Het hoogtepunt was rond 2 uur vannacht….zegt Claudia..Ik heb het niet meegemaakt daar ik in dromenland verkeerde. Hevige wind. Ik ben wel eens wakker geworden, maar heb niets gehoord. Niet belangrijk dus…Of toch.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Toen we vanmorgen naar school vertrokken zag ik pas dat het wel belangrijk was. Ik geloof dat ze één of andere woestijn uit Afrika, hier hebben laten vallen. Ik had een witte auto, nu heb ik een terracottakleurige. Ook het terras en de tafel en stoelen, idem voor de BBQ en her rookmachine. Maar vooral het terras rond het zwembad was gewoon roodachtig van kleur. Alles zand. We weten weer wat doen voormiddag. Poetsen dus.

Ondertussen is alles gewassen en gekuist. Hopelijk blijft het zand nu een tijdje weg. Alleen het zwembad nog. Uiteindelijk was dit een langdurige karwei maar toch makkelijk. Het woestijnzand was tot op de bodem gezakt en elk spoor die ik trok met de stofzuiger, zag je. Dat gaf meteen een indicatie waar ik gebleven was. Doch het poetsen duurde iets langer dan normaal, omdat je zeer traag over de vloer van het bad moest gaan. Maar al bij al, het is weer proper en qua water weer gezond. Dus zwemmen maar.

Op het menu van vandaag staat weer Hiebra Estepa. Dit wordt in het restaurant een topper.( Steppengras).

Om 8 uur was er vanavond een bijeenkomst van de universitairen  uit Mazarron om een praat sessie te houden. Geen Spaans uit de boeken. Praktijk. Tussen de,en met de Spanjaarden keuvelen over alles en nog wat. Zo leer je het pas…

En wat nog meer is,we zitten met een 6 tal studenten, Spaanse, die Engels leren, en wij die dan Spaans leren. Ze hebben het opzettelijk gedaan. De sessie duurt 1 uur en half en we verdelen het qua taal. Even Engels, dan Spaans dan weer Engels en ga zo maar door. We hebben wel afgesproken om deze sessie te houden op woensdag van half 6 tot 7.

Het zal allemaal wel loslopen zeker.