Vandaag weinig nieuws. Vanmorgen les en dan winkelen. Alles vers in de keet. Zo hoort het. Voorbereidingen treffen voor vanavond. De hele week hebben we Engelse gasten, behalve op vrijdag, zit er een Vlaams koppel tussen. Maar wat geeft het. Klanten zijn klanten en die moeten we verwennen. Ik heb er een bijna hele dagtaak aan. Claudia is verantwoordelijk voor de zaal en eveneens help ze me toch met de afwas.Dus zoals het vroeger was, is het hier ook. We zijn een team.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Mazarron is een mijn gemeente. Er is hier een gigantische grote mijn. Een kopermijn. Ook hier op 4 december, wordt Sint Barbara gevierd. Straf toch hé. De mijnen trekken ons precies aan. Eerst in Koersel gewoond, de mijn van Beringen. Daarna Heusden, de mijn van Zolder en dan willen verhuizen naar Frankrijk. Naar St.Eloi-les-Mines, ook een mijn en nu hier in Mazarron, ook een mijn. De overgebleven mijnwerkers en/of familie ervan, dragen van Mazarron het Sint Barbara beeld naar de mijn. Daar is dan een kerkdienst en dan dragen ze het beeld terug. Juist zoals vroeger in Heusden.

Vanmorgen las ik de internetkrant van Heusden Zolder en tot mij verbazing stond er een foto en een klein artikel over mijn grootvader. Hij heeft inderdaad een ereplaats gekregen in ons restaurant. Een zwart witte foto, die nog met de hand ingekleurd is. Gekregen bij zijn in pensioen stelling. Die foto heb ik eerder naar Dirk van de internetgazet verstuurd, toen hij een reportage schreef over den mijn van vroeger.

Terwijl we met de mise en place bezig zijn voor vanavond, ben ik een nieuw gerecht aan het uit proberen. Dat gerecht laat ik dan, als avondeten, proeven aan mijn 3 dames. Kalkoenlapjes met mozzarella en serranoham. Gepresenteerd met Italiaanse patatjes. En het werd goed bevonden. Dus dit zal een volgend gerecht worden.

Terwijl ik vandaag aan het koken was is ons Clauke met de kinderen de campo ingetrokken. Schaapjes kijken en varkentjes. Dus al de foto’s zijn vandaag van ons boerin.