Rond 11.45 waagde ik het erop. Het druppelde nog wel wat maar daar smelt je niet van. Bedoeling was om 4 rondjes te lopen van 4 km in een tijd van 90 minuten. Na 10 kilometer begon het echter weer steviger te regenen. Blijkbaar sloeg dat ook neer op het humeur van enkele chauffeurs want tot 2 keer toe werd ik bijna door een auto van de baan gereden. Na 16 kilometer was ik doornat maar besliste toch maar om een 5de rondje aan te vatten. Zo liep ik dus in totaal 20 km in goed 1 uur en 50 minuten. 

De 1/2 marathon komt nu akelig dichtbij dus die extra kilometers zijn zeker meegenomen. Met mijn basisconditie is niets verkeerds mee maar ik betwijfel of ik al de speed in mijn benen heb om mijn PR van vorig jaar scherper te stellen. Toen deed ik er 1 uur 38 minuten en 59 seconden over. Ondertussen mogen we ook al rekening houden met een heel modderig parcours en aangezien er 1.700 (!) deelnemers zijn zal het dringen worden om vooraan te zitten. Allemaal factoren die nefast zijn voor een snelle tijd. Ook mijn broer Rik heeft zich ingeschreven waardoor de wedstrijd toch altijd iets meer prestige heeft. Zaterdag probeer ik nog eens 16 kilometer te lopen en maandag 11 november loop ik als afsluiter het ganse parcours van 21,2 kilometer samen met een aantal andere deelnemers. Kwestie van niet verkeerd te lopen als ik als eerste zou komen te zitten op de wedstrijddag zelf . 

Zaterdag hield ik het nog bescheiden met een extensieve training van 45 minuten. Voor zondag had ik via een professionele relatie al eerder toegezegd om in naam van Flanders' DRIVE deel te nemen aan de Levensloop, een initiatief voor de strijd tegen kanker. Op een atletiekpiste in Lommel kon je gedurende 24 uur rondjes lopen (of wandelen) voor het goede doel. Ik had me voorgenomen om een extensieve duurloop van 90 minuten te ondernemen. Alles verliep vlekkeloos zodat ik na 6 kwartier bijna 40 rondjes achter de kiezen had en er daarbij ruim 16 kilometer op de teller stond. En aangezien men ook veel randanimatie rond de piste voorzag was Grietje er als de kippen bij om mee naar Lommel te trekken voor deze trainingssessie. 

Bedoeling is om volgende week terug iets meer op snelheid te focussen en dan zaterdag naar Westerlo te trekken voor een 10-km wedstrijd, mijn favoriete afstand. Vorig jaar wilde ik er ook deelnemen maar toen ben ik er in geslaagd om mijn sporttas thuis te vergeten. Daar stond ik dan als schoppen zot... met een startnummer maar zonder loopkledij en schoenen. Maar aangezien een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot zal dit me niet meer voorvallen zekers ? 

Na de vele duurlopen van de afgelopen weken was het vandaag nog eens tijd voor een Coopertest. Ik wist dat als je basisconditie wordt getraind het niet onlogisch is dat dit ook een positieve impact heeft op je snelheid. Ik koos weer voor hetzelfde parcours als de 3 vorige keren. Kwestie van geen appelen met peren te vergelijken.De eerste kilometer liep ik tegen 15,2 km/uur. Op dat moment voelde ik al meteen dat een record erin zat. Mijn benen voelde sterk aan en ik voelde naarmate de meters vorderden ook geen verzuring optreden. Ook de 2de kilometer werd in een deftige 14,8 km rondgedraaid. Net voor de brug over de Nete keek ik voor het eerst naar mijn Garmin. Ik had nog iets minder dan 2 minuten respijt. In een uiterste krachtinspanning liep ik na 12 minuten exact 3.000 meter ver. 

Na meer dan 2 jaar heb ik deze kaap eindelijk weten te bereiken.Het leek mij zoveel maanden terug haast onmogelijk om dit te realiseren maar nu is het dus zover. Voor een 42-jarige met een VO2max van net 50 is dat een zééér mooi resultaat. 

De volgende 7 dagen wordt het trainingniveau op een zeer laag pitje gezet: nog 2 keer 30 minuten rustig lopen, 1 keer zwemmen en 1 keer gedurende 30 minuten op de hometrainer. En voor de rest op tijd onder de lakens en veel koolhydraten en weinig (verzadigde) vetten eten zodat we volgende zondag weer een nieuwe grens kunnen gaan verleggen, die van de marathon ditmaal. Ik kijk er alvast naar uit.

Ik was om 7 uur opgestaan en had eerst nog wat Brinta gegeten om zeker niet met lege maag te moeten vertrekken. Om iets rond 8 uur vertrok ik dan met dezelfde kledij die ik tijdens mijn marathon wil aantrekken. Kwestie om zeker te zijn dat alles als gepast aanzit. Het weer was ideaal voor de start van een lange duurloop : een stralende open hemel maar aangenaam fris omdat de zon nog op volle sterkte moest komen en niets wind. 

De eerste 2 rondes van 11 km liep ik tegen een looptempo van 5.50 min/km en kon ik mijn hartslag beneden de 130 slagen per minuut houden wat dus voor mij erop wijst dat ik dit als een doorgedreven recuperatieloop mocht beschouwen. Tijdens de derde ronde ging mijn hartslag echter stilaan wel naar de 140 slagen/minuut. Ik liep toen instinctief wel iets sneller maar alles voelde nog goed aan. Ik besliste zelfs om mijn derde ronde iets uit te breiden en zo een nieuw afstandsrecord te kunnen lopen. Het vorige lag rond 34,5 kilometer. 

Na iets minder dan 3,5 uur beëindigde ik mijn training en had 36 km op de teller staan tegen een gemiddeld looptempo van 5.43 min/km ofwel 10,5 km/uur. Mijn gemiddelde hartslag lag amper op 133 slagen/minuut. Allemaal dus heel geruststellende cijfers zodat ik nu wel met vol vertrouwen binnen 2 weken mijn allereerste marathon kan aanvatten. Bedoeling is daar om in 3 uur en 45 minuten de eindstreep te passeren, dus een gemiddeld looptempo van 5.20 min/km ofwel 11,25 km/uur. Ik denk eerlijk gezegd wel dat 3 uur en 30 minuten ook zou kunnen maar dan moet ik op het scherp van de snee lopen en ik weiger pertinent om tijdens mijn eerste marathon al meteen heel diep te moeten gaan. De kilometers tussen 26 en 42 zijn nog vrij onbekend terrein voor mij en ik zou niet graag de man met de hamer tegenkomen daar in Nederland .

Ondanks het feit dat ik de afgelopen weken nu toch extreem veel loop en dus normaliter ook veel calorieën verbrand, ben ik de afgelopen 2 maanden 3 kilogram aangekomen. Ik weeg nu 79 kg droog aan de haak. Het vreemde is dat ik niet het gevoel heb zwaarder te staan dan enkele maanden geleden. Ik sta - zeker in mijn gezicht - nog best scherp. Een mogelijke verklaring is het gebruik van Recupro (= eiwittensupplement) na elke training sinds ... een tweetal maanden. Na het sporten vragen de spieren naar suikers en eiwitten. Door die aanvoer via Recupro kan mijn spiermassa aangroeien. En aangezien spieren meer wegen dan vet (die hopelijk wel vermindert door het vele sporten) lijkt mij dit een aannemelijke verklaring. Uiteraard mag je Recupro niet innemen als je niets van sport doet. De spieren hebben dan geen behoefte aan eiwitten en vragen daar dus ook niet achter. Maar die eiwitten zitten dan wel in je lichaam en worden uitgeplast. En dat blijkt heel belastend en zelfs schadelijk te zijn voor de nieren. 

Vrijdag 6/09 moest ik dan weer onder het mes (eigenlijk de laser) voor een laatste correctie aan mijn rechteroog. Het zicht is nu perfect. Als het zo voor jaren stabiel blijft kan ik alleen maar uiterst tevreden zijn over mijn ooglaserbehandeling. Dus voor iedereen die van zijn bril of lenzen vanaf wil ... op naar dokter Raus in Mol !

Woensdag probeerde ik 3 lussen van ruim 11,5 km te lopen met tussen elke lus een drink- en recuperatiepauze van een 3-tal minuten bij mij thuis. De eerste lus liep ik tegen gemiddeld 5.55 min/km. Te traag want ik kreeg pijn in mijn onderrug. Iets dat ik ook al opmerkte tijdens de maandelijkse marathontrainingen met start aan Technofit. Dan liepen we ook tegen 10 km/uur en na 21 km zit ik dan heel vaak met een zeurende lage rugpijn. De tweede lus liep ik sneller en dat ging me ook beter af. Wel kwam de zon stevig opzetten waardoor ik ruim 20 kilometer in warme omstandigheden moest afleggen. Tijdens de derde ronde, iets na 25 kilometer, zat ik heel goed want ik kon probleemloos gedurende 3 km versnellen naar 5.15 min/km. De laatste 4 kilometer gingen dan weer iets minder maar dat had ook te maken met het ruige parcours naast de Nete dat ik net daarvoor te verteren kreeg. Ook geen last van de spieren tijdens het lopen maar wel op het laatst van de voeten en dan vooral mijn enkels.

Uiteindelijk liep ik in 3 uur en 15 minuten een afstand van (bijna) 35 kilometer. Nog 3 kwartier om 7 km af te leggen. Moet lukken maar ik blijf toch veel respect hebben voor die hele afstand van ruim 42 kilometer. Binnen de joggingclub zijn er een aantal die meedoen met de marathon in de Medoc. Ieder jaar moeten de deelnemers in een specifiek thema verkleed zijn. Dit jaar zou dat blijkbaar science fiction zijn. En tijdens het lopen worden er hapjes en drankjes geserveerd. Persoonlijk vind ik dat een gebrek aan respect voor de marathon als dusdanig. Je kan die 42 kilometer toch niet banaliseren door er een verkleed- en vreetpartij van te maken ? Ook iets waar ik van stijger zijn die biermarathons die worden georganiseerd om toch maar meer deelnemers te lokken. Zeker niet mijn ding maar ieder zijn goesting natuurlijk.

Allee, nu zijn we ermee weg richting Saint-Hubert. Mijn volgende verslag volgt over een 10-tal dagen, na de triatlon van Balen. Als we niet verzopen zijn tenminste in het Kanaal of bij het tijdrijden tegen houten paaltjes zijn gevlamd. Of in de Ardennen door een roedel wolven werden aangevallen want die beesten blijken daar de afgelopen maanden gespot .

Tijdens het fietsgedeelte moet je eerst stijl de brug op en dan kan je volle speed dalen. Helaas moet je na enkele honderden meters al meteen vol in de remmen om een fikse bocht naar links te maken. Je mag dan gedurende een 7-tal kilometers doorheen mooie natuurgebieden vlammen met toch wel veel technisch bochtenwerk in soms erg nauwe veldwegen. Soms moet je ook door een jaagpad dat dan met enkele houten paaltjes vooraan is afgezet. Ik vraag me af of die worden weggehaald tijdens de wedstrijd. Als je rustig rijdt kan je daar natuurlijk gemakkelijk tussen maar wat als je er tegen een rotvaart van +/- 35 kilometer per uur aankomt ?!? 

Op moederdag heb ik mijn wekelijkse tempo-interval afgewerkt. Vandaag stond een extensieve marathontraining van goed 2 uur op het programma en morgen een koppeltraining (60 minuten intensief fietsen en aansluitend 2 km lopen). Zondag even rustiger aan (60 minuten LSD) want tegen 12.00 uur al bij Pascal en Kim gaan zondigen met mosselen frit . Maandag voorzie ik met de MTB een parcoursverkenning van de triatlon in Balen, dinsdag een uur zwemmen in Brussel, woensdag opnieuw een zware duurloop met 3 lussen van elk 11,5 km en op donderdag eindigend met een tempo-interval. En als we dan nog leven vertrekken we vrijdag dus richting Transinne, nabij St- Hubert. 

Bedoeling was om een rustige duurloop van 75 minuten af te werken. Begonnen aan 10 km/uur en uiteindelijk na 1 uur en 20 minuten kunnen eindigen tegen 12 km/uur. Belangrijker was de gemiddelde hartslag die amper boven mijn recuperatiezone uitkwam. Twee jaar eerder liep ik dit soort trainingen steevast gemiddeld rond de 150 slagen/min., nu tegen 133. Een opsteker voor binnen een goede 10 weken wanneer ik een poging zal ondernemen om mijn allereerste marathon uit te lopen. De volgende 10 dagen staan er alvast weer 2 langere duurlopen op het programma van respectievelijk 120 en 210 minuten. 

Binnen 2 weken vertrekken we voor een week naar de Ardennen, ditmaal omgeving St-Hubert. De trainingsintensiteit wordt dan even afgebouwd maar toch hoop ik om op zondag 1 september deel te kunnen nemen aan mijn tweede (1/8) triatlon te Balen. Maar later meer daarover.

De eerste 24 kilometer vertoonde amper hoogtemeters waardoor er aan een vrij deftig tempo werd rondgedraaid. Wel was het parcours door de opeenvolgende wolkbreuken van de voorbije 24 uur herschapen in een lang uitgesponnen moddervijver. Eenmaal draaide mijn zadel naar voor toen ik hard in een kuil terechtkwam maar ik kon het euvel op een onorthodoxe manier oplossen door er met de blote vuist op te kloppen. Na de uitgebreide bevoorrading ging het parcours er iets pittiger aan toe. Stevige klimpartijen en vervaarlijke afdalingen waren schering en inslag. Een bijkomende moeilijkheid waren de laaghangende takken die te pas en te onpas in je gezicht zwiepten.

Moe maar voldaan en lekker onder de modder kwam ik rond 10.45 terug thuis aan. Op de gazon eerst mijn Trek 8500 onder handen genomen en daarna mijn armen en benen natgespoten om zand en modder kwijt te geraken. Een ideale voormiddag is het geworden: ideaal weer en kunnen spelen met zand en water ... meer moet ne gast van (bijna) 42 jaar toch niet hebben  ?

Ondanks een aangename temperatuur van 21° brak het zweet me al uit na amper enkele kilometers lopen. Oorzaak was de hoge luchtvochtigheid waardoor ik enkele uren na mijn training opgezadeld zat met een zeurende hoofdpijn. De reden is dat ik tijdens de training (veel) meer vocht uitzweet dan opneem en dat hierdoor mijn vochtbalans helemaal ontregeld geraakt. Bij mij uit zich dan dan in hoofdpijn. In de vroege avond werd het zelfs zo erg dat ik eventjes in mijn bed ben gekropen en zelfs 1,5 uur geslapen heb. Daarna is die hoofdpijn weg. Zaterdag hou ik mij kalm (lees: geen training op het menu) en zondag probeer ik deel te nemen aan de MTB-Heksentoertocht in Lichtaart voor een tocht van 48 kilometer. Hopelijk houden we het dan droog.