|
De laatste dag
.de allerlaaaaaatste dag
(in België)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
En we beginnen er met schrik aan. Schrik voor wat gaat komen. Schrik ook voor wat onze meisjes gaan doen en hoe ze erdoor zullen geraken.
Schrik, omdat het maar blijft regenen en wij onze aanhangwagen niet geladen krijgen
Schrik dus..
Maar wie zouden we zijn als we er niet voor zouden gaan
.Chakaaa
Dit schreef ik exact een jaar geleden.
En toen waren we weg. Weg uit het Belgenland. We begonnen inderdaad met schrik. Schrik voor wat ging komen en voor de kinderen. En het kwam ook allemaal uit. De kinderen waren niet gelukkig in Frankrijk, we vonden maar geen huis om in te wonen en onze neus stond eigenlijk terug richting België.
Maar wie zouden we zijn als we er niet voor zouden gaan
.Chakaaa
We zijn er voor gegaan. De kinderen hebben niet opgegeven. Integendeel. Ze zijn hier in Spanje, iedere dag een steun en een vat vol positivisme. Het zijn Spanjaarden geworden. Giecheltrienen, energieke en intelligente jonge dames. Claudia is helemaal open gebloeid en een perfecte gastvrouw in de B&B en het restaurant. Ze is hier gelukkig en ze maakt ons daardoor heel gelukkig. Ze is eveneens een vat vol energie. Altijd bezig om dingen te veranderen en te verbeteren. Ik mag met fierheid zeggen.. Ik heb een pracht van een vrouw.
En ik
ik schrijf maar door. Kook maar door. Drink mijn dagelijks glaasje wijn ..en voel me content.
 1 jaar geleden. Gepakt en gezakt. met een dikke fleece en een lange broek....
 365 dagen later en waarschijnlijk ook 20 graden meer .
|
