Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
28-10-2011
afscheid
Wat een zalig zonneke vandaag.
Ons Clauke heeft er van genoten..
Om kwart na drie zijn we de kids van school gaan halen. Amaai , ons Yetteke had weer een zeer goed rapport. Dat stelt me alleen maar gerust om ,straks in Frankrijk op een zeer korte termijn , mee te kunne met de lessen in de school.
We zijn daarna nar Annick en Tom gereden om afscheid te nemen. 3 jaar Indonesië Ik zag aan iedereen dat ze zich sterk hielden. Doch in het hartje was het veel moeilijker. Ons Yanneke heeft na het afscheid geweend van het kon niet meer..Maar wat wil je , van in de eerste kleuterklas is ze al BFF van Emelie. BFF (best frends forever).
Binnen 8 maanden komen ze terug voor een korte vakantie, maar daar wij dan in ..France ...zitten, zullen we ze waarscheinlijk niet zien. Stiekem hopen we van wel... we zullen wel zien.
We zijn alles aan het voorbereiden voor de tocht van morgen. Clauke is alles aan het inpakken en ik ben de reis aan het uitstippelen. Morgen vertrekken we rond 8 uur en rijden tot in Clermont Ferrand. Daar boekten we een hotel en zondag trekken we verder naar Le Fossat.
Vandaag zijn Clauke en ik weer gaan joggen in Koersel. Toen we voorbij de frituur reden , zagen we dat de naam Eric & Claudia , vervangen was door JOMA. Dat deed een beetje raar, maar ja, we hebben het zelf gewild. Na het joggen ben ik nog even langs de kapster "Chez Claudette" geweest. 26 mm met de tondeuse ( of zoiets)
Al enkele dagen krijgen we het gezelschap van konijntjes en vogeltjes, maar okk van Knabbel (tante terry.. voor wie het nog weet van heel vroeger).Hij of zij komt iedere dag langs om zijn wintervoorraad op te slaan. Leuk om zien.
Na de school gaan we nog langs Annick en Tom en de kids om afscheid te nemen. Annick is de meter van ons Yetteke. Zij gaan voor 3 jaar naar Indonesië.
... bleiten wordt het....
Zeer fijne vrienden , die we waarschijnlijk voor lang niet meer zien. Hun hart op de juiste plaats...Kom je zelden tegen...
Onze tocht door de administratieve draaimolen zit nu in een overdrive. Maar eerst iets anders. Daar we zaterdag naar Frankrijk vertrekken om daar alles in orde te stellen, zijn we gisteren namiddag ,samen met de kindjes ,naar de verschillende kerkhoven geweest.Bij bonneke, Claudia haar mama, Claudia haar grootvader en moeder en bij mijn grootouders en mijne petere. Het blijft altijd wat afscheid nemen, en misschien is het nu voor een lange tijd afscheid nemen.Maar zoals Clauke schreef op de bloemen"Ook al zijn we ver weg, in ons hart blijf je altijd dicht bij ons".
Het leuke was dat we een goeie fijne bekende tegen het lijf liepen op het kerkhof.De petere van Claudia.We hadden hem sinds 7jaar niet gezien.Het verwonderde ons dan ook niet dat hij ons niet dadelijk herkende.Maar goed, er is een afspraak gemaakt om hem te bezoeken voor we definitief vertrekken.
En nu de administratie.Ik ken een man die ooit een kot verhuurde aan Van Quickenborne ( of zoiets) De Minister van administratieve vereenvoudiging.Die man was nen Hollander en ik denk dat de Minister iets Holland heeft geërfd waardoor de administratie eerder ingewikkeld is dan vereenvoudigd. Zoals ieder van ons zich moet laten inschrijven bij de VDAB en de RVA en het ziekenfonds, zo hebben wij dat ook moeten doen. Eerst CM, alles in orde, maar ze vroegen me of ik gesindiceerd was.Neen dus. Dus naar Hasselt naar de hulpkas. Dan VDAB. Alles in orde , maar daar ook, ..naar de hulpkas. Dus wij naar de hulpkas in Hasselt....1ste probleem...parking voor een grote cammionette... Komen bij Herminne terrecht.. 2de probleem..." We hebben nieuwe computers en programmas, dus dit kan enkele uren duren...... 3de probleem...."Das niet erg Herminne , we hebben tijd..." dus een luxe probleem. Na een zeer lange en grondige uitleg, het invullen van vragen op de computer( nieuw programma) ....het blokkeren van de computer..enz....wisten we uiteindelijk nog niet goed wat en hoe en wanneer. Die Herminne heeft meer gegrommeld tegen het systeem en haar computer .....wij zaten erbij en keken erna.
Al bij al heb ik dan wat papieren gekregen ..en.....veeeeel dopkaarten...die had ik nog nooit van kort bij gezien.Maar ik heb zoiets van....waarom zou ik er ook niet van profiteren zoals velen dat misschien ook doen..
Nu die papieren nog in orde maken en dan is dat ook weer geregeld....
Claudia en ik joggen normaal zo een 3 à 4 keer per week. De laatste 3 weken is het er niet van gekomen. Door de overname van de frituur, het opleiden van Chin en Chen en de papierwinkel en het geloop van de ene administratie naar de andere, hebben we het joggen vergeten. Maar vandaag is het dan zover.Onze kinderen zijn de laatste dagen zo goed gezind, omdat mama en papa meer tijd voor ze hebben, dat ze van ons (atleten) een foto wilde trekken. Om half 9 stonden we aan de fito-meter te Koersel klaar voor een toer van 5,5 km.
En het ging nog... Morgen misschien stijf..maar wat maakt het uit. Het heeft weer deugd gedaan.We hebben de draad weer opgenomen en de volgende loop afspraak is voor vrijdag.
Gisteren kon ik helaas geen blog schrijven, daar ik niet op het net kon. Gisteren om 14 uur was de verhuis dus in kannen en kruiken.We zijn de kinderen van school gaan halen en naar ons chaletje in Molenheide gereden. Na dat Claudia alles op zijn plaats had gezet, was het tijd om te klinken op het nieuwe leven.Met mijn Franse klak op.
Vandaag wou ik de stick die we hadden aangekocht om mobile te internetten installeren. Het moest weer lukken, maar bij ons gaat het dus niet. Deze morgen na dat de kids naar school werden gebracht, zijn we naar de ziekenkas en de RVA gegaan om ons te laten uitschrijven als zelfstandige en om ons in orde te stellen als terug gewone werkmens.Ik bedoel als niet zelfstandige. Om 14 uur werd dan de zaak definitief overgedragen aan Chin en Chen. Dat liep allemaal zonder problemen.Wij wensen hen alvast veel succes nu zaterdag, met hun opening. En dan naar Eurosys. Een uur heeft het geduurd voor men mij geloofde dat er een fout in de stick zat en niet in mijn pc zoals ze beweerde. Maar je ziet het. Het werkt!!! Ik kan enkel nu nog e-mails ontvangen op philipseric@hotmail.com , daar onze telenet account afgesloten is. En ik heb mijn Franse klak al opgezet om echt het gevoel te krijgen van onze onderneming.
Nog 3 dagen en we vertrekken naar onze bestemming . We zijn alle 4 benieuwd.
En nog dit. Wij hebben met z'n allen zeer goed geslapen , de eerste nacht in Helchteren..
Verhuizen brengt toch altijd een beetje stress met zich mee. Om 9 uur zouden de verhuizers thuis zijn. Om half 9 kreeg ik telefoon dat ze in de file zaten.Ze moeten namelijk van Brussel komen.Gevolg....Om 10 uur waren ze hier. Ze hebben alles bekeken en zijn dan begonnen om hun lift te instaleren. Het moest weer bij ons lukken hé.Ze kregen de motor van de lift niet aan de praat. Na een half uur sukkelen hebben ze het opgegeven en een depanneur gebeld. Ondertussen zijn we dan samen begonnen om de vrachtwagen in te laden ...zonder lift. Rond 12uur is er een andere verhuisfirma met een lift aangekomen..Na wat gesukkel om dat ding te starten.. en wij weer een beetje in paniek..is het dan toch nog vlot gegaan. Om 14 uur was alles uit huis. Nu maar hopen dat ze veilig in Landen aankomen en daar alles netjes stapelen.
Het huis is leeg en klinkt hol... Nu de kids nog van 't school en dan naar Molenheide....
Vermits dat de Chinezen ,die onze zaak hebben overgenomen ,op zaterdag 29 oktober willen openen, zijn we genoodzaakt om tot 25 december te logeren ergens waar ze een huis of chalet verhuren voor enkele maanden. We hebben enige tijd gezocht en zijn per slot van rekening uit gekomen in Molenheide Helchteren. Deze morgen hebben we alles wat mee moet in de Jumpy geladen en naar Molenheide gebracht. Het is een chalet met 2 slaapkamers en alle comfort die een mens nodig heeft. En een bad , speciaal op vraag van mijn princesjes. We zijn daar gaan inchecken en hebben de Jumpy leeg gehaald en alles aldaar in orde gebracht. Morgen na het inladen van de verhuiswagen , zullen de eerste patatjes op het vuur van de chalet in Molenheide gekookt worden. Of pasta. Daarna kunnen we ons concentreren op heel die papierwinkel die nodig is om naar Frankrijk te vertrekken. Maar daar houden we jullie zeker van op de hoogte.
Nog een fijne zondag ..... en morgen weer aan 't werk.
Toen de man van de verhuisfirma enkele weken geleden thuis kwam, vroeg hij of we dozen genoeg hadden. Claudia en ik hielden het op een 20 tal dozen. Met een lachje stelde hij ons gerust dat we er zeker 4 keer meer moesten hebben. En gelijk heeft hij . Dozen ,dozen...overal dozen. Vooral Claudia heeft er hard aan gewerkt om alles in dozen te krijgen.
Vandaag nog enkele kleinigheden in dozen stoppen en dan is het morgenvroeg zover. Om 9 uur komt de vrachtwagen die alles naar Laken zal verhuizen. Daar worden de meubels en dozen in verwarmde containers gestoken tot wij zeggen dat ze naar Frankrijk mogen gebracht worden.
Straks gaan we al enkele dozen naar ons voorlopig stulpje brengen ..Later meer hierover.
De eerste gezinsleden uit ons midden hebben voor de rest van hun leven een mooi pleeggezin gevonden. Ze dartelen nu tussen vriendjes en vriendinnen.Ze werden met open vinnen opgenomen in het fijne gezin van Christel en Stef met hun kids.
Al een geluk om in een warm nest te mogen en kunnen verblijven
Gisteren hebben we om 19 uur de laatste frieten gebakken.Het was nog een grote bestelling ook. Bedankt aan al de klanten om toch regelmatig bij ons langs te komen. Na een zeer leuke avond gehad te hebben,bedankt Tom en Annick, was het deze morgen serieuze ernst. Alles opruimen en poetsen. Maar om half 9 was alles klaar.Het doet toch een beetje raar te weten dat we straks ons (kindje) moeten afgeven.Maar ja, we hebben er zelf voor gekozen.Claudia is content, dus...iedereen content.
Vandaag 21 oktober draaien Claudia en ik onze laatste shift in onze frituur. Om 19 uur is het "gedaan".Dan ruimen we voor het laatst op en na een verkwikkende douche trekken we naar onze vrienden in Stal. Vanaf morgen kan je ons volgen met het inpakken voor de grote verhuis naar Frankrijk.
Wat een zalig zonneke vandaag.
