Amaai, het was vanmiddag vollen bak. Een tafel van 6 eentje van 5 en eentje van 8. Allemaal op het zelfde moment. En het waren allemaal babbelaars. Rumoer in de keet. En dan nog wandelaars die een pint kwamen drinken. Alles op een hoop. Maar ons hoor je niet klagen. We zijn nog maar pas klaar met de afwas, en er komt alweer een tweede shift.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Maar toch een kleine kanttekening. Het zit waarschijnlijk in de mens zijn genen of in zijn karakter, maar sommigen kunnen het echt niet laten.

In het toilet van het restaurant hebben we een speciaal pompje met zeep staan. En nu is dat plotseling weg. We hadden vandaag ook enkele luidruchtige heren die hier toch wel een beetje veel gedronken hadden. Aan dat zelfde wc ,een tuinlamp ,gewoon omgelopen en,  lamp stuk. Ik spreek dan niet over pubers of jonge mannen, neen ik beschrijf hen met hun eigen woorden….”Iedere maand mogen we ons handjes open doen, en het geld ligt er in “ Tja ,ik heb zo mijn gedacht hierover.

Onze kinderen hadden vandaag een sportdag in de school. Helaas konden we niet gaan kijken hoe ze het er vanaf brachten, maar het enige wat ze vertelden toen ze thuis kwamen was: “Het was niet voor medailles, dus…” Dus wat , was mijn opmerking. Ja papa , we hebben wel ons best gedaan, maar er was niets te winnen….?

Bij de laatste shift, om 8 uur vanavond, hadden we aan de toiletten een bijzondere gast. Niemand van de belastingen, niet iemand van de fiscus, maar het was den Kermit. Zo groot als een klein konijn.

Het was een drukke, leuke dag. En nu zijn we moe en gaan dadelijk slapen.

We laten ook nog even zien hoe het er hier vroeger uit zag