Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
01-06-2012
Sinkensjogging Kasterlee 2012 - 6 km
Gezien er blijkbaar (nog) geen officiële uitslag via het internet is verschenen zal ik mij moeten baseren op de info via mijn Garmin Forerunner. Zoals reeds in een vorige bijdrage werd aangehaald was het die zaterdag 26 mei dus "smoorheet", zoals men het in een plaatselijk weekblad achteraf zo mooi omschreef. En net zoals ik voorspelde heeft dit een weinig fraaie invloed op mijn lichamelijke prestaties, zeker als het parcours dan ook nog eens loodzwaar is. De afgelopen 21 maanden heb ik toch al aan ruim 20 wedstrijden deelgenomen in alle mogelijke weersomstandigheden en deze was met ruime voorsprong de pittigste. Bij aankomst was ik zo van de kaart dat ik vergat om mijn chrono af te drukken. Mij baserend op de geregistreerde snelheid en hartslagfrequentie moet ik na zowat 26.20 minuten de eindstreep gepasseerd zijn, wat toch nog goed is voor een gemiddelde van 4.23 min/km (4.28 min/km na correctie want slechts 5,90 kilometer). Geen toptijd zoals verwacht maar toch nog net onder de verhoopte 4.30 min/km. Vooral tussen kilometer 4 en 5 had ik het zwaar, getuige de 5 minuten die ik nodig had om die afstand te overbruggen. Daar zat dan ook wel een heeeel stevige beklimming in. Voor de cijferfetisjisten onder ons :1 km - 4.12 m ; 2 km - 8.32 m ; 3 km - 12.50 m ; 4 km - 17.23 m ; 5 km - 22.23 m en 6 km - 26.20 m. Zie ook link in bijlage.
In bijlage het gevolgde trainingsschema van de maand mei 2012. Ik probeer er een gewoonte van te maken om maandelijks op deze manier de activiteiten op mijn blog te rapporteren.
De afgelopen drie dagen stevig van jetje gegeven. Zaterdag was er de Sinksenjogging (ik wacht nog op de officiële uitslag vooraleer ik er een kort stukje proza over schrijf), zondag de maandelijkse training over de 1/2 marathon i.s.m. Technofit en zonet nog 1 uurtje met de koersfiets gaan laagvliegen langs het kanaal tegen +/- 32 km/uur. Dit alles in een zomerse omkadering. En morgen nog mijn laatste loopsessie van de week met de joggingclub in afwachting van de duatlon. Blijkbaar is er voor volgende week zaterdag terug zuurstof in de lucht voorspeld. Ik zal het kunnen gebruiken daar in Rijkevorsel.
Ik ben zonet met de mountainbike het parcours gaan verkennen van de Sinksenjogging 2012. Er is keuze tussen 3 afstanden (6 -12 -18 km) over maximaal 3 rondes. Naar wegbewijzering toe heeft Roger Wils op geen plakkaat te veel gekeken. Ook is er een duidelijke km-aanduiding en na 3,5 km is er blijkbaar een bevoorrading voorzien. Ik zou de jogging alvast "Dennenappelloop" dopen. Ik denk dat de deelnemers gedurende 3/4 van het parcours geen stap kunnen zetten zonder over een dennenappel te moeten lopen. Noem het gerust een natuurlijk spijkerbed. Rond 1,5 en 4,5 km zijn er een aantal pittige kuitenbijters te bedwingen.En de zon krijg je er vandaag ook gratis bij. Vlot 26° met gelukkig een verfrissend windje (althans op de fiets). Conclusie : dit is een zeer mooi en variërende loop maar niet geschikt om een persoonlijke besttijd (onder 4.21 min/km) te lopen. Ik ga me met de duatlon van volgende week zaterdag in het vooruitzicht zeker niet gaga lopen maar durf toch een tijd onder de 4.30 min/km vooropstellen, temeer omdat het maar 6 km is. Toch is het gezien het zware parcours en de omgevingstemperatuur geen evidentie en zeker niet te vergelijken met een stratenloop zoals in Geel-Holven en Zandhoven. Hopelijk ben ik niet te overmoedig want zomerse temperaturen liggen mij TOTAAL niet. Binnen een 3-tal uur uitsluitsel hierover. Eerst nog snel wat snelle suikers naar binnen werken en veeeel drinken.
Binnen een 8-tal dagen neem ik deel aan mijn 3de duatlon ooit en mijn allereerste sprintduatlon. Er is geen weg meer terug want sinds gisteren heb ik mijn inschrijvingsgeld overgeschreven aan de Kliefhamers, aan de naam te horen waarschijnlijk een zootje ongeregeld. Ondanks het feit dat ik nu toch al maanden aan een stuk 3x per week loop, wekelijks de fiets (MTB of koersfiets) opspring en dit jaar alleen toch al aan 6 wedstrijden heb deelgenomen, mis ik wel wat specifiek trainingswerk rond de combinatie fietsen/lopen. Daarom ben ik gisteren bij een middagtemperatuur van +/- 30° op mijn koersfiets gesprongen en via Geel Ten Aard langs het kanaal richting Mol gereden. Na een goed halfuur gekeerd onder de brug in Mol Donk en zo terug naar Kasterlee. Uiteindelijk in een goed uur een kleine 30 kilometer gereden, inclusief een 4-tal oversteken over het kanaal en een korte drinkpauze halverwege. Thuis aangekomen onmiddellijk mijn loopschoenen aangetrokken en in de blakende zon nog een ronde van 2 km gelopen in een goede 9 minuten. Conclusies : 1) geen pijn in mijn onderrug tijdens het fietsen 2) geen snot tot achter mijn oren en 3) ik blijf afzien als een beest tijdens het lopen na het fietsgedeelte. Geen krampen weliswaar zoals in de offroad in Geel-Bel en Lille maar total loss na 2 km. Ik hoop dat de extreme temperatuur daar voor veel tussenzit. Positief is wel dat ik zeer snel recupereer. Na amper enkele minuten ligt mijn hartslag terug onder de 100 slagen. En achter een verkwikkende douche en een lichte maaltijd zou ik zo terug hetzelfde traject kunnen afleggen maar ik mag niet van mijne chef. Misschien eens proberen om het statuut van topsporter bij de Vlaamse Overheid aan te vragen, ambtenaar zijnde kan dit toch niet moeilijk zijn. Links van zowel het fietsen als het lopen hierbij.
Hoeveel meter bedraagt de omtrek rond het meer van Vielsalm ?
Afgelopen woensdag ben ik voor een aantal dagen samen met Grietje naar de Ardennen - onze tweede thuis - vertrokken om te onthaasten. Ik zeg het al zolang ... ooit ga ik er definitief heen. Als je elke dag met die overvolle trein naar Brussel moet en in het Noordstation wordt gelost samen met nog duizenden andere pendelaars en dan voor de rest van de dag in een 21-verdiepingen tellende building wordt gepropt ... Maar terug naar de orde van de dag. Heerlijk genoten van onze tijd samen daar. Elke dag ook een mooie natuurwandeling afgewerkt en zo op 4 dagen toch 35 km afgelegd. En op vrijdag nog gefietst van Stavelot naar Waimes en terug via de RAVeL (Réseau Autonome de Voies Lentes) over een afstand van 32 km.
Uiteraard had ik ook mijn loopschoenen bij ! Elke ochtend (de eerste dag om 7.30 u, de laatste dag om 9.00 u dus ik geraakte elke ochtend moeilijker uit mijn bed) liep ik een 20-tal minuten op de nuchtere maag. Het parcours was wel dodelijk. Meteen een zeer zware klim van bijna 45 hoogtemeters over amper 500 meter die de nog stijve achillespezen meteen in het rood zette. Daarna was het nog een 2,5 km zachtjes uitlopend terug naar mijn huisje om daar stevig te ontbijten samen met moeder de vrouw. De tweede dag ben ik 's morgens zelfs naar het meer van Vielsalm gereden. Dat lag ongeveer 6 km van onze stelplaats in Grand-Halleux. Omdat ik totaal geen idee had over de afstand ging ik ervan uit dat ik met 1 ronde rond het meer wel 20 minuten zoet zou zijn. Viel dat even tegen ... na amper 10 minuten en nog geen 1.800 meter was ik al rond. Bijgevolg maar een tweede ronde gelopen. In bijlage de route rond het meer van Vielsalm en van mijn laatste dag nabij ons huisje in Grand-Halleux.
Het was weeral een tijdje geleden dat ik nog eens een tour met de mountainbike maakte. Eigenlijk was het de bedoeling om de koersfiets te nemen aangezien mijn volgende wedstrijd op 2 juni de sprintduatlon van Rijkevorsel is en het dus meer aangewezen is om deze fiets te kiezen als training. Maar ik had gewoon zin om nog eens te mountainbiken op dat prachtige parcours tussen Kasterlee en Herentals. We zijn eigenlijk wel gezegend met zulk een prachtig traject in onze achtertuin. Daarnaast voel ik mij ook veel veiliger en meer comfortabel op de mountainbike : geen angst meer voor zijwegen of parkings waar onoplettende autobestuurders onverwacht kunnen opdagen, geen bang meer om in de bochten onderuit te gaan op het fijne grind, geen pijnlijke polsen van het voortdurend opvangen van schokken door de oneffenheden in het wegdek, ...
Ik was blijkbaar wel niet de enige die zin had in off-road vandaag. Ik vermoed dat ik toch een 25-tal mountainbikers ben tegengekomen gedurende mijn ganse tocht. En ook de techniek en power zijn er op vooruitgegaan. Terwijl ik vroeger zonder pardon uit de wielen werd gereden telkens ik bij iemand wilde aansluiten, was het deze keer ik die men probeerde te volgen. Tot 2x toe moest men mij lossen op de talrijke klimmetjes onderweg. Waarschijnlijk waren het ook wel geen getrainde gasten maar het gaf me toch voldoening en moed. Uiteindelijk een kleine 90 minuten gereden voor 30 km met daarbij 1 korte stop van 5 minuten na 20 km. Wel een absolute aanrader dit parcours. Alles komt aan bod : bochtenwerk, zandstroken, stevige klimmetjes, korte afdalingen en maar amper 2 à 3 km betonweg. Link hierbij.
Vandaag was ik al om 6.30 u wakker. Ik had voorzien om nu zaterdag met de koersfiets te gaan rijden en morgen samen met de joggingclub te trainen. Maar omdat de zon al zo uitnodigend scheen meteen uit mijn bed gesprongen en op een nuchtere maag gaan lopen om 7.00 u. Bedoeling was om 1 uur met zeer lage hartslag te gaan joggen en dus de vetverbranding te stimuleren. Ik nam ook bewust mijn mp3 niet mee om eens extra naar de stilte te kunnen luisteren wanneer ik door de velden liep. Binnen de 4 km had ik al 2 hazen, een dozijn konijnen en een roofvogel (buizerd ?) gezien. De eerste 6 km kon ik mijn hartslag zonder problemen rond de 122 houden. Ik liep uiteraard ook niet snel, iets boven de 6 min/km. Daarna werd mijn hartslag wispelturiger en ging hij al meer naar de 130 met soms, zonder noemenswaardige versnelling, een piek (foutmelding ?) naar 150 en meer. Uiteindelijk deed ik ruim 1 uur over 10,5 km tegen een gemiddeld hartslag van 128. Daarna een verkwikkende douche genomen en een stevig ontbijt (muesli, vijgen, peperkoek, yoghurt en 2 soeplepels honing) Perfect scenario om de dag te beginnen. Zie ook onderstaande link.
Die goeie oude Coopertest. Een verplicht nummer uit de turnlessen van weleer waarbij je 12 minuten lang jezelf pleuris moet lopen en dan zien waar je uitkomt. Het was weeral een hele tijd geleden (26 juli 2011 !!!) dat ik deze variatie nog eens had uitgeprobeerd. Net zoals de intervaltraining (zie eerder) niet mijn meest favoriete trainingsonderdeel. Toch is dit soort oefeningen absoluut nodig om je lichaam die impulsen te geven om progressie (lees : sneller lopen) te kunnen maken. Ik had vandaag donderdag 10/05 thuiswerk en omdat men zwaar onweer had voorspeld tegen de avond, het zekere voor het onzekere genomen en 's middags al mijn loopschoenen aangetrokken. De weersomstandigheden waren wel verre van ideaal voor mij : zwoel en drukkend weer en een pittige wind. Maar trainingsschema is trainingsschema ! Op een wedstrijddag beslis je nu eenmaal ook niet over de weersomstandigheden. Sinds dat ik mijn Garmin Forerunner heb aangeschaft is dit mijn 6de Coopertest. Om deze oefeningen beter met elkaar te vergelijken neem ik steevast hetzelfde parcours : gedurende 500 meter deels langs de Nete, dan de betonweg in Houtem en 2 km alles geven om uiteindelijk opnieuw een zandweggetje richting Nete in te slaan en dan sterven tot de 12 minuten om zijn ...
Na een kilometer warmlopen stond ik aan het startpunt nabij Millekensbrug aan de Nete. De eerste 500 meter had ik al meteen de wind van voren waardoor ik al snel mijn ritme moest aanpassen om niet onmiddellijk in verzuring te gaan. Op de betonweg kon ik de eerste kilometer mijn tempo gemakkelijk vasthouden omdat de wind nu wel mijn bondgenoot was. Maar in de eerste bocht naar links voelde ik stelselmatig aan dat ik toch gas begon terug te nemen. Toen ik aan de zandweg aankwam keek ik voor het eerst naar mijn Garmin. Ik was bijna 10 minuten bezig en moest dus nog 2 minuten alles geven. In het verleden haalde ik nog nooit het einde van de zandweg maar ditmaal had ik nog een 20 seconden over. Met mijn laatste adem klopte ik er nog een paar tientallen meters uit. Na 12 minuten stonden er 2,890 km op de teller oftewel 4.10 min/km. Een record ! In bijlage een gedetailleerd overzicht van al mijn gelopen Coopertesten tot op vandaag. Bijna 14 maanden geleden (12 maart 2011) deed ik er gemiddeld nog 4.30 min/km over. Conclusie : en we gaan vooruit !
Normaal zou ik afgelopen zaterdag een tochtje ondernomen hebben met de koersfiets maar omdat ik helaas geen kabouters heb die 's nachts mijn tuin onderhouden was het er toen niet van gekomen. Gisterenavond ben ik nog wel even op mijn koersfiets gesprongen voor 20 km losrijden. Meestal rij ik dan door een aantal plaatselijke gehuchten van Kasterlee (Houtem, Oosteneind, Terlo, Vorsel, Groot-Rees, ... en ik vergeet er waarschijnlijk nog een paar, zo snel ga ik). Weinig verkeer en goed onderhouden wegen maar nadeel is wel dat je daar vaak in de remmen moet gaan voor traagrijdende en slechthorende gepensioneerden die een vlotte passage onmogelijk maken. Tenzij je om 20 u vertrekt en Thuis of Familie op de buis is. Dan zijn die grijsaards in geen velden of wegen meer te bespeuren.
Voor de eerste keer nam ik deel aan deze stratenloop. De inschrijving vond plaats in het plaatselijke PC. Een zaal die ik nog kende van een fuif van pakweg 20 jaar geleden. Nostalgie troef dus. Het was niet alleen mijn eerste deelname aan deze stratenloop maar ook aan het type wedstrijd waarbij de deelnemers van 3 verschillende afstanden allemaal op hetzelfde moment vertrekken. Niet mijn meest favoriete ding maar een mens moet toch eens alles meegemaakt hebben. Ik had besloten om aan de langste versie deel te nemen (1 kleine lus + 3 grote lussen). Over welke afstand dit nu liep waren blijkbaar ook de organisatoren het nog niet eens. Op de flyer stond 11,8 km, op de website 12,4 km en tijdens de inschrijving vernam ik dat het 12,1 km zou zijn (uiteindelijk gaf mijn Garmin Forerunner na afloop van de wedstrijd 12,2 km aan maar dit geheel terzijde)
Terug naar de start nu. Het weer was ideaal weer, misschien iets te veel luchtstroming (klinkt geleerder dan wind) en alleen was ik al zeker niet. Ik schatte het aantal lopers op 300. Maar wie nu precies welke afstand ging lopen was koffiedik kijken. Alhoewel, aan het borstnummer kon je blijkbaar afleiden wie wat ging ondernemen. Begon je nummer met een 1, dan nam je deel aan de korte afstand, begon je nummer met een 4 dan ging je voor de langste afstand. Iets tussenin was er ook nog maar sla me dood wat dat weer precies was. Uiteindelijk hangt bijna iedereen zijn borstnummer vooraan (vandaar ook de naam borstnummer) en weet je tijdens het lopen wanneer je achter iemand aansluit dus niet hoelang die het nog moet volhouden.
Na het startschot (een fluitje !) zette de massa zich om 19.30 u in beweging. Waar ik voor vreesde in dit soort wedstrijden gebeurde ook. Omdat er een aantal bij zijn die gekozen hebben voor een korte afstand (en dus hun krachten minder moeten verdelen) zuigen die de anderen ongewild met zich mee. Tegen een olympische snelheid van vlot onder de 4 min - en ik hield me met mijn wedstrijdervaring echt nog in - werd de kleine lus (= 1 kilometer) afgelegd. Tijdens de eerste grote lus werden de verhoudingen terug hersteld. Ik raapte vele helden op die zich hadden vergaloppeerd. Toch liep ik toen al hopeloos te zoeken achter een aantal lopers die een goed tempo hadden en waarbij ik zou kunnen aansluiten. De meeste liepen te traag en een deel van hen kon ik niet volgen. Gevolg was dat ik vanaf de tweede lus al helemaal in mijn eentje stond. Ik had dit eigenlijk nog nooit meegemaakt. Met 300 aan de start en na pakweg 5 km zowel voor als achter mij een gat van minstens 100 meter. En na kilometer 7 was hij daar : mijn slapende voet ! De linkervoet ditmaal. Alsof je met een houten klomp loopt en dus al je elegantie verliest. Ik heb alles al geprobeerd maar kan de oorzaak niet achterhalen, hopeloos word ik ervan. En dan moest die derde en laatste lus er nog aankomen !
Dankzij mijn goede conditie kwam ik uiteindelijk binnen na iets meer dan 53 minuten oftewel 4.21 min/km. Een evenaring van mijn prestatie in Zandhoven maar nu wel over ruim 2 km verder. Na analyse van mijn wedstrijdgegevens kon ik ook vaststellen dat ik de 3 grote lussen steevast rond de 16 minuten heb afgehaspeld m.a.w. geen inzinking. Toch blijft ik erbij dat mits (i) het goede loopgezelschap en (ii) geen slapende voet er hier meer in had gezeten. Maar al bij al zeer tevreden want mijn groeicurve kent nog steeds geen terugval. Hieronder tevens een link naar de video-opname van Leon Verswyvelt met aankomst van een aantal deelnemers aan de Holvenjogging. Ikzelf loop na 7.30 (met nummer 457) even in beeld.
Normaliter had ik op het Feest van de Arbeid een trainingsloze dag ingepland. Zowel zondag 29 april (21 km) als maandag 30 april (10 km) was ik gaan lopen en dat druist eigenlijk al in tegen mijn regel om nooit 2 dagen achter elkaar te gaan lopen. Omdat het weer op dinsdag 1 mei nog zo uitnodigde en het vlees zwak is toch weer opnieuw mijn loopplunje aangetrokken en bij valavond 45 minuten (8 km) gaan lopen. Ik bemerkte (opnieuw) dat ik gemakkelijker een lagere hartslag kon aanhouden. Terwijl dit voor een trage extensieve training in het verleden gemiddeld rond de 139 slagen/min bengelde, slaag ik er nu in om dit rond de 134 slagen/min te houden. Geen spectaculaire verschillen maar toch ... Volgens de vakliteratuur betekent dit (i) een verbeterde basisuithouding of (ii) overtraining. Uitsluitsel waarschijnlijk vrijdag aanstaande na mijn deelname aan de Holvenjogging in Geel.
Gedurende de eerste 4 maanden van 2012 heb ik in totaal 465 km gelopen, en 345 km en 115 km afgelegd met respectievelijk mountainbike en koersfiets, waarbij voor de mountainbike rekening werd gehouden met mijn deelnames aan de duatlonwedstrijden in Geel-Bel en Lille. Voor wat het lopen betreft deed ik over de 465 km 43,5 uur of een gemiddelde van 10,7 km/uur. Ik trok daarvoor 42 keer mijn loopschoenen aan wat overeenkomt met een traject van gemiddeld 11 km. Rekening houdend met de donkere wintermaanden en de extreme koudegolf gedurende de eerste 3 weken van februari 2012 heb ik al bij al toch een aanvaardbare trainingsfrequentie kunnen aanhouden. Bedoeling is wel om dit de komende 4 maanden verder op te trekken.
In bijlage het gevolgde trainingsschema van de maand april 2012. Ik probeer er een gewoonte van te maken om maandelijks op deze manier de activiteiten op mijn blog te rapporteren.
Vandaag heb ik voor de eerste maal deelgenomen aan de gezamelijke training van de 1/2 marathon met start te Technofit, Kasterlee. Ik schat dat we met ruim 70 deelnemers moeten geweest zijn wat in tegenstelling met de vorige keer blijkbaar een opmerkelijk resultaat was.Sinds mijn laatste 1/2 marathonwedstrijd in november 2011 liep ik maandelijks de 21 km in mijn eentje. Probleem was dat ik dat naar mijn goesting altijd te snel deed en gezien mijn trainingsmotto luidt "beter trager dan sneller" dacht ik dit op te lossen door eens in groep mee te lopen.Onder het alziend oog van Roger Wils werd de training afgehaspeld tegen een tempo van 6.00 min/km met om de 5 kilometer een bevoorrading. In het verleden liep ik dit soort trainingen steevast tegen +/- 5.20 min/km (dus veel te snel naar mijn mogelijkheden) en heeft men er dus voor de volgende groepstrainingen zeker een vaste deelnemer bij. Hieronder de link met de groepstraining van zondag 29 april 2012 en mijn individuele training van 31 maart 2012. Zoek de verschillen.
Afgelopen maand heb ik geproefd van duatlon (winterduatlon in Geel-Bel en Lille) en het moet gezegd ... het smaakte naar meer. Mijn core-business blijft natuurlijk het hardlopen maar fietsen is een interessante afwisseling. Ik heb al wel gemerkt dat ik zeker niet het type ben - toch zeker niet in mijn eentje - dat uren achter elkaar in het zadel kan blijven zitten. Een tot anderhalf uur is voor mij al meer dan genoeg. Vandaag een ritje gemaakt van +/- 30 km (traject Kasterlee - Geel - Olen - Lichtaart - Tielen - Kasterlee). Vooral het stuk tussen Tielen en Kasterlee langs Rielenkamp was genieten. Eindelijk wind in de rug, liggend op mijn stuur, aerodynamische houding en gedurende enkele kilometers gemiddeld 35 km/uur trappen. Link hierbij.
Het was weer een heel huzarenstukje om tegen 19.00 u aan de Sporthal te staan voor mijn trainingsmoment met de joggingclub. Werken in Brussel en een sociaal leven gaan nu eenmaal niet hand in hand. Zo moet ik rond 16.00 u een broodje naar binnen spelen om tegen 16.30 u naar het Noordstation af te zakken om tegen 16.47 u - als alles meezit - richting Kempen te kunnen vertrekken. Met wat geluk kom ik om 17.55 u in Tielen aan en om 18.10 u effectief thuis. Nog snel naar het toilet, loopkledij aantrekken, schoenen aan en om 18.50 u trek ik dan de deur achter me dicht voor een uurtje onthaasting.Vandaag stonden rond 18.30 u de hemelsluizen weeral eens open. Maar een snelle blik op de buienradar leerde me dat we tussen 19.00 u en 20.00 u normaliter gespaard zouden blijven van enig lentenat.
En inderdaad, de afwezigen hadden ongelijk. Geen druppel regen gevoeld en zelfs een streepje zon gezien maar dat gelooft waarschijnlijk geen kat. Samen met nog 5 andere joggers liepen we rond de Hoge Mouw op een uur +/- 10 km tegen een gemiddelde hartslag van 137 slagen/min. Een trage extensieve training zoals dat door de specialisten ter zake wordt genoemd.
Via een van mijn collega's een Powerpoint-presentatie doorgestuurd gekregen van Etixx. Doorspekt met de nodige commerciële grootspraak en dus met een korreltje zout te nemen maar uiteindelijk toch ook gekruid met nuttige weetjes. Smakelijk !
Twee keer per maand verplicht ik mij om ook intervaltrainingen in te lassen. Niet dat ik er wild enthousiast van word maar het is wel degelijk een trainingsvorm die onontbeerlijk is in elk trainingsschema. Vandaag werkte ik van thuis uit en dat gaf me de gelegenheid om tijdens de middag in mijn loopschoenen te springen. Na een km loslopen begon ik eraan : 300 meter spurten tegen +/- 20 km/uur, wandelen tot mijn hartslag terug onder de 110 slagen/minuut terugviel en opnieuw ... tot 8x toe. Tot slot rustig uitlopen en na 45 minuten en een goede 7 km kwam ik terug thuis aan. Dankzij mijn Garmin Forerunner 305 is dit soort van oefeningen perfect uit te voeren en kan je achteraf de training gemakkelijk analyseren. Voor de liefhebbers hierbij de link
Al wie da mij volgen wil zal wreed hard moeten lopen !
Ere wie ere toekomt, het zijn de gevleugelde woorden van Urbanus van Anus uit "Een bakske vol met stro" (zie bijlage). Maar in mijn jeugdig enthousiasme heb ik er wel mijn slagzin van gemaakt. Helaas moet ik bij elke wedstrijd en na het bekijken van de uitslag steeds opnieuw vaststellen dat ik niet de enige ben op wie deze uitspraak van toepassing is. Toch kan ik sinds 22 juli 2010 een opmerkelijke progressie voorleggen. Die datum is namelijk het moment waarop ik besliste mij volledig op het hardlopen toe te leggen. De dag ervoor werd ik nog zwaar geklopt door mijn jongste broer tijdens de Mini Dwars door Kasterlee, een plaatselijke natuurloop van 10,3 km. Vanaf dat kantelmoment ging ik mij meer verdiepen in alles wat met lopen te maken had en dankzij strikt opgevolgde trainingsschema's en een gezondere levensstijl evolueerde ik langzaam maar blessurevrij van 5.29 min/km in juli 2010 naar 4.42 min/km in juli 2011.Ondertussen zijn we weer enkele maanden verder en liep ik vanaf 2012 reeds 3 wedstrijden van +/- 10 km tussen de 4.30 en 4.21 min/km. Ik kijk nu al halsreikend uit naar editie 2012.
Gezien er blijkbaar (nog) geen officiële uitslag via het internet is verschenen zal ik mij moeten baseren op de info via mijn Garmin Forerunner. Zoals reeds in een vorige bijdrage werd aangehaald was het die zaterdag 26 mei dus "smoorheet", zoals men het in een plaatselijk weekblad achteraf zo mooi omschreef. En net zoals ik voorspelde heeft dit een weinig fraaie invloed op mijn lichamelijke prestaties, zeker als het parcours dan ook nog eens loodzwaar is. De afgelopen 21 maanden heb ik toch al aan ruim 20 wedstrijden deelgenomen in alle mogelijke weersomstandigheden en deze was met ruime voorsprong de pittigste.
