Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
01-12-2019
Yanneke in Belgie 2.0
Op 11 juli werd Claudia 50 jaar en de kinderen en ik hadden een verjaardagscadeau waarvan ze eigenlijk nooit kon raden wat het was.
We hadden een verblijf geboekt voor een weekje België, met een uitgebreid bezoek aan ons Yanneke in de Ardennen.
Op 12 juli in de vroege ochtend zijn we dan richting Eindhoven vertrokken.
De zus van Claudia kwam ons afhalen. We zouden daar dan ook tot en met zondag logeren.
Op zaterdag hebben we met een BBQ de verjaardag van Claudia gevierd. Samen met de zus en schoonbroer en Martine en Tom. Onze buren zeg maar uit Spanje.
Op zondag hebben we de Belgische kust bezocht om daarna de fijne dag af te sluiten met lekkere frieten uit de frituur.
Op maandag vertrokken we dan richting Hotton. Daar hadden we een air b&b geboekt. Oud huis , maar al de confort,, Echt aangenaam en een aanrader.
Maar het belangrijkste van die dag was toch ons Yanneke bezoeken.
En ja hoor... alles was er nog op en aan. Ze had het echt naar haar zin , en Tom en Kim...haar bazen... waren echt tevreden over ...het toppertje..
Na wat te hebben bijgebabbeld en natuurlijk ook een lekker Belgisch biertje , waren we toch weer met zijn allen blij en tevreden , om weer samen te zijn. Al dan niet
met de kippen en andere dieren rondom ons.
En als je dan toch in de Ardennen bent, dan ga je heel wat bezoeken.
Yanneke kreeg een vrije dag , en wij dan naar Durbuy en omstreken,
We bezochten de site van de secte Hare Krishna... en even dacht ik er te blijven, maar mijn goesting was over
omdat alles daar vegetarisch en alcohol vrij is,,,,lol
We bezochten nog andere kleine dorpjes, en vooral veel wandelen.
Kortom een leuke vakantie.
Maar toch weer blij om naar de zon zee en palmbomen , yerug te reizen.
Op 9 september is ons Yanneke dan na 10 weken terug gekomen, met natuurlijk de nodige mooie en minder mooie verhalen.
Volgend jaar rond 28 juni, vertrejjen ze alle 2 . Yanneke en Yetteke. Dan hebben we het kot voor ons alleen...
Als we het gewoon geraken tenminste.
En vandaag 1 december beginnen we aan ons 8ste jaar restaurant
In die 4 jaar afwezigheid van schrijven, is er natuurlijk heel wat gaande geweest.
Ondertussen is Yanneke aan haar laatste jaar humaniora bezig. 2de Batchelerato noemt men dat hier.
De schoolplicht is hier tot 16 jaar.
Men kiest dan zelf of men wil doorgaan of niet.
De 2 volgende jaren zijn zowat een voorbereiding op het universiteit, of men gaat een beroep leren in een gespecialiseerde school of zoiets het zelfde als op leercontract gaan.
Yetteke zit ondertussen in het 4de jaar humaniora. Het laatste jaar schoolplicht.
Maar ook zij zal verder gaan achter dit.
De kinderen doen het uitermate goed in de school
Yanneke is zelfs haar 4de jaar geeindigd met een ...matricula... dat betekend dat ze tijdens heel het schooljaar en de examen een 10 heeft gehaald.
Zij deed ook mee aan de Olympiade voor de kennis van het recht, de grondwet en de rechtsgeschiedenis van Spanje. Een afvalwedstrijd voor Spanje tussen al de 4de jaars humaniora...
Resultaat ...2de .
Iedere dag uitgezonderd de zondag....Dagelijkse kost op een bordje mooi gepresenteerd.
Volgens wat we hebben vernomen , vernoemen de Mazaronezen ons als 1 van de beste restaurants uit de verre omgeving.
Om trots op te zijn, maar we blijven met de voetjes op de grond.
We kunnen niet meer dan ons best doen.
Onze manier van werken is nog altijd niet veranderd.
Geen menu en wijnkaart.
Iedereen eet wat de chef beslist, doch bij reservatie kan je altijd vernoemen wat je niet lust, of het vegetarisch of veganistisch moet zijn. En daar houden we rekening mee.
Voor velen een raar iets, maar eens dat ze hier zijn geweest en ervaren hebben hoe het in zijn werk gaat, is men onder de indruk en tevreden.
Na 4 jaar besluit ik om de blog terug op te pakken. Niet elke dag , maar gewoon wanneer de goesting er is .
Nog 2 en half jaar en dan mag ik met pensien...Awel we gaan dit doen. Tot aan het pensioen en wie weet misschien nog langer.
Ik zal een korte beschrijving geven wat er in de voorbije 4 jaar is geweest en dan zetten we gewoon verder van dag tot dag of week tot week...we zullen wel zien.
Het is zowaar 4 jaar geleden dat ik nog iets schreef. Er is veel veranderdt , veel werk gedaan, veel gedoe, maar we woner er nog steeds en doen het bij mijn weten en ervaren nog steeds bijzonder goed.
Yetteke droomt al in het Spaans en Yanneke is onze professionele tolk in speciale gevallen.
Wij hebben ons aangepast....Trekken onze plan
De kids doen het voortreffelijk in de school .
Thuis wordt er veel Spaans gepraat , Engels , wat Frans en als het uitkomt , nog een beetje Vlaams... de kids bedoel ik he.
Ze kennen ons in Mazarron... We hebben vele Spaanse vrienden,,,Ouders van de vriendjes van onze kids..
We handelen en wandelen met de Spanjaarden..... We voelen ons thuis...
En wat er ook gezegd wordt over vanalles en nog wat..... We hebben geleerd om te leven en te werken zoals de Spanjaarden dit van ons verwachtten.
Nog altijd werkt ons Clauke in de tuin...Ik soms ook , maar vooral de keuken.
We hebben al eens gezegd....Vaderdag voor Clauke en moederdag voor mij..
De lente .....betekend ...grote kuis in de tuin..
Moet het toch wel lukken ....Ik steek mijn schup in de grond en wat vind ik....Ne steen in de vorm van een hartje..
Speciaal voor mijn vrouwke...
Na 18 jaar huwelijk is dit pa echt.....Eindeloze liefde....
De lente is in het land.
Al een hele tijd.
We hebben een echte zachte winter gehad..
Oudere Spanjaarden zeggen dat het sinds 74 geleden is dat het nog zo warn was.
Onze appelsienenbomen staan in bloei.
Terwijl we in februari de laatste appelsienen geplukt hebben, hingen er al verschillende andere jonge vruchten aan de boom en begonnen de bloessems open te gaan... De seizoenen op zijn kop.
Wat er normaal in Belgie op 1 november op de kerkhoven gezet wordt, dat bloeit hier , eind februari in onze tuin.
De plant werd 3 jaar geleden in een pot gekocht...
Na dat hij uit gebloeid was, heeft ons Clauke deze in de grond gestopt, en het resultaat....
Ieder jaar mooie bloemen. Niet alleen in februari of maart, maar heel het jaar door.
En de lavendel
Ik gebruik deze veel in de keuken
Raar maar waar, we hebben de lavendel een heel jaar door in bloei
Komt me goed uit daar ik dit kruid heb leren gebruiken in gerechten.
Moet je zeker proberen..
Ook de munt....het blijft maar groeien... Plukken , gebruiken, water geven, en.... alweer nieuwe munt...
En als laatste.
We werken van augustus tot oktober enorm veel met vijgen.
Zelfs nu nog..
De diepvries ligt nog vol.
Ons Clauke heeft geexperimenteerd , met als resultaat dat we een nieuw boompje in de bloei hebben..
De eerste blaadjes zijn in aantocht...
Leve de lente...nog enkele dagen en beginnen we weer te zwemmen.
Kerstmis is voorbij..
De Kerstroos die we in de zaal van het restaurant hadden , staat al een hele tijd buiten.
Deze begint nu stillekes zijn bladeren te verliezen.
Maar.... ons Clauke zal er weer wel wat van maken.... we gaan het in het oog houden
34 graden op ons terras
en vandaag na een voormiddag in de zon te werken.... al ferm gebruind
Na mijn laatste oproep op 02/02/2016 is het eigenlijk stil geworden. Niemand is tot op heden ingegaan op mijn vraag.
Helaas, maar ik had het voorspeld.
Doch op 1 enkel sms na.
Helaas is een sms vol taal en schrijffouten niet echt persoonlijk.
Sommige zinnen komen niet tot hun recht daar er geen emotie in zit en daar er een verkeerde betekenis kan aan gegeven worden door de fouten die gemaakt worden.
Maar ik weet hoe dat gaat.
Je vingers zijn te dik en je typt er al eens langs. Heb ik ook wel eens aan de hand.
Vanmorgen komt de wind uit het NoordWesten.
Van op ons terras hebben we zicht op een hele grote urbanisatie, met , tussen ons en de huizen, een autoweg met daarnaast een kleinere weg.
Veel gebruikt door joggers, wandelaars en fietsers.
Als de wind uit die richting komt, dan kan je stukken van gesprekken verstaan. Het is niet stiekem afluisteren ...nee , je hoort het gewoon.
4 sportievelingen op de fiets.
Clauke en ik staan er naar te kijken terwijl we onze koffie drinken.
'' Hij staat daar se...op zijn terras ''
..........
'' Klootzak...''
..........
'' Sssst......'' horen we er eentje roepen naar de andere.
Natuurlijk kennen we die heren.... We konden ze duidelijk zien en herkenden ze....
Nu gepensioneerd , maar ervoor een voorbeeldfunctie in de maatschappij.... De arm der wet.....
Ik heb de betekenis eens opgezocht van het woord dat hij gebruikt ....
Klootzak
Klootzak is een synoniem voor het scrotum of de balzak. Het woord klootzak wordt over het algemeen gebruikt als scheldwoord. Het woord kloot staat voor rond of bal. Het zich klote voelen is een negatieve aanduiding (=zich slecht voelen), het aangeven dat iemand kloten heeft (in de vorm van lef; iemand met kloten=iemand met ballen aan z`n lijf) ...
Gevonden op http://nl.wikipedia.org/wiki/Klootzak
Het woord wordt gebruikt als scheldwoord staat er. Voor de rest enkel .... iemand met ballen aan zijn lijf en met lef...
Maar het zal zeker als scheldwoord bedoeld zijn.
Dus , mijn tekst van 24/11/2015 moet toch zijn aangekomen.
Hoe laag..
Hoe laag kan je gevallen zijn...
Hoe erg .... met de gedachte dat je altijd een aanzien hebt gehad als voorbeeld voor de maatschappij in je functie die je had...
Hoe erg voor je naaste... je kinderen...je kleinkinderen...
Iemand om naar op te kijken....!!!!
Deze heb ik van hem niet genomen hoor.... het stond er opeens gewoon....
Eigenlijk is dit de juiste afbeelding. struisvogel...met de kop in het zand van schaamte....
We gaan nog schrijven over een dagje aan zee ,en over , hoe we het wereldkampioenschap veldrijden tijdens de voorbereidingen van een service , hebben beleefd.
Maar eerst wat anders.
Een persoonlijke blog onder de noemer "dagboek" is geen openbaar schrijven. Je schrijft het in een persoonlijke sfeer , je dwingt niemand om het te lezen .
Wanneer het wordt gelezen door een ander en er wordt over gesproken en verteld en doorverteld, dan wordt de lezer de persoon die het openbaar maakt. En daar is niets mis mee.
Je leest de blog uit eigen wil, je maakt er je verhaal van of je leest de blog gewoon niet.
Onder die vorm van " dagboek" schrijf ik , zoals vorig jaar al eerder geschreven, mijn frustraties van me af.
Of dat mag of niet?
Misschien had jij vroeger zelfs een dagboek die je stiekem onder je matras verstopt lag. Misschien heeft er wel iemand stiekem je dagboek gelezen.
Misschien heeft die iemand dit nooit durven zeggen of misschien hebben ze je er wel mee gepest.
Dat is vandaag , in het IT tijdperk, niet anders.
Al vier jaar krijgen we kritiek op ons leven als restauranthouder , hier in Mazarron en daarbuiten.
Goede kritiek, maar evenzeer ook slechte. Normaal denk ik.
Al 4 jaar schrijf ik de blog, met af en toe een positieve en zelfs een negatieve kritische noot.
Maar nog eens....je moet dat niet lezen hoor. Dat werd je nooit gevraagd.
Mensen die goede en of slechte kritiek geven, moeten er hun van bewust zijn dat die kritiek op de een of andere manier terug naar hier komt.
Goede kritiek maakt ons blij.
Slechte kritiek doet ons nadenken en geeft ons de gelegenheid om daar wat aan te doen.
Maar onwaarheden en gefantaseer in ons nadeel.... Daar doen we niets mee. Erger nog , daar geef ik dan weer via mijn blog commentaar op.
Commentaar, over de onjuistheden, zoals die mij werden verteld.
Het enige verschil...
De onwaarheden en het gezever die over ons worden verteld, worden ....over " ons " verteld. Terwijl mijn kritiek nooit een persoonlijke naam heeft.
Wel een beschrijving. En zij die , uit eigen wil, mijn blog lezen , zullen dan wel weten over wie het gaat.
Maar nogmaals...mijn dagboek lezen werd niet door mij gevraagd.
Doch na het lezen van mijn opmerkingen stel ik vast dat we dan alweer de volle laag krijgen.
Helaas is het omgekeerde niet hetzelfde.
Zij die over ons onwaarheden en zever vertellen, doen dat helaas nooit tegen mij, maar tegen een derde.
En daarom nu deze oproep.
Aan al die mensen van Mazarron en omstreken , die dingen vertellen over ons, die dan een negatief beeld teweeg brengen.
Bel even en kom af... Alleen of in groep, het is aan jullie hoe jullie het durven.
Zo kunnen wij als volwassen mensen eens luisteren naar al wat jullie te vertellen hebben, en kunnen wij het effe aanpassen , indien nodig, rechtstreeks tegen die , die dingen verteld die onjuist zijn.
