Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
29-01-2013
Clubkampioenschap JCK 2013
Een parcours van 10,3 km lang. Dat was het enige dat we op voorhand wisten toen we zondag verzamelden aan de Sporthal van Kasterlee voor het jaarlijkse clubkampioenschap. Bedoeling was om enkele dagen van te voren via de website de verwachte looptijd door te geven. Ik ging daarbij uit van 55 minuten en 22 seconden. Gezien het wedstrijdelement loop je op dat soort dagen wel altijd wat sneller dan een doordeweekse trage duurloop maar ik hield er wel al rekening mee dat de dooi wel eens voor gladde en/of modderige (lees : vertragende) omstandigheden kon zorgen.
Samen met nog een 30-tal andere deelnemers vertrokken we omstreeks 10 uur onder een striemende regenvlaag. Horloges, GPS-toestanden en mp3-spelers waren natuurlijk niet toegelaten. De eerste kilometers zette ik mij bij een groepje vrouwen die blijkbaar voor een tijd van 57 minuten gingen. De wedstrijdpijlen dreven ons richting Oude Molsedijk en vandaar via ondergelopen en ijzige boswegen richting Ten Aert. Een gelijke tred kon niet worden aangehouden waardoor ik al vlug twijfelde aan het gemiddelde tempo dat volgens mij beduidend trager was dan ik had vooropgesteld. Vandaar dat ik er na pakweg 3 kilometer alleen vandoor ging om het tempo op te voeren en daardoor stelselmatig een aantal voorgangers inhaalde. Op de betonbaan in Ten Aert zelf was het door de dooi spekglad en nagenoeg onmogelijk om overeind te blijven. Ondertussen liepen de loopschoenen vol met ijswater terwijl we uitgebreid werden getrakteerd op een gure oostenwind. Tof allemaal, zo op een zondagmorgen .
Ik schat dat we na pakweg 5 km terug het bos indraaiden toen ik Jeff Donkers voorbijstak. Zijn ingeschatte tijd bedroeg 56 minuten dus was het logisch dat ik hem passeerde, vooral ook omdat ik er heilig van overtuigd was dat ik zeker geen 11 km/uur liep. De boswegen zelf waren zeer moeilijk beloopbaar en soms zelfs gevaarlijk omdat je door de sneeuw de oneffenheden niet zag. De kans op (enkel)blessures was op dat moment zeer reëel. Daarbij kwam ook nog eens dat de weg tot tweemaal toe was afgezet met prikkeldraad en dat je daar langs rechts moest passeren. Maar omdat het ononderbroken regende was mijn bril voortdurend aangeslagen zodat ik er de eerste keer haast regelrecht inliep. Na enige tijd passeerde ik ook Guy Wils. Ondertussen waren we naast de Nete aan het lopen. Guy ging uit van 53 minuten maar toch ging ik hem voorbij omdat ik er nog steeds vanuit ging dat ikzelf te traag aan het lopen was. In de laatste strook voorbij Millekensbrug liep ik samen met Nele Vervaet de ganse zandstrook door de plassen en zag door de hevige regenval amper nog waar lopen. Nele had een tijd van 52 minuten opgegeven dus liet ik haar voorgaan bij aankomst aan de sporthal. Ik wandelde de laatste 50 meter nog voordat ik binnen ging omdat ik gezien mijn vrij hoge hartslag (op gevoel, een hartslagmeter was natuurlijk ook niet toegestaan) toch vreesde dat ik uiteindelijk sneller had gelopen dan wat ik tijdens de wedstrijd aanvoelde.
Uiteindelijk liep ik de opgegeven 10,3 km in iets meer dan 53 minuten, dus ruim 2 minuten sneller dan de bedoeling was en goed voor een (teleurstellende) 19de plaats maar dat is natuurlijk bijzaak. Dit jaar waren er maar liefst 7 lopers die op minder dan 1 minuut zaten van hun vooropgestelde tijd. De uiteindelijke winnares arriveerde als laatste maar won toch de wedstrijd door haar tijd exact (!) te voorspellen. En ook zeker een compliment aan Luc Wils die het parcours uitstippelde en er persoonlijk voor zorgde dat deze editie ook volgend jaar nog door alle deelnemers herinnerd zal worden !
De temperatuur wilde de afgelopen week maar niet stijgen waardoor de meeste veldwegen en binnenbanen er nog steeds spekglad bij lagen. Vandaar dat ik het bij zwemmen en fietsen op de hometrainer hield. Donderdag pikte ik wel terug aan bij de joggingclub. Met een groepje van 6 joggers liepen we gedurende een 70-tal minuten 12 km ver. Het tempo lag dus zeer laag (en mijn hartslag ook) waardoor het voor mij een rustige recuperatieloop werd. Gelukkig kon ik deze week ook mijn MTB ophalen bij de fietsenmaker. Ik heb er 2 tubeless banden van Schwalbe (Racing Ralph) laten opleggen. Niet goedkoop allemaal maar het is voor de goede zaak zullen we maar zeggen. Zaterdag kregen de banden hun vuurdoop. Richting Prinsenpark (en omstreken) onveilig gaan maken en gedurende 75 minuten nagenoeg 30 kilometer kunnen afleggen. Bij momenten vroeg het heel wat behendigheid om rechtop te blijven wanneer je van spoor wilde veranderen. De dooi zou nu ook ingezet zijn. Morgen loop ik het clubkampioenschap mee met de JCK (meer daarover later) en woensdag neem ik een 1/2 dag verlof om ook deze maand nog mijn 21 kilometer in de benen te hebben. Hopelijk blijven we in februari van de sneeuw verlost (van de koude heb ik geen schrik) en kunnen we opnieuw consequent het trainingsschema blijven volgen.
Sneeuwval en vriestemperaturen verplicht zoektocht naar alternatieven
Door de sneeuwval van enkele dagen geleden zijn de favoriete loopstroken - waaronder veldwegen en bossen - ontoegankelijk. De vriestemperaturen zorgen er daarnaast voor dat er van dooi momenteel nog geen sprake is.
Vandaar dat ik deze week al een aantal keer op de hometrainer ben gesprongen om zo mijn kilometers te kunnen blijven ronddraaien. Helaas beidt dit toestel mij niet de mogelijkheid om het trapvermogen te regelen waardoor mijn training meestal beperkt blijft tot 30 minuten heel soepel ronddraaien zonder ook maar 1 zweetdruppel te produceren. Maar aangezien mijn MTB nog tot en met dinsdag bij de fietsenmaker staat om tubeless banden te laten opleggen, probeer ik zaterdag en/of zondag wel wat kilometers op de fietspaden naast de hoofdwegen te lopen om de basisconditie te onderhouden.
Natuurloop Lier bevestigt goede conditie - nieuwe PR in de maak ?
Vanachter het glas leek het een mooie zonnige dag. Maar eenmaal buiten voelde je de bittere koude en een onaangename wind. Ik wist dus al op voorhand dat je tijdens de wedstrijd best niet alleen op avontuur ging tijdens de passage langs de Nete. Maar het regende eens niet en dat was een heel verschil met de vorige editie in december waar ik heb voor moeten passen.
Grietje en ik waren rond 12 uur richting Lier vertrokken. We moesten mijn broer Rik niet gaan oppikken in Turnhout gezien hij zich wat grieperig voelde en in de voormiddag liet weten dat hij niet zou meelopen. Omstreeks 12.45 uur arriveerden we aan het sportveld van Lyra, de organiserende atletiekclub. Wat een volk weeral ! Met moeite kregen we onze auto geparkeerd. Alles stond al stampvol terwijl het startschot pas vanaf 13.30 uur werd gegeven. Ook aan de inschrijvingen was het een drukte van jewelste. Als je niet beter wist zou je denken dat elke vlaming tegenwoordig loopt of fietst. Ik kreeg een borstnummer overhandigd met daarin een chip verwerkt. Dat zou de tijdsregistratie voor de organisatie alvast moeten vergemakkelijken. Uiteindelijk moest ik mij nog haasten bij het omkleden om nog wat tijd over te houden voor de opwarming.
Zoals in een onderstaand bericht op mijn blog reeds werd aangegeven was het parcours voor de 10 km enigzins gewijzigd ten opzichte van de vorige jaargangen. Toen was de afstand 10,8 km. Ik wist op voorhand dus niet precies wat me te wachten stond. Na de start van de 5 km en de 21 km was de 10 km aan de beurt. We vertrokken ditmaal op de piste zelf zodat je meteen voldoende ruimte had om tragere voorgangers in te halen en voorbij te steken. De eerste km liep ik in 4.24 minuten. Ik voelde me goed maar durfde (weer) niet volop doorgaan waardoor de 2de km achteraf gezien de traagste werd tegen 4.33 minuten. Aan de Nete zat de wind nog gelukkig in de rug en heb ik veel vlot de kop getrokken van een groepje van 5 à 6 lopers. Halverwege werd wel wat nodeloze tijd verloren toen we even achter een ingehaald koppel bleven hangen. Onbewust verminderde daardoor eventjes het tempo (achteraf gezien is dat waarschijnlijk de reden geweest waarom ik geen nieuw PR liep op de 10 km).
Pas toen we terug van de Nete wegliepen keerde de wind zich tegen ons. Ik liep me wijselijk een beetje terugvallen waardoor een ander slachtoffer zich aanbood om het kopwerk te doen. Ondertussen liepen we al een hele poos tegen een gemiddeld looptempo van 4.25 min.Ik wist toen al dat een nieuwe verbetering van mijn beste looptempo van 4.21 min. moeilijk haalbaar zou worden. Ik nam me wel voor de laatste kilometer nog voluit te gaan. Uiteindelijk liep ik deze in 4.03 min en een ultieme eindsprint met een piek van ruim 30 km/uur. Ik klokte af na 43 minuten en 51 seconden voor exact 10 kilometer of een gemiddeld looptempo van 4.23 min/km. Dat zijn 24 seconden meer dan mijn PR op de 10 km dat ik vorig jaar liep in Zandhoven. Nu ik het nieuwe parcours ken durf ik volgende maand voluit voor een verbetering van mijn tijd vandaag en mijn PR te gaan.
Volgende zaterdag probeer ik weer van de partij te zijn in Lier voor de jaarlijkse Natuurlopen. Het zou mijn 10de deelname moeten worden na drie 10 miles en zes 10,8 km wedstrijden. Afgelopen maand heb ik nog forfait gegeven omdat het weer zo dramatisch slecht was en we 's avonds nog richting Sportpaleis moesten waardoor het zowiezo allemaal wat te druk zou worden. Mijn allerlaatste wedstrijd dateert alweer van 18 november vorig jaar (1/2 marathon Kasterlee) zodat het toch terug weer een beetje stressen wordt. De start zou nu ook ergens anders liggen dan de vorige jaargangen waardoor het dus moeilijk wordt om mijn nieuwe tijd met die van de vorige edities te vergelijken. Ik hoop de ruim 10 km onder de 4.30 min/km te kunnen lopen en mijn jongste broer Rik achter mij te houden. Maar dan mag de wind zeker niet te strak staan aangezien een groot deel van het traject naast de Nete ligt en de deelnemers dan een speelbal van dit natuurfenomeen worden. In februari 2012 liep ik er mijn beste tempo tegen 4.24 min/km. Mijn PR ligt op 4.21 min/km en liep ik in Zandhoven (april 2012) en Geel-Holven (mei 2012). Bedoeling is om dit looptempo in de periode januari - april 2013 scherper te stellen. Misschien zaterdag al ?
Even uit het oog verloren. In bijlage het trainingsschema van de maand december 2012. Ik probeer er een gewoonte van te maken om maandelijks op deze manier de activiteiten op mijn blog te rapporteren.
Zoals ik al in een vorig bericht aanhaalde is dit soort van training mij de laatste keer in Retie zeer erg bevallen zodat ik amper 6 dagen later opnieuw van de partij was voor een MTB-toertocht, in Herentals ditmaal. Ik verkoos deze keer met de wagen + fietsendrager naar de startplaats te rijden. Iets voor 8 uur 's morgens was ik al de baan op (lang uitslapen is er de laatste tijd niet meer bij tijdens het weekend maar ik zal het dan wat rustiger aan doen op het werk ). Ter plaatse aangekomen op de parking trok ik mijn klikschoenen en overschoenen aan en begaf me naar het lokaal der inschrijvingen op het BLOSO-terrein. Ik die dacht dat er in Retie veel volk deelnam, wat er hier aan MTB-ers rondreed, ontelbaar !!!
Na een laatste plasje wachtte ik tot er een zich een hele meute MTB-ers op gang trok en ik klikte mijn karretje eraan. De eerste 5 km werden traditioneel aan een zeer snel tempo gereden. Het was me ook al meteen duidelijk dat dit een veel modderig en dus zwaarder parcours was dan de vorige keer in Retie.Toen we onze weg vervolgde in het militair domein van Grobbendonk werd ik kilometerslang tureluurs van de ene single track na de andere. Er werden daarbij ook veel hoogtemeters afgelegd zodat ik mij genoodzaakt zag om na pakweg 12 kilometer even opzij te gaan staan en wat te bekomen. Ik zat weer met een appelflauwte en moest dringend koolhydraten naar binnen spelen. Gelukkig had ik een goed gevulde drinkbus en wat bananenpuree bij. Het was nodig ook want de bevoorradingspost verscheen pas na goed 27 km. Met een tomatensoep en een suikerwafel in de maag vervolgde ik mijn weg. Net zoals de vorige keer in Retie kwam ook nu het beste moment voor mij na de bevoorrading. Ik kon op zandstroken rond de 22 km blijven ronddraaien en stak meermaals een aantal voorgangers voorbij. Komt daarbij dat ik op een gegeven moment op bekend terrein aankwam : de bossen tussen Lichtaart en Herentals nabij Floreal. En dat scheelt tot een hele slok op de borrel. Je weet wat er achter welke bocht ligt, waar het hard klimmen is en waar je kan recupereren. Terreinkennis blijft dus een belangrijke factor in de voorbereiding naar wedstrijden toe. Iets wat ik zeker in het achterhoofd moet houden wanneer in maart de winter-duatlons eraan komen.
Voorbij Floreal moesten we nog een 9-tal kilometer ronddraaien. Gedurende een aantal kilometers beet ik mij vast in het wiel van een voorligger en dit liet mij toe om een kwartier lang goed te kunnen recupereren. Het liet me zelfs toe om nadien 2 Eticc-boys te volgen die bij momenten vlot 25 km/uur reden. Voorbij het bord van Herentals Centrum was het beste er toch wel af en na bijna 47 km kwam ik terug aan op de parking. Gelukkig en voldaan zoals dat heet. En vooral blij dat ik geen lekke band heb gereden. Onderweg toch weer een tiental ongelukkigen tegengekomen. Ik heb er de afgelopen dagen nog even over nagedacht om een workshop te volgen rond het vervangen van binnenbanden. Maar uiteindelijk besloten om er deze week nog nieuwe tubeless banden op te laten leggen bij mijn fietsenboer in Kasterlee. Want volgens kenners rijd ik rond met een soort van zomerbanden. Maar dat had ik ondertussen in die modderige omstandigheden van de afgelopen weken ook al door.
Afgelopen zaterdag stond er nog eens een Cooperstest op het programma. De vorige dateerde al van 11 november 2012. Ik had op voorhand geen al te hoge verwachtingen omdat de laatste weken bitter weinig op snelheid werd getraind. Alhoewel, donderdag werd er met de JCK (Dennis, Toon en Joris) toch gedurende een uur vlot onder de 5 min/km gelopen en dat ging me eigenlijk heel goed af. Na 1,5 km opwarming kwam ik aan de zandstrook waar ik de keer voordien ook mijn start nam. De eerste 500 meter zijn meteen heel zwaar omdat er voortdurend moet worden geslalomd tussen putten en plassen. Toch liep ik de eerste kilometer in een snelle 4.05 min. Op de betonbaan aangekomen mildere ik ietwat mijn tempo om zeker niet stil te vallen voordat de Coopertest voorbij was. En na een alles of niets in de laatste honderden meters stond er een nieuwe topafstand over de 12 minuten op de GPS-horloge : 2.900 meter of 14,5 km/uur gedurende 720 seconden ofwel 4.09 min/km. Feestje !!!
Nu er de afgelopen jaren toch al heel wat kilometers op de teller zijn bijgekomen denk ik dat het moment is aangebroken om 1 van de ultieme uitdagingen van elke loper aan te gaan : de marathon ! Medio augustus word ik 42 jaar en laat dit nu ook juist de afstand zijn die hiervoor zal moeten worden getrotseerd. Uit de ervaringen van menig loper heb ik begrepen dat de marathon van Eindhoven een ideale wedstrijd zou zijn : vlak parcours, veel volk (lees : aanmoedigingen) naast de baan en gelopen in een periode (medio oktober) dat het niet te warm/niet te koud is. De bedoeling is om mijn allereerste marathon onder de 4 uur te lopen. Sommigen zullen dit misschien weinig ambitieus vinden gezien mijn PR op de 1/2 marathon maar ik wil in de allereerste plaats genieten tijdens de wedstrijd en niet zozeer al meteen voor een toptijd gaan. Een specifieke planning heb ik nog niet maar ik probeer wel om reeds vanaf januari 2x per maand een langere duurloop van minimum 2 uur in te lassen en deze na 2/3 maanden stelselmatig op te trekken met een 1/2 uur. Zo voorzie ik dus tegen de periode juli/augustus vlot 3 uur en meer aan één stuk te kunnen lopen zonder de dag nadien scheef te trekken van de krampen. September zou dan de maand van de bevestiging moeten worden met een 28 km-wedstrijd in Vorselaar. Net zoals in Eindhoven bestaat deze wedstrijd uit 2 lussen en krijg ik dus de kans om me al mentaal voor te bereiden op het aanvatten van die gevreesde 2de ronde.
Op de laatste dag van het jaar stond er in Retie nog een mountainbike toertocht geprogrammeerd. Zonder echt te weten wat me te wachten stond vertrok ik voor zonsopgang rond 8 uur richting Retie samen met nog 4 rijders van een plaatselijke MTB-club. Met de wind vol in de rug bolden we meteen rond de 28 km/uur de 10 kilometer af naar C.C. Den Dries. Normaliter zouden de inschrijvingen volgens de website omstreeks 8.30 uur aanvatten maar rond 8.20 uur kwamen we al de eerste deelnemers in tegenovergestelde richting tegen. Aan C.C. Den Dries was het reeds een drukte van jewelste. Ik schat dat daar al rond de 150 MTB'ers rondhingen om zich in te schrijven. Alles was ook zeer deftig georganiseerd. Je kon de fietsen in een bewaakte zone achterlaten wanneer je de zaal in ging om je in te schrijven. Ook daar zat al pakweg 200 man bijeen. Nooit gedacht dat dit zo populair was en niet te vergeten : het was nog maar 8.30 uur. (achteraf ergens gelezen dat er die dag 1.400 (!) deelnemers zouden geweest zijn)
Rond 8.45 uur vertrokken we meteen tegen een pittig tempo voor 43 km MTB-plezier. De eerste km waren nog op verharde ondergrond dus dat lukte me wel. Maar vanaf de eerste zandstroken besefte ik meteen dat het een hels ritje zou kunnen worden. Tijdens de eerste de beste single track heb ik daarbij tijdens een afdaling meteen ne stevige totter (= val) gemaakt. Gelukkig zonder materiële en lichamelijke schade. Omdat ik niet wilde onderdoen voor mijn 4 reisgezellen vanuit Kasterlee was het vaak allen hens aan dek voor mij om toch in hun spoor te kunnen blijven. En toen we na pakweg 15 km de eerste keer vol wind op kop moesten rijden draaide mijn maag al een paar keer om : tekort aan koolhydraten ! Gelukkig had ik mijn drinkbus bij maar eigenlijk was het al wat te laat. Maar doordat we een gevaarlijk traject naast de rivier de Nete moesten afleggen zakte het tempo ook zodat ik terug wat kon recupereren. Na goed 20 km was er een bevoorradingspost voorzien met soep, AA-drink, bananen, peperkoek, suikerwafels en speculoos. Ik nam voldoende tijd om het één en het ander naar binnen te spelen. Na deze rustpauze besloot ik om meer mijn eigen tempo te gaan rijden en dus niet persé mijn 4 metgezellen te willen volgen (correctie: 3 metgezellen want eentje had al moeten passen en was gedurende het eerste gedeelte al terug huiswaarts gekeerd, wat toch bewijst dat het tempo zeker niet van de poes was). Vanaf toen ging het me ook beter af. Ik reed misschien 1 à 2 km trager dan voorheen maar kon daardoor ook meer recupereren en al eens rondkijken. Want het moet gezegd worden : een prachtig parcours op soms amper 7 km in vogelvlucht van bij mij thuis waar ik het bestaan niet van kende.
Wanneer we precies aankwamen aan C.C. Den Dries weet ik niet maar wel dat ik de laatste km nog vlot rond ronddraaien tegen 30 km/uur. Een teken dat ik best wel tevreden kan zijn over mijn basisconditie maar vlammen op groot vermogen is toch nog niet weggelegd voor mij. Maar ik ben wel erg enthousiast over dit soort tochten. Volgens mijn km-teller had ik die dag in totaal 65 km gereden tegen een gemiddelde van ruim 20 km/uur. Volgende week heb ik er opnieuw eentje in mijn trainingsschema opgenomen, in Herentals ditmaal. Het probleem is dat ik alles eigenlijk graag doe maar dat ik stilaan ook begin te beseffen dat er maar 24 uur in een dag en 7 dagen in een week zijn en ik dus selectief tewerk zal moeten gaan in 2013 .
Terugblik 2012 - alle doelstellingen gerealiseerd !
Vooraleer we de planning voor 2013 wereldkundig maken eerst een terugblik over 2012. Hoogtepunten gedurende de afgelopen 12 maanden waren mijn eerste deelnames aan 4 (korte) duatlonwedstrijden in Geel-Bel, Lille, Rijkevorsel en Geel. Met vallen en opstaan (letterlijk) heb ik mijn plan weten te trekken maar besef dat er ook nog veel werk aan de winkel is als ik mij ooit bij de eerste 50% wil kunnen nestelen. De snelheid tijdens het loopnummer en vooral de techniek en kracht bij het fietsen moeten daarbij verder naar omhoog. Maar we werken er ondertussen aan.
Daarnaast was het de bedoeling om van alle loopwedstrijden in 2012 de tijd van 2011 scherper te stellen. Zowel in de Natuurloop Lier 10,8 km, Kastelenloop Zandhoven 10 km, Dwars door Kasterlee 10 km, Dwars door Turnhout 11 km, Monumentenloop Vorselaar 14 km en 1/2 marathon Kasterlee slaagde ik in mijn opzet. Daarnaast nam ik ook deel aan 3 nieuwe wedstrijden : Holvenjogging, Sinksenjogging Kasterlee en Kermisjogging Geel-Larum.
Over gans 2012 liep ik nagenoeg 1.750 km (1.300 km in 2011) en reed ik 750 km op de mountainbike en 450 km op de koersfiets. Voor mij alvast indrukwekkende cijfers waar ik toch een beetje stil van word als je weet dat ik pakweg 30 maanden geleden met moeite 2x per week een uurtje ging lopen. Maar het allerbelangrijkste blijft : trainingsplezier, kwetsuren vermijden en - zonder te forceren - progressie blijven maken.
Zaterdagmorgen zag het er nog ideaal uit : niets wind en zo droog als gortepap. Vanaf 11 uur begon het weliswaar zachtjes te regenen maar nog onvoldoende om te panikeren. Ik volgde strikt mijn schema - vooraf voldoende drinken en uiterlijk 2 uur voor de wedstrijd mijn laatste vaste maaltijd - en om 12 uur stonden we vertrekkensklaar richting Lier. Het was toen echter iets steviger aan het regenen en - vooral - het zag er absoluut niet naar uit dat het ooit nog zou stoppen die dag. En omdat het zowiezo een helse tocht zou worden - om 12 uur naar Lier vertrekken om tegen 13.30 uur te starten ; na aankomst rond 15 uur meteen terug naar Kasterlee om mij te douchen en om te kleden ; en tegen 17.00 terug naar Antwerpen om eerst iets te gaan eten om 18.15 uur en tegen 19.30 in het Sportpaleis voor een concert van Ennio Morricone - besliste ik om de 10 miles in Lier te cancelen. Ik denk dat dit de eerste keer is op ruim 30 wedstrijden dat ik een geplande loop aan mij laat voorbijgaan. Met pijn in het hart want normaal ligt het niet in mijn karakter om veel van mijn trainingsschema af te wijken. Bedoeling is wel om dit weekend zeker nog wat kilometers af te haspelen. Want een weekend zonder sport is echt wel helemaal "not done".
Zwemmen, fietsen en lopen. Het lijkt wel dat ik mij voor een of andere triathlon aan het voorbereiden ben. Niet dus, wel voor de 10 miles volgende zaterdag in Lier. Veel kilometers heb ik de afgelopen weken wel niet meer afgehaspeld. Ik hoop nog te kunnen teren op de goede conditie van tijdens de 1/2 marathon in Kasterlee. Deze week heb ik donderdag en zondag telkens 1 uur met de joggingclub meegedaan. Woensdag koos ik voor een intensieve loopsessie van 45 minuten en zaterdag heb ik 120 minuten op de MTB een traject afgelegd van ruim 42 km. Morgen probeer ik op het werk nog eens 35 minuten te gaan zwemmen en woensdag een afsluitende recuperatieloop van 2 x 4 km. Zaterdag 22/12 hoop ik mijn PR van eind vorig jaar scherper te stellen. Toen liep ik de afstand in 1 uur 13 minuten en 51 seconden. Maar het parcours is blijkbaar lichtjes gewijzigd. Ik zal tevreden zijn als ik die tijd kan verbeteren en zéér tevreden wanneer ik dit onder de 1 uur en 13 minuten kan doen. Uitsluitsel volgende week !!!
Vandaag voor het eerst met een collega van het werk 's middags gaan zwemmen in een imposant zwembad in Schaarbeek. Eerst moesten we ons een 3-tal kilometer verplaatsen met de ter beschikking gestelde gele fietsen van de werkgever. Dat alleen al is een avontuur op zich.maar tegelijkertijd ook levensgevaarlijk. Langs alle kanten komen wagens, trams en voetgangers voor je wielen gesprongen. Je merkt eigenlijk dat - alle sensibilisering ten spijt - een fietser zijn plaats in de stad zeker nog niet heeft afgedwongen.
De beveiliging in de kleedkamers is eenvoudig maar zeer essentieel. Je sluit jezelf langs een kant op en wanneer je de deur aan de andere kant dichttrekt kan die enkel maar met een sleutel worden geopend door een bewaker nadat je eerst je bandje met nummering hebt getoond. De bovenkant van de kleedhokjes is met een afrastering dichtgemaakt dus erover klimmen is niet mogelijk.
Het zwembad zelf is in vergelijking met wat ik in Kasterlee gewoon ben hallucinant groot. Men vertelde mij dat het een 25-meterbad zou zijn maar volgens mij is het langer (het blijkt volgens de website in bijlage inderdaad zelfs 33 meter te zijn). Het zwembad is opgetrokken in een art-deco stijl (denk ik), wel wat afgeleefd maar nog steeds met een ziel. Ik denk dat ik 22 baantjes heb getrokken op een 1/2 uur. Niet bijster veel maar voldoende voor deze eerste keer. En het zal zeker niet de laatste keer zijn dat ze me daar zien.
Zondagmorgen liep de wekker af om 7.45 uur. Bedoeling was om nog een stevig ontbijt naar binnen te werken vooraleer met de MTB naar Geel ten Aard ter rijden om daar deel te nemen aan de veldtoertocht en 40 km lang ploeteren in de modder. Om 8.30 uur begon het daarbovenop ijswater te regenen en na een 1/2 uurtje twijfelen besliste ik dan maar met pijn in het hart om niet uit te rijden. Als alternatief besloot ik 60 minuten met de joggingclub mee te lopen. Achteraf gezien de beste keuze : tussen 10 en 11 uur bleef het nagenoeg de ganse tijd droog. Niet dat ik smelt van wat regenwater maar je moet de shit nu ook niet doelbewust gaan opzoeken. Met de MTB zou ik al snel 3 uur onderweg zijn en als je die ganse tijd doornat in combinatie met doorweekte voeten moet doormaken is de kans niet onbestaande dat je daar achteraf iets aan overhoudt. En twee weken uit roulatie door een virus is erger dan 3 uur MTB-plezier moeten overslaan.
Gelukkig was zaterdag een prachtige dag om de vooropgestelde 1/2 marathon af te leggen. Ik legde de ruim 22 km af in een goeie 126 minuten, inclusief 2 plaspauzes. Tot 16 km ging het tegen een looptempo van 10,5 km angstaanjagend vlot. De kilometers daarna versnelde ik stelselmatig naar 11,5 km en toen nam de hartslag ook verhoudingsgewijs toe. Gezien de bijtende koude bij aanvang van de training kon ik het winterzonnetje danig appreciëren. In combinatie met het rustgevende witte sneeuwtapijt in de Netevallei prijsde ik me gelukkig dat ik 30 maanden geleden definitief voor het lopen heb gekozen.
Nu de temperatuur met het vriespunt flirt weten we weer meteen in welk seizoen we zijn aanbeland : de winter ! Je zal mij niet horen zeggen dat deze periode zijn charmes niet heeft, maar hoe goed je ook bent aangekleed, die eerste 10 minuten bij aanvang van een loopsessie zijn toch altijd "Fucking Freezing".
Woensdag ben ik meteen na aankomst van het werk rond 18.30 uur 3 lussen van 4 km gaan lopen tegen een zeer gezapig tempo van 10 km/uur. Na 5 kwartier was ik het wel beu als koude pap. Heel de tijd in je eentje in de duisternis lopen en voortdurend een "hier ben ik precies al gepasseerd" -gevoel. Dan was de training van donderdag wel meer mijn ding. Omstreeks 15.30 uur vertrokken richting Kastelse heuvels en ruim 3 kwartier een intensieve training/fartlek afgewerkt waarbij je stelselmatig je tempo verhoogt. Ik volgde hierbij grotendeels het parcours van Roger Wils dat hij uittekende voor de jaarlijkse Sinksenjogging. Een moordend traject met veel hoogtemeters maar wel één waar je op kracht en snelheid kan trainen. Zo liep ik de laatste 500 meter nog tegen een ambitieuze 14 km/uur en een piek van 167 hartslagen/minuut.
Als het zaterdag niet te beestig weer is voorzie ik een extensieve training over 21 kilometer. Ik zou mijn conditie op die afstand zeker willen behouden want volgend jaar plan ik mijn eerste marathon in. Maar meer daarover in de loop van de de volgende weken. En zondag is het de bedoeling om deel te nemen aan de MTB-veldtoertocht in Geel ten Aard over een afstand van 40 km. Ik weet dus weer wat te doen in het weekend.
In bijlage het trainingsschema van de maand november 2012. Ik probeer er een gewoonte van te maken om maandelijks op deze manier de activiteiten op mijn blog te rapporteren.
Mountainbike terug van stal gehaald voor intensieve fietstraining
Nu de 1/2 marathon weer achter de rug is, ben ik vandaag nog eens op mijn MTB (Trek 8500) gesprongen. Ik denk dat dit zowat 2 maanden geleden moet zijn. De afgelopen weken heb ik het fietsen doelbewust op een erg laag pitje gezet om het risico op kwetsuren tijdens de voorbereiding op de 1/2 marathon te minimaliseren. Bedoeling was om gedurende 90 minuten een traject van 30 km af te leggen waarbij toch het overgrote gedeelte op zandstroken. Na pakweg 30 minuten kreeg ik last van een stekende hoofdpijn maar nadat ik mijn valhelm in een iets hogere positie plaatste werd ik van dit euvel verlost. In Lichtaart aangekomen was het de bedoeling terug huiswaarts te keren maar net op dat moment zag ik een groepje MTB'ers vanuit een zijstraat passeren. Ik kon het natuurlijk weer niet laten en als een kip zonder kop ben ik hen achterna gereden. Rond de Floreal vlamden we zo eventjes vlot over de 30 km/uur in de bossen maar na pakweg 10 minuten heb ik toch moeten lossen en besloot dan maar richting Kasterlee te rijden. Uiteindelijk bijna 105 minuten gefietst tegen een gemiddelde van 21,6 km/uur en over een afstand van ruim 37 km zodat ik best tevreden kan zijn over de training vandaag. Bedoeling is om dit de komende 3 maanden opnieuw wekelijks in mijn trainingsschema in te lassen als voorbereiding op de winterduatlons van Geel-Bel (10/03/2013) en Lille (24/03/2013)
En mijn nieuw PR op de 1/2 marathon van Kasterlee is ... ?
1 uur 38 minuten en 58 seconden ! Opdracht dus netjes volbracht want vlot onder de verhoopte 1 uur en 40 minuten. Maar eerst terug naar het begin. Zoals gevreesd en voorspeld werd door de overvloedige regenval tijdens de vorige nacht het parcours herschapen tot één langgerekte modderpoel. In combinatie met de ruim 1600 deelnemers - waardoor er zich bij momenten filevorming voordeed in de smalle zandstroken - was een snelle tijd en/of regelmatig tempo dus op voorhand uitgesloten. Enfin, een excuus voor ruim 95% van de starters natuurlijk. Omstreeks 9.30 uur begaf ik mij samen met Grietje naar de startzone. Op dat moment was het meer dan enkel maar aan het zeveren (= motregen). Gelukkig bleek dat achteraf de laatste stuiptrekking te zijn van een actief regenfront want tijdens de wedstrijd werden we wonderwel gespaard van nog meer nattigheid.
Exact 82 seconden nadat het startschot werd gegeven passeerde ik de startlijn. De eerste 2 à 3 km was het zoals verwacht een voortdurend slalommen tussen voorgangers. En toen we na de Watertorenlaan voor het eerst een zandstrook indoken moest er weer op de rem worden gestaan omdat door de plassen er bij momenten slechts 2 tot 3 personen naast elkaar konden lopen. Pas net voor de Netebrug in Oosteneind begon de sliert lopers zich wat open te trekken. Het was ook het ogenblik dat ik mijn eerste gel van 50 ml innam. Ik liep toen tegen een gemiddeld looptempo van 4.39 min/km dus gelukkig nog perfect op schema. In de omgeving van het Prinsenpark in Retie kwam ik in het gezelschap te zitten van 3 ervaren lopers. Ik pikte mijn karretje aan dat van hen en liep vlot met hen mee tot de tweede bevoorradingspost na +/- 10-km wedstrijd. De snelheid werd ook daar echter ietwat geremd door de ongelukkig gekozen plaats van die post : net voor een scherpe bocht in een zeer smalle zandstrook : gevolg 4.41 min/km na de doortocht ervan. Ik moest dus een tandje bijsteken en dus nu zeker al niet beginnen te verzwakken. Maar ik voelde mij nog zeer goed en kon gemakkelijk terug aansluiten bij een aantal lopers met nog meer pit in de benen.
Na de doortocht door het Prinsenpark zat ik terug rond de 4.40 min/km maar durfde ik mij niet te forceren omdat ik wist dat het zwaarste stuk (tussen 14 en 17 km) nog moest komen. Het was ook daar waar ik mijn jongste broer Rik passeerde. Rond 13,5 km stond Grietje zoals afgesproken klaar om mij een tweede gel "bananenpuree" van 100 ml aan te reiken. Het ideale moment na ruim een uur wedstrijd om nog wat extra koolhydraten binnen te spelen. De strook tussen 14 en 17 km was inderdaad weer niet van de poes : overal plassen en slijk waardoor ik (soms letterlijk) wegzakte tot 4.41 min/km. Terug op de betonbaan aangekomen na pakweg 17 km begon mijn extra voeding te werken en kon ik mij gedurende een 2-tal km aansluiten bij 2 snelle jongens. Nadat we de Netebrug aan de kayakclub passeerden kwam ik terug door in een looptempo van 4.40 min/km. De laatste 2 km gebeurde er eigenlijk niet veel meer : ietwat geven aan de Nete en in de Netestraat bergop, ietwat nemen in de Berkenlaan en op de Geelsebaan zodat we uiteindelijk eindigden in het vooropgestelde looptempo van 4.40 min/km zonder me eigenlijk ook maar 1 ogenblik tureluurs te moeten lopen. En zonder mijn bescheidenheid te verliezen : ik voel dat ik nog steeds progressie kan maken. Volgend jaar misschien onder 1 uur en 37 minuten en een gemiddelde snelheid van iets over de 13 km/uur ? Operatie 1/2 marathon editie 2012 is alvast meer dan geslaagd. Ruim 5 minuten van mijn tijd van vorig jaar eraf en niets last van krampen of steken tijdens de wedstrijd. Enkel een slapende linkervoet tussen 6 en 11 km maar dat is omdat ik misschien te traag liep .
Trainingsweek 46 - van ma 13/11/2012 tot zo 18/11/2012
Deze week werd er enkel dinsdag en woensdag gelopen. Amper 45 minuten in totaal. De volgende 3 dagen wordt er helemaal niets meer gedaan, alleen 4x dagelijks een stevige maaltijd op het menu met veel koolhydraten. Of de weergoden ons volgende zondag gunstig gezind gaan zijn weet ik nog wel niet. De komende dagen is er weliswaar amper regen voorspelt (waardoor het parcours terug kan opdrogen) maar volgens het KMI zouden de nacht van zaterdag op zondag de hemelsluizen weer worden opengezet. Ondertussen zijn ook de inschrijvingen stopgezet en is de organisatie er met brio in geslaagd om een nieuw record aantal deelnemers warm te maken voor deze 9de marathon van Kasterlee. Met ruim 1600 deelnemers zal het de eerste kilometers alvast drummen worden in de Berkenlaan, Oostbergen en Watertorenlaan.
.
De temperatuur wilde de afgelopen week maar niet stijgen waardoor de meeste veldwegen en binnenbanen er nog steeds spekglad bij lagen. Vandaar dat ik het bij zwemmen en fietsen op de hometrainer hield. Donderdag pikte ik wel terug aan bij de joggingclub. Met een groepje van 6 joggers liepen we gedurende een 70-tal minuten 12 km ver. Het tempo lag dus zeer laag (en mijn hartslag ook) waardoor het voor mij een rustige recuperatieloop werd. Gelukkig kon ik deze week ook mijn MTB ophalen bij de fietsenmaker. Ik heb er 2 tubeless banden van Schwalbe (Racing Ralph) laten opleggen. Niet goedkoop allemaal maar het is voor de goede zaak zullen we maar zeggen. Zaterdag kregen de banden hun vuurdoop. Richting Prinsenpark (en omstreken) onveilig gaan maken en gedurende 75 minuten nagenoeg 30 kilometer kunnen afleggen. Bij momenten vroeg het heel wat behendigheid om rechtop te blijven wanneer je van spoor wilde veranderen. De dooi zou nu ook ingezet zijn. Morgen loop ik het clubkampioenschap mee met de JCK (meer daarover later) en woensdag neem ik een 1/2 dag verlof om ook deze maand nog mijn 21 kilometer in de benen te hebben. Hopelijk blijven we in februari van de sneeuw verlost (van de koude heb ik geen schrik) en kunnen we opnieuw consequent het trainingsschema blijven volgen. 
Door de sneeuwval van enkele dagen geleden zijn de favoriete loopstroken - waaronder veldwegen en bossen - ontoegankelijk. De vriestemperaturen zorgen er daarnaast voor dat er van dooi momenteel nog geen sprake is.
Vanachter het glas leek het een mooie zonnige dag. Maar eenmaal buiten voelde je de bittere koude en een onaangename wind. Ik wist dus al op voorhand dat je tijdens de wedstrijd best niet alleen op avontuur ging tijdens de passage langs de Nete. Maar het regende eens niet en dat was een heel verschil met de vorige editie in december waar ik heb voor moeten passen.
Zoals ik al in een vorig bericht aanhaalde is dit soort van training mij de laatste keer in Retie zeer erg bevallen zodat ik amper 6 dagen later opnieuw van de partij was voor een MTB-toertocht, in Herentals ditmaal. Ik verkoos deze keer met de wagen + fietsendrager naar de startplaats te rijden. Iets voor 8 uur 's morgens was ik al de baan op (lang uitslapen is er de laatste tijd niet meer bij tijdens het weekend maar ik zal het dan wat rustiger aan doen op het werk 
Op de laatste dag van het jaar stond er in Retie nog een mountainbike toertocht geprogrammeerd. Zonder echt te weten wat me te wachten stond vertrok ik voor zonsopgang rond 8 uur richting Retie samen met nog 4 rijders van een plaatselijke MTB-club. Met de wind vol in de rug bolden we meteen rond de 28 km/uur de 10 kilometer af naar C.C. Den Dries. Normaliter zouden de inschrijvingen volgens de website omstreeks 8.30 uur aanvatten maar rond 8.20 uur kwamen we al de eerste deelnemers in tegenovergestelde richting tegen. Aan C.C. Den Dries was het reeds een drukte van jewelste. Ik schat dat daar al rond de 150 MTB'ers rondhingen om zich in te schrijven. Alles was ook zeer deftig georganiseerd. Je kon de fietsen in een bewaakte zone achterlaten wanneer je de zaal in ging om je in te schrijven. Ook daar zat al pakweg 200 man bijeen. Nooit gedacht dat dit zo populair was en niet te vergeten : het was nog maar 8.30 uur. (achteraf ergens gelezen dat er die dag 1.400 (!) deelnemers zouden geweest zijn)
Zondagmorgen liep de wekker af om 7.45 uur. Bedoeling was om nog een stevig ontbijt naar binnen te werken vooraleer met de MTB naar Geel ten Aard ter rijden om daar deel te nemen aan de veldtoertocht en 40 km lang ploeteren in de modder. Om 8.30 uur begon het daarbovenop ijswater te regenen en na een 1/2 uurtje twijfelen besliste ik dan maar met pijn in het hart om niet uit te rijden. Als alternatief besloot ik 60 minuten met de joggingclub mee te lopen. Achteraf gezien de beste keuze : tussen 10 en 11 uur bleef het nagenoeg de ganse tijd droog. Niet dat ik smelt van wat regenwater maar je moet de shit nu ook niet doelbewust gaan opzoeken. Met de MTB zou ik al snel 3 uur onderweg zijn en als je die ganse tijd doornat in combinatie met doorweekte voeten moet doormaken is de kans niet onbestaande dat je daar achteraf iets aan overhoudt. En twee weken uit roulatie door een virus is erger dan 3 uur MTB-plezier moeten overslaan.
Nu de temperatuur met het vriespunt flirt weten we weer meteen in welk seizoen we zijn aanbeland : de winter ! Je zal mij niet horen zeggen dat deze periode zijn charmes niet heeft, maar hoe goed je ook bent aangekleed, die eerste 10 minuten bij aanvang van een loopsessie zijn toch altijd "Fucking Freezing".
Nu de 1/2 marathon weer achter de rug is, ben ik vandaag nog eens op mijn MTB (Trek 8500) gesprongen. Ik denk dat dit zowat 2 maanden geleden moet zijn. De afgelopen weken heb ik het fietsen doelbewust op een erg laag pitje gezet om het risico op kwetsuren tijdens de voorbereiding op de 1/2 marathon te minimaliseren. Bedoeling was om gedurende 90 minuten een traject van 30 km af te leggen waarbij toch het overgrote gedeelte op zandstroken. Na pakweg 30 minuten kreeg ik last van een stekende hoofdpijn maar nadat ik mijn valhelm in een iets hogere positie plaatste werd ik van dit euvel verlost. In Lichtaart aangekomen was het de bedoeling terug huiswaarts te keren maar net op dat moment zag ik een groepje MTB'ers vanuit een zijstraat passeren. Ik kon het natuurlijk weer niet laten en als een kip zonder kop ben ik hen achterna gereden. Rond de Floreal vlamden we zo eventjes vlot over de 30 km/uur in de bossen maar na pakweg 10 minuten heb ik toch moeten lossen en besloot dan maar richting Kasterlee te rijden. Uiteindelijk bijna 105 minuten gefietst tegen een gemiddelde van 21,6 km/uur en over een afstand van ruim 37 km zodat ik best tevreden kan zijn over de training vandaag. Bedoeling is om dit de komende 3 maanden opnieuw wekelijks in mijn trainingsschema in te lassen als voorbereiding op de winterduatlons van Geel-Bel (10/03/2013) en Lille (24/03/2013)
.
Deze week werd er enkel dinsdag en woensdag gelopen. Amper 45 minuten in totaal. De volgende 3 dagen wordt er helemaal niets meer gedaan, alleen 4x dagelijks een stevige maaltijd op het menu met veel koolhydraten. Of de weergoden ons volgende zondag gunstig gezind gaan zijn weet ik nog wel niet. De komende dagen is er weliswaar amper regen voorspelt (waardoor het parcours terug kan opdrogen) maar volgens het KMI zouden de nacht van zaterdag op zondag de hemelsluizen weer worden opengezet. Ondertussen zijn ook de inschrijvingen stopgezet en is de organisatie er met brio in geslaagd om een nieuw record aantal deelnemers warm te maken voor deze 9de marathon van Kasterlee. Met ruim 1600 deelnemers zal het de eerste kilometers alvast drummen worden in de Berkenlaan, Oostbergen en Watertorenlaan. 
