat dus. De wissel ging naar mijn normen goed en zo begon ik aan mijn eerste meters op de fiets. De wind zat meteen goed zodat ik mooi kon ronddraaien. Na een eerste scherpe bocht naar rechts zag ik op een kleine honderd meter een eerste voorganger. Maar hoe hard ik ook probeerde, ik kwam maar mondjesmaat dichter. Na nog eens een minuut hoorde ik achter mij een eerste groepje achtervolgers naderen. De goede raad van Jan Neirinck in gedachte was het plan om hen te laten passeren en in hun wiel te gaan hangen. Ja watte, na een paar honderd meter wist ik meteen dat dit geen spek voor mijne bek was. Ik moest lossen en heb zo de eerste ronde van een goeie 7 km nagenoeg alleen gereden. Na nog eens een halve ronde hoorde ik opnieuw een groepje naderen. Een 4 tal gasten passeerden mij en ditmaal lukte het wel om aan te pikken. We werden iets later op onze beurt opnieuw ingehaald door een groep van ditmaal wel 10 rijders. Ik voelde dat we best tegen een aardige snelheid reden maar het ging eigenlijk heel gemakkelijk voor mij om te volgen. Het was zalig. De eerste keer in mijn leven dat ik in een echt "wielerpeleton" zat want tijdens trainingen rij ik steevast alleen. Hoe we door de bochten reden als een treintje achter elkaar, dit was genieten. Zelfs nog even in volle wedstrijd in gesprek geraakt met een kerel die niet meer wist hoeveel rondjes we moesten afleggen. Na pakweg 22 km zat het fietsen erop. Ik had gemakkelijk nog een extra ronde aan dezelfde snelheid en in dezelfde omstandigheden kunnen meedraaien.
Toen we opnieuw de wisselzone inreden en ik van de fiets sprong voelde ik een kleine kramp in mijn linkerkuit. Ik had dit ook al eens opgemerkt tijden het fietsen wanneer je na het nemen van een bocht vol in de pedalen moet om in het wiel van je voorganger te kunnen blijven. Toen ik echter mijn linkerschoen uitdeed en in mijn loopschoen stapte was het helaas weer van koekenbak. Ik moest een aantal keer op mijn kuit slagen en de eerste meters waren waarschijnlijk niet om aan te zien. Ik was wel lang niet de enige die daar last van had want na amper 50 meter had ik al een voorganger te stekken. Naarmate de meters vorderden begon mijn kramp te verdwijnen en zo heb ik in totaal toch nog 4 deelnemers opgeraapt. Ook tijdens mijn 3de duatlon heeft er mij in de laatste loopproef nog nooit iemand weten in te halen. Uiteindelijk haalde ik de eindmeet in een tijd van 1 u 06 min en 34 seconden. Wanneer de officiële einduitslag verschijnt zal ik het één en het ander eens analyseren. Link alvast in bijlage. Nu geniet ik nog volop na van deze weeral schitterende ervaring. Want voor zulke wedstrijden doe ik het !
Gezien er blijkbaar (nog) geen officiële uitslag via het internet is verschenen zal ik mij moeten baseren op de info via mijn Garmin Forerunner. Zoals reeds in een vorige bijdrage werd aangehaald was het die zaterdag 26 mei dus "smoorheet", zoals men het in een plaatselijk weekblad achteraf zo mooi omschreef. En net zoals ik voorspelde heeft dit een weinig fraaie invloed op mijn lichamelijke prestaties, zeker als het parcours dan ook nog eens loodzwaar is. De afgelopen 21 maanden heb ik toch al aan ruim 20 wedstrijden deelgenomen in alle mogelijke weersomstandigheden en deze was met ruime voorsprong de pittigste. Bij aankomst was ik zo van de kaart dat ik vergat om mijn chrono af te drukken. Mij baserend op de geregistreerde snelheid en hartslagfrequentie moet ik na zowat 26.20 minuten de eindstreep gepasseerd zijn, wat toch nog goed is voor een gemiddelde van 4.23 min/km (4.28 min/km na correctie want slechts 5,90 kilometer). Geen toptijd zoals verwacht maar toch nog net onder de verhoopte 4.30 min/km. Vooral tussen kilometer 4 en 5 had ik het zwaar, getuige de 5 minuten die ik nodig had om die afstand te overbruggen. Daar zat dan ook wel een heeeel stevige beklimming in. Voor de cijferfetisjisten onder ons :1 km - 4.12 m ; 2 km - 8.32 m ; 3 km - 12.50 m ; 4 km - 17.23 m ; 5 km - 22.23 m en 6 km - 26.20 m. Zie ook link in bijlage.
In bijlage het gevolgde trainingsschema van de maand mei 2012. Ik probeer er een gewoonte van te maken om maandelijks op deze manier de activiteiten op mijn blog te rapporteren.
De afgelopen drie dagen stevig van jetje gegeven. Zaterdag was er de Sinksenjogging (ik wacht nog op de officiële uitslag vooraleer ik er een kort stukje proza over schrijf), zondag de maandelijkse training over de 1/2 marathon i.s.m. Technofit en zonet nog 1 uurtje met de koersfiets gaan laagvliegen langs het kanaal tegen +/- 32 km/uur. Dit alles in een zomerse omkadering. En morgen nog mijn laatste loopsessie van de week met de joggingclub in afwachting van de duatlon. Blijkbaar is er voor volgende week zaterdag terug zuurstof in de lucht voorspeld. Ik zal het kunnen gebruiken daar in Rijkevorsel.
Ik ben zonet met de mountainbike het parcours gaan verkennen van de Sinksenjogging 2012. Er is keuze tussen 3 afstanden (6 -12 -18 km) over maximaal 3 rondes. Naar wegbewijzering toe heeft Roger Wils op geen plakkaat te veel gekeken. Ook is er een duidelijke km-aanduiding en na 3,5 km is er blijkbaar een bevoorrading voorzien. Ik zou de jogging alvast "Dennenappelloop" dopen. Ik denk dat de deelnemers gedurende 3/4 van het parcours geen stap kunnen zetten zonder over een dennenappel te moeten lopen. Noem het gerust een natuurlijk spijkerbed. Rond 1,5 en 4,5 km zijn er een aantal pittige kuitenbijters te bedwingen.En de zon krijg je er vandaag ook gratis bij. Vlot 26° met gelukkig een verfrissend windje (althans op de fiets). Conclusie : dit is een zeer mooi en variërende loop maar niet geschikt om een persoonlijke besttijd (onder 4.21 min/km) te lopen. Ik ga me met de duatlon van volgende week zaterdag in het vooruitzicht zeker niet gaga lopen maar durf toch een tijd onder de 4.30 min/km vooropstellen, temeer omdat het maar 6 km is. Toch is het gezien het zware parcours en de omgevingstemperatuur geen evidentie en zeker niet te vergelijken met een stratenloop zoals in Geel-Holven en Zandhoven. Hopelijk ben ik niet te overmoedig want zomerse temperaturen liggen mij TOTAAL niet. Binnen een 3-tal uur uitsluitsel hierover. Eerst nog snel wat snelle suikers naar binnen werken en veeeel drinken.
Binnen een 8-tal dagen neem ik deel aan mijn 3de duatlon ooit en mijn allereerste sprintduatlon. Er is geen weg meer terug want sinds gisteren heb ik mijn inschrijvingsgeld overgeschreven aan de Kliefhamers, aan de naam te horen waarschijnlijk een zootje ongeregeld. Ondanks het feit dat ik nu toch al maanden aan een stuk 3x per week loop, wekelijks de fiets (MTB of koersfiets) opspring en dit jaar alleen toch al aan 6 wedstrijden heb deelgenomen, mis ik wel wat specifiek trainingswerk rond de combinatie fietsen/lopen. Daarom ben ik gisteren bij een middagtemperatuur van +/- 30° op mijn koersfiets gesprongen en via Geel Ten Aard langs het kanaal richting Mol gereden. Na een goed halfuur gekeerd onder de brug in Mol Donk en zo terug naar Kasterlee. Uiteindelijk in een goed uur een kleine 30 kilometer gereden, inclusief een 4-tal oversteken over het kanaal en een korte drinkpauze halverwege. Thuis aangekomen onmiddellijk mijn loopschoenen aangetrokken en in de blakende zon nog een ronde van 2 km gelopen in een goede 9 minuten. Conclusies : 1) geen pijn in mijn onderrug tijdens het fietsen 2) geen snot tot achter mijn oren en 3) ik blijf afzien als een beest tijdens het lopen na het fietsgedeelte. Geen krampen weliswaar zoals in de offroad in Geel-Bel en Lille maar total loss na 2 km. Ik hoop dat de extreme temperatuur daar voor veel tussenzit. Positief is wel dat ik zeer snel recupereer. Na amper enkele minuten ligt mijn hartslag terug onder de 100 slagen. En achter een verkwikkende douche en een lichte maaltijd zou ik zo terug hetzelfde traject kunnen afleggen maar ik mag niet van mijne chef. Misschien eens proberen om het statuut van topsporter bij de Vlaamse Overheid aan te vragen, ambtenaar zijnde kan dit toch niet moeilijk zijn. Links van zowel het fietsen als het lopen hierbij.
Hoeveel meter bedraagt de omtrek rond het meer van Vielsalm ?
Afgelopen woensdag ben ik voor een aantal dagen samen met Grietje naar de Ardennen - onze tweede thuis - vertrokken om te onthaasten. Ik zeg het al zolang ... ooit ga ik er definitief heen. Als je elke dag met die overvolle trein naar Brussel moet en in het Noordstation wordt gelost samen met nog duizenden andere pendelaars en dan voor de rest van de dag in een 21-verdiepingen tellende building wordt gepropt ... Maar terug naar de orde van de dag. Heerlijk genoten van onze tijd samen daar. Elke dag ook een mooie natuurwandeling afgewerkt en zo op 4 dagen toch 35 km afgelegd. En op vrijdag nog gefietst van Stavelot naar Waimes en terug via de RAVeL (Réseau Autonome de Voies Lentes) over een afstand van 32 km.
Uiteraard had ik ook mijn loopschoenen bij ! Elke ochtend (de eerste dag om 7.30 u, de laatste dag om 9.00 u dus ik geraakte elke ochtend moeilijker uit mijn bed) liep ik een 20-tal minuten op de nuchtere maag. Het parcours was wel dodelijk. Meteen een zeer zware klim van bijna 45 hoogtemeters over amper 500 meter die de nog stijve achillespezen meteen in het rood zette. Daarna was het nog een 2,5 km zachtjes uitlopend terug naar mijn huisje om daar stevig te ontbijten samen met moeder de vrouw. De tweede dag ben ik 's morgens zelfs naar het meer van Vielsalm gereden. Dat lag ongeveer 6 km van onze stelplaats in Grand-Halleux. Omdat ik totaal geen idee had over de afstand ging ik ervan uit dat ik met 1 ronde rond het meer wel 20 minuten zoet zou zijn. Viel dat even tegen ... na amper 10 minuten en nog geen 1.800 meter was ik al rond. Bijgevolg maar een tweede ronde gelopen. In bijlage de route rond het meer van Vielsalm en van mijn laatste dag nabij ons huisje in Grand-Halleux.
Het was weeral een tijdje geleden dat ik nog eens een tour met de mountainbike maakte. Eigenlijk was het de bedoeling om de koersfiets te nemen aangezien mijn volgende wedstrijd op 2 juni de sprintduatlon van Rijkevorsel is en het dus meer aangewezen is om deze fiets te kiezen als training. Maar ik had gewoon zin om nog eens te mountainbiken op dat prachtige parcours tussen Kasterlee en Herentals. We zijn eigenlijk wel gezegend met zulk een prachtig traject in onze achtertuin. Daarnaast voel ik mij ook veel veiliger en meer comfortabel op de mountainbike : geen angst meer voor zijwegen of parkings waar onoplettende autobestuurders onverwacht kunnen opdagen, geen bang meer om in de bochten onderuit te gaan op het fijne grind, geen pijnlijke polsen van het voortdurend opvangen van schokken door de oneffenheden in het wegdek, ...
Ik was blijkbaar wel niet de enige die zin had in off-road vandaag. Ik vermoed dat ik toch een 25-tal mountainbikers ben tegengekomen gedurende mijn ganse tocht. En ook de techniek en power zijn er op vooruitgegaan. Terwijl ik vroeger zonder pardon uit de wielen werd gereden telkens ik bij iemand wilde aansluiten, was het deze keer ik die men probeerde te volgen. Tot 2x toe moest men mij lossen op de talrijke klimmetjes onderweg. Waarschijnlijk waren het ook wel geen getrainde gasten maar het gaf me toch voldoening en moed. Uiteindelijk een kleine 90 minuten gereden voor 30 km met daarbij 1 korte stop van 5 minuten na 20 km. Wel een absolute aanrader dit parcours. Alles komt aan bod : bochtenwerk, zandstroken, stevige klimmetjes, korte afdalingen en maar amper 2 à 3 km betonweg. Link hierbij.
Vandaag was ik al om 6.30 u wakker. Ik had voorzien om nu zaterdag met de koersfiets te gaan rijden en morgen samen met de joggingclub te trainen. Maar omdat de zon al zo uitnodigend scheen meteen uit mijn bed gesprongen en op een nuchtere maag gaan lopen om 7.00 u. Bedoeling was om 1 uur met zeer lage hartslag te gaan joggen en dus de vetverbranding te stimuleren. Ik nam ook bewust mijn mp3 niet mee om eens extra naar de stilte te kunnen luisteren wanneer ik door de velden liep. Binnen de 4 km had ik al 2 hazen, een dozijn konijnen en een roofvogel (buizerd ?) gezien. De eerste 6 km kon ik mijn hartslag zonder problemen rond de 122 houden. Ik liep uiteraard ook niet snel, iets boven de 6 min/km. Daarna werd mijn hartslag wispelturiger en ging hij al meer naar de 130 met soms, zonder noemenswaardige versnelling, een piek (foutmelding ?) naar 150 en meer. Uiteindelijk deed ik ruim 1 uur over 10,5 km tegen een gemiddeld hartslag van 128. Daarna een verkwikkende douche genomen en een stevig ontbijt (muesli, vijgen, peperkoek, yoghurt en 2 soeplepels honing) Perfect scenario om de dag te beginnen. Zie ook onderstaande link.
Die goeie oude Coopertest. Een verplicht nummer uit de turnlessen van weleer waarbij je 12 minuten lang jezelf pleuris moet lopen en dan zien waar je uitkomt. Het was weeral een hele tijd geleden (26 juli 2011 !!!) dat ik deze variatie nog eens had uitgeprobeerd. Net zoals de intervaltraining (zie eerder) niet mijn meest favoriete trainingsonderdeel. Toch is dit soort oefeningen absoluut nodig om je lichaam die impulsen te geven om progressie (lees : sneller lopen) te kunnen maken. Ik had vandaag donderdag 10/05 thuiswerk en omdat men zwaar onweer had voorspeld tegen de avond, het zekere voor het onzekere genomen en 's middags al mijn loopschoenen aangetrokken. De weersomstandigheden waren wel verre van ideaal voor mij : zwoel en drukkend weer en een pittige wind. Maar trainingsschema is trainingsschema ! Op een wedstrijddag beslis je nu eenmaal ook niet over de weersomstandigheden. Sinds dat ik mijn Garmin Forerunner heb aangeschaft is dit mijn 6de Coopertest. Om deze oefeningen beter met elkaar te vergelijken neem ik steevast hetzelfde parcours : gedurende 500 meter deels langs de Nete, dan de betonweg in Houtem en 2 km alles geven om uiteindelijk opnieuw een zandweggetje richting Nete in te slaan en dan sterven tot de 12 minuten om zijn ...
Na een kilometer warmlopen stond ik aan het startpunt nabij Millekensbrug aan de Nete. De eerste 500 meter had ik al meteen de wind van voren waardoor ik al snel mijn ritme moest aanpassen om niet onmiddellijk in verzuring te gaan. Op de betonweg kon ik de eerste kilometer mijn tempo gemakkelijk vasthouden omdat de wind nu wel mijn bondgenoot was. Maar in de eerste bocht naar links voelde ik stelselmatig aan dat ik toch gas begon terug te nemen. Toen ik aan de zandweg aankwam keek ik voor het eerst naar mijn Garmin. Ik was bijna 10 minuten bezig en moest dus nog 2 minuten alles geven. In het verleden haalde ik nog nooit het einde van de zandweg maar ditmaal had ik nog een 20 seconden over. Met mijn laatste adem klopte ik er nog een paar tientallen meters uit. Na 12 minuten stonden er 2,890 km op de teller oftewel 4.10 min/km. Een record ! In bijlage een gedetailleerd overzicht van al mijn gelopen Coopertesten tot op vandaag. Bijna 14 maanden geleden (12 maart 2011) deed ik er gemiddeld nog 4.30 min/km over. Conclusie : en we gaan vooruit !
Normaal zou ik afgelopen zaterdag een tochtje ondernomen hebben met de koersfiets maar omdat ik helaas geen kabouters heb die 's nachts mijn tuin onderhouden was het er toen niet van gekomen. Gisterenavond ben ik nog wel even op mijn koersfiets gesprongen voor 20 km losrijden. Meestal rij ik dan door een aantal plaatselijke gehuchten van Kasterlee (Houtem, Oosteneind, Terlo, Vorsel, Groot-Rees, ... en ik vergeet er waarschijnlijk nog een paar, zo snel ga ik). Weinig verkeer en goed onderhouden wegen maar nadeel is wel dat je daar vaak in de remmen moet gaan voor traagrijdende en slechthorende gepensioneerden die een vlotte passage onmogelijk maken. Tenzij je om 20 u vertrekt en Thuis of Familie op de buis is. Dan zijn die grijsaards in geen velden of wegen meer te bespeuren.
Voor de eerste keer nam ik deel aan deze stratenloop. De inschrijving vond plaats in het plaatselijke PC. Een zaal die ik nog kende van een fuif van pakweg 20 jaar geleden. Nostalgie troef dus. Het was niet alleen mijn eerste deelname aan deze stratenloop maar ook aan het type wedstrijd waarbij de deelnemers van 3 verschillende afstanden allemaal op hetzelfde moment vertrekken. Niet mijn meest favoriete ding maar een mens moet toch eens alles meegemaakt hebben. Ik had besloten om aan de langste versie deel te nemen (1 kleine lus + 3 grote lussen). Over welke afstand dit nu liep waren blijkbaar ook de organisatoren het nog niet eens. Op de flyer stond 11,8 km, op de website 12,4 km en tijdens de inschrijving vernam ik dat het 12,1 km zou zijn (uiteindelijk gaf mijn Garmin Forerunner na afloop van de wedstrijd 12,2 km aan maar dit geheel terzijde)
Terug naar de start nu. Het weer was ideaal weer, misschien iets te veel luchtstroming (klinkt geleerder dan wind) en alleen was ik al zeker niet. Ik schatte het aantal lopers op 300. Maar wie nu precies welke afstand ging lopen was koffiedik kijken. Alhoewel, aan het borstnummer kon je blijkbaar afleiden wie wat ging ondernemen. Begon je nummer met een 1, dan nam je deel aan de korte afstand, begon je nummer met een 4 dan ging je voor de langste afstand. Iets tussenin was er ook nog maar sla me dood wat dat weer precies was. Uiteindelijk hangt bijna iedereen zijn borstnummer vooraan (vandaar ook de naam borstnummer) en weet je tijdens het lopen wanneer je achter iemand aansluit dus niet hoelang die het nog moet volhouden.
Na het startschot (een fluitje !) zette de massa zich om 19.30 u in beweging. Waar ik voor vreesde in dit soort wedstrijden gebeurde ook. Omdat er een aantal bij zijn die gekozen hebben voor een korte afstand (en dus hun krachten minder moeten verdelen) zuigen die de anderen ongewild met zich mee. Tegen een olympische snelheid van vlot onder de 4 min - en ik hield me met mijn wedstrijdervaring echt nog in - werd de kleine lus (= 1 kilometer) afgelegd. Tijdens de eerste grote lus werden de verhoudingen terug hersteld. Ik raapte vele helden op die zich hadden vergaloppeerd. Toch liep ik toen al hopeloos te zoeken achter een aantal lopers die een goed tempo hadden en waarbij ik zou kunnen aansluiten. De meeste liepen te traag en een deel van hen kon ik niet volgen. Gevolg was dat ik vanaf de tweede lus al helemaal in mijn eentje stond. Ik had dit eigenlijk nog nooit meegemaakt. Met 300 aan de start en na pakweg 5 km zowel voor als achter mij een gat van minstens 100 meter. En na kilometer 7 was hij daar : mijn slapende voet ! De linkervoet ditmaal. Alsof je met een houten klomp loopt en dus al je elegantie verliest. Ik heb alles al geprobeerd maar kan de oorzaak niet achterhalen, hopeloos word ik ervan. En dan moest die derde en laatste lus er nog aankomen !
Dankzij mijn goede conditie kwam ik uiteindelijk binnen na iets meer dan 53 minuten oftewel 4.21 min/km. Een evenaring van mijn prestatie in Zandhoven maar nu wel over ruim 2 km verder. Na analyse van mijn wedstrijdgegevens kon ik ook vaststellen dat ik de 3 grote lussen steevast rond de 16 minuten heb afgehaspeld m.a.w. geen inzinking. Toch blijft ik erbij dat mits (i) het goede loopgezelschap en (ii) geen slapende voet er hier meer in had gezeten. Maar al bij al zeer tevreden want mijn groeicurve kent nog steeds geen terugval. Hieronder tevens een link naar de video-opname van Leon Verswyvelt met aankomst van een aantal deelnemers aan de Holvenjogging. Ikzelf loop na 7.30 (met nummer 457) even in beeld.
Normaliter had ik op het Feest van de Arbeid een trainingsloze dag ingepland. Zowel zondag 29 april (21 km) als maandag 30 april (10 km) was ik gaan lopen en dat druist eigenlijk al in tegen mijn regel om nooit 2 dagen achter elkaar te gaan lopen. Omdat het weer op dinsdag 1 mei nog zo uitnodigde en het vlees zwak is toch weer opnieuw mijn loopplunje aangetrokken en bij valavond 45 minuten (8 km) gaan lopen. Ik bemerkte (opnieuw) dat ik gemakkelijker een lagere hartslag kon aanhouden. Terwijl dit voor een trage extensieve training in het verleden gemiddeld rond de 139 slagen/min bengelde, slaag ik er nu in om dit rond de 134 slagen/min te houden. Geen spectaculaire verschillen maar toch ... Volgens de vakliteratuur betekent dit (i) een verbeterde basisuithouding of (ii) overtraining. Uitsluitsel waarschijnlijk vrijdag aanstaande na mijn deelname aan de Holvenjogging in Geel.
Gedurende de eerste 4 maanden van 2012 heb ik in totaal 465 km gelopen, en 345 km en 115 km afgelegd met respectievelijk mountainbike en koersfiets, waarbij voor de mountainbike rekening werd gehouden met mijn deelnames aan de duatlonwedstrijden in Geel-Bel en Lille. Voor wat het lopen betreft deed ik over de 465 km 43,5 uur of een gemiddelde van 10,7 km/uur. Ik trok daarvoor 42 keer mijn loopschoenen aan wat overeenkomt met een traject van gemiddeld 11 km. Rekening houdend met de donkere wintermaanden en de extreme koudegolf gedurende de eerste 3 weken van februari 2012 heb ik al bij al toch een aanvaardbare trainingsfrequentie kunnen aanhouden. Bedoeling is wel om dit de komende 4 maanden verder op te trekken.
In bijlage het gevolgde trainingsschema van de maand april 2012. Ik probeer er een gewoonte van te maken om maandelijks op deze manier de activiteiten op mijn blog te rapporteren.
We zijn nu bijna 48 uur na mijn deelname aan de duatlon van Rijkevorsel afgelopen zaterdag. Vandaag had ik - in tegenstelling tot zondag - zeer veel last van stramme kuiten en heb die dan ook veelvuldig ingesmeerd met Flexium. Hopelijk ben ik er dan morgen vanaf en kan ik 's avonds rustig meetrainen met de JCK.
Zaterdag samen met mijn hondstrouwe fans (Grietje en Sander) en een klein hartje naar Rijkevorsel gereden voor mijn allereerste wegduatlon. Ik had namelijk totaal geen idee wat ik van het fietsen moest verwachten. We waren op tijd afgereden en kwamen rond 17.15 u aan zodat ik nog de mogelijkheid had om een ritje met de koersfiets te maken. Zo raakte ik nog even in gesprek met een gast uit Herselt die blijkbaar ook aan de offroad duatlon in Lille had meegedaan, weliswaar bij de duo's. Nadat ik de fiets naar de wisselzone had gebracht ook nog een ronde van 2 km gaan lopen opdat alle spieren voldoende opgewarmd waren. 
Gezien er blijkbaar (nog) geen officiële uitslag via het internet is verschenen zal ik mij moeten baseren op de info via mijn Garmin Forerunner. Zoals reeds in een vorige bijdrage werd aangehaald was het die zaterdag 26 mei dus "smoorheet", zoals men het in een plaatselijk weekblad achteraf zo mooi omschreef. En net zoals ik voorspelde heeft dit een weinig fraaie invloed op mijn lichamelijke prestaties, zeker als het parcours dan ook nog eens loodzwaar is. De afgelopen 21 maanden heb ik toch al aan ruim 20 wedstrijden deelgenomen in alle mogelijke weersomstandigheden en deze was met ruime voorsprong de pittigste.
